 |
Δεν έχουν τέλος τα ραπίσματα που δέχεται απανωτά η εργατική τάξη στην Ιαπωνία σε συνθήκες χρόνιου, παρατεταμένου αποπληθωρισμού (που σημαίνει κυρίως δραματικές μειώσεις των μισθών προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας και όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των καπιταλιστών με θύματα τους εργαζόμενους) και με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος παγκοσμίως. Η κεντροαριστερή κυβέρνηση του «Δημοκρατικού Κόμματος Ιαπωνίας» του πρωθυπουργούΓιοσιχίκο Νόντα επιχειρεί να κάνει νόμο, πάση θυσία, ως τις 21 του μήνα τα νομοσχέδια που ανήγγειλε τον περασμένο Μάρτη γιαδιπλασιασμό του Φόρου Κατανάλωσης, επιδιώκοντας σταδιακά να τον ανεβάσει από το σημερινό 5% στο 8% ως τον Απρίλη του 2014 και στο 10% ως τον Οκτώβρη του 2015! Και ας έχει στο πλευρό του μόλις το 17% των Ιαπώνων και τους βουλευτές των «Φιλελεύθερων Δημοκρατών» της αξιωματικής αντιπολίτευσης! Και ας απειλείται με διάσπαση το κόμμα του! Και ας καταπατεί αναίσχυντα όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις που είχε δώσει το «Δημοκρατικό Κόμμα Ιαπωνίας» κερδίζοντας τις εκλογές του 2009 και σπάζοντας το επί δεκαετίες μονοπώλιο των κεντροδεξιών «Φιλελεύθερων Δημοκρατών» στην εξουσία...
Τίποτε απ' όλα αυτά δεν φαίνεται αρκετό να κάμψει την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού Νόντα προκειμένου να υπερασπιστεί όχι βεβαίως τα συμφέροντα των εργαζομένων που παραπλανημένοι τον τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά του μεγάλου κεφαλαίου που έχει στο χέρι όλα τα αστικά κόμματα, παλιά και νέα... Πιθανώς γιατί ο Νόντα δεν έχει και πολλά να χάσει! Η δημοτικότητά του βρίσκεται στο ναδίρ (τον εκτιμά λιγότερο και από το 30% των Ιαπώνων), το πολιτικό του μέλλον θεωρείται επισφαλές εάν όχι τελειωμένο (με τον δελφίνο Ισίρο Οζάουα να ηγείται της εσωτερικής αντιπολίτευσης που αντιτίθενται στην επέλαση της φορο-ληστείας, απειλώντας με καταψήφιση των φορολογικών νομοσχεδίων!). Ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να προωθήσει τα αντιλαϊκά μέτρα και πολιτικές που οξύνουν την ανεργία, πολλαπλασιάζουν τον αριθμό των νεόφτωχων εργαζομένων, ελαστικοποιούν τις ήδη πολύ χαλαρές εργασιακές σχέσεις, εξολοθρεύοντας παράλληλα τα εναπομείναντα στοιχεία κρατικής κοινωνικής πρόνοιας στην τρίτη μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία του πλανήτη.
Μάλιστα, ο «κεντροαριστερός» πρωθυπουργός σε μία προσπάθεια να κερδίσει τις ψήφους των «Φιλελεύθερων Δημοκρατών» (λόγω του διχασμού και των έντονων αντιδράσεων που προκαλεί το φορολογικό νομοσχέδιο μεταξύ των βουλευτών του κόμματός του!) προχώρησε την περασμένη Δευτέρα σε ανασχηματισμό της κυβέρνησής του (αποσύροντας πέντε υπουργούς που δεν άρεσαν στην αντιπολίτευση) ενώ σχεδιάζει να «ξεχάσει» και το νομοσχέδιο για τη βελτίωση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας για τους ηλικιωμένους, που είχε υποσχεθεί προεκλογικά...
Ομως όλα αυτά δεν θα πρέπει να εκπλήσσουν. Η σημερινή Ιαπωνία δεν έχει καμία σχέση με την άλλοτε κραταιά οικονομική υπερδύναμη. Αυτή η χώρα των περίπου 127.000.000 ανθρώπων (εκ των οποίων το 23% είναι άνω των 65 ετών) ζει σε συνθήκες όξυνσης μιας καπιταλιστικής κρίσης που καταβροχθίζει θέσεις εργασίας, μισθούς, εργασιακά δικαιώματα, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας...
Σε έρευνά της για την καπιταλιστική κρίση στην Ιαπωνία η Μαρί Οζάουα, καθηγήτρια πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, σημειώνει: «Ακόμη και πριν την οικονομική κρίση του 2008, υπήρχαν ενδείξεις πως η ιαπωνική κοινωνία βρισκόταν σε σοβαρή κατάσταση. Ειδικότερα η χώρα βίωνε ιστορικό ρεκόρ χαμηλού δείκτη γεννήσεων και αύξησης των αυτοκτονιών, αμφότερα συμπτώματα γενικευμένων δυσκολιών διαβίωσης με δεδομένες τις επισφαλείς συνθήκες δουλειάς - έπειτα από τη δραματική "ελαστικοποίηση" των εργασιακών σχέσεων -, τις οξυμένες μισθολογικές ανισότητες μεταξύ ανδρών - γυναικών. Μετά το 2000, οι δείκτες σχετικής φτώχειας που αφορούν στο εργατικό δυναμικό της Ιαπωνίας ήταν οι δεύτεροι υψηλότεροι μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, με πρώτες τις ΗΠΑ...»
