ΛΑ.Ο.Σ. Χορεύει όπως βαράει το ντέφι των αστών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι «κωλοτούμπες» του ΛΑ.Ο.Σ. για λογαριασμό των αστών είναι βέβαιο πως θα αφήσουν εποχή. Είναι όμως αντιστρόφως ανάλογες με τη σταθερότητα που δείχνει στον αντικομμουνισμό, στη συκοφάντηση του ταξικού εργατικού και λαϊκού κινήματος και μέσω αυτών στον εκφοβισμό του λαού για να επιτευχθεί η υποταγή στη βάρβαρη πολιτική που προωθεί η συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Ο ΛΑ.Ο.Σ. μιλάει με τη χυδαία γλώσσα των αστών και από αυτή τη σκοπιά τους είναι χρήσιμος, για να βγάζει τη βρόμικη δουλειά και να επιτίθεται στο κίνημα με προβοκάτσιες και απειλές.

Τη γλώσσα των αστών μίλαγε ο Καρατζαφέρης και όταν δήλωνε στα μέσα Νοέμβρη, σε συνέντευξή του στο «ΣΚΑΪ»: «Σήμερα, είμαστε δυο κόσμοι: Οι ευρωπαϊστές και οι κομμουνιστές. Ο λαός καλείται να επιλέξει: 'Η θα προχωρήσουμε με τον κομμουνισμό, δηλαδή το σταλινισμό, ή θα προχωρήσουμε ευρωπαϊκά. Ξεχάστε τα κόμματα όπως τα ξέρατε. Σήμερα δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους. Είναι δύο κόσμοι, οι ευρωπαϊστές εναντίον των κομμουνιστών»...

Μέσα σε δυο αράδες ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. περιέγραψε ακριβώς το λόγο για τον οποίο η άρχουσα τάξη επέβαλε την κυβέρνηση συνεργασίας στη βάση της ενιαίας στρατηγικής των κομμάτων που την απαρτίζουν. Η δύναμη του λαού που χειραφετείται απ' την αστική ιδεολογία και πολιτική, απ' τα αστικά κόμματα, είναι αυτή που τους τρομάζει, όπως και η προοπτική να ριζοσπαστικοποιηθεί η πάλη του, που τόσο τους έχει δυσκολέψει μέχρι τώρα, αν και είναι αναντίστοιχη με την επίθεση που έχουν εξαπολύσει σε βάρος του.

Ταυτόχρονα, ο Γ. Καρατζαφέρης απέδωσε συγκαλυμμένα, θέτοντας το δίλημμα «ευρωπαϊστές ή κομμουνιστές», και την κυρίαρχη σήμερα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις: «Με τα μονοπώλια ή με το λαό». Τα κόμματα του «μαύρου μετώπου» τοποθετούνται με την ΕΕ των μονοπωλίων, μαζί τους και ο οπορτουνισμός. Στην αντίπερα όχθη το ΚΚΕ μάχεται για αποδέσμευση απ' την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, λαϊκή εξουσία. Δύο κόσμοι πράγματι σε διαρκή, ανειρήνευτη ταξική πάλη.

Στις 28/11 ο Γ. Καρατζαφέρης δήλωνε στον ΑΝΤ1: «Εάν κάνουμε άρση του καμποτάζ και έρχονται τα υπερωκεάνια και δεν έχουμε τους "κουζουλούς" να σταματάνε τον κόσμο να βγει έξω, τότε το "ισοδύναμο" έρχεται και φθάνει. Θα μαζεύαμε τα 2 δισ. χωρίς να αναγκάζουμε τον φτωχό των 300 - 400 - 500 ευρώ να μπαίνει στην δουλεία του τέλους των ακινήτων (...) Και πρέπει να καταλάβουμε ότι ενώ έχουμε τα δημοφιλέστερα και ομορφότερα νησιά για όλο τον κόσμο δεν μπορούμε να απαγορεύουμε στα υπερωκεάνια να έρθουν γιατί μαζεύονται κάποιοι "τρελοί" και δεν αφήνουν τον κόσμο να βγει από τα καράβια».

