1η Μάη 1944: Στον τοίχο της Καισαριανής

Tο φιρμάνι των Γερμανών δημοσιεύτηκε στις 30 του Απρίλη:

«...Την 27.4.44 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγόν και τρεις συνοδούς του (...) Ως αντίποινα θα εκτελεστούν: 1) Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944. 2) Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην...».

Στη γλώσσα των κατακτητών (και των συνεργατών τους) «ανανδρία» ήταν ο ηρωικός αγώνας ενάντια στην Κατοχή.

Στη γλώσσα των ναζί (και των ντόπιων ομοϊδεατών και επιγόνων τους) «δολοφονία» ήταν η ένοπλη αναμέτρηση του λαού με τις ορδές του Χίτλερ.

*

Την επομένη, μέρα Δευτέρα, ξημέρωνε Πρωτομαγιά. Η Πρωτομαγιά του '44. Το προσκλητήριο του θανάτου είχε ήδη γίνει από τα χαράματα, στο Χαϊδάρι. Κι από κει στο Σκοπευτήριο. Στην Καισαριανή.

Στη διαδρομή από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή, οι μελλοθάνατοι αποτυπώνουν μερικές τελευταίες λέξεις στο χαρτί. Πετούν στο δρόμο τα στερνά τους σημειώματα. Οσα απ' αυτά διασώθηκαν δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το '45 στην επιθεώρηση «Σήμερα».

*

Ανάμεσά τους ο Ναπολέων Σουκατζίδης. Ο κομμουνιστής που αρνήθηκε να εξαιρεθεί από τον κατάλογο των μελλοθάνατων. Που αρνήθηκε να πάρει τη δική του θέση άλλος συγκρατούμενός του. Στο δρόμο προς το εκτελεστικό απόσπασμα, γράφει στον πατέρα του:«Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου».

Ο Νίκος Μαριακάκης στο δικό του σημείωμα έγραψε: «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος».

Ο Σάββας Σαββόπουλος: «... Καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει...».

Ο νεολαίος, ο Δημήτρης Σόφης: «Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα».

Ο Μήτσος Ρεμπούτσικας: «...Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ...».

*

Οι 200 της Καισαριανής έδωσαν τη ζωή τους για εκείνα τα ανώτερα ιδανικά που δίνουν περιεχόμενο στην έννοια «άνθρωπος». Και δεν πέθαναν ποτέ.

Εκείνη την Πρωτομαγιά, την Πρωτομαγιά του '44, την έγραψαν με το αίμα τους σε ένα κεφάλαιο της Ιστορίας που δε θα σβήσει ποτέ.

Οι 200 αντιφασίστες πατριώτες κομμουνιστές έγιναν θρύλος. Οι κομμουνιστές δεσμώτες, που η ελληνική πλουτοκρατία, η κυβέρνηση του Τσουδερού και το καθεστώς του Μεταξά κρατούσαν έγκλειστους στην Ακροναυπλία και την Ανάφη, οι κομμουνιστές που με την είσοδο των χιτλερικών στην Ελλάδα το καθεστώς του Μεταξά και οι δωσίλογοι τους παρέδωσαν στους ναζί, μετέτρεψαν με το αίμα τους το Σκοπευτήριο σε θυσιαστήριο της λευτεριάς.

Την Πρωτομαγιά του '44, οι 200 της Καισαριανής σήκωσαν την Ελλάδα ένα μπόι ψηλότερα, με εκείνο τον τρόπο που ξέρουν να το κάνουν οι κομμουνιστές. Τον τρόπο που περιέγραψε λίγα χρόνια αργότερα ο Μπελογιάννης: «Με την καρδιά μας και με το αίμα μας».

1η Μάη 1886: «Κύριοι δικαστές... »

Αυτοί που επιδιώκουν να γυρίσουν τη ζωή του εργάτη δύο αιώνες πίσω. Αυτοί που αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εργαστήριο αγριανθρωπισμού για την εφαρμογή της πιο στυγνής πολιτικής του κεφαλαίου. Αυτοί που η «ανάπτυξή τους» σημαίνει μια Ελλάδα - Μανωλάδα απ' άκρη σ' άκρη. Αυτοί που μόλις προχτές ψήφισαν έναν ακόμα φετφά για μεροκάματα... των 17 ευρώ (!),

ας έχουν υπόψη τους, τα λόγια του Αύγουστου Σπάις.

Ηταν τα λόγια με τα οποία ο Σπάις, ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης του Σικάγου το Μάη του 1886, απευθύνθηκε στους δικαστές την ώρα που εκείνοι τον έστελναν μαζί με τους συντρόφους του στην αγχόνη:

*

«Κύριοι δικαστές,

Αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε, μα την αλήθεια, "πτωχοί τω πνεύματι".

Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας.

Επειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε. Κρεμάστε μας! Μα να περιμένετε το τέλος. Εάν δεν το βλέπετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε, άπαξ διά παντός, από όλους τους "συνωμότες"; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας, οι οποίοι δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε.

Είναι αυτό που εσείς αποκαλείτε "αύξηση του εθνικού πλούτου"!

"Εθνικού"! Τι ειρωνεία! Τη χαρά μερικών προνομιούχων του έθνους να λέτε.

Κάνετε κάτι καλύτερο.

Καταργήστε τα τρένα, τον τηλέγραφο, τα τηλέφωνα, τα βαπόρια, τον εαυτό σας!

Καταργήστε πρώτα από όλα εσάς τους ίδιους!

Γιατί;

Γιατί εσείς, με τη συμπεριφορά σας, είστε οι πρώτοι πράκτορες της επανάστασης.

Καταργήσατε την αρπαγή και τη λεηλασία, Κύριοί μου.

Αλλά, αυτή είναι η δουλειά σας. Είναι η ανήθικη αποστολή μιας εκατοντάδας ανθρώπων, οι οποίοι προτιμούν ν' απολαμβάνουν το παν, χωρίς να κάμνουν τίποτε.

Από αυτήν ακριβώς την τάξη πάμε να απαλλαγούμε.

Κοιτάξετε το οικονομικό πεδίο της μάχης. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και εσείς, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, εσείς είστε οι κοινωνικοί γύπες, που τρώνε τη σάρκα των πτωμάτων.

Θέλετε να κάνουμε έναν περίπατο στα στενά δρομάκια της πολιτείας αυτής, εκεί όπου περνάνε τις μέρες τους οι αληθινοί δημιουργοί του πλούτου;

Πάμε μαζί στα ανθρακωρυχεία του Χόκιγκ - Βάλεϊ; Δε θα βρούμε ανθρώπους, θα βρούμε κινούμενα πτώματα που άρχισαν να αποσυντίθενται.

Η γενική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθίσταται αναπόφευκτη αναγκαιότητα. Αρχίζει η εποχή του σοσιαλισμού και της παγκόσμιας συνεργασίας. Οι κατέχουσες τάξεις θα απαλλοτριωθούν.

Εκείνοι που λένε "τούτο είναι δικό μου", θα τα δούνε όλα κοινά. Αυτό δε θα γίνει για σκοπούς σπεκουλάντικους, θα γίνει για το καλό όλων.

Τούτο εδώ δεν είναι όραμα αιθέριο καθώς νομίζετε. Είναι αναγκαιότητα. Είδαμε στην ιστορία πώς ό,τι ήταν ανάγκη να γίνει, έγινε. Αυτό είναι η λογική της ζωής...

Οποιος λέει ιδιωτική βιομηχανία, λέει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού.

Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία, δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι σου λέγονται Χριστιανοί! Γνήσιοι Χριστιανοί!

Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας, για να δείξουμε στο λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στη χώρα αυτή, μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στη Γη!

Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους -αν αυτή είναι η γνώμη σας- τότε κρεμάστε μας!

Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες.

Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε...».

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μισθό 376 ευρώ ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία με (ν)τροπολογία της τελευταίας στιγμής

Εχθές το βράδυ, με την πάγια τακτική των τελευταίων ετών, συζητήθηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, και υπερψηφίστηκε μέσα σε μία συνεδρίαση, ένα πολυνομοσχέδιο-μικρό μνημόνιο, λαίλαπα εις βάρος των πολιτών. Όποιος διαβάσει το σχέδιο νόμου που ψηφίστηκε, θα καταλάβει ότι ξεκινά η εαρινή επίθεση της κυβέρνησης στο λαό με στόχο όχι μόνο την ιδιωτική περιουσία αλλά και τον ίδιο τον πολίτη.

Μια ώρα πριν ξεκινήσει η ψηφοφορία κατατέθηκε τροπολογία προς ψήφιση από το ΠΑΣΟΚ με τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών. Μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής που δεν αναγνώστηκε καν, στην ολομέλεια του σώματος. Η τροπολογία βεβαίως ψηφίστηκε από την τρικομματική πλειοψηφία με χαρά καθώς ανοίγει το δρόμο για να φθάσει ο κατώτατος μισθός στα 376 ευρώ.

Η εν λόγω τροπολογία προβλέπει  για την απασχόληση ανέργων σε ολιγόμηνα προγράμματα της Αυτοδιοίκησης, μέσω ΟΑΕΔ,  καθαρές αμοιβές «κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας», ύψους 19,6 ευρώ ημερησίως και όχι μεγαλύτερες των 490 ευρώ μηνιαίως για εργαζόμενους άνω των 25 ετών, ενώ για κάτω των 25 ετών οι απολαβές θα είναι 17,1 ευρώ ημερησίως και δεν θα ξεπερνούν τα 427 ευρώ μηνιαίως.

Δηλαδή για να πάρει κάποιος τα 490 ή τα 427 ευρώ θα πρέπει να εργαστεί 25 ημέρες. Εάν  εργαστεί 22 ημέρες το μήνα όπως προβλέπεται  για τους εργαζομένους στην αυτοδιοίκηση, τότε ο μηνιαίος μισθός θα είναι  για τους άνω των 25 ετών 431 ευρώ και  για τους κάτω των 25 ετών θα είναι 376 ευρώ!!!

Με αφορμή τη μείωση της ανεργίας και κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας ανοίγει ο δρόμος για μισθούς  κάτω από 400 ευρώ μηνιαίως.

Όλοι καταλαβαίνουν  ότι η νέα μορφή  εργασιακών stage που ετοιμάζει η κυβέρνηση με αυτή την τροπολογία που ψήφισε, δε θα είναι κάτι προσωρινό και αποσπασματικό. Θα είναι η αρχή της μείωσης και άλλο του κατώτατου μισθού σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μισθός ο οποίος, οδεύει ταχέως στον αρχικό στόχο της τρόικα τα 360 ευρώ το μήνα. Με αυτή την επιλογή η κυβέρνηση δείχνει για ακόμη μια φορά το πρόσωπο του σχιζοφρενικού νεοφιλελευθερισμού που την περιβάλλει.

Υ.Γ. Για ακόμη  μία φορά ο Πρωθυπουργός απαξίωσε το Ελληνικό κοινοβούλιο καθώς εμφανίστηκε μόνο για να ψηφίσει και επέλεξε το δρόμο της σιωπής εντός της αιθούσης…

πηγή News247

ΡΩΣΙΑ Η έρπουσα κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας

Στην καπιταλιστική Ρωσία πολλαπλασιάζονται οι άστεγοι και οι εξαθλιωμένοι

Η ύφεση στη ρωσική οικονομία προκαλεί προβληματισμό στην άρχουσα τάξη και διαφωνίες στα κυβερνητικά κλιμάκιά της. Τα ρωσικά ΜΜΕ όλο και συχνότερα καταλήγουν στη διαπίστωση πως η πολιτική της κυβέρνησης, καθώς κι η ένταξη της χώρας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) «οργώνουν» το έδαφος για την ύφεση. Το βασικό ερώτημα που θέτει η άρχουσα τάξη είναι αν και πώς αυτή θα αποφευχθεί.

