Εκαναν «φτερά» Πικάσο και Μοντριάν! Τρία σημαντικά έργα τέχνης κλάπηκαν χτες από την Εθνική Πινακοθήκη

Το έργο του Πικάσο

Αποτέλεσμα της μετατροπής - από τον καπιταλισμό - της τέχνης σε χρηματιστηριακή αξία είναι και η χτεσινή διάρρηξη της Εθνικής Πινακοθήκης και η κλοπή τριών πινάκων διάσημων και σπουδαίων καλλιτεχνών.

Σύμφωνα με την αστυνομία, στις 4.30 χτες τα ξημερώματα, στο κεντρικό κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης (επί της λεωφόρου Β. Κωνσταντίνου 50), άγνωστος ή άγνωστοι δράστες, αφού απενεργοποίησαν το συναγερμό και παραβίασαν την πόρτα του μπαλκονιού, μπήκαν στον εκθεσιακό χώρο και αφαίρεσαν:

1) Εναν πίνακα ζωγραφικής του Πικάσο(λάδι σε μουσαμά, διαστάσεων 56Χ40) που φιλοτεχνήθηκε το 1939 και απεικονίζει γυναικείο κεφάλι. Το έργο δωρήθηκε το 1949 από τον ίδιο τον καλλιτέχνη προς τον ελληνικό λαό, σαν τιμητική προσφορά για τη γενναία αντίστασή του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, στο πλαίσιο της δωρεάς έργων Γάλλων προοδευτικών καλλιτεχνών.

2) Εναν πίνακα του Μοντριάν (λάδι σε μουσαμά, διαστάσεων 35Χ44) του 1905, που απεικονίζει ανεμόμυλο κατά μήκος ποταμού. Το έργο αυτό αγοράσθηκε το 1963 από τον Αλέξανδρο Παππά και δωρήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη.

3) Ενα έργο σε χαρτί (πέννα με αραιωμένη σέπια, διαστάσεων 27Χ16,8) του Ιταλού Guglielmo Caccia (Moncalvo) που απεικονίζει τον Αγιο Diego de Alcala. Το έργο δωρήθηκε το 1907 από τον Γρηγόριο Μαρασλή προς την Εθνική Πινακοθήκη.

Ο φύλακας καταδίωξε το δράστη, ο οποίος εγκατέλειψε στο χώρο έναν, επίσης, σημαντικό πίνακα του Μοντριάν. Σύμφωνα πάντα με την Αστυνομία, η κλοπή δεν κράτησε πάνω από επτά λεπτά, ενώ οι διαδοχικές ενεργοποιήσεις του συναγερμού δείχνουν ότι ο δράστης ή οι δράστες σκόπευαν να προκαλέσουν αντιπερισπασμό. Εκτός της προανάκρισης εκδόθηκαν διεθνείς αναζητήσεις για τον εντοπισμό των έργων τέχνης.

Θυμίζουμε ότι η αγορά έργων τέχνης ανθεί, με τους κύκλους εργασιών των μεγάλων οίκων δημοπρασιών να ανέρχονται σε ασύλληπτα ποσά. Είναι χαρακτηριστικό ότι εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, το Μάη του 2010 στη Ν. Υόρκη, έργο του Πικάσο του 1932, πουλήθηκε στην τιμή - ρεκόρ των 106,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Ακόμη μία πλευρά της εμπορευματοποίησης της τέχνης είναι η ιδιωτικοοικονομική και εμπορευματική λειτουργία των κρατικών και επιχορηγούμενων από το κράτος μουσείων, τα οποία «καλούνται» να λειτουργήσουν με συνεχώς μειούμενη κρατική επιχορήγηση, γεγονός που έχει αρνητική αντανάκλαση και στα μέτρα προστασίας των συλλογών τους.