Ισχυρίστηκε δηλαδή ότι οι αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος φταίνε που επιβλήθηκε το χαράτσι! Και επιχείρησε με ένα σμπάρο να χτυπήσει δυο τρυγόνια: Και το ταξικό κίνημα να συκοφαντήσει και να συγκαλύψει τις αιτίες της κρίσης και των αντιλαϊκών, φιλομονοπωλιακών, μέτρων. Παρουσίασε την άρση του καμποτάζ σαν «ευεργετική» για το λαό και έκρυψε ότι αυτό σημαίνει ναυτεργάτες χωρίς δικαιώματα και τουρισμό «all inclusive», από τον οποίο θα ωφεληθούν μια χούφτα μεγαλοξενοδόχοι και μεγαλοεπιχειρηματίες, σε βάρος των μικρών του τουρισμού που θα σβήσουν. Με τα συμφέροντα των μεγαλοκαπιταλιστών είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. και κοπιάζει είναι αλήθεια να μετατρέψει το λαό σε υποστηρικτή τους, εμφανίζοντας το μαύρο - άσπρο.

Κωλοτούμπες ολκής

Είναι ακόμα νωπή η φαιδρή στάση του Γ. Καρατζαφέρη κατά τη διάρκεια των «ζυμώσεων» για την κυβέρνηση συνεργασίας. Το πρωί κατήγγειλε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «κινούνται στον αστερισμό της παράνοιας», το μεσημέρι προσέρχονταν στο Προεδρικό Μέγαρο για να συσκεφθεί μαζί τους, λίγο αργότερα αποχωρούσε καταγγέλλοντας τακτικισμούς και την επομένη το πρωί προσέτρεχε στο Προεδρικό Μέγαρο για νέα σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Το πρωί εμφανιζόταν αποφασισμένος να μην πάρει μέρος στη συγκυβέρνηση, το βράδυ άλλαζε γνώμη και ζητούσε να συναντηθούν Παπανδρέου, Σαμαράς και ο ίδιος, ώστε «να βρούμε την κατάλληλη σύνθεση και τον πιο ενδεδειγμένο για πρωθυπουργό».

Δυσκολεύτηκε όμως ο Γ. Καρατζαφέρης να καταλήξει και ως προς το ποιος είναι «ο πιο ενδεδειγμένος». Ετσι, την Τετάρτη 9/11 δήλωνε το πρωί: «Ακούω τον τάδε απόστρατο, τον τάδε καθηγητή, τον τάδε επί τιμή Αρεοπαγίτη. Μα αυτοί θα πάνε να σώσουν τη χώρα; Φοβούμεθα να πάρουμε την ευθύνη! Τότε προς τι οι πολιτικοί; Είμαστε για τα δύσκολα, να αναλάβουμε ευθύνη!». Την ίδια μέρα, το βράδυ κατά την αποχώρησή του απ' το Προεδρικό Μέγαρο κραύγαζε ότι πρέπει να προταθεί ο Λ. Παπαδήμος για πρωθυπουργός. Για τον ίδιο όμως δήλωνε τον περασμένο Ιούνη σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «Ποιος είναι ο Παπαδήμος; Ποιος τον ξέρει τον Παπαδήμο;»...

Την περασμένη βδομάδα, ο Γ. Καρατζαφέρης έστειλε την επιστολή του στην ΕΕ, κάνοντας μία ακόμα μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα σε σχέση με τα «λεβέντικα» που έλεγε στη Βουλή αναφορικά με τις έγγραφες δεσμεύσεις που ζητούσε η ΕΕ, ότι «οι Ελληνες πολιτικοί έχουν μπέσα και φιλότιμο» και «δηλωσίας δε θα γίνω».

Τελικά την κατέθεσε την έγγραφη διαβεβαίωσή του πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να θωρακιστούν τα μονοπώλια σε βάρος του λαού: «(...) διαβεβαιώνω ότι η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου επιβεβαιώνει τη στήριξη του πολυετούς προγράμματος προσαρμογής και προσυπογράφει τις πολιτικές της 5ης αναθεώρησης του Μνημονίου (...). Στην επόμενη Βουλή, ο ΛΑ.Ο.Σ. θα συνεχίσει να υποστηρίζει τους στόχους του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής, καθώς και τις βασικές μεταρρυθμιστικές πολιτικές αυτού του προγράμματος».