Τα στοιχεία δείχνουν πως από την αρχή της χρονιάς αυξήθηκαν τα προβλήματα στην οικονομία. Οι δυσκολίες έρχονται η μια μετά την άλλη: σταμάτησε η αύξηση της παραγωγής, οι επιχειρήσεις ζητούν πιο φθηνά δάνεια, ενώ αυξάνονται οι διαφωνίες στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης για το λεγόμενο «μείγμα» της διαχείρισης. Τα οικονομικά ζητήματα βρίσκονται στη γραμμή του μετώπου μεταξύ διαφορετικών παρατάξεων της ρωσικής άρχουσας τάξης, που εκφράζουν και διαφορετικές ομάδες επιχειρηματιών. Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ντμίτρι Μεντβέντεφ, που ακολουθεί πολιτική περιοριστική, φέρεται να έρχεται σε αντιπαράθεση με ανθρώπους του στενού κύκλου του Προέδρου Βλαντιμήρ Πούτιν, όπου ισχυρότερος είναι ο Ιγκορ Σέτσιν, πρόεδρος της κρατικής εταιρίας υδρογονανθράκων «Rosneft».

Μια σχετική κάμψη στις τιμές των πρώτων υλών το Φλεβάρη οδήγησε σε νέα ένταση στο εσωτερικό των κυβερνητικών επιτελείων. Μειώνονται τα κέρδη από τις εξαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου, μετάλλων. Το ποσοστό του κέρδους των εταιρειών πρώτων υλών μειώθηκε από το 50% το 2007 στο 15% το 2011-2012. Σ' αυτές τις συνθήκες οι μεγάλες ρωσικές επιχειρήσεις ζητούν να μειωθεί το κόστος της πίστωσης, εκτιμώντας πως χωρίς αυτό είναι αδύνατον να γίνει αύξηση της κατανάλωσης. Ωστόσο, η κυβέρνηση του Μεντβέντεφ δε βιάζεται να παραδεχτεί πως η κατάσταση της ρωσικής οικονομίας μπορεί να μπει σε νέα φάση, και πιστεύει πως μπορεί ακόμη στη χώρα να προσελκυστούν ξένες επενδύσεις, μέσω των οποίων να καλυτερεύσουν οι ρυθμοί της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη χώρα.

Ο διεθνής «παρανομαστής» της καπιταλιστικής κρίσης

Από διαδήλωση της περιόδου του 1998, τότε που ο Γιεβγκένι Πριμακόφ, πρώην στέλεχος του ΚΚΣΕ, που μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού τέθηκε επικεφαλής της προσπάθειας να «ξελασπώσει» το αστικό σύστημα ως πρωθυπουργός στην κυβέρνηση «λαϊκής εμπιστοσύνης».

Εννοείται πως η οικονομική κρίση στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, επηρεάζει αρνητικά και τη Ρωσία, που είναι ένας μεγάλος εξαγωγέας ενέργειας κι άλλων πρώτων υλών. Η επιδίωξη «στροφής» των ρωσικών εξαγωγών προς την Κίνα δεν μπορεί να γενικευτεί, ούτε σώζει προς το παρόν την κατάσταση.

Η ένταξη της χώρας στον ΠΟΕ δυσκολεύει τα πράγματα. Ετσι, η μείωση της τιμής του χοιρινού κρέατος ήδη οδήγησε σε απώλειες για τους ντόπιους παραγωγούς. Επαναλαμβάνεται το ουκρανικό σενάριο: η απόρριψη του προστατευτισμού δημιουργεί προϋποθέσεις για ταχεία καταστροφή συγκεκριμένων ντόπιων βιομηχανιών.

Αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις

Η πρόταση για νέα μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος προκαλεί φόβο στους εργαζόμενους. Πίσω από την «καινοτομία» του νέου τύπου υπολογισμού σύνταξης κρύβεται η επιδίωξη της κυβέρνησης να διαλύσει το κρατικό συνταξιοδοτικό σύστημα και να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης.

Ηδη βαθαίνει η εμπορευματοποίηση του δημόσιου τομέα, της Υγείας, της Παιδείας, της Επιστήμης. Οι κυβερνητικές αρχές της Ρωσίας επαναλαμβάνουν την ευρωπαϊκή πολιτική σκληρής λιτότητας.

Πούτιν: «Νέα ανησυχητικά σημάδια», αλλά κι ελπίδα ανάκαμψης

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης που πραγματοποιήθηκε τη βδομάδα που μας πέρασε (22/4) στο Σότσι, δήλωσε πως η οικονομική κατάσταση στη Ρωσία είναι ανησυχητική. Οπως ανέφερε ο Πούτιν, το ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του 2012 αυξήθηκε κατά 4,8%, το τέταρτο τρίμηνο του 2012 κατά 2,1%, ενώ το ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του 2013 αυξήθηκε κατά 1,1%. «Σαν αποτέλεσμα το υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης αναθεώρησε την πρόβλεψη για την ανάπτυξη της οικονομίας το 2013, υποβαθμίζοντάς την έως 2,4%, ενώ οι τιμές πώλησης της ενέργειας παραμένουν υψηλές», διαπίστωσε ο Πούτιν και τόνισε πως «το 2,4% είναι λιγότερο από την αύξηση της παγκόσμιας οικονομίας».

Να σημειωθεί πως το ενεργειακό μεγαθήριο της «Gazprom» μόνο μέσα στο 2012 έχασε το 30% της αξίας των μετοχών της.

Αν και μίλησε για τα «ανησυχητικά σημάδια», ο Πούτιν, ωστόσο, ισχυρίστηκε πως η ρωσική οικονομία έχει «επαρκές περιθώριο ασφαλείας». «Παρά την αυξημένη αστάθεια στις παγκόσμιες αγορές, οι τιμές του πετρελαίου και άλλων βασικών πρώτων υλών παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Η Ρωσία έχει σημαντικά αποθέματα χρυσού, τα εφεδρικά αποθέματα δημιουργούν μια αξιόπιστη προστασία. Και είναι εξίσου σημαντικό ότι τα πραγματικά εισοδήματα του πληθυσμού δε μειώνονται, αλλά συνεχίζουν να αυξάνονται σταδιακά», σημείωσε ο Ρώσος Πρόεδρος.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Πούτιν, για την αύξηση της ρωσικής οικονομίας χρειάζονται όχι μόνο δημοσιονομικά μέτρα. Η έλλειψη μεταφορικών και ενεργειακών υποδομών είναι ένα σοβαρό εμπόδιο για την περαιτέρω οικονομική «ανάπτυξη» κι η κυβέρνηση πρέπει να λάβει μέτρα σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Στην πολύωρη συνέντευξη που παραχώρηση στις 25/4 ο Β. Πούτιν παραδέχτηκε δημόσια τις διαφωνίες που υπάρχουν στο εσωτερικό της κυβέρνησης, σχετικά με τη «σκληρή» ή πιο «χαλαρή» δημοσιονομική πολιτική.

Πώς μπορεί να αποφύγει την ύφεση η ρωσική οικονομία;

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση προκάλεσε διάσπαση στο στρατόπεδο της άρχουσας τάξης. Οι μεν προσπαθούν να χρησιμοποιούν τις συνταγές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την προσέλκυση επενδυτών, ακόμη και αν θα χρειαστεί να περικοπούν παραπέρα τα εισοδήματα του πληθυσμού. Οι δε ψάχνουν τρόπο να ριχτεί χρήμα στην αγορά, να διεγείρουν την αγοραστική δυνατότητα, παίρνοντας το ρίσκο της εκτίναξης του δημόσιου χρέους και του πληθωρισμού.

Κανένας όμως κι από τους δύο δρόμους διαχείρισης, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα σε ΕΕ και ΗΠΑ δεν μπορεί να εγγυηθεί πως θα αποτραπεί η απειλή της ύφεσης της ρωσικής οικονομίας. Και στη Ρωσία η καπιταλιστική κρίση είναι ενδογενής και η ρίζα της βρίσκεται στην αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, στην αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και στην ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της από τους καπιταλιστές.

Ισχυρές αυταπάτες «κεντροαριστερής» διαχείρισης

Η πτώση των ρυθμών ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης που έγινε στο ρωσικό Κοινοβούλιο. Ο Πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, εκτίμησε πως η Ρωσία βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με ένα νέο «κύμα» κρίσης, που έρχεται στο φόντο της ένταξης της Ρωσίας στον ΠΟΕ, που έχει σημαντικές αρνητικές συνέπειες σε μια σειρά σημαντικούς κλάδους της ρωσικής οικονομίας. Ο Πρόεδρος του ΚΚΡΟ εκτίμησε πως πρόκειται για το αποτέλεσμα ενός «γκανγκστερικού, επιθετικού, κερδοσκοπικού καπιταλισμού, φιλελεύθερης ροπής, που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια» στη Ρωσία. Ταυτόχρονα, έσπειρε αυταπάτες πως «μια νέα κυβερνητική ομάδα, με νέα πολιτική και στρατηγική», μια «κεντροαριστερή κυβέρνηση, εθνικών συμφερόντων και λαϊκής εμπιστοσύνης», θα μπορέσει να βγάλει τη Ρωσία από την επερχόμενη οικονομική κρίση.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΡΟ τάσσεται ανοιχτά υπέρ της συγκρότησης «κεντροαριστερής κυβέρνησης», ενώ στο παρελθόν η αστική τάξη της Ρωσίας είχε χρησιμοποιήσει μια τέτοια «κεντροαριστερή» κυβέρνηση (και με στελέχη του ΚΚΡΟ), για να βγάλει τη χώρα από την καπιταλιστική κρίση, μεταφέροντας τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους. Εκείνη η κεντροαριστερή κυβέρνηση των Πριμακόφ - Μασλιουκόφ (Σεπτέμβρης 1998 - Μάης 1999), όσο κι η σημερινή τοποθέτηση του ΚΚΡΟ για συγκρότηση ανάλογης κυβέρνησης, έχει δεχτεί τη σφοδρή κριτική του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), που θεωρεί πως οι κομμουνιστές ακυρώνουν τον λόγο ύπαρξής τους, όταν συμμετέχουν στις προσπάθειες διάσωσης του καπιταλισμού και μάλιστα από κυβερνητικές θέσεις.

Ι.Π.-Ε.Β.

ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ Τακτικισμοί και αντιθέσεις στην ενεργειακή σκακιέρα

Σε επικίνδυνη σκακιέρα γεωστρατηγικών συμφερόντων και μονοπωλιακών ανταγωνισμών εξελίσσεται η εκμετάλλευση και η μεταφορά των ενεργειακών πόρων της Ανατ. Μεσογείου

Σε επικίνδυνη σκακιέρα γεωστρατηγικών συμφερόντων και μονοπωλιακών ανταγωνισμών, εξελίσσεται η εκμετάλλευση και η μεταφορά των ενεργειακών πόρων της Ανατ. Μεσογείου. Με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία και άμεσα εμπλεκόμενες τις κυβερνήσεις Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβάνου, βρίσκονται σε εξέλιξη παζάρια και παρασκηνιακές διεργασίες με «μήλον τις Εριδος» τον έλεγχο για λογαριασμό μονοπωλιακών ομίλων των κερδοφόρων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της περιοχής.

Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι αξιωματούχοι πραγματοποιούν συναντήσεις και ταξίδια στην περιοχή, με στόχο να προωθήσουν πολιτικοστρατιωτικές και ενεργειακές συμφωνίες. Οι μεγαλύτεροι ενεργειακοί κολοσσοί του πλανήτη ανταγωνίζονται για τη μοιρασιά της λείας, με στόχο να εξασφαλίσουν συμβόλαια για την εξόρυξη και τη μεταφορά του φυσικού αερίου της Ανατ. Μεσογείου.

Οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και της Τουρκίας συμμαχούν και συγκρούονται ταυτόχρονα, με παρέμβαση των ΗΠΑ, στο φόντο των σχεδιασμών για τη μεταφορά ενέργειας προς την ΕΕ. Οι εξελίξεις αυξάνουν την τουρκική επιθετικότητα και τις ιμπεριαλιστικές πιέσεις για την επιβολή ενός νέου «Σχεδίου Ανάν» στην Κύπρο. Η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στα επικίνδυνα ενεργειακά παιχνίδια, με στόχο να εξασφαλίσει μερίδιο από τα κέρδη για την ντόπια πλουτοκρατία και αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή.

Οι αμερικανικές «Εxxon Mobil» και «Noble», η γαλλική«Total», η Βρετανική BP, η Ολλανδική «Shell», η Ρωσική«Gazprom», έχουν ήδη εξασφαλίσει συμβόλαια και αναζητούν νέα για την εξόρυξη του φυσικού αερίου στην περιοχή. Οι ανταγωνισμοί μεταφέρονται ολοένα και περισσότερο στο ποιος και πώς θα μεταφέρει το φυσικό αέριο της Ανατ. Μεσογείου στην αγορά της κεντρικής Ευρώπης και της Ασίας. Σημείο καμπής των εξελίξεων θα αποτελέσει η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στις 22 Μάη, με βασικό θέμα τα ενεργειακά. Μέχρι το Σεπτέμβρη, η Κομισιόν αναμένεται να ανακοινώσει τα έργα που θα χρηματοδοτήσει προκειμένου να ενταχθούν στο «ευρωπαϊκό δίκτυο ενέργειας».

Από την πλευρά της, η Τουρκία προσπαθεί να πείσει το Ισραήλ να μεταφερθεί από το έδαφός της μέσω αγωγών το αέριο που παράγει στο κοίτασμα «Λεβιάθαν». Κύπρος και Ισραήλ προσανατολίζονται για τη μεταφορά του αερίου από τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου είτε με την κατασκευή αγωγού που θα συνδέεται με την Ελλάδα (το έργο έχει χαρακτηριστεί δαπανηρό και τεχνικά δύσκολο), είτε με τη δημιουργία τερματικού σταθμού για υγροποιημένο αέριο (LNG) στο κυπριακό έδαφος και τη μεταφορά του με δεξαμενόπλοια προς τις αγορές της Ευρώπης και της Ασίας.

Μέχρι τα μέσα Μάη, η κυπριακή κυβέρνηση, όπως έχει δηλώσει ο Ν. Αναστασιάδης, θα ανακοινώσει επίσημα την πρόθεσή της να προχωρήσει στην κατασκευή σταθμού υγροποιημένου αερίου (LNG) στο Βασιλικό, κοντά στη Λεμεσό, όπου θα γίνεται η επεξεργασία του φυσικού αερίου που θα αντλείται από τα κυπριακά «οικόπεδα». Μάλιστα, έχει προτείνει τόσο στο Ισραήλ, όσο και στο Λίβανο, να εκμεταλλευτούν τις υποδομές που θα δημιουργηθούν εκεί, για την εξαγωγή του δικού τους φυσικού αερίου.

Αντίστοιχα σχέδια για την κατασκευή εγκαταστάσεων LNG, έχει και η Ελλάδα στη Ρεβυθούσα και την Καβάλα, μια κίνηση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου που διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους στόλους δεξαμενόπλοιων μεταφοράς υγροποιημένου αερίου στον κόσμο. Σχετικές συζητήσεις στους κόλπους της ΕΕ έχουν ξεκινήσει ήδη από τις αρχές του 2012 και αναμένονται οι τελικές αποφάσεις για να προχωρήσει η χρηματοδότηση των έργων.

Η Τουρκία διεκδικεί τα σκήπτρα

Ενέργεια και Κυπριακό βρέθηκαν και στο επίκεντρο της συνάντησης του υπουργού Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλου με τον Αμερικάνο ομόλογό του Τζ. Κέρι την προηγούμενη Τρίτη στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο συνόδου των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ. Στο πρώτο δεκαήμερο του Μάη, τον Αμερικανό υπουργό θα συναντήσει στην Ουάσιγκτον και ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών Γ. Κασουλίδης. Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ, συνδέουν την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων με την προώθηση ενός νέου διχοτομικού σχεδίου για το Κυπριακό.

Στις αρχές Μάη θα επισκεφτεί το Ισραήλ ο Ν. Αναστασιάδης και στα τέλη του μήνα ο Δ. Αβραμόπουλος. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα επιδιώξει συνάντηση μεταξύ υπουργών των κυβερνήσεων Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ, ώστε να υπάρξει «κοινή γραμμή» στα ενεργειακά θέματα.

Στους συγκεκριμένους σχεδιασμούς μπαίνουν «σφήνα» οι επιδιώξεις της Τουρκίας, με στόχο να μη χάσει το σημαίνοντα ρόλο που έχει στη διαμετακόμιση του φυσικού αερίου. Από το έδαφος και το θαλάσσιο χώρο της Τουρκίας, έχουν δρομολογηθεί να περάσουν όλοι οι αγωγοί που μεταφέρουν φυσικό αέριο, είτε από το Αζερμπαϊτζάν, είτε από τη Ρωσία. Για την αστική τάξη της Τουρκίας η εξασφάλιση και της μεταφοράς του Ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, θα την καταστήσει κεντρικό παίχτη στους ευρύτερους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς.

Το θέμα της μεταφοράς του ισραηλινού αερίου, αλλά η γενικότερη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, αναμένεται να τεθούν επί τάπητος στη συνάντηση του Τούρκου πρωθυπουργού Ρ. Τ. Ερντογάν με τον Αμερικάνο πρόεδρο Μπ. Ομπάμα, που έχει προγραμματιστεί για τις 16 Μάη στην Ουάσιγκτον.

Η τουρκική αστική τάξη, προκειμένου να προωθήσει τους σχεδιασμούς της, αμφισβητεί ανοιχτά τα όρια της κυπριακής ΑΟΖ. Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα στον κυπριακό Τύπο, η κυβέρνηση του Ισραήλ ενημέρωσε την κυπριακή ότι το τελευταίο διάστημα τουρκικά πολεμικά πλοία παραβιάζουν την ΑΟΖ του νησιού και κινούνται γύρω από τα οικόπεδα 5 και 6, νότια της Κύπρου, όπου έχουν εντοπιστεί κοιτάσματα αερίου. Η Τουρκία δεν αποδέχεται ότι τα συγκεκριμένα οικόπεδα περιλαμβάνονται στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ ταυτόχρονα διεκδικεί ΑΟΖ για το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.

Παράλληλα, επιχειρεί «με κάθε τρόπο να πείσει την Αίγυπτο να ακυρώσει τη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, προκειμένου να "αποχαρακτηρισθούν" τα οικόπεδα», σύμφωνα με δημοσιεύματα στον κυπριακό Τύπο. Η κυβέρνηση της Αιγύπτου έχει ήδη κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, έχοντας καταθέσει στη Βουλή νομοσχέδιο που αμφισβητεί τη συμφωνία του 2003 για οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο.

Στα ενεργειακά παιχνίδια, συμμετέχει και η κυβέρνηση του Λιβάνου, η οποία διαπραγματεύεται ήδη με ενεργειακούς κολοσσούς όπως είναι η «Exxon Mobil», «China National Offshor Oil Co» και «Royal Duch Shell» για την παραχώρηση των δικαιωμάτων για την εκμετάλλευση των παράκτιων αποθεμάτων φυσικού αερίου του Λιβάνου. Σύμφωνα με τους αξιωματούχους του Λιβάνου «οι τελικές συμφωνίες μπορεί να υπογραφούν ως το Μάρτιο του 2014».

Σε ό,τι αφορά τα μονοπώλια, η αμερικανική «Noble», που ήδη πραγματοποιεί γεωτρήσεις για φυσικό αέριο στις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ, στηρίζει την κατασκευή τερματικού σταθμού LNG στο Βασιλικό, με στόχο την εξαγωγή του στις αγορές της Ασίας και όχι μόνο της Ευρώπης, όπως λεγόταν έως τώρα. Η πολυεθνική παρουσίασε τα σχέδιά της σε παγκόσμιο διεθνές φόρουμ που έγινε στο Τέξας, στο οποίο συμμετείχαν μεταξύ άλλων τα μονοπώλια της «Gazprom», της «Bp» και της «Shell».

Σύμφωνα με έκθεση που έχει εκπονήσει η αμερικανική πολυεθνική, η κατασκευή δεξαμενών υγροποιημένου αερίου στην Κύπρο εξασφαλίζει «εκτός της δυνατότητας πωλήσεων στην Ευρώπη και μια εναλλακτική πηγή εφοδιασμού για τους αγοραστές στην Ασία και την Απω Ανατολή», καθώς όπως σημειώνει «το τερματικό θα βρίσκεται στη στρατηγική θέση κοντά στη διώρυγα του Σουέζ». Σύμφωνα εξάλλου με τη συγκεκριμένη έκθεση, το κόστος μεταφοράς του LNG από την Κύπρο στις κύριες αγορές της Ασίας, «θα είναι μειωμένο από δύο μέχρι τέσσερις φορές σε σχέση με άλλες περιοχές παραγωγής LNG», εξασφαλίζοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στις πολυεθνικές.

Στο επίκεντρο και ο έλεγχος των αγωγών

Ετερο πεδίο ανταγωνισμών, αποτελεί ο έλεγχος του νότιου διαδρόμου που θα τροφοδοτήσει με φυσικό αέριο τις χώρες της ΕΕ. Βασικοί παίχτες εδώ είναι από τη μια τα ρωσικά μονοπώλια και από την άλλη πολυεθνικές (ΒΡ, «Statoil, Socar»), που διαχειρίζονται το κοίτασμα «Σαχ Ντενίζ 2» στο Αζερμπαϊτζάν. Ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλος, αύριο και μεθαύριο θα βρεθεί στο Αζερμπαϊτζάν, για να συναντηθεί με κυβερνητικούς αξιωματούχους και τους εκπροσώπους των πολυεθνικών που ελέγχουν το κοίτασμα με το αζέρικο αέριο.

Ο Δ. Αβραμόπουλος μεταβαίνει στην περιοχή έχοντας στις αποσκευές του την ψήφιση από την ελληνική Βουλή (9 Απρίλη) την τριμερή διακρατική συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας - Αλβανίας για την κατασκευή και λειτουργία του αγωγού TAP. Τη σύμβαση έχει εγκρίνει και το Κοινοβούλιο της Αλβανίας, ενώ θα ψηφιστεί και από την ιταλική Βουλή, μετά το σχηματισμό κυβέρνησης.

Υπενθυμίζεται ότι τον Ιούνη, η κοινοπραξία των μονοπωλιακών ομίλων που εκμεταλλεύονται το κοίτασμα «Σαχ Ντενίζ 2» στο Αζερμπαϊτζάν, θα αποφασίσει για το ποιος αγωγός θα μεταφέρει το φυσικό αέριο στην κεντρική Ευρώπη. «Αντίπαλο δέος» στον αγωγό ΤΑΡ, είναι ο «West Nabucco», που δεν περνάει από την Ελλάδα, αφού ακολουθεί τη διαδρομή Αζερμπαϊτζάν - Τουρκία - Βουλγαρία - Ρουμανία - Ουγγαρία - Αυστρία. Η κατασκευή τόσο του ΤΑΡ, όσο και του «West Nabucco», προωθείται και στηρίζεται από ΗΠΑ και ΕΕ, προκειμένου να ελέγξουν το νότιο ενεργειακό διάδρομο της Ευρώπης και να αποκλείσουν τα ρωσικά μονοπώλια, που σχεδιάζουν τον αγωγό «South Stream».

Η ΕΕ αναμένεται να ανακοινώσει το επόμενο διάστημα ποια από τα παραπάνω έργα θα χρηματοδοτήσει, ενώ οι Ρώσοι σε μια προσπάθεια να μη μείνουν έξω από την αγορά, συμπεριέλαβαν στις χώρες διέλευσης του αγωγού «South Stream» τη Σερβία, ως εναλλακτική δίοδο στην περίπτωση που δεν προχωρήσει η διέλευσή του από την Ελλάδα. Στα σχέδια των Ρώσων, καθοριστικό ρόλο θα παίξει η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ (ο διαγωνισμός πήρε παράταση μέχρι τις 10 Μάη) για την εξαγορά των οποίων έχουν καταθέσει προσφορές.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

εφημερίδα ριζοσπάστης 

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ - ΓΣΕΕ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ Σκλάβους αναλώσιμους και υποταγμένους απαιτεί ο ΣΕΒ

Η πρώτη συνάντηση εργοδοτικών οργανώσεων και ΓΣΕΕ για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας την περασμένη Πέμπτη, επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά, τη στοχοπροσήλωση των εκπροσώπων του κεφαλαίου στην επίτευξη των στρατηγικών τους επιδιώξεων. Στον αντίποδα, για τους εργαζόμενους έγινε εξίσου σαφές ότι χωρίς ταξικούς αγώνες και διεκδικήσεις από τους εργαζόμενους, οι κεφαλαιοκράτες όχι μόνο δεν πρόκειται τίποτα να παραχωρήσουν, αλλά εμφανίζονται ακόμα πιο απαιτητικοί ακόμα πιο προκλητικοί στις αξιώσεις τους. Ετσι, οι εκπρόσωποι των εργοδοτών προεξάρχοντος του ΣΕΒ, με τις πλάτες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ωμά - κοφτά απέρριψαν οποιαδήποτε συζήτηση για επαναφορά της προηγούμενης ΕΓΣΣΕ, οποιαδήποτε αύξηση στους κατώτερους μισθούς, ενώ την ίδια στιγμή έθεσαν το πλαίσιο των δικών τους απαιτήσεων.

Οι απαιτήσεις, μάλιστα, αυτές διατυπώθηκαν με τον πιο ωμό και ιταμό τρόπο, από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλο, ο οποίος δήλωσε: «Η παραδοσιακή ΕΓΣΣΕ δεν απαντά στις σημερινές αγωνίες των εργαζομένων. Η χρησιμότητα της παραδοσιακής ΕΓΣΣΕ έχει ξεπεραστεί από τη σημερινή πραγματικότητα...», για να προσθέσει εξίσου κυνικά πως «η αγωνία των εργαζομένων σήμερα δεν είναι το ποσό του νόμιμου κατώτατου μισθού, αλλά η ανεργία ή ο κίνδυνος να χάσουν τη δουλειά τους ή αν θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν στο τέλος του μήνα. Είναι η αβεβαιότητα αν θα πάρουν σύνταξη, αν θα βρουν δουλειά τα παιδιά τους».

Προκλητικότητα δίχως όρια

Το πρώτο που θα έπρεπε να σχολιάσει κάποιος, είναι πως οι εργάτες δεν περιμένουν από τον πρόεδρο του ΣΕΒ, να τους υποδείξει ποιες πρέπει να είναι οι αγωνίες τους και τα αιτήματά τους. Πάει όμως πολύ ο κύριος Δασκαλόπουλος να μιλάει για την ανεργία και τον κίνδυνο οι εργάτες να χάσουν τη δουλειά τους. Ποιος, άραγε, διώχνει τους εργάτες από τη δουλειά τους και τους πετάει στην ανεργία, ποιος δεν πληρώνει το μισθό τους και χιλιάδες εργάτες -αν και δουλεύουν- είναι για μήνες απλήρωτοι; Ποιος κατακλέβει και δεν αποδίδει στο ΙΚΑ τις παρακρατημένες από τους εργάτες ασφαλιστικές εισφορές; Ποιος μεταφέρει στο εξωτερικό τις επιχειρήσεις του, όταν τα κέρδη που απομυζά από την εκμετάλλευση των ντόπιων εργατών τα θεωρεί μη επαρκή; Μήπως δεν είναι τα αξιοσέβαστα μέλη του ΣΕΒ, του οποίου ο Δασκαλόπουλος είναι πρόεδρος; Ρητορικά τα ερωτήματα. Ολοι γνωρίζουν τις απαντήσεις. Οσο για τον ισχυρισμό ότι η ΕΓΣΣΕ «είναι ξεπερασμένη», επιβεβαιώνει ότι η νομοθέτηση από την κυβέρνηση της κατάργησης της Σύμβασης και της μείωσης των μισθών δείχνει ότι αυτή εκτελεί εντολές των βιομηχάνων. Δικό τους όργανο είναι, τα δικά τους συμφέροντα υπερασπίζεται. Βιομήχανοι και κυβέρνηση στέκονται στην ίδια πλευρά και όχι απέναντι, όπως καμώνονται να την παρουσιάζουν ο ΣΕΒ αλλά και η ΓΣΕΕ, η οποία με τον τρόπο αυτό βγάζει από το κάδρο τις ευθύνες των εργοδοτών. Αλλά εκεί οδηγεί ο «κοινωνικός εταιρισμός», όταν τον ταξικό αντίπαλο, τον εκμεταλλευτή, τον αναγορεύει η ΓΣΕΕ σε « κοινωνικό εταίρο»!

Στο έδαφος αυτό, της «κοινωνικής ειρήνης» των δήθεν κοινών συμφερόντων, οδηγηθήκαμε σήμερα οι βιομήχανοι να δηλώνουν προκλητικά ότι η ΕΓΣΣΕ είναι ξεπερασμένη. Και βέβαια αυτό, καθόλου δε δικαιώνει ούτε τη ΓΣΕΕ, που υπέγραφε τόσα χρόνια συμβάσεις των λίγων λεπτών. Για τους εργάτες και ειδικά αυτούς που αμείβονταν με τους κατώτερους μισθούς, ποτέ αυτές οι συμβάσεις δεν αντιστοιχούσαν και δεν ικανοποιούσαν τις ανάγκες τους. Γι' αυτό το ΠΑΜΕ, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται σ' αυτό, πάντα ασκούσαν κριτική στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, έδωσαν αγώνες, οργάνωσαν απεργίες για να αποσπαστούν μεγαλύτερες αυξήσεις, να υπογραφούν όσο γίνεται καλύτερες συμβάσεις. Χωρίς αυτούς τους αγώνες, χωρίς αυτή την ταξική γραμμή από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, χωρίς το πνεύμα της αντίστασης και της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τα πράγματα θα ήταν σήμερα ακόμα χειρότερα. Και για να μη γίνουν χειρότερα από εδώ και πέρα, χρειάζεται να ενταθούν οι αγώνες, να οργανωθεί η πάλη που θα αγκαλιάσει ολόκληρη την εργατική τάξη, έχοντας σταθερό μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ντόπιους και ξένους. Γιατί, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η επίθεση των βιομηχάνων δεν πρόκειται να ανακοπεί. Δεν τους αρκεί ούτε η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ, ούτε οι μέχρι τώρα μειώσεις μισθών, ούτε η διάλυση των κλαδικών Συμβάσεων. Στόχος τους παραμένει η σύναψη μόνο ατομικών συμβάσεων ή «επιχειρησιακών συμβάσεων» με τις γνωστές «Ενώσεις Προσώπων», δηλαδή τους ανθρώπους των αφεντικών μέσα στις επιχειρήσεις.

Σε αυτές τις επιδιώξεις, δίνει άλλοθι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όταν ο Γ. Παναγόπουλος έφτασε να δηλώσει μετά τη συνάντηση με τους εργοδότες πως «είναι προφανές ότι οι εργοδοτικές οργανώσεις ξέροντας ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο... δε συζητούν για τις οικονομικές διεκδικήσεις των εργαζομένων φέρνοντας εύλογα και νόμιμα επιχειρήματα τα οποία σχετίζονται και με την ίδια την ύπαρξή τους»! Εύλογα και νόμιμα τα επιχειρήματα του ΣΕΒ, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ. Κατά συνέπεια, νόμιμες και εύλογες και οι απαιτήσεις τους. Να πώς ανοίγει η Κερκόπορτα της πλήρους παράδοσης της εργατικής τάξης στους καπιταλιστές.

Η εργασιακή όαση των καπιταλιστών

Τις επιδιώξεις αυτές μαρτυρούν οι διατυπώσεις του Δ. Δασκαλόπουλου στην ίδια τοποθέτηση, πέραν βέβαια από την προκλητικότητά τους. Ισχυρίστηκε, λοιπόν, ο πρόεδρος του ΣΕΒ: «Μιλάνε πολλοί για εργασιακή ζούγκλα. Εγώ θέλω να σας πω ότι η πραγματικότητα που επικρατεί στις επιχειρήσεις - μέλη του ΣΕΒ είναι όαση. Οι εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό είναι λίγοι. Ο μέσος όρος αμοιβών είναι πολύ υψηλότερος από τα κατώτατα όρια. Και σε όσες περιπτώσεις έχουν συμφωνηθεί μειώσεις με τους εργαζόμενους, είναι οι μικρότερες στην αγορά. Ικανός αριθμός, εξάλλου, επιχειρήσεων και κλάδων με μεγάλο αριθμό εργαζομένων έχουν ανανεώσει τις ισχύουσες συμβάσεις με τα επιχειρησιακά και κλαδικά τους σωματεία, όχι απλώς χωρίς μειώσεις, αλλά και με αυξήσεις. Περιπτώσεις μονομερούς μείωσης κατώτατου μισθού από 751 ευρώ σε 586 όπως επιτρέπει ο νόμος, πρακτικά δεν έχουν υπάρξει».

Τι δείχνει η τοποθέτηση αυτή: Για τον ΣΕΒ, οι εργαζόμενοι που αμείβονται με τα κατώτερα όρια -δηλαδή 586 και 511 ευρώ μεικτά- είναι λίγοι και ως εκ τούτου πρέπει πιο πολλοί, όλοι οι εργαζόμενοι να αμείβονται με τους κατώτερους μισθούς. Επιπλέον, ο μέσος μισθός πρέπει και αυτός να πέσει, γιατί είναι πολύ υψηλότερος από τον κατώτερο. Εδώ υπάρχει ανοιχτή πρόκληση για παραπέρα μείωση των κλαδικών μισθών. Τέλος, ότι μπορούν μονομερώς οι εργοδότες να επιβάλλουν και σε άλλους εργαζόμενους τους νέους κατώτερους μισθούς και να μην κρατάνε σε ισχύ την ΕΓΣΣΕ που έχει καταργηθεί από την κυβέρνηση.

