Κανένα όφελος για το λαό από τις συμφωνίες που υπογράφτηκαν κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Αμυνας στο Τελ Αβίβ
 |
Το ταξίδι του υπουργού Εθνικής Αμυνας Π. Μπεγλίτη στο Ισραήλ τη βδομάδα που πέρασε, όσα συμφώνησαν οι δυο πλευρές και όσα δημόσια δήλωσαν, επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα μπαίνει όλο και πιο βαθιά στη δίνη ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, που εκτυλίσσονται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με το κυνήγι των ενεργειακών πηγών στο επίκεντρο. Το σκηνικό που διαμορφώνεται σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, μπορεί να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, χωρίς να αποκλείεται ακόμα και η στρατιωτική αναμέτρηση, στο πλαίσιο των γεωστρατηγικών ανακατατάξεων στην περιοχή.
Στην παρούσα φάση, αυτό που εμφανίζεται να κυριαρχεί είναι η αντιπαράθεση των δύο πρώην στενών και υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ συμμάχων, Τουρκίας και Ισραήλ, που εκδηλώνεται είτε με αφορμή το ζήτημα της περσινής επίθεσης των Ισραηλινών κομάντο στο στολίσκο της Γάζας, είτε τις επικείμενες, μετά τις 21 Σεπτέμβρη, γεωτρήσεις στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) από εταιρεία αμερικανο-ισραηλινών συμφερόντων, στο θαλάσσιο χώρο νοτιοανατολικά της Κύπρου και ανοιχτά των ακτών του Ισραήλ.
Τα πρόδρομα φαινόμενα της αντιπαράθεσης Τουρκίας - Ισραήλ, είχαν εκδηλωθεί πολύ πριν το επεισόδιο με το τουρκικό πλοίο, το Μάη του 2010 ανοιχτά της Γάζας. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρ. Ερντογάν, ήδη από το Φλεβάρη του 2009, χαρακτήριζε από το βήμα του φόρουμ του Νταβός το Ισραήλ ως «κράτος - τρομοκράτη» και το κατηγορούσε για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» με αφορμή τη δράση των Ισραηλινών στη Γάζα, ενώ ανάλογες δηλώσεις είχε κάνει ο ίδιος από το 2004.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα επιζητά να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης, συνάπτοντας νέες λυκοσυμμαχίες με περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, παίζοντας επί της ουσίας με τη φωτιά των ανταγωνισμών.
Ανησυχεί για την «ασφάλεια» του Ισραήλ!
Ο Ελληνας υπουργός Αμυνας διακήρυξε από το έδαφος του Ισραήλ τη «στρατηγική εταιρική σχέση»Ελλάδας - Ισραήλ, αλλά έκανε και συγκεκριμένες αναφορές περί «εμβάθυνσης» των διμερών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στο στρατιωτικό, υπογράφοντας «επιχειρησιακό μνημόνιο» συνεργασίας των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών. Το μνημόνιο αυτό αποτελεί συνέχεια και είναι σε εφαρμογή των όσων συμφώνησαν τον Αύγουστο του 2010 στην Αθήνα οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου και του Ισραήλ Μπ. Νετανιάχου, εγκαινιάζοντας τη λεγόμενη «στρατηγική συνεργασία».
Κατά τα άλλα, ο Π. Μπεγλίτης εξέφρασε την ταύτιση της ελληνικής κυβέρνησης με την πολιτική του κράτους του Ισραήλ, αναγνωρίζοντας πρόβλημα «ασφάλειας» στο θύτη, που κατέχει αραβικά εδάφη, εξοντώνει τον παλαιστινιακό λαό και απειλεί με πόλεμο γειτονικά κράτη στην περιοχή. «Υπάρχει, είπε, όπως γίνεται αντιληπτό, μια αυξημένη ανησυχία από την πλευρά του Ισραήλ, για τις εξελίξεις ευρύτερα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Είναι ανησυχίες τις οποίες συμμεριζόμαστε για την ασφάλειά του, όσο και για την ευρύτερη ασφάλεια στην περιοχή».
Πρόσθεσε, ακόμα, ότι οι δυο χώρες «μπορούμε να αποτελέσουμε δυο αξιόπιστους και σταθερούς πυλώνες για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής και είναι σημαντικό αυτό σε μια περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων και ανατροπών». Σε ό,τι αφορά την τουρκο-ισραηλινή διαμάχη, η επιλογή στρατοπέδου από την ελληνική κυβέρνηση είναι έμπρακτη και δεσμευτική, μέσα από τις διμερείς συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας που έχουν συναφθεί με το Ισραήλ.
Διπλωματικές και πολιτικές πηγές στην Ελλάδα υπογραμμίζουν ότι το μνημόνιο που υπογράφτηκε κατά την επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Αμυνας στο Ισραήλ, συνιστά αναβάθμιση της ελληνοϊσραηλινής στρατιωτικής συνεργασίας και αποτελεί ένα λεπτομερές και δεσμευτικό πλαίσιο, το οποίο θα αξιοποιηθεί στην περίπτωση που η Τουρκία κάνει πράξη την απειλή της να εμποδίσει τις γεωτρήσεις για φυσικό αέριο στην Κυπριακή ΑΟΖ. Οι ίδιοι κύκλοι εκτιμούν ότι η ένταση στις σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ ενδέχεται να εκφραστεί και με τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και τη Θράκη.
Πυκνώνουν οι στρατιωτικές ασκήσεις
Με δεδομένο ότι η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ έχει πάρει μόνιμο χαρακτήρα, η υπογραφή του «επιχειρησιακού μνημονίου» υποδηλώνει ένα ποιοτικό άλμα. Ηδη η συνεργασία αποτυπώνεται σε ασκήσεις και συνεκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδας και Ισραήλ και κυρίως ασκήσεις με τη χρήση μαχητικών αεροσκαφών και επιθετικών ελικοπτέρων.