Πρόκειται για καθαρή δήλωση προσήλωσης στη βάρβαρη πολιτική σε βάρος του λαού, που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να δρασκελίσει την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και για να θωρακίσει την εξουσία του. Συγχρόνως και για ωμό εκβιασμό του λαού να συναινέσει στη βαρβαρότητα, ισχυριζόμενος ότι η πτώχευσή του είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστούν οι μισθοί και οι συντάξεις.

Ολα τα παραπάνω τα επένδυσε με μια αχαλίνωτη επίθεση στο κίνημα και στο λαό, προσπαθώντας να τον καταστήσει συνυπεύθυνο για την κρίση. Οπως προκλητικά ισχυρίστηκε, για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται και οι διεκδικήσεις του κινήματος, τις οποίες χαρακτηρίζει «ακράτεια των συνδικαλιστών για προνόμια που δεν άντεχε ο προϋπολογισμός της χώρας»!

Ταυτόχρονα, επιχείρησε να αποδώσει τις κωλοτούμπες του κόμματός του στην «υπευθυνότητά του», γράφοντας ότι «ως ΛΑ.Ο.Σ., αποφασίσαμε, χωρίς κανείς να μας το επιβάλει, παρά μόνο η συνείδησή μας και η υπευθυνότητα απέναντι στο έθνος, να ψηφίσουμε υπέρ των διαρθρωτικών μέτρων του Μνημονίου τον Μάιο του 2010». Η «συνείδηση» του ΛΑ.Ο.Σ. είναι ταξική υπέρ της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό ψήφισε το μνημόνιο, το οποίο στη συνέχεια δημαγωγικά απαρνήθηκε, προκειμένου να ξεγελάσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ενώ σήμερα συμμετέχει από την πρώτη γραμμή στην υλοποίηση μέτρων που προβλέπονται από τα προηγούμενα και επόμενα μνημόνια.

Μανούλα στην προβοκάτσια

Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. στην επιστολή του επανέλαβε, απηχώντας τους φόβους της άρχουσας τάξης απ' τη δράση στην Ελλάδα του ΚΚΕ και του εργατικού λαϊκού κινήματος, ότι οι πιέσεις της τρόικας «θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επικράτηση μιας ακραίας ρητορικής για έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ, όπως την αντιλαμβάνονται η σταλινική Αριστερά και οι συνιστώσες του Αναρχισμού και των αντιεξουσιαστών. Δηλαδή, προϊόντος του χρόνου, σε συνάρτηση και με τις επικρατούσες "κατοχικού τύπου" αντιλήψεις σε κάποιες κυβερνήσεις κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενδέχεται να μετατραπεί η Ελλάδα από χώρα της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε μια ιδιότυπη "Κούβα της Μεσογείου"».

Δεν είναι τυχαία η προσπάθειά του να ταυτίσει τη μαζική πολιτική πάλη του λαού με τις διάφορες κρατικές και παρακρατικές ομάδες. Τις οποίες - θυμίζουμε - στα τέλη Οκτώβρη είχε πάρει υπό την προστασία του, δικαιολογώντας τη δολοφονική τους επίθεση στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ. Με αυτόν τον τρόπο, δεν προσπαθεί να συκοφαντήσει μόνο το ΚΚΕ, αλλά και να τρομοκρατήσει το λαό, που δείχνει σημάδια χειραφέτησης από την αστική πολιτική, οργανώνεται και την πολεμά, γεγονός που αυξάνει την ανησυχία για τους απολογητές της καπιταλιστικής εξουσίας και της απάνθρωπης ΕΕ, μεταξύ των οποίων είναι και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν ταλαντεύτηκε ποτέ και πουθενά όταν επρόκειτο για το γενικό συμφέρον της πλουτοκρατίας. Δε δίστασε ποτέ να επιτεθεί με κάθε μέσο σε όσους αγωνίζονται εναντίον της πολιτικής που επιβάλλουν τα συμφέροντά της. Σε αναγνώριση αυτής του της στάσης ανταμείφθηκε με συμμετοχή στη συγκυβέρνηση. Να τον ανταμείψουν όπως του αξίζει η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.