Το τι πραγματικά συμβαίνει με τις συμβάσεις, και ποια ήταν η πρακτική των εργοδοτικών οργανώσεων δε χρειάζεται να καταφύγουμε στα συνδικάτα και στους εργαζόμενους. Αρκούν τα στοιχεία του ΟΜΕΔ και την Εκθεση που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Εκεί φαίνεται πως μέσα στο 2012 υπεγράφησαν μόλις 11 ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις εργασίας, 26 κλαδικές συμβάσεις (εθνικές και τοπικές) και 975 επιχειρησιακές συμβάσεις. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, αρκεί να σημειωθεί ότι το 2008 είχαν συναφθεί 89 ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, 142 κλαδικές (εθνικές και τοπικές) και μόνο 215 επιχειρησιακές.

Επιπλέον, σύμφωνα με το ΣΕΠΕ, το 2012 και μετά την υπογραφή από τις 14 Φλεβάρη 2012 της σχετικής ΠΥΣ, με την οποία μειώθηκαν οι κατώτεροι μισθοί και υπονομεύτηκαν οι κλαδικές Συμβάσεις, και μέχρι το τέλος του έτους καταγράφει μειώσεις αποδοχών κατά μέσο όρο 22,2%. Οι μειώσεις αφορούν 74.483 επιχειρήσεις και επιβλήθηκαν σε 261.353 εργαζόμενους, ξεκινούν από -17,4% και φτάνουν μέχρι το -28,3%. Μειώσεις έγιναν και μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων σε 794 επιχειρήσεις και επιβλήθηκαν σε 94.044 εργαζόμενους. Η μεσοσταθμική μείωση εδώ είναι 18,8%. Ετσι, μετά την ΠΥΣ - και πάντα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία - μέσα σε δέκα μήνες του 2012, επιβλήθηκαν μειώσεις σε 355.397 μισθωτούς πέραν των μειώσεων που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια. Με τα επίσημα στοιχεία, που σημαίνει ότι επιβλήθηκαν σε πολύ περισσότερους εργαζόμενους.

Επιπλέον, μέσα στο 2012, οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν σε συμβάσεις με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασίας ανέρχονται σε 84.490 και σε σχέση με το 2009 έχουν αυξηθεί κατά πέντε φορές! Την ίδια στιγμή, όσον αφορά στις νέες συμβάσεις που έγιναν μέσα στο 2012, το 45% ήταν με μερική απασχόληση ή με μια και δυο μέρες απασχόλησης. Ετσι μόνο μέσα στο 2012, μισό εκατομμύριο μισθωτοί υπέστησαν τη βίαιη συρρίκνωση του εισοδήματός τους.

Τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν την εγκυρότητα της εκτίμησης ότι μετά όλες αυτές τις παρεμβάσεις της τελευταίας τριετίας περίπου 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή σχεδόν το 60% των μισθωτών, έχουν υποστεί σημαντική μείωση των μισθών τους και συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους που κατοχυρώνονταν μέσα από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Το ποσοστό αυτό των εργαζομένων στο τέλος του χρόνου εκτιμάται ότι θα φτάσει το 80%, δηλαδή θα ξεπερνά το 1,5 εκατομμύριο μισθωτούς.

Στη βάση αυτής της τεράστιας συρρίκνωσης του εργατικού εισοδήματος έγινε η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας κατά 72% την τριετία 2010 - 2012, έναντι των κυριότερων εμπορικών εταίρων της, όπως εκτιμά στις δύο τελευταίες της εκθέσεις και η Τράπεζα της Ελλάδας, προεξοφλώντας μάλιστα ότι στο τέλος του χρόνου θα υπάρξει υπερκάλυψη (του 100%) της απώλειας της ανταγωνιστικότητας της περιόδου 2001 - 2009. Αυτό είναι το αντίτιμο που πλήρωσε η εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα για να επιτευχθεί ο πολυπόθητος στόχος της ανταγωνιστικότητας στον οποίο έχει στρατευθεί και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Η νέα αντεργατική ατζέντα του ΣΕΒ

Γι' αυτό και οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν στο μέλλον, όπως διαφημίζει η κυβέρνηση, θα είναι θέσεις με μισθούς των 300 και 400 ευρώ και με την «ευελιξία» να σπάει κόκαλα. Αυτό απαιτεί άλλωστε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, θέτοντας τη νέα ατζέντα του «κοινωνικού διαλόγου» στον οποίο ήδη δήλωσε συμμετοχή και πάλι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Ιδού το μανιφέστο του ΣΕΒ και οι αξιώσεις των βιομηχάνων, αλλά και τι πρέπει να υπηρετεί ο νέος γύρος διαλόγου της ΓΣΕΕ με τους εργοδότες, όπως το εξέφρασε ο Δασκαλόπουλος:

«Ο θεσμός του κοινωνικού διαλόγου και της ΕΓΣΣΕ πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, να αποκτήσει νέο περιεχόμενο και ευρύτερους στόχους. Να αγκαλιάσει τα πλατύτερα προβλήματα της εργασίας, της οικονομίας και της ανάπτυξης. Θα προστατεύονταν αποτελεσματικότερα -και ειλικρινέστερα- οι θέσεις εργασίας αν οι συνδικαλιστές ένωναν τη φωνή τους με τους επιχειρηματίες σε θέματα όπως η μαύρη εργασία, τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων, η πολυνομία, η αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά, η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων, το αυξημένο κόστος ενέργειας που γονατίζει όσες παραγωγικές μονάδες έχουν απομείνει... Αυτή είναι η κύρια ευθύνη μας σήμερα και απ' εδώ και πέρα... Στα κυρίαρχα αυτά θέματα πρέπει να δουλέψουμε άμεσα και εντατικά...»(!)

Ο ΣΕΒ έχει ήδη πετύχει τεράστια μείωση των μισθών, επομένως και μεγάλες δυνατότητες αύξησης των κερδών. Ταυτόχρονα, όμως, παίρνει υπόψη το βάθεμα της κρίσης που συνεχίζεται, την ανάγκη ενίσχυσης της παραγωγικότητας, την ανάγκη για αποτελεσματικότερη για το κεφάλαιο λειτουργία της αγοράς εργασίας και την επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, γι' αυτό και απαιτεί:

• Νέα φοροελάφρυνση των μονοπωλίων που ισοδυναμεί με ενίσχυση της φοροαφαίμαξης του λαού.
• Κατάργηση των όποιων νομοθετικών εμποδίων (π.χ. περιβαλλοντική προστασία, δηλαδή Δημόσια Υγεία) για τη διασφάλιση υψηλής κερδοφορίας μελλοντικών επενδύσεων.
• Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.
• Προώθηση της ευελιξίας στις μορφές απασχόλησης, την ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, την προώθηση των επιχειρησιακών και ατομικών Συμβάσεων,
• Μείωση έως και κατάργηση ασφαλιστικών εισφορών.
• Την ενίσχυση της «εξωστρέφειας», των εξαγωγών.

Αυτή είναι η πραγματική ατζέντα του ΣΕΒ, η οποία θα οδηγήσει σε παραπέρα επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Θα πρόκειται πραγματικά για όαση, αλλά για τους βιομήχανους και μια ατέλειωτη έρημο για τους εργάτες. Και κάτι τέτοιο συνδικάτα και εργαζόμενοι δεν πρέπει να το επιτρέψουν.

Γ.ΖΑΧ.

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2013

Λαϊκή Συμμαχία με το Λαό στην Εξουσία, για το Σοσιαλισμό

Το ΚΚΕ απευθύνεται και απλώνει το χέρι σε όλους τους εργάτες, τους άνεργους, τους νέους, σε όλους τους εργαζόμενους που ζουν «μαύρες» μέρες και δοκιμάζονται σκληρά από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και της αντιλαϊκής πολιτικής της συγκυβέρνησης και της ΕΕ.

Απευθύνεται με εμπιστοσύνη στην τάξη που παράγει τον κοινωνικό πλούτο, που έχει τη δύναμη να σπάσει τα δεσμά της, να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού. Στην τάξη που μπορεί να πρωτοστατήσει και να ηγηθεί στη συγκρότηση της συμμαχίας μισθωτών εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, των νέων και των γυναικών, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για να έρθει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της στην εξουσία, να κατακτήσει ο λαός τα σύγχρονα δικαιώματά του, να θέσει τέλος στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, σε επεμβάσεις και εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Τιμάμε τα εκατομμύρια νεκρών της τάξης μας που έπεσαν στο σκληρό αγώνα της ταξικής πάλης, για το δίκιο των εργατών και τα λαϊκά δικαιώματα, για την κοινωνική απελευθέρωση, το σοσιαλισμό.

Η Πρωτομαγιά του 2013 να γίνει μέρα ευθύνης για όλους. Κάθε εργάτης, κάθε εργάτρια να σκεφτεί και να βγάλει συμπεράσματα με βάση τις εξελίξεις στο εργοστάσιο, στον κλάδο του και γενικότερα. Τώρα να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλον και όλοι μαζί δίπλα στους άνεργους, σε κάθε εργατική - λαϊκή οικογένεια που βρίσκεται σε απόγνωση. Ολοι για την τάξη μας και όλοι μαζί απέναντι στους μεγάλους καπιταλιστές, στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους που εκμεταλλεύονται και ληστεύουν το λαό.

Ολοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το χώρο και τον κλάδο που βρίσκονται, έχουν την ίδια μοίρα. Κυβέρνηση και ΕΕ, όλοι αυτοί που υπηρετούν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο από κατακτήσεις και δικαιώματα. Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα, παλιοί ή νέοι εργαζόμενοι καταδικάζονται να ζουν στην ανεργία, στην ανασφάλεια, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, Κοινωνική Ασφάλιση, σύνταξη, χωρίς δωρεάν σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες Υγείας, μόρφωσης, Πρόνοιας.

Κανένας εργαζόμενος να μην αποδεχτεί αυτή την κατάσταση γι' αυτόν και τα παιδιά του, να μην αποδεχτεί να καταδικαστεί μόνιμα στην ανεργία, στη φτώχεια, στην ανασφάλεια. Να μη γίνει παρόν και μέλλον της εργατικής τάξης η Μανωλάδα με εργάτες απλήρωτους, βασανισμένους και πυροβολημένους από τους τραμπούκους της εργοδοσίας. Να δυναμώσει η Λαϊκή Συμμαχία και Αλληλεγγύη.

Να βάλουμε τέλος στις θυσίες και στα βάσανα, να βάλουμε τέλος στη μοιρολατρία, στην υποταγή και τις αυταπάτες. Τώρα να απορρίψουμε τους εκβιασμούς και τα ψέματα των μεγαλοεπιχειρηματιών, της συγκυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του συστήματος.

Να καταδικάσουμε ενωμένοι τη ναζιστική φασιστική Χρυσή Αυγή. Να ξεσκεπαστεί η υποκρισία και ο ρόλος της. Σπέρνει το δηλητήριο του εθνικιστικού μίσους ανάμεσα στους εργάτες γιατί αυτό συμφέρει το κεφάλαιο. Η εγκληματική της δράση υπηρετεί το σύστημα της διαφθοράς και της εκμετάλλευσης. Είναι το πιο βρώμικο και αδίστακτο γέννημά του.