Η πιο πρόσφατη έγινε τον Ιούνη στη Θεσσαλία, με τη χρήση μαχητικών αεροσκαφών και επιθετικών ελικοπτέρων, στο ίδιο πλαίσιο με την άσκηση «Morning Wind» («Πρωινός Ανεμος») που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Οκτώβρη στην Πελοπόννησο και το Ιόνιο Πέλαγος. Προηγήθηκαν οι μεγάλης κλίμακας ελληνοϊσραηλινές αεροπορικές ασκήσεις, «Μίνωας» το 2010 και «Ενδοξος Σπαρτιάτης» το 2008. Πρόκειται για ασκήσεις κρούσης σε μεγάλες αποστάσεις όπως και έρευνας και διάσωσης μάχης, δηλαδή ασκήσεις καθαρά πολεμικής προετοιμασίας.
Γενική εφαρμογή της «στρατηγικής συνεργασίας» Ελλάδας - Ισραήλ και ενσωμάτωσης της Ελλάδας στο δόγμα ασφάλειας του κράτους του Ισραήλ, αποτέλεσε η ελληνική εμπλοκή στα τέλη Ιούνη 2011 στην ισραηλινή επιχείρηση απαγόρευσης του στολίσκου με ανθρωπιστική βοήθεια να προσεγγίσει την αποκλεισμένη παλαιστινιακή περιοχή της Λωρίδας της Γάζας. Δεν είναι μόνο η απαγόρευση απόπλου από ελληνικά λιμάνια οποιουδήποτε πλοίου με αυτό τον προορισμό, αλλά και η μετατροπή συνολικά της Ελλάδας και του θαλάσσιου χώρου που την περιβάλλει σε «ζώνη ασφάλειας» του Ισραήλ.
Μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε μέσω του αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος, πως «θα υπάρχει συνεχής ηλεκτρονική επιτήρηση του ευρύτερου χώρου της Ανατολικής Μεσογείου για την καταγραφή, όπου τούτο είναι δυνατό, των κινήσεων πλοίων που τυχόν θα συμμετάσχουν σε ανάλογη κίνηση».
Δηλαδή, η Ελλάδα ανέλαβε ρόλο χωροφύλακα των συμφερόντων του Ισραήλ στην Ανατ. Μεσόγειο, διαθέτοντας γι' αυτό το σκοπό το σύστημα «ηλεκτρονικής επιτήρησης» που προορίζεται για την ασφάλεια της χώρας και την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Αυτό δείχνει και το βάθος της συνεργασίας σε επίπεδο ασφάλειας και άμυνας των ελληνικών υπηρεσιών και των αντίστοιχων του κράτους του Ισραήλ. Ενα μόνο μικρό δείγμα αυτής της «συνεργασίας» είναι και η δολιοφθορά που, όπως καταγγέλθηκε, σημειώθηκε σε ένα από τα πλοία του στολίσκου, όταν αυτό βρισκόταν δεμένο στη Μαρίνα Αλίμου, όπου διαπιστώθηκε ότι στις 29 Ιούνη του έκοψαν την προπέλα.
Με την «ομπρέλα» του ΝΑΤΟ
Η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ, που τα τελευταία τρία χρόνια έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, αποτελεί μέρος της λεγόμενης «στρατηγικής συνεργασίας» των δύο χωρών, η οποία αναφέρεται σ' ένα ευρύτερο πλέγμα πολιτικο-οικονομικών δραστηριοτήτων και συνδέεται με την εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ταυτόχρονα, υπάρχει σχεδιασμός για ελληνοϊσραηλινές ασκήσεις και στο έδαφος της Βουλγαρίας, κάνοντας σαφές ότι το παιχνίδι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών φθάνει μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και τον Καύκασο, όπου το Ισραήλ έχει προνομιακές σχέσεις, στρατιωτικής και πολιτικής συνεργασίας, με την κυβέρνηση της Γεωργίας.
Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας, προχωράνε συγκεκριμένα προγράμματα, που αφορούν στον εφοδιασμό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με ισραηλινά ηλεκτρονικά συστήματα και πυρομαχικά, όπως για τα μαχητικά αεροσκάφη «F-16», τα άρματα μάχης, μη επανδρωμένα αεροσκάφη κλπ. Σταθερό είναι το ενδιαφέρον του Ισραήλ και για την υπό εκποίηση ελληνική αμυντική βιομηχανία, όπως τα «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα» (ΠΥΡΚΑΛ - ΕΒΟ), αλλά και η «Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία». Πρώτο στη λίστα, είναι το ενδιαφέρον των Ισραηλινών για τα νέα μαχητικά αεροσκάφη που σχεδιάζει να πάρει η ελληνική κυβέρνηση. Ισραηλινές εταιρείες έχουν ενεργό συμμετοχή στην κατασκευή των αμερικανικών μαχητικών «F-16».
Το βάθεμα της συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ, σηματοδοτεί την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, από όπου τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί της περιοχής. Είναι φανερό ότι η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία είναι μέρος της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής που αποτυπώνεται στο νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, το οποίο σαφώς προβλέπει πιο άμεση διείσδυσή του στη Μέση Ανατολή και επιβολή του σχεδίου περί «νέας Μέσης Ανατολής». Ταυτόχρονα, δίνει το έδαφος για διευρυμένο ρόλο του Ισραήλ στη Μεσόγειο και εμπεδώνεται στην πράξη το δόγμα της «ενεργειακής ασφάλειας», που το ΝΑΤΟ έχει ανάγει σε στρατηγική του επιδίωξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου