ΘΗΒΑ Φριχτός θάνατος εργάτη στην «ΕΛΒΑΛ ΚΟΛΟΥΡ»

Με την ανακοίνωση του δυστυχήματος η χτεσινή απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Θήβα μεταφέρθηκε στις πύλες του εργοστασίου

Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση έξω από το εργοστάσιο

Αποτρόπαιο θάνατο βρήκε εργάτης, πατέρας ενός ανήλικου παιδιού, τα ξημερώματα της Τρίτης στο εργοστάσιο «ΕΛΒΑΛ ΚΟΛΟΥΡ» (βαφές αλουμινίου) κυνηγώντας το μεροκάματο. Το εργοστάσιο ανήκει στον όμιλο «ΕΛΒΑΛ» που είναι μέλος του ομίλου «Βιοχάλκο», ο οποίος περιλαμβάνει 80 περίπου εταιρείες και «παράλληλα έχει στην ιδιοκτησία του ορισμένα αστικά ακίνητα στην Αθήνα και σημαντικές εκτάσεις γης, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας», όπως αναφέρει και ο ίδιος ο όμιλος στην ιστοσελίδα του.

Οπως καταγγέλλουν με κοινή τους ανακοίνωση η Γραμματεία Θήβας του ΠΑΜΕ και το Συνδικάτο Μετάλλου Βοιωτίας, είναι «το δεύτερο θανατηφόρο τα τελευταία χρόνια στο χώρο αυτό» και αναφέρει ότι ο εργάτης «πολτοποιήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, από τα ράουλα επεξεργασίας αλουμινίου. Με βάση τις πληροφορίες, η εργοδοσία πίεζε τους εργάτες για την ολοένα εντατικοποίηση της παραγωγής. Αν έβγαιναν πολλά σκάρτα κομμάτια ή αν δεν πιάνονταν στόχοι παραγωγής, δεν τους κατέβαλλε ένα ορισμένο "πριμ". Ο εργάτης στην προσπάθειά του να καθαρίσει τα φύλλα αλουμινίου με τη μηχανή σε λειτουργία τραβήχτηκε από τα ράουλα επεξεργασίας και πολτοποιήθηκε».

Το θανατηφόρο ατύχημα έγινε γνωστό την ώρα που γινόταν η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Θήβα, η οποία μετά την απεργιακή πορεία μεταφέρθηκε έξω από το εργοστάσιο όπου μοιράστηκε ανακοίνωση που έγραψε συνάδελφος του νεκρού εργάτη.

Το κείμενο αυτό, που είχε τον τίτλο «Ποιος σκότωσε τον Αντρέα» (σ.σ. το μικρό όνομα του νεκρού εργάτη), το παραθέτουμε όπως είναι:

«Οταν ήρθα σε αυτό το εργοστάσιο να δουλέψω μου μίλησαν για την επικινδυνότητα. Μου τόνισαν ότι πρέπει να εργάζομαι αργά και προσεκτικά. Μου έδωσαν και ενημερωτικό φυλλάδιο γι' αυτό.

ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΦΟΒΟ.

Μετά με ξεγέλασαν και το κομμάτι το ψωμί, μου το σέρβιραν σε χρυσό πιάτο (υπερωρίες και πριμ), μόνο που συνάδελφοι ξέχασα, όπως όλοι μας άλλωστε, ότι το πιάτο ήταν ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ.

Σήμερα τα ξημερώματα έχασα τη ζωή μου. Τα ράουλα άρπαξαν το χέρι μου, το κεφάλι μου διαλύθηκε στα δύο, τα μάτια μου σκορπίστηκαν στη μηχανή μαζί με το αίμα μου.

Ετσι παραμορφωμένο θα με στείλουν στη μάνα και στη γυναίκα μου.

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΤΕ ΒΑΡΔΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ. ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΕΑ; ΤΟ ΡΑΟΥΛΟ;

• Το ράουλο ή οι διευθυντάδες που κάθε λίγο και λιγάκι μας συγκεντρώνουν σαν τα αρνιά και μας πιέζουν για ταχύτητα;
• Το ράουλο ή οι απειλές τους προς γνώση και συμμόρφωση γιατί έξω περιμένουν 1 εκατομμύριο άνεργοι να πάρουν ανά πάσα στιγμή τη θέση μας;
• Το ράουλο ή τα φθηνά υλικά και οι κακές συνθήκες που δημιουργούν πρόβλημα στο αλουμίνιο και για όλα φταίνε οι εργάτες;
• Το ράουλο ή ότι αυτό το μήνα εκτός από τους φόρους, την ακρίβεια, η εταιρεία με τιμώρησε κόβοντας λεφτά από το μισθό μου γιατί το αλουμίνιο είχε επάνω μπιμπίκια όπως λέμε;

Για να καθαρίσω ένα μπιμπίκι από το αλουμίνιο, δεν σταμάτησα την μηχανή όπως έπρεπε, δεν ήθελα να χάσω και τον άλλο μήνα το ΠΡΙΜ, έτσι, τόσο απλά, έχασα τη ζωή μου.

ΣΗΜΕΡΑ ΗΤΑΝ Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ, ΑΥΡΙΟ;»