Είναι ψέμα ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση των εργαζομένων αν ανακάμψει η υψηλή κερδοφορία των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών. Και τότε η πλουτοκρατία, που της έχει ανοίξει η όρεξη, θα θέλει πιο φτηνούς από τους σημερινούς εργάτες. Αυτό δείχνει η παραγωγική ανάπτυξη των ΗΠΑ, οι μισθοί σε μεγάλες μονάδες που επιστρέφουν απ' την Κίνα στις ΗΠΑ. Αυτή την ανάπτυξη ζήλεψε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αποκαλύπτονται τα ψέματα που έχει πει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλα συνθήματα έριχνε στις εκλογές και άλλα μετά, άλλα λέει στους εργάτες και άλλα στους μεγάλους επιχειρηματίες. Είναι απάτη ο ισχυρισμός του ότι αν γίνει κυβέρνηση, θα βρει δήθεν φιλολαϊκή λύση μέσα στην ΕΕ, χωρίς ρήξη και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Αρκετά σε εξαπάτησαν τα προηγούμενα χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τους. Ενώ άλλα υπηρετούσαν, άλλα σου έλεγαν, συκοφαντώντας τις θέσεις του ΚΚΕ, τη δράση και τους αγώνες του ΠΑΜΕ.

Τώρα θέλουν να σε παγιδεύσουν, να σε εξαπατήσουν ξανά για να σε αλυσοδέσουν στην πιο στυγνή εκμετάλλευση. Γι' αυτό στήνουν νέα δικομματική κοκορομαχία, από τη μια η ΝΔ με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ με τους «Ανεξάρτητους Ελληνες» και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ο τσακωμός τους αφορά το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση και ποια τμήματα της ελληνικής πλουτοκρατίας θα υποστούν λιγότερες απώλειες από την κρίση. Ο,τι κι αν υπόσχονται τα κόμματα της ΕΕ σε όλες τις παραλλαγές έχει αποδειχτεί ότι είναι το ίδιο οδυνηρά για τους εργαζόμενους.

Μοιάζει αλλά δεν είναι ριζοσπαστικό και φιλολαϊκό το αίτημα μόνο της αλλαγής νομίσματος, όπως προβάλλουν διάφοροι, χωρίς να προτείνουν ριζικές αλλαγές στην οικονομία, χωρίς να σπάσουν ταυτόχρονα τα δεσμά από την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους, ώστε μια άλλη, λαϊκή εξουσία να έχει τα εργαλεία της οικονομίας στα χέρια της.

Η έξοδος από την κρίση, τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και η λευτεριά από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ προς όφελος του λαού απαιτεί:

Κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων, των υποδομών, του φυσικού και ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μέσων μαζικής μεταφοράς, της γης. Αποδέσμευση από την ΕΕ. Μονομερή διαγραφή του χρέους. Αυτές είναι βασικές προϋποθέσεις για να αναπτύξει η χώρα τις παραγωγικές της δυνατότητες, σχεδιασμένα, προς όφελος του λαού, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο μια εργατική - λαϊκή εξουσία. Γι' αυτό το ΚΚΕ σε καλεί σήμερα να ενώσουμε την πάλη για τα επείγοντα ζητήματα, για τα σοβαρά προβλήματα επιβίωσης της λαϊκής οικογένειας, με την πάλη για τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, τις ριζικές αλλαγές στην κοινωνία, στην εξουσία και στην οικονομία.

Ζήτω η 1η Μάη! Ζήτω η παγκόσμια εργατική τάξη!

Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός, η πάλη για το σοσιαλισμό!

Η εργατική τάξη είναι παγκόσμια δύναμη. Εχει παντού τον ίδιο εχθρό, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, τη βαρβαρότητα των μονοπωλίων, το κράτος, όλους τους μηχανισμούς που τα υπηρετούν. Ανεξάρτητα από την εθνότητα και τη γλώσσα, έχει τα ίδια συμφέροντα, το ίδιο μέλλον.

Ενώνουμε τη φωνή και τη γροθιά μας με όλους τους εργάτες που αγωνίζονται για το δίκιο τους και το σοσιαλισμό. Με τους λαούς που δοκιμάζονται από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους.

Είναι επίκαιρο όσο ποτέ το κάλεσμα: «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε», που απηύθυναν ο Μαρξ και ο Ενγκελς πριν από πολλά χρόνια, θεμελιώνοντας επιστημονικά ότι η εργατική τάξη είναι η επαναστατική δύναμη του καιρού μας, και ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός κοινωνική αναγκαιότητα, γιατί ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε.

Η μεγάλη Σοσιαλιστική Οχτωβριανή Επανάσταση το 1917 απέδειξε ότι έχει ανοίξει ο δρόμος περάσματος από τον καπιταλισμό που σαπίζει, στο σοσιαλισμό. Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη με τη νίκη της αντεπανάστασης, το πισωγύρισμα του επαναστατικού εργατικού κινήματος, είναι προσωρινά. Η εργατική τάξη, ο λαός δεν είπαν ακόμα την τελευταία τους λέξη.

Απέναντι στον καπιταλισμό που σαπίζει, που φέρνει μόνο κρίσεις, βαρβαρότητα και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, η εργατική τάξη θα υψώσει και πάλι πιο αποφασιστικά, πιο νικηφόρα τη σημαία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, της κοινωνικής απελευθέρωσης και της παγκόσμιας συναδέλφωσης των λαών.

26 Απρίλη 2013

Η ΚΕ του ΚΚΕ

Η πρόταση του ΠΑΜΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μένει προσηλωμένη στην «κοινωνική ειρήνη» και την «ανταγωνιστικότητα»

Την περασμένη Πέμπτη η ΓΣΕΕ απέστειλε πρόταση προς τις εργοδοτικές οργανώσεις για την έναρξη διαπραγματεύσεων για τη σύναψη νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Οπως ήταν αναμενόμενο η πλειοψηφία εμμένει στην προσήλωσή της προς την «κοινωνική ειρήνη», ενώ θέτει ως αφετηρία διαπραγμάτευσης το «πλαίσιο της κοινής επιστολής ΓΣΕΕ - ΣΕΒ - ΓΣΕΒΕΕ - ΕΣΕΕ» που απεστάλη το Φλεβάρη 2012 στην τότε κυβέρνηση που πέρα από το θέμα του κατώτερου μισθού και της ισχύος της τριετούς σύμβασης του 2010, η πλειοψηφία συνομολογούσε με τις εργοδοτικές οργανώσεις και αποδέχονταν την υπηρέτηση του στόχου της ανταγωνιστικότητας. Στην κοινή επιστολή αποδεχόταν την από κοινού «αναζήτηση λύσεων στα κυρίαρχα θέματα της ανταγωνιστικότητας», «τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών» από τους εργοδότες, ενώ αναδείκνυαν τον «κοινωνικό διάλογο» ως «βασικό εργαλείο συμφωνιών» κ.λπ. επιχειρώντας έτσι εκ των προτέρων, να εξουδετερώσει τους αγώνες που πρέπει να αναπτύξουν οι εργαζόμενοι και ενάντια στο κεφάλαιο και στην κυβέρνηση που το υπηρετεί.

Στον αντίποδα όλων των παραπάνω αντιλήψεων βρίσκεται η πρόταση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου που εδώ και καιρό έχει καταθέσει και αποτελεί βάση διεκδίκησης για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, όπλο στις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης τόσο για την ΕΓΣΣΕ όσο και για τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας.

Οι άξονες διεκδίκησης της Πρότασης του ΠΑΜΕ για την ΕΓΣΣΕ είναι οι εξής:

Οι άξονες διεκδίκησης

To ΠΑΜΕ προτείνει για το 2013 τους εξής άξονες διεκδίκησης στα πλαίσια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).

Αξονας 1ος

Οι όροι της παρούσας σύμβασης που θα συμφωνηθούν από τη στιγμή της κατάρτισής της και από την ημερομηνία εφαρμογής της είναι υποχρεωτικά εκτελεστή για κάθε εργοδότη (εκτός άμεσου δημόσιου τομέα), είτε ανήκει, είτε όχι σε εργοδοτική οργάνωση σε όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Αξονας 2ος

ΚΑΤΩΤΑΤΑ ΟΡΙΑ ΑΠΟΔΟΧΩΝ

Τα κατώτερα όρια μισθών και ημερομισθίων αποτελούν κατώτατα όρια αμοιβής μισθωτών της χώρας που απασχολούνται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και αμείβονται με μισθό, ημερομίσθιο κατά μονάδα ή με οποιοδήποτε άλλο σύστημα. Την 1η1ου2013 το ημερομίσθιο επανέρχεται στο ποσό των 33,54 ευρώ και ο μηνιαίος μισθός στο ποσόν των 751,41 ευρώ. Να προβλεφθεί να επιστραφεί μέσω ποσοστού αύξησης του μισθού μέρος των απωλειών της προηγούμενης τριετίας.

Καταργούνται οι νόμοι 4046/2012, το μνημόνιο 2, η πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012 και κάθε συναφής διάταξη νόμου που περικόπτει τους μισθούς και τα ημερομίσθια. Την 1^η Ιούλη 2013 αναπροσαρμόζονται τα κατώτατα όρια αποδοχών με βάση το ποσοστό του εθνικού πληθωρισμού.

Τα προβλεπόμενα χρονοεπιδόματα και άλλα επιδόματα (γάμου, τέκνων, σπουδών, αδείας, δώρων κλπ.) που προβλέπονται στην Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. αλλά και στις άλλες ΣΣΕ διατηρούνται.

Το ποσοστό της αύξηση των αποδοχών που κάθε φορά καθορίζεται θα προστίθεται στο σύνολο των αποδοχών επί των οποίων υπολογίζονται οι προσαυξήσεις Κυριακής, νυχτερινής εργασίας, υπερεργασίας, υπερωρίας, επιδόματα εορτών και αδείας, όπως και η αποζημίωση για την εκτός έδρα εργασία.

Τα συνολικά γενικά κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων εφαρμόζονται τόσο στους νέους κάτω των 25 ετών όσο και στους μαθητευόμενους εργατοτεχνίτες καθώς και στους υπαλλήλους που έχουν συμπληρώσει το 15 έτος της ηλικίας τους.

ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ

Προϋπηρεσία για υπάλληλο ή εργατοτεχνίτη θεωρείται η υπηρεσία που διανύθηκε σε οποιοδήποτε εργοδότη σε οποιαδήποτε εργασία και ειδικότητα.

ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ

1. Τριετιών

Τα επιδόματα που προβλέπονται από εθνικές γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ή όμοιας έκτασης διαιτητικές αποφάσεις, υπολογίζονται επί των εκάστοτε γενικών κατωτάτων ορίων μισθών και ημερομισθίων.

Οι υπάλληλοι και οι εργατοτεχνίτες με οποιαδήποτε σχέση εργασίας δικαιούνται για κάθε τριετία υπηρεσίας προσαύξηση 10% επί του κατωτάτου ορίου του βασικού μισθού τους.

2. Γάμου

Στον έγγαμο μισθωτό χορηγείται επίδομα γάμου ποσοστού 10%. Κατά τα λοιπά ισχύουν οι διατάξεις της παρ. 2 της με αριθ. 10/76 απόφασης του ΔΔΔΔ Αθηνών. Το επίδομα γάμου υπολογίζεται στο κατώτατο όριο του βασικού μισθού ή ημερομισθίου.

Συλλογικές συμβάσεις εργασίας που προβλέπουν ενδεχόμενα μεγαλύτερο ποσοστό γάμου υπερισχύουν.

