ΛΑ.Ο.Σ. Πολιτικός σαλτιμπάγκος στην υπηρεσία των αστών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με την κατάργηση του 13ου - 14ου μισθού (...) προτείνω αντί αυτού να δουλέψει ο Ελληνας εργαζόμενος 1 ώρα επιπλέον καθημερινά, για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, 2 - 3 χρόνια. Περαιτέρω μείωση μισθών και εισοδημάτων θα οδηγήσει σε βαθύτερη ύφεση και αύξηση λουκέτων και ανεργίας»...

Τάδε έφη Γ. Καρατζαφέρης τις προάλλες, σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Ο γνωστός κωλοτούμπας της αστικής τάξης, ο οποίος, λειτουργώντας σαν «λαγός» για τα συμφέροντά της, ωρυόταν το Δεκέμβρη του 2009 από το βήμα της Βουλής: «Ακούω την καραμέλα της αριστεράς περί κεκτημένων κάτω από εκβιασμούς οι οποίοι έγιναν σε αδύναμες κυβερνήσεις που εύκολα παραχωρούσαν για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Και να θυμίσω πώς μπήκε ο 14ος μισθός στους νεότερους. Οταν ο Καραμανλής τσακώθηκε με τα ανάκτορα το 1963 (...) τότε, εκείνη την εποχή ο Πιπινέλης, προκειμένου να δημιουργήσει μια ευφορία έδωσε τον 14ο μισθό. Πού υπάρχει; Είμαστε η πλουσιότερη χώρα του κόσμου; Πού υπάρχει;»!

Ο Καρατζαφέρης και το κόμμα του εχθρεύεται τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και έχει αναλάβει ρόλο εμπροσθοφυλακής για το τσάκισμά τους. Το σκοπό αυτό υπηρετεί η συμμετοχή του στη συγκυβέρνηση και η αναβάθμιση του ρόλου του στο αστικό πολιτικό σύστημα. Μια ματιά μόνο στις προτάσεις που διατύπωσε το τελευταίο διάστημα ο Καρατζαφέρης, είναι αποκαλυπτική για την αντιλαϊκή στρατηγική που υπηρετεί η αγέλη του ΛΑ.Ο.Σ.:

1.«Ακούω την ιστορία για την αύξηση των ορίων της συντάξεως. Ολοι θέλουμε να καθόμαστε. Αλλά πρέπει να δούμε μια πραγματικότητα. Οταν αυτό θεσπίστηκε πριν από 30 - 35 χρόνια ο μέσος όρος ζωής ήταν 70. Τώρα είναι τα 80. Ποιος θα πληρώσει;»... Δηλαδή, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και σύνδεσή τους με το προσδόκιμο ζωής, όπως μεθοδεύουν η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ. Πρόκειται για τη χυδαία έκδοση του βασικού ιδεολογήματος, με το οποίο η αστική τάξη και τα κόμματά της θα επιχειρήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα τη νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Κι αυτό όταν η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, η κοινωνική και τεχνολογική εξέλιξη, παρέχει πλέον αντικειμενικά τις προϋποθέσεις ώστε να βγαίνουν οι εργαζόμενοι πολύ νωρίτερα στη σύνταξη, στα 60 οι άνδρες και στα 55 οι γυναίκες.

2. «Πειθαρχία και δουλειά (...) Οι δημόσιοι υπάλληλοι να γίνουν κρατικοί υπάλληλοι και το κράτος θα τους χρησιμοποιεί όπου έχει ανάγκη. Αυτό να το καταλάβουν (...) να πηγαίνουν σε εργοστάσια (...) σε οποιονδήποτε επενδύει και θέλει χίλια - δυο χιλιάδες άτομα, θα τα δίνει το κράτος (...) Ποιος σας είπε ότι τον καρπό της γης μας θα τον μαζεύουν και θα τον εκμεταλλεύονται οι λαθρομετανάστες; Θα μπορούν να πηγαίνουν δημόσιοι υπάλληλοι»... Ο ρατσισμός και ο αποπροσανατολισμός του λαού στην ίδια συσκευασία. Ο Καρατζαφέρης ενοχοποιεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο για την κρίση, παρουσιάζοντάς τους σαν τεμπέληδες. Αναπαράγει τα κυρίαρχα ιδεολογήματα, με τα οποία η αστική τάξη επιχειρεί να διαιρέσει τους εργαζόμενους για να αποδυναμώσει την πάλη τους, κρύβοντας ότι το σημερινό Δημόσιο είναι καθ' εικόνα και ομοίωση της ντόπιας πλουτοκρατίας, αφού τα δικά της συμφέροντα υπηρετεί διαχρονικά το αστικό κράτος, θιασώτης του οποίου είναι και ο ΛΑ.Ο.Σ.

3. «Να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις (...) Η ελεύθερη διαβούλευση θα δώσει κίνητρα στον εργαζόμενο να γίνει καλύτερος (...) Η παραγωγικότητα εξαρτάται από τα λεφτά, το μαστίγιο και το φιλότιμο. Το φιλότιμο πάει, μας τελείωσε»... Πρόκειται για κυνική παπαγαλία του πυρήνα των αξιώσεων των εργοδοτών, που θέλουν να ξεμπερδεύουν με εργατικές κατακτήσεις κερδισμένες με αίμα και να οδηγήσουν τους εργαζόμενους, «εφ' ενός ζυγού» και με ατομικές συμβάσεις, σε μισθούς πείνας και συνθήκες σύγχρονης δουλείας.

4. «Για να έρθει ένας επιχειρηματίας να επενδύσει, χρειάζεται να έρθει σε εργασιακό και φορολογικό παράδεισο (...) Πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε, ξεχάσαμε να δουλεύουμε»... Δηλαδή, κατάργηση κάθε εργασιακού, μισθολογικού, ασφαλιστικού δικαιώματος και μείωση της φορολογίας στο κεφάλαιο, προκειμένου να γίνει η Ελλάδα «παράδεισος» για την προσέλκυση επενδύσεων. Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία ότι τα αντεργατικά μέτρα σε συνθήκες κρίσης καμιά σχέση δεν έχουν με τα ελλείμματα και τα χρέη. Στόχος τους είναι να κάνουν ακόμα φθηνότερη την εργατική δύναμη για τα μονοπώλια, ώστε να επενδύσουν με μεγαλύτερες αποδόσεις τα συσσωρευμένα τους κεφάλαια.

5. «Να ζήσουμε χωρίς φάρμακα, πετρέλαιο, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και τόσα άλλα (...) να βάλουμε τα "δύο πόδια μας σε μισό παπούτσι", αλλιώς δε θα μας δώσουν την επόμενη δόση και θα πεθάνουμε στην πείνα»... Ο Καρατζαφέρης περιγράφει χωρίς κανέναν «αστερίσκο» τη στρατηγική της πλουτοκρατίας, την οποία και ο ίδιος υπηρετεί: Η σωτηρία της σε συνθήκες κρίσης, προϋποθέτει να πτωχεύσει ο λαός. Με θράσος μάλιστα, ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ. καλεί τη λαϊκή οικογένεια να πει «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω», να αποδεχτεί δηλαδή τη χρεοκοπία και την εξαθλίωσή της, προκειμένου να εκταμιευτούν τα δάνεια για λογαριασμό της πλουτοκρατίας.

6. «Θα πρέπει να μειώσουμε το εισόδημά μας αισθητά και ουσιαστικά (...) Μπορούμε να περιορίσουμε τις ανάγκες μας; Μπορούμε (...) το παιχνίδι χάθηκε από την βολεψιά μας»...Δηλαδή, ο λαός φταίει για την κρίση. Αυτός τη δημιούργησε και όχι οι καπιταλιστές, τους οποίους υπηρετεί ο Καρατζαφέρης και ο ΛΑ.Ο.Σ., και οι οποίοι την τελευταία μόνο 15ετία αύξησαν την περιουσία των επιχειρήσεών τους στην Ελλάδα κατά 800 δισ. ευρώ, ενώ 600 δισ. ευρώ κλεμμένος ιδρώτας του λαού βρίσκεται αποθηκευμένος στα θησαυροφυλάκια των ελβετικών τραπεζών. Την ίδια ώρα, οι μισθοί των εργαζομένων, παραμένουν σήμερα αποπληθωρισμένοι στα επίπεδα του 1984.

Με αυτές τις θέσεις συμμετέχει ο Καρατζαφέρης στη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, ταυτιζόμενος στρατηγικά με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Οι κωλοτούμπες του για τον 13ο και 14ο μισθό, δεν υπηρετούν τίποτα άλλο, πέρα από το να θολώσουν τα νερά και να αποπροσανατολίσουν το λαό. Τον ίδιο στόχο υπηρετούν και οι θεατρινισμοί με τις επιστολές στο Ευρωκοινοβούλιο, στην ΕΕ και στα αστικά κόμματα στα κράτη μέλη, με τις οποίες τους καλεί να γνωμοδοτήσουν αν τα μέτρα που διαβουλεύονται συγκυβέρνηση και τρόικα, είναι σύννομα με το ευρωπαϊκό δίκαιο!

Γράφει συγκεκριμένα προς το Ευρωκοινοβούλιο: «Αν και η σημασία της αναδιάρθρωσης του χρέους και η νέα σύμβαση του δανείου δεν μπορούν να αμφισβητηθούν (...) για τη δημιουργία μιας υγιούς και ανταγωνιστικής οικονομίας, δεν μπορεί οι όροι της συμφωνίας αυτής να παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα (...) Ορισμένοι από τους προτεινόμενους όρους (...) θα κλονίσουν την (...) προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να πείσει τους πολίτες για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις (...) θα προκληθεί κοινωνική αναταραχή (...) Πολλές από τις προτάσεις που συζητιούνται για τη συμφωνία είναι σε αντίθεση με το κοινοτικό κεκτημένο (...) σύμφωνα με το πνεύμα της Συνθήκης της Λισαβόνας (...) ζητώ στρατηγική παρέμβασή σας για την προστασία τόσο της διαδικασίας μεταρρύθμισης (...) οι θυσίες προς την προσαρμογή και ανάκαμψη θα είναι τεράστιες (...) Ωστόσο, η θυσία της εθνικής αξιοπρέπειας και η επιβολή μιας οικονομικής δικτατορίας στην Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μέρος οποιασδήποτε διαδικασίας βοήθειας προς την Ελλάδα».

Σκόπιμα αποσιωπά ο Καρατζαφέρης ότι στον πυρήνα του κοινοτικού κεκτημένου και της Συνθήκης της Λισαβόνας βρίσκονται όλα αυτά για τα οποία ζητά δήθεν την παρέμβαση του Ευρωκοινοβουλίου, ο πρόεδρος του οποίου μόλις προχτές διαμήνυσε ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα δεν είναι φιλανθρωπία και οι δανειστές πρέπει να έχουν λόγο. Ο ίδιος ο Καρατζαφέρης τον Φλεβάρη του 2011 δήλωνε: «Εφόσον δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε οικονομικά, θα δώσουμε σε αντάλλαγμα εθνική κυριαρχία. Αυτό είναι μια "πικρή" και "ξινή" αλήθεια».

Ο ίδιος επίσης από το βήμα της Βουλής υπερασπίστηκε την εκχώρηση «τεραστίων εθνικών δικαιωμάτων», τασσόμενος υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφισμάτων με το ερώτημα «'Η Ευρώπη και υποτέλεια ή μόνοι μας και πεινασμένοι», στο οποίο ευθύς αμέσως ο ίδιος απάντησε: «Ευρώπη και υποτέλεια»...

Τέλος, είναι ο ίδιος που σηκώνει κουρνιαχτό με την «κοινωνική αναταραχή», καλώντας την ΕΕ να πάρει υπόψη της την «ιδιαιτερότητα» της Ελλάδας, όπου, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, υπάρχει ένα ταξικό κίνημα που δυναμώνει και ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, που αντιπαλεύει στρατηγικά τον καπιταλισμό, προβάλλοντας πλατιά στους εργαζόμενους και το λαό τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Αυτός είναι ο μεγάλος φόβος του Καρατζαφέρη, των αστών και των κομμάτων τους. Εκεί πρέπει να βαρέσει όλα τα σφυριά του ο λαός, για να μεγαλώσει τα ρήγματα στο αστικό σύστημα, να το ταρακουνήσει μέχρι να το ρίξει κάτω.

Β. Π.