Το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα στις ΗΠΑ και στη Γαλλία.

ΗΠΑ - ΓΑΛΛΙΑ

Τα αδιέξοδα του συστήματος στο προσκήνιο

Τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος και το βάθεμα της κρίσης δείχνουν οι εξελίξεις σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Γαλλία.

«Το δόγμα του σοκ» επιστρατεύεται στις ΗΠΑ ενώπιον της επικείμενης «καταστροφής» και της «στάσης πληρωμών» που αντιμετωπίζουν, και «σε προέκταση όλος ο πλανήτης», στην περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία για την αύξηση του ορίου του χρέους των ΗΠΑ, που φτάνει ήδη τα 14,3 τρισ. δολάρια. Ωστόσο η επικείμενη καταστροφή δεν αφορά κανέναν άλλο παρά τον αμερικανικό λαό, καθώς οι πραγματικές διαφορές Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών, είναι στις λεπτομέρειες του προωθούμενου σχεδίου της λιτότητας και περικοπών όποιων παροχών έχουν απομείνει στα λαϊκά στρώματα.

Και το πολιτικό «μπρα ντε φερ» συνεχίζεται... Εσπευσε να υιοθετήσει ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα το σχέδιο των Δημοκρατικών της Γερουσίας, που αποτελεί υποτίθεται αντίβαρο στο «σχέδιο των δύο σταδίων των Ρεπουμπλικανών, χαρακτηρίζοντάς το ως «λογική προσέγγιση» και ρίχνοντας το βάρος της ευθύνης για το αδιέξοδο εξολοκλήρου στους Ρεπουμπλικανούς, κατά το τηλεοπτικό του διάγγελμα, ζητώντας συνάμα να υπάρξει αποτελεσματικό σχέδιο, όχι περιστασιακή λύση. Ποια η «λογική προσέγγιση»; Περικοπές ύψους 2,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που αφορούν σχεδόν εξολοκλήρου κοινωνικά προγράμματα όπως τα «Medicare», «Medicaid», την Κοινωνική Ασφάλιση (Social Security) - την Κοινωνική Ασφάλιση που ποτέ δεν τόλμησαν να θίξουν οι Ρεπουμπλικανοί αλλά την προσέφερε στο πιάτο ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα. Επίσης, περιλαμβάνουν περικοπές στις δαπάνες για τη γεωργία, τη στέγαση, τα δημόσια έργα. Αυτό το πακέτο θα «ικανοποιούσε» προφανώς του Ρεπουμπλικανούς για να ψηφίσουν υπέρ της αύξησης του ορίου του χρέους κατά 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια, αύξηση που θα καλύψει τις ανάγκες της οικονομίας μέχρι το 2013 (οικονομικό έτος 2012).

Ωστόσο οι εκλογές είναι σε ένα χρόνο και, όπως αναμενόταν, οι Ρεπουμπλικανοί απέρριψαν το σχέδιο των Δημοκρατικών, με τον επικεφαλής της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων, Τζον Μπέινερ, να δηλώνει ότι το σχέδιο «είναι γεμάτο φθηνά κόλπα», ενώ απαντώντας στο διάγγελμα Ομπάμα είπε ότι δε δίνουμε «λευκή επιταγή». Αργά χτες επανήλθε με δηλώσεις «πρόκλησης» ότι το δικό τους σχέδιο είναι «αυτό που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να εγκριθεί από το Κογκρέσο»...

Προς επιβεβαίωση, ο βουλευτής των Δημοκρατικών Στένι Χόιερ εκτίμησε χτες ότι «συνάδελφοί του μπορεί να υπερψηφίσουν» το νομοσχέδιο για τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό που αναμένεται να καταθέσει άμεσα προς ψήφιση ο Μπέινερ.

Παρωδίας συνέχεια, με τον πρόεδρο Ομπάμα να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να υπογράψει μία βραχυπρόθεσμη αύξηση του ορίου του χρέους, και να δηλώνει πως προτίθεται να ασκήσει βέτο, όπως έχει δικαίωμα, αν δεν επέλθει συμφωνία.

Παρέμβαση έκανε αργά χτες και η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ καλώντας τις ΗΠΑ «να βρουν μια λύση» και ότι ελπίζει, αναφερόμενη στη συμφωνία στην ευρωζώνη, «τα ενθαρρυντικά αυτά μέτρα να ακολουθηθούν επίσης στις ΗΠΑ και να υπάρξει δράση στο δημοσιονομικό τομέα το ταχύτερο δυνατόν».