Αξονας 3ος:

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, ΤΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Το ωράριο εργασίας αποτελεί σταθερή και υποχρεωτική δέσμευση για κάθε εργοδότη. Καθορίζεται με βάση την 8ωρη εργασία για όλους. Διατηρείται σε όσους κλάδους έχει κατακτηθεί το 7ωρο ή ακόμα μικρότερο ωράριο. Με βάση την παραγωγικότητα της εργασίας και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, κατεύθυνση είναι η καθιέρωση 35 ωρών εργασίας εβδομαδιαίως επί πενθήμερο από Δευτέρα έως Παρασκευή.

Για το λόγο αυτό από 01.01.2013 το σημερινό ισχύον ωράριο εργασίας συνολικά σε όλους τους κλάδους του ιδιωτικού τομέα για τα επόμενα χρόνια μειώνεται κατά μία ώρα, χωρίς μείωση αποδοχών.

Επιπλέον χρησιμοποίηση του εργαζόμενου πέραν του ωραρίου που ορίζει η σύμβαση απαιτεί ειδική άδεια και η αμοιβή είναι προσαυξημένη 75% της κανονικής ώρας εργασίας για τις καθημερινές και για Σάββατα, Κυριακές και αργίες στο 100% της καθημερινής αμοιβής.

Για εργαζόμενους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές το ανώτατο ημερήσιο ωράριο είναι 6 ώρες με πλήρεις αποδοχές.

Απαγορεύεται η απασχόληση εργαζόμενου, εργαζόμενης με οποιαδήποτε μορφή προσωρινής σύμβασης πέραν του 2μήνου. Μετά το 2μηνο όλες οι συμβάσεις μετατρέπονται σε σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.

Αξονας 4ος:

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

Η απόλυση εργαζόμενου τελεί υπό την έγκριση ειδικής 3μελούς Επιτροπής στα πλαίσια του ΣΕΠΕ με τη συμμετοχή εκπροσώπου των εργαζομένων.

Η αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης δεν μπορεί να είναι μικρότερη των αποδοχών ενός μήνα για κάθε χρόνο εργασίας, αρχής γενομένης από το πρώτο 2μηνο εργασίας και αφορά το σύνολο των εργαζόμενων (δηλαδή και όσους δεν έχουν την υπαλληλική ιδιότητα, υπαλλήλους, εργατοτεχνίτες και εργαζόμενους με κάθε σχέση εργασίας). Κατά τα λοιπά το ύψος της αποζημίωσης σε περίπτωση καταγγελίας επανέρχεται στα επίπεδα που ίσχυαν το έτος 2010.

Δεν επιτρέπεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας εργαζόμενου πριν την τελευταία 5ετία της συνταξιοδότησής του, παρά μόνο για σπουδαίο λόγο.

Δεν επιτρέπεται η καταγγελία σύμβασης εργασίας εργαζόμενου που υπέστη εργατικό ατύχημα στην επιχείρηση που απασχολείται με οποιαδήποτε σχέση εργασίας.

Στην περίπτωση καταγγελίας σύμβασης εργασίας ο εργαζόμενος εγγράφεται αυτόματα στους καταλόγους ανεργίας του ΟΑΕΔ και επιδοτείται με το 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας του. Στην κατεύθυνση αυτή το επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ άμεσα αυξάνεται από 01.01.2013 από τα 368 στα 500 ευρώ και επιμηκύνεται η επιδότηση ανεργίας κατά ένα ακόμα έτος.

Στους καταλόγους ανεργίας εγγράφονται και επιδοτούνται με το βασικό επίδομα ανεργίας 500 ευρώ όλοι οι απόφοιτοι των ΑΕΙ, ΤΕΙ, Λυκείων, κ.ά. που αναζητούν και δε βρίσκουν εργασία, όπως και κάθε εργαζόμενος που επιθυμεί να εργαστεί και χωρίς δική του ευθύνη δε βρίσκει εργασία.

Αξονας 5ος:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ - ΣΥΝΤΑΞΗ

Απαγορεύεται αυστηρά (με πρόστιμα, με ποινές μη ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας) η απασχόληση εργαζόμενου χωρίς ασφάλιση, η οποία πρέπει να αντιστοιχεί σε ένα ένσημο ανά ημέρα εργασίας. Εργαζόμενος/-η που συμπληρώνει 3,5 ώρες εργασίας του ημερήσιου χρόνου δικαιούται ολόκληρο το ένσημο.

Οι κρατήσεις για τον κλάδο της Υγείας καταργούνται και οι μισθοί και τα ημερομίσθια αυξάνονται κατά το αντίστοιχο ποσό και η εργοδοσία και το κράτος αναλαμβάνουν την πλήρη ιατροφαρμακευτική φροντίδα του εργαζόμενου. Βιβλιάριο ασθένειας δικαιούται όποιος είναι πάνω από 18 ετών και δεν καλύπτεται από έμμεση ασφάλιση.

Ο εργαζόμενος δικαιούται σύνταξη μετά τη συμπλήρωση 30 χρόνων εργασίας χωρίς όριο ηλικίας. Σε κάθε περίπτωση, όριο συνταξιοδότησης είναι του άνδρα το 60^ό έτος και της γυναίκας το 55^ο. Να επανέλθουν οι κλάδοι που αποχαρακτηρίστηκαν από τα βαρέα και ανθυγιεινά και να ενταχθούν και νέοι κλάδοι που προτείνουν τα συνδικάτα. Για τους εργαζόμενους σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα το όριο συνταξιοδότησης είναι το 55^ο έτος για τον άνδρα και το 50^ό για τη γυναίκα.

Κατώτερη βασική σύνταξη για όλους και για όλα τα Ταμεία είναι το 80% του βασικού μισθού της ΕΓΣΣΕ, που λάμβανε κατά τη συνταξιοδότησή του.

Ο χρόνος λοχείας για τις γυναίκες και ο χρόνος στράτευσης για τους άντρες, ο χρόνος ανεργίας και ασθένειας προσμετράται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση του ασφαλισμένου.

Αξονας 6ος:

ΑΔΕΙΕΣ

Η πρόταση του ΠΑΜΕ περιλαμβάνει αναλυτικά τους όρους και προϋποθέσεις για μια σειρά άδειες όπως: Ετήσια άδεια με αποδοχές, Αδεια γάμου και γέννησης τέκνου, Αδεια μητρότητας, Αδεια φροντίδας παιδιών, Γονική άδεια ανατροφής, Αδεια μονογονεϊκής οικογένειας, Αδεια εξαρτώμενων μελών, Αδεια λόγω θανάτου συγγενούς, Αδεια για μεταγγίσεις αίματος και παραγώγων του, Αδεια μαθητών, σπουδαστών και φοιτητών και Αδεια αναπηρίας

Αξονας 7ος:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ

Ο εργαζόμενος/-η που νοσήσει σύμφωνα με βεβαίωση γιατρού του Ταμείου του δικαιούται άδειας, δωρεάν ιατροφαρμακευτικής φροντίδας στις δημόσιες δομές και κάλυψη του συνόλου των αποδοχών του με ευθύνη της πολιτείας και του εργοδότη.

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ

Οποιος εργοδότης δεν τηρεί την παρούσα σύμβαση εργασίας έχει κυρώσεις και πρόστιμο που επιβάλλεται από το ΣΕΠΕ μέχρι 15.000 ευρώ για κάθε παράβαση, υπέρ των ασφαλιστικών οργανισμών.

ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

Καμία διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου, σε άνεργους, απλήρωτους εργαζόμενους. Δωρεάν μετακίνηση σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αναστολή κάθε υποχρέωσης προς τράπεζες και δημόσιο.

Επιδότηση ενοικίου για το διάστημα της ανεργίας, διάθεση τροφίμων, ρουχισμού, σχολικών ειδών, ειδών υγιεινής, πετρελαίου θέρμανσης από κρατικό δίκτυο για άνεργους και εργαζόμενους με χαμηλό εισόδημα.

Αμεσο πάγωμα τιμών σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες και κατάργηση του ΦΠΑ με αντίστοιχη μείωση τιμών σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση των διοδίων, μείωση κατά 50% των τιμολογίων των πρώην ΔΕΚΟ.

Κατάργηση του ανατοκισμού όλων των δανείων, απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης και δευτερευούσης κατοικίας

ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Επιδότηση της στέγασης για κάθε φοιτητή, σπουδαστή που χωρίς δική του ευθύνη είναι εκτός φοιτητικής εστίας και σπουδάζει μακριά από τον τόπο κατοικίας του και η οικογένειά του έχει εισόδημα κάτω των 40.000 ευρώ ετησίως προσαυξημένο κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Δωρεάν μετακίνηση μαθητών φοιτητών, σπουδαστών σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Αμεση απορρόφηση όλων των παιδιών στους παιδικούς και βρεφικούς σταθμούς με χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό και με την πρόσληψη του αναγκαίου εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού.

Η απριλιανή δικτατορία: Αιτίες και συμπεράσματα

Η δικτατορία έγινε στο όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου», παρότι τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε για την αστική τάξη και τους συμμάχους της. Επιβεβαιώθηκε έτσι και πάλι ότι ο αντικομμουνισμός είναι ο προπομπός γενικότερων αντιλαϊκών εξελίξεων

Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ήταν η λύση στην οποία κατέφυγε η αστική τάξη της χώρας μας με τη στήριξη των ΗΠΑ, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι παράγοντες που όξυναν τις ενδοαστικές αντιθέσεις, προκαλώντας αστάθεια και κρίση στην αστική διακυβέρνηση τη δεκαετία του 1960 και ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό της.

Το αστικό πολιτικό σύστημα την περίοδο αυτή βρέθηκε μπροστά στην ανάγκη εκσυγχρονισμού του, ανάγκη που προέκυπτε από την ανάπτυξη και σταθεροποίηση του ελληνικού καπιταλισμού και τη συμφωνία σύνδεσής του με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), τον Ιούλιο 1961.

Για την προσαρμογή του αστικού πολιτικού συστήματος στις νέες συνθήκες, αρκετά χρόνια πια μετά από το τέλος του εμφυλίου 1946 - 1949, ήταν αναγκαίος ο περιορισμός του ελέγχου που ασκούσε το παλάτι στα κέντρα της αστικής εξουσίας (στρατός, κυβέρνηση), πράγμα αρκετά δύσκολο. Ο ρόλος του παλατιού στην αντιμετώπιση του ΔΣΕ και του ΚΚΕ, ο ρόλος του ως «σύμβολο κατά του κομμουνισμού», είχε προσδώσει στο παλάτι ισχύ, καθιστώντας το βασικό στοιχείο της αστικής εξουσίας. Αποκτούσε ακόμη προτεραιότητα η διαμόρφωση μιας δεύτερης ισχυρής αστικής πολιτικής δύναμης ικανής, στο πλαίσιο της δικομματικής εναλλαγής, να απορροφά τη φθορά του κυβερνητικού κόμματος, της ΕΡΕ, που είχε συσπειρώσει το σύνολο των λεγόμενων δεξιών κομμάτων. Αυτή η δύναμη ήταν η Ενωση Κέντρου που συγκροτήθηκε το Σεπτέμβρη του 1961.

