Η απάντηση είναι δυνατός λαός

Με αφορμή την τραμπούκικη επίθεση του χρυσαυγίτη προς την Λιάνα Κανέλλη τα αστικά ΜΜΕ βρήκαν την ευκαιρία να ξαναζεστάνουν διάφορες θεωρίες που στόχο έχουν την υπονόμευση του λαϊκού κινήματος, την καλλιέργεια ψυχολογίας απέχθειας του λαού στη διεκδικητική πάλη. Και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους ταυτίζοντας τέτοιες ενέργειες με την ταξική πάλη. Στο όνομα του ότι διάφορες δυνάμεις υποθάλπουν και ενθαρρύνουν δράσεις όπως τα... γιαουρτώματα, προβάλλουν τις προβοκάτσιες τύπου «Μαρφίν» ή τα χτυπήματα αστών πολιτικών που οργανώνονται από κράτος και παρακράτος σε αγαστή συνεργασία, αλλά και την τραμπούκικη χρυσαυγίτικη δράση, «Τα Νέα» τσουβάλιασαν όλ' αυτά, και μαζί και την εγκληματικότητα, αναδείχνοντάς τα ως μορφές βίας για την οποία ευθύνονται οι λαϊκοί αγώνες και άλλες μορφές πάλης που αποφασίζονται συλλογικά από τα όργανα του κινήματος. Στην ίδια ρότα όλα τα αστικά ΜΜΕ αλλά και εκπρόσωποι αστικών κομμάτων. Χτες το πρωί, στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο Π. Ευθυμίου του ΠΑΣΟΚ επιτέθηκε στο φοιτητικό κίνημα που από κοινού με μέλη Διδακτικού - Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) και το κίνημα των εργαζομένων στα ΑΕΙ σε ορισμένες περιπτώσεις εμπόδισαν την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου - πλαισίου.

Βία βαφτίζουν την απεργία επειδή σταματάει τη λειτουργία μιας επιχείρησης, βία βαφτίζουν την περιφρούρηση της απεργίας, βία βαφτίζουν κάθε συμβολική κατάληψη κ.ο.κ. Και ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορούν το ΚΚΕ ότι με την πολιτική και τη δράση του στο κίνημα καλλιεργεί τη συνείδηση που οδηγεί σε τραμπούκικες ενέργειες σαν αυτή του χρυσαυγίτη... Είναι φανερό πως με λαθροχειρίες πάνε να καλλιεργήσουν την επικίνδυνη αστική προπαγάνδα των «άκρων», που έρχεται ως συνέχεια της υιοθέτησης από την ΕΕ πολιτικής της ταύτισης του φασισμού με τον κομμουνισμό, αλλά και τους κινδύνους για το λαό όχι από ναζιστικά μορφώματα, που είναι δημιουργήματα των αστικών δυνάμεων και του κεφαλαίου, σαν τη «Χρυσή Αυγή» - το μαστίγιό τους για την προστασία του συστήματος -, αλλά από την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, τους κομμουνιστές, που παλεύουν οργανωμένα μαζί με τις λαϊκές δυνάμεις για την ικανοποίηση όλων των αναγκών των λαϊκών οικογενειών.

Ξαναπρόβαλαν τη ιστορία της Βαϊμάρης, την οποία χρησιμοποιούν για να τρομοκρατήσουν το λαό, προβάλλοντας την ιδέα του κινδύνου από ναζιστικά μορφώματα, αφού τάχα τη «δημοκρατία της Βαϊμάρης» την κατέλυσε ο Χίτλερ, όταν είναι γνωστό ότι η σοσιαλδημοκρατία ανέβασε τον Χίτλερ στην κυβερνητική εξουσία και μάλιστα... με εκλογές. Δηλαδή οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στη Γερμανία έσπρωχναν τον Χίτλερ να γίνει κυβερνητική δύναμη για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μήπως τα ίδια δεν έκανε και ο Μιτεράν στη Γαλλία με τον Λεπέν, τα ίδια και το ΠΑΣΟΚ με το ΛΑ.Ο.Σ.; Αλλά μήπως τη «Χρυσή Αυγή» δεν την «φουσκώνουν» με πολιτικές όπως για παράδειγμα οι «εθελοντές αστυνομικοί», «πολίτες» που αναλαμβάνουν καθήκοντα καταστολής;

Παράλληλα, με αφορμή και τη χρονική σύμπτωση της τραμπούκικης επίθεσης του χρυσαυγίτη με τη δολοφονία του ληστή στην Παιανία, στις συζητήσεις τους περί βίας κολλάνε και το κοινό έγκλημα και την άνοδο της εγκληματικότητας... Γιατί; Για να δημιουργήσουν και να ενισχύσουν το φόβο στον κόσμο. Για να τον οδηγήσουν να λουφάξει και να υποταχτεί πιο εύκολα στην εξαθλίωση που του ετοιμάζουν.

Ο λαός πρέπει να σκεφτεί: Ποιοι ανοίγουν με αυτό τον τρόπο τη συζήτηση περί βίας και πού τον οδηγούν. Είναι οι ίδιοι που εκθείαζαν τα ανώνυμα κινήματα και τα συνθήματά τους του τύπου «Οι 300 στο Γουδή», «Να καεί η Βουλή» κ.ο.κ., ακριβώς δηλαδή τις λογικές που εξέθρεψαν τη «Χρυσή Αυγή». Είναι οι ίδιοι που υπερπρόβαλαν τα γιαουρτώματα και τους προπηλακισμούς ως τρόπο αντίδρασης του αγανακτισμένου λαού. Είναι οι ίδιοι, σε τελική ανάλυση, που κατευθύνουν τον κόσμο σε μια βαθιά ατομικότητα, μακριά και πέρα από τη συλλογική μαζική δράση του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η απάντηση για μας είναι ξεκάθαρη: Οσο δυναμώνει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, όσο πιο μαζικά ο λαός οργανώνεται στους τόπους δουλειάς και τις γειτονιές, όσο οργανώνεται στην κατεύθυνση του να γίνει ο ίδιος ο λαός συλλογικά κυρίαρχος της ζωής, του πλούτου που παράγει και του μέλλοντός του, τόσο θα συρρικνώνονται οι φασιστικές ομάδες, η δράση και η επιρροή τους.

Γ.