ΜΙΣΘΟΙ - ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ Εγκληματικό και ξεδιάντροπο το νέο πετσόκομμα

Εγκρίθηκε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που μειώνει κατακόρυφα την τιμή της εργατικής δύναμης

Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που εγκρίθηκε χτες από το Υπουργικό Συμβούλιο, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ επιταχύνει την εφαρμογή των αντεργατικών ανατροπών, αφοπλίζει τους εργαζόμενους και από την ελάχιστη νομική προστασία και λύνει τα χέρια της εργοδοσίας να επιβάλει εδώ και τώρα τις περικοπές στους μισθούς, να διαλύσει πλήρως τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Το έγκλημα αυτό σε βάρος της εργατικής τάξης γίνεται στο όνομα της«αύξησης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας» και με την επίκληση «λόγων γενικότερου ενδιαφέροντος», που συνδέονται «με τη λειτουργία της εθνικής οικονομίας και την ανάγκη λήψης έκτακτων μέτρων για την προστασία της» (!) Η προστασία των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής κερδοφορίας αναγορεύονται ξεδιάντροπα σε γενικό συμφέρον.

Με την πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου επιβάλλονται:

1. Η κατάργηση διά νόμου της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Η μείωση όλων των μισθών που περιλαμβάνονται και κατοχυρώνονται με αυτή είναι 22% και για τους νέους μέχρι 25 ετών κατά 32%. Από τις 14 Φλεβάρη ο κατώτερος μισθός πέφτει στα 586 ευρώ μεικτά, από 751 ευρώ μέχρι τον προηγούμενο μήνα και στους νέους στα 511 ευρώ μεικτά. Μάλιστα, γιατους νέους της μαθητείας, για 8ωρη εργασία η αμοιβή τους καθορίζεται στο εξευτελιστικό επίπεδο των 357,50 ευρώ μεικτά. Εννοείται ότι για την ισχύουσα Εθνική Σύμβαση δεν αποδίδεται ούτε η προβλεπόμενη αύξηση του Ιούλη, αλλά ούτε και οι «ωριμάνσεις» οι οποίες παγώνουν. Οι μειώσεις είναι υποχρεωτικές για τους εργαζόμενους και μάλιστα με αναδρομική ισχύ από τις 14 Φλεβάρη (βλέπε και πίνακα).

2. Καταργούνται οι ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις και η κυβέρνηση ορίζει το περιεχόμενο των νέων κλαδικών συμβάσεων. Ειδικότερα, οι όροι όλων των συμβάσεων που έχουν λήξει ή καταγγελθεί, παύουν να ισχύουν μέσα σε ένα τρίμηνο από την ψήφιση του νόμου, δηλαδή από τα μέσα του Μάη. Ομως και αυτές που βρίσκονται σε ισχύ, δεν έχουν καλύτερη τύχη και λήγουν έπειτα από ένα τρίμηνο, αφού μονομερώς οι εργοδότες μπορούν ανά πάσα στιγμή να τις καταγγείλουν. Ετσι καταντά κενό γράμμα και κοροϊδία η πρόβλεψη ότι τέτοιες συμβάσεις μπορούν να έχουν ισχύ ακόμα ένα χρόνο ή μια τριετία από την έναρξή τους!

Μετά την πάροδο των τριών μηνών αυτό που απομένει από τις κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις είναι: Ο βασικός μισθός ή βασικό ημερομίσθιο που προβλέπει η σύμβαση μαζί με τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας, εφόσον όμως αυτά προβλέπονται από τη συγκεκριμένη ΣΣΕ. Κάθε άλλο προβλεπόμενο σε αυτές επίδομα παύει αμέσως να ισχύει. Μεταξύ αυτών και το επίδομα γάμου. Ειδικά για τις ωριμάνσεις, με την ψήφιση του νόμου και μέχρι το ποσοστό ανεργίας να πέσει στο 10% - δηλαδή στο μισό απ' αυτό που είναι σήμερα - δεν δίνονται οι προβλεπόμενες αυξήσεις. Συγκεκριμένα, επιδόματα όπως της πολυετίας, το επίδομα χρόνου εργασίας, της τριετίας ή πενταετίας «παγώνουν» στα σημερινά επίπεδα, ανεξάρτητα αν το επόμενο διάστημα ο εργαζόμενος μεταβαίνει σε κάποιο άλλο κλιμάκιο ή συμπληρώνει τριετία ή πενταετία και σύμφωνα με τη σύμβαση θα έπρεπε να αυξηθεί ο μισθός του.

Ετσι, η κυβέρνηση διά νόμου πετσοκόβει τους μισθούς που προβλέπονται από όλες τις συμβάσεις και αυτό είναι το πρώτο βήμα. Γιατί, έχοντας κατοχυρώσει για λογαριασμό της εργοδοσίας ένα χαμηλότερο επίπεδο κλαδικών μισθών, της δίνει ταυτόχρονα τη δυνατότητα για την επιβολή επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων με ακόμα χαμηλότερους μισθούς απ' αυτούς που θα έχουν απομείνει, μετά το διά νόμου πετσόκομμα.

3. Για να ενισχύσει ακόμα περισσότερο την αντεργατική επιθετικότητα, η κυβέρνηση στερεί ουσιαστικά τη δυνατότητα προσφυγής των συνδικάτων στη Διαιτησία (ΟΜΕΔ), αφού α) η προσφυγή μπορεί να γίνει μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη των εργοδοτών, β) η προσφυγή περιορίζεται αποκλειστικά στον καθορισμό του βασικού μισθού ή του βασικού ημερομισθίου και όχι σε όλους τους όρους της Σύμβασης ή στη διατήρηση όρων από προηγούμενες συμβάσεις και γ) για όσες προσφυγές δεν έχουν βγει αποφάσεις από τον ΟΜΕΔ και εκκρεμούν τίθενται στο αρχείο!

4. Με το άρθρο 5 της νομοθετικής πράξης επιτρέπεται η απόλυση εργαζομένων από επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα (πρώην ΔΕΚΟ, τράπεζες) και όχι μόνο, αφού το δικαίωμα για απολύσεις επεκτείνεται και στους ιδιοκτήτες όλων των εταιρειών και οργανισμών που υπάγονται ή κατά το παρελθόν είχαν υπαχθεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Στην ίδια λογική και για τις ίδιες επιχειρήσεις, καταργούνται διατάξεις, κανονιστικές αποφάσεις, συλλογικές συμβάσεις, διαιτητικές αποφάσεις ή Κανονισμοί Εργασίας «που υποκρύπτουν μονιμότητα ή ρήτρες μονιμότητας», διευρύνοντας έτσι το πεδίο εφαρμογής της δυνατότητας απόλυσης εκ μέρους της εργοδοσίας.