Ωστόσο, ήδη κάποιοι εργαζόμενοι και στις ΗΠΑ βλέπουν ότι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. «Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι δεν παίζει κανένα ρόλο εάν είναι Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανός» θα δηλώσει ο Τζόε Γουόκιμ, 21 ετών, πωλητής μεταχειρισμένων αυτοκινήτων από το Αλεντάουν της Πενσιλβάνια, που πήρε μέρος στη δημοσκόπηση της «Washington Post» - «ABC News». Σύμφωνα με αυτή, το 37% των Αμερικανών θεωρεί υπεύθυνο για την κατάσταση της οικονομίας τον πρόεδρο Ομπάμα, ανάλογο είναι και το ποσοστό που θεωρεί υπεύθυνους τους Ρεπουμπλικανούς, ενώ το 90% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι η κατάσταση της οικονομίας δεν είναι καλή, το 85% ότι ζουν με δυσκολία και τέσσερις στους πέντε ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί μία δουλειά...

Ζόρια και στη Γαλλία

Ενταξη στο γαλλικό Σύνταγμα ενός «χρυσού κανόνα», που θα εγγυάται την ισορροπία του γαλλικού προϋπολογισμού, ζητά από τους βουλευτές με επιστολή του ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, μετά τη Σύνοδο Κορυφής και την απόφαση αναφορικά με το ελληνικό χρέος. Η κίνηση του Γάλλου προέδρου αποτελεί πρωτοφανή πρόταση στην ιστορία της χώρας, απαιτώντας, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα «Le Figaro», να τεθούν περιοριστικοί κανόνες για τα ελλείμματα. Η επιστολή Σαρκοζί στους βουλευτές είναι η επί της ουσίας παραδοχή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και η γαλλική οικονομία στο πλαίσιο της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, και των ανταγωνισμών και αντιθέσεων που αναπτύσσονται στην ευρωζώνη, όπου ανάλογα προβλήματα ελλειμμάτων και χρέους έχουν επίσης η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο, εκτός από την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, που έχουν ήδη στοχοποιηθεί από τους λεγόμενους οίκους αξιολόγησης («μαγαζιά» και αυτά των κεφαλαιοκρατών που ποντάρουν στη χρεοκοπία χώρων) με τους λαούς να έχουν μπει ήδη στη μέγκενη των βάρβαρων προγραμμάτων λιτότητας.

Ο Σαρκοζί επικαλούμενος συμφωνία συνεργασίας με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Αγγελα Μέρκελ, για την αντιμετώπιση του ζητήματος και κοινές προτάσεις Βερολίνου - Παρισιού, αναφέρεται στην «ανάγκη» ενίσχυσης της οικονομικής διακυβέρνησης στην Ευρωζώνη, υποστηρίζοντας ότι μόνο μία κοινή και ακλόνητη θέληση μπορεί να επιτρέψει στην Ευρώπη να βγει πιο μεγάλη και πιο δυνατή από μία κρίση». Φυσικά οι αντιθέσεις τόσο ανάμεσα στις αστικές τάξεις των δύο χωρών ή και άλλων, όσο και οι αντιθέσεις ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου της ίδιας χώρας μπορεί να φτάνουν σε ένα συμβιβασμό, όπως έγινε με τη Σύνοδο της Ευρωζώνης, όμως αυτός δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινός και λόγω της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης και των ανταγωνισμών που προκύπτουν, μέχρι την επόμενη αντιπαράθεση.

Οσο για το λεγόμενο «χρυσό κανόνα», που εισηγείται ο Γάλλος πρόεδρος, αναφέρεται στην ισορροπία των δημόσιων οικονομικών, προτείνοντας να καθοριστεί σε βάθος χρόνου τριών ετών, ένα πρόγραμμα εξισορρόπησης, που θα οδηγήσει υποτίθεται «σε πλήρη ισορροπία στα δημόσια έσοδα και τα έξοδα και θα επιβληθεί σε κάθε δημόσια δράση, τόσο στον κρατικό μηχανισμό όσο και σε επίπεδο τοπικής διοίκησης».

Η συγκεκριμένη πρόταση έχει ήδη περάσει από τη Βουλή και τη Γερουσία, ωστόσο για να εγγραφεί στο Σύνταγμα απαιτείται κοινή έγκριση από τη Βουλή και τη Γερουσία, με ποσοστό τριών πέμπτων (3/5), κάτι που φαντάζει δύσκολο με τους «Σοσιαλιστές» να διαφωνούν.