Η πυραμίδα που έγινε χαλίκι... Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

H εταιρεία είχε τα κλασικά της σχέδια ως πολυεθνική και την επίσης καπιταλιστική της κλασική μεθοδολογία και δράση. Δηλαδή, τα πάντα κονιορτοποιούνται, πρώτα οι άνθρωποι και μαζί τους κι ο πολιτισμός, όταν πρόκειται για κέρδος. Η υπόθεση της εργολαβικής ασυδοσίας στο Μπελίζε (μικρή ανεξάρτητη δημοκρατία με λιγότερους από μισό εκατομμύριο κατοίκους στην Καραϊβική, στα ανατολικά με το Μεξικό) όπου εταιρεία κατασκευής αυτοκινητοδρόμων μετέτρεψε σε μπάζα μια πυραμίδα των Μάγια ύψους τριάντα μέτρων, επισκιάστηκε από τις τρέχουσες ιμπεριαλιστικές φρικαλεότητες σε κοντινότερη από μας απόσταση... Κοτζάμ BBC κι έσπευσε να πάρει συνέντευξη από τον ανθρωποφάγο Σύρο «αντάρτη» που επιδείκνυε πως έτρωγε την ξεριζωμένη με τα χέρια του καρδιά του αντιπάλου του, κάπου εκεί κοντά στο Χαλέπι. Εκεί όπου τις προάλλες έγραφα ότι γκρεμίζονται μνημεία χιλιάδων χρόνων από τους μισθοφόρους των Αμερικανών, Ευρωπαίων, Καταριανών και Σαουδαράβων και Ισραηλινών ιμπεριαλιστών. Μεγάλη επιτυχία να σκορπάς τον τρόμο ως ψυχολογικό υπερόπλο, χωρίς να ξοδεύεις για προπαγάνδα ούτε μισή λίρα διαφημιστικού κονδυλίου.

Αν δε βγει μετά από χρόνια κάποιος να πουλάει μεταφυσικό τρόμο για την «κατάρα των Μάγια», η πυραμίδα που έγινε χαλίκι της πολυεθνικής, θα ξεχαστεί ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Εγκλημα! Η δίκη θα περιοριστεί στη δημοκρατία του Μπελίζε όπου και προβλέπεται πρόστιμο δέκα χιλιάδων δολαρίων. Οχι σε μια Νυρεμβέργη του Παγκόσμιου Πολιτισμού όπου θα είχαν αμετάκλητα καταδικαστεί ανάμεσα σ' άλλους και οι ναζί κάθε εποχής. Σαν αυτό το σούργελο του ελληνικού αστικού κοινοβουλευτισμού, το χρυσαυγίτη παπατζή, που νόμισε ότι πιάνοντας το Ρίτσο στο στόμα του και βάζοντας στη θέση του κομμουνισμού τον «εθνικισμό», έχτισε μια πυραμίδα από ναζιστικά ζόμπι με το φύρερ θεό στην κορφή και σκότωσε τη νιότη του κόσμου.

Κι επειδή οι λέξεις είναι όπλα κι η γλώσσα τεράστιο οπλικό σύστημα, η ποίηση δε, παντιέρα που ανεμίζει μόνον σε έναρθρα μυαλά, θέλουν υπεύθυνη φύλαξη και χρήση. Μόλις την περασμένη Κυριακή κουδούνισα καμπανάκι για κείνη τη ρήση Δένδια περί «μαρξιστικής τρομοκρατίας». Και πριν ο κόκορας λαλήσει τρις, να 'σου κι ο ΣΕΒ να πιπιλάει Μαρξ, να σιγοντάρει και με Λένιν ο «Αλέξης που παίζει με τις λέξεις», μπας και κονιορτοποιηθεί εγκαίρως η κόκκινη και μόνη προοπτική ενός καλύτερου κόσμου, σαν πυραμίδα που γίνεται χαλίκι απ' όσους βλέπουν τη φτώχεια, την πείνα και το αίμα, σαν ευκαιρία για χρήμα κι εξουσία. Συστημική άγνοια μεγεθών...

Αμ δε μασάνε για πάντα οι λαοί τις ανθρωποφαγίες και τον ιδεολογικό κανιβαλισμό όπως τις λέξεις οι ταξικοί εχθροί τους. Οσες πυραμίδες κι αν δοκιμάσουν να μετατρέψουν σε χαλίκια, όσα πισωγυρίσματα κι αν επιδαψιλεύσουν στη δόξα της εργατικής τάξης του κόσμου, όσο κι αν ασελγούν πάνω στα νιάτα της Γης τα φασισταριά, αυτό που χτίστηκε στη συνείδηση της Ιστορίας δε γκρεμίζεται. Είναι πανί υφασμένο από μιλιούνια καταπλακωμένες υφάντρες, ποτισμένο με αίμα από μιλιούνια άντρες με σφυριά και με δρεπάνια, πνιγμένους στο μόχθο και τον ιδρώτα της μάχης. Είναι παιδιά που μετράνε άστρα κι όχι απλώς βαθμούς... Κι επελαύνουν. Χτίστες κι όχι οι κατεδαφιστές πολιτισμών.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