Ανάμεσα στις αστικές πολιτικές δυνάμεις εκφράστηκαν τότε ανοιχτά αντιθέσεις τόσο στο εσωτερικό τους όσο και μεγάλων τμημάτων τους με το παλάτι. Οι αστοί πολιτικοί ηγέτες (της ΕΡΕ ο Κ. Καραμανλής και της «Ενωσης Κέντρου» ο Γ. Παπανδρέου), επιχείρησαν ορισμένους εκσυγχρονισμούς που τους έφεραν σε σύγκρουση με το παλάτι (σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος από την ΕΡΕ, που αφαιρούσε αρμοδιότητες από τον βασιλιά, παραίτηση κυβέρνησης Καραμανλή (1963) μετά από τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, αργότερα η αποστασία βουλευτών της ΕΚ και η παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου τον Ιούλιο του 1965. Αυτές οι αντιθέσεις μεγάλωναν την αγανάκτηση του λαού που ήταν δύσκολο να αγνοηθεί από τα αστικά κόμματα, ιδιαίτερα από την Ενωση Κέντρου, της οποίας η εκλογική βάση χαρακτηριζόταν από αντιβασιλικά αισθήματα.

Την πιο «πρωτοποριακή» και επομένως συμφέρουσα προοπτική για την αστική τάξη και για να προχωρήσει ο αστικός εκσυγχρονισμός φάνηκε να την εκφράζει το «κέντρο» και κυρίως η «αριστερή» του πλευρά με επικεφαλής τον Α. Παπανδρέου. Ωστόσο, το μεγάλο μέρος των αστικών κομμάτων δεν έκοβε τους δεσμούς του με τα ανάκτορα, συμβιβαζόταν και υποτασσόταν.

Ενας σημαντικός ακόμη παράγοντας που όξυνε περισσότερο την κρίση της αστικής διακυβέρνησης ήταν το Κυπριακό, με την αντίθεση του Κύπριου Προέδρου Μακαρίου στην πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που πίεζαν για ΝΑΤΟική λύση του Κυπριακού στα πλαίσια της αντιπαράθεσής τους με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, παίρνοντας το μέρος της Τουρκίας.

Η κρίση της αστικής διακυβέρνησης δύσκολα μπορούσε να ξεπεραστεί με τις εκλογές που είχε προκηρύξει η κυβέρνηση Π. Κανελλόπουλου για τις 28/5/1967.

Κάτω από την επίδραση αυτών των παραγόντων, τμήματα του αστικού πολιτικού κόσμου προσανατολίζονταν στην αναγκαιότητα αναστολής σειράς άρθρων του Συντάγματος, που θα λειτουργούσε ως απάντηση στην κυβερνητική αστάθεια.

Από το Παρίσι, ο αυτοεξόριστος Κ. Καραμανλής αποδέχονταν τη δικτατορία. Στις 10/5/1966, έγραψε προς τον Κων. Τσάτσο: «... Ασπάζομαι ... ανεπιφύλακτα τις σκέψεις σου. Εισηγούμεθα λοιπόν παρεκτροπήν από το πολίτευμα και μιαν προσωρινή δικτατορίαν - ίσως ενός έτους» (Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Β΄ Τόμος 1949 -1968, σελ. 501).

Οι εξελίξεις, επομένως, που είχαν προηγηθεί και ιδιαίτερα των χρόνων 1965 - 1967 (στη διάρκεια των οποίων σχηματίστηκαν πέντε κυβερνήσεις), είχαν στρώσει το δρόμο ώστε το τμήμα της άρχουσας τάξης που είχε δύναμη στο πιο ισχυρό τμήμα του αστικού κράτους, το στρατό, να δώσει μέσω των συνταγματαρχών που εμφανίζονταν ως βασιλικοί τη δικτατορική αστική λύση, προλαβαίνοντας τους στρατηγούς του βασιλιά Κωνσταντίνου. Τα ανάκτορα υποχρεώθηκαν να αναγνωρίσουν την ενέργεια των πραξικοπηματιών.

Η δικτατορία έγινε στο όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου», παρότι τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε για την αστική τάξη και τους συμμάχους της. Επιβεβαιώθηκε έτσι και πάλι ότι ο αντικομμουνισμός είναι ο προπομπός γενικότερων αντιλαϊκών εξελίξεων.

Η δικτατορία στηρίχθηκε απ' όλα τα τμήματα του κεφαλαίου, ενώ ήταν και η ίδια υπέρ της σύνδεσης της Ελλάδας με την ΕΟΚ. Ηταν χαρακτηριστική η δήλωση του πρωτεργάτη της χούντας Γ. Παπαδόπουλου: «Είναι φυσικόν η επιδίωξίς της να είναι η οικονομική ανάπτυξις της χώρας εντός του πλαισίου της Οικονομικής Κοινότητας εις την οποίαν ανήκομεν» (Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Β΄ Τόμος 1949-1968, σελ. 506).

Είναι παραπλανητικός ο ισχυρισμός ότι η δικτατορία υπήρξε έργο ορισμένων «αφρόνων αξιωματικών» που κατέλυσαν τη Δημοκρατία και παραβίασαν τον όρκο τους.

Η άποψη αυτή στοχεύει τόσο στη συγκάλυψη της ταξικής ουσίας της δικτατορίας όσο και της αστικής ταξικής νομιμότητας που προϋπήρχε και εφάρμοσαν οι δικτάτορες. Η νομιμότητα της εποχής ήταν εκείνη που έθετε εκτός νόμου το ΚΚΕ και κατοχύρωνε όλο το αντικομμουνιστικό νομικό πλαίσιο των «έκτακτων μέτρων» του 1947 με νόμο που ψήφισαν το 1952 όλα τα αστικά κόμματα και τα διατηρούσε επ' αόριστον σε ισχύ. Το δε Σύνταγμα του 1952 νομιμοποιούσε την επιβολή δικτατορίας, δίνοντας το δικαίωμα αυτό στο βασιλιά μετά από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου. Δηλαδή, η συνταγματική εκτροπή της 21/4/1967 αφορούσε το φορέα αναστολής του κοινοβουλευτισμού και όχι αυτή καθαυτή την αναστολή.

Το πραξικόπημα επιβλήθηκε εύκολα, χωρίς να είναι και αναίμακτο. Η επιτυχία των πραξικοπηματιών οφείλεται βεβαίως στη βία που χρησιμοποίησαν, με συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες ενάντια στους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές, κυρίως όμως οφείλεται στο ότι η χούντα δεν βρήκε απέναντί της ένα λαό οργανωμένο και αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του.

Το ΚΚΕ και η ΕΔΑ ακολουθώντας την πολιτική της λεγόμενης «δημοκρατικής συνεργασίας και ομαλότητας» στέρησαν από το λαϊκό κίνημα τον ταξικό προσανατολισμό, την αναγκαία επαγρύπνηση και οργανωτική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των επίδοξων δικτατόρων. Το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε με ουσιώδη πρακτικά μέτρα τον αντικομμουνισμό των κρατικών μηχανισμών και των αστικών κομμάτων. Δεν πήρε τα αναγκαία μέτρα για να επιβάλει τη νόμιμη αυτοτελή δράση του ΚΚΕ στην Ελλάδα, κόντρα στην επίσημη απαγόρευση. Αντίθετα, παρέμενε επιπλέον στη λαθεμένη εκτίμηση ότι ήταν σωστή η απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ του 1958 για τη διάλυση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων. Ταυτόχρονα, η ΕΔΑ παρέμεινε προσηλωμένη σταθερά στην πολιτική «ουράς» απέναντι στην «Ενωση Κέντρου».

Η απουσία κομματικών οργανώσεων δυσκόλεψε πολύ την πάλη του ΚΚΕ, παρά τον ηρωικό αγώνα χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών. Μόνο μετά το Φλεβάρη 1968 (12η Ολομέλεια της ΚΕ), οπότε προχώρησε η δημιουργία κομματικών οργανώσεων και ιδρύθηκε η ΚΝΕ, η δράση του Κόμματος μπήκε σε πιο στέρεα βάση.

Η στρατιωτική δικτατορία των χρόνων 1967 - 1974, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των δικτατόρων, είχε εξ αντικειμένου αποτέλεσμα να επέλθει ο εκσυγχρονισμός του αστικού πολιτικού συστήματος, το οποίο θωράκισε περισσότερο τη σταθερότητα της κυριαρχίας του κεφαλαίου στην αστική διακυβέρνηση, με τη εναλλαγή των νέων πολιτικών κομμάτων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Η κατάρρευση της δικτατορίας, κάτω από το βάρος της λαϊκής αντίθεσης, που κυρίως εκφράστηκε με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973, αλλά και κάτω από το βάρος του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Κύπρο, την τουρκική εισβολή και κατοχή που ακολούθησε, υποχρέωσε το λεγόμενο μεταπολιτευτικό αστικό σύστημα να παίρνει αποστάσεις από τον πρωτόγονο αντικομμουνισμό της προηγούμενης περιόδου, που ήταν το σήμα κατατεθέν της χούντας. Στον αντίποδα αυτής της στάσης στάθηκαν, βέβαια, όλα τα εθνικιστικά φασιστικά μορφώματα που κινούνταν μέχρι πρόσφατα περιθωριακά στους κόλπους του αστικού πολιτικού συστήματος.

Σήμερα η σαβούρα της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) (όπως και οι άλλες εθνικοσοσιαλιστικές ομάδες), διάδοχος της περιθωριακής ΕΠΕΝ της μεταχουντικής περιόδου, στην επιδίωξή της να εμφανιστεί ως αντισυστημική δύναμη, προβάλλει το θαυμασμό της στους αρχιπραξικοπηματίες Παπαδόπουλο, Παττακό, Ιωαννίδη κ.ά.

Η στάση αυτή της ΧΑ κάθε άλλο παρά αποδεικνύει τον αντισυστημκό της χαρακτήρα. Οι ιδεολογικοί πρόγονοί της, Χίτλερ, Μεταξάς, Ταγματασφαλίτες, Χίτες και Απριλιανοί δικτάτορες, ήταν αστικές δυνάμεις που κατέλαβαν την πολιτική εξουσία είτε μέσω του κοινοβουλίου είτε μέσω του νομικού εποικοδομήματος, χρησιμοποιώντας και το σκληρό πυρήνα του αστικού κράτους που υπηρετούσαν. Είναι γνωστή η διαδρομή του Γ. Παπαδόπουλου ως ανθυπολοχαγού των Ταγμάτων Ασφαλείας. Σήμερα, όταν μιλούν για περιορισμό της πολιτικής ασυδοσίας, στην ουσία εννοούν τη συρρίκνωση των πολιτικών και λαϊκών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν έπειτα από σκληρούς αγώνες. Η Χρυσή Αυγή είναι όπλο του καπιταλισμού.

Βέβαια, η απάντηση της εργατικής τάξης και του λαού, όπως έδειξε και η πείρα της προδικτατορικής περιόδου, δε φτάνει να εξαντλείται απλά στην υπεράσπιση αυτών των δικαιωμάτων. Μια τέτοια περιορισμένη απάντηση συγκαλύπτει ότι η σημερινή εξαθλίωση του λαού σχεδιάζεται και εκτελείται σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας, συσκοτίζει τις αιτίες της κρίσης και εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις στα νέα σενάρια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, τμήμα του οποίου είναι και η Χρυσή Αυγή.

Είναι επιτακτική ανάγκη η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να διαχωριστούν από τα μονοπώλια, τους ντόπιους υπηρέτες τους και τους διεθνείς συμμάχους τους, να χτίσουν την πλατιά κοινωνική λαϊκή συμμαχία, να συμπορευτούν με ένα ισχυρό ΚΚΕ για την εργατική λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.

Του
Διονύση ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ

εφημερίδα ριζοσπάστης