Στη δίνη της φτώχειας 20.000.000 άνθρωποι
Πράγματι! Στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) από τον Απρίλη του 2011 (λίγο μετά τον τριπλό εφιάλτη του σεισμού των 9 Ρίχτερ, του τσουνάμι και του πυρηνικού δυστυχήματος στη Φουκουσίμα στις 11/3/2011), καταγράφουν πως τουλάχιστον το 16% του ιαπωνικού λαού (δηλαδή πάνω από 20.000.000 άνθρωποι) ζει βουτηγμένο στη φτώχεια. Επιπλέον ένας στους έξι Ιάπωνες εργαζόμενους ζει κάτω από το επίπεδο φτώχειας με μεγαλύτερα θύματα τις κακοπληρωμένες και κοινωνικά στιγματισμένες διαζευγμένες ή ανύπαντρες μητέρες, τους νέους και τους πολύ ηλικιωμένους...
Επιπλέον καταγράφεται πως το ιαπωνικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) έχει πέσει ονομαστικά πάνω από 4,6% στο διάστημα 1993-2011, ενώ το ίδιο διάστημα έχει μειωθεί κατά 6,7% το κατά κεφαλήν εισόδημα (όπερ σημαίνει ότι για πάνω από 18 χρόνια ο μισθός του μέσου Ιάπωνα εργαζομένου έχει μειωθεί αριθμητικά κατά 6,7%, με ακόμη μεγαλύτερη τη μείωση της πραγματικής αγοραστικής του δύναμης...).
Η μάστιγα αστέγων και ανέργων
Επιπλέον, η ανεργία υποτίθεται πως είναι «κολλημένη» κάπου στο 4,5% αλλά στους άνεργους δεν καταμετρώνται αυτοί που έχουν να βρουν δουλειά πάνω από 24 μήνες, οι άστεγοι-άνεργοι ή αυτοί που έχουν έστω και μία ώρα δουλειάς τη βδομάδα. Οι άστεγοι στο Τόκιο και στην Οσάκα του 21ου αιώνα δεν αναζητούν καταφύγιο στους κεντρικούς δρόμους, ούτε επαιτούν στις πλατείες. Κρύβονται επιμελώς πίσω από τη βιτρίνα μίας κοινωνίας φτιασιδωμένης με κάθε λογής προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και ζουν σε παραπήγματα και παράγκες καλυμμένες κάτω από γέφυρες πολυσύχναστων οδικών αρτηριών. Αναζητούν στέγη και λίγες ώρες ύπνου σε ίντερνετ καφέ (όπου πάνω από το 20% των πελατών είναι άστεγοι) και σε μικροσκοπικές κυψέλες - υπνοδωμάτια με χρέωση ανά ώρα. Κάποιοι απ' αυτούς εργάζονται αλλά αμείβονται τόσο πενιχρά, που αδυνατούν να μαζέψουν χρήματα για να δώσουν την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ προκαταβολή ΕΞΙ ενοικίων, ώστε να κλείσουν ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα. Στα πολύβουα αστικά κέντρα της Ιαπωνίας, η φτώχεια και η έλλειψη στέγης είναι ορατές σε όσους μπορούν να δουν πίσω από τη βιτρίνα.
Αλλωστε δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που έκανε το γύρο του κόσμου η σοκαριστική είδηση θανάτου μίας τριμελούς οικογένειας (ηλικιωμένοι γονείς και 39χρονος άνεργος γιος) από πείνα και κρύο σε διαμέρισμα του βορειοδυτικού προαστίου του Τόκιο, Σαϊτάμα, έπειτα από μήνες υποσιτισμού... Η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» σημείωνε τότε σε σχετικό ρεπορτάζ, ότι από το 2000 έχουν καταμετρηθεί πάνω από 700 περιπτώσεις θανάτου από υποσιτισμό στην Ιαπωνία!
Μετά τον τριπλό εφιάλτη του περσινού Μάρτη (σεισμός, τσουνάμι, πυρηνικό δυστύχημα), τα πράγματα έχουν επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο καθώς έχει αυξηθεί κατά αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες η στρατιά των αστέγων και ανέργων από τις βορειοδυτικές περιοχές της Ιαπωνίας που επλήγησαν περισσότερο. Το ίδιο διάστημα, δεν ήταν λίγες οι μεγάλες ιαπωνικές εταιρείες και βιομηχανικοί κολοσσοί που απέλυσαν προσωπικό (κυρίως έμπειρους, υψηλόμισθους) για να διατηρηθεί ή και να αυξηθεί η κερδοφορία τους, με αποτέλεσμα να μείνουν στο δρόμο ακόμη περισσότεροι μεσήλικες, που δυσκολεύονται έκτοτε να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας...
Είναι προφανές ότι η ήδη δραματική κατάσταση σε μία από τις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες του πλανήτη θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο με πολιτικές αύξησης κατά 100% του Φόρου Κατανάλωσης, πέρα από την κατακόρυφη ακρίβεια στα τιμολόγια ηλεκτρισμού λόγω της κρίσης που περνά, εδώ και ένα χρόνο, η πυρηνική βιομηχανία ενέργειας. Για μία ακόμη φορά, ο εργαζόμενος λαός θα κληθεί να πληρώσει το «μάρμαρο» με ακόμη περισσότερη φτώχεια, έχοντας παράλληλα στον κρόταφο το πιστόλι της ανεργίας... Μονόδρομος επομένως η αντίσταση του λαού για ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου