Με επιστολή τους προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χ. Β. Ρομπάι, στις 20/2/2012, δώδεκα ηγέτες κρατών - μελών της ΕΕ ζητάνε στη Σύνοδο Κορυφής που ξεκινάει σήμερα, να συζητηθούν συγκεκριμένες δράσεις, προκειμένου να ανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ. Την επιστολή, που έχει τον τίτλο «Ενα σχέδιο για την ανάπτυξη στην Ευρώπη», συνυπογράφουν οι πρόεδροι ή πρωθυπουργοί των εξής κρατών - μελών: Μ. Βρετανία, Ολλανδία, Ιταλία, Εσθονία, Λετονία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Τσεχία, Σλοβακία, Ισπανία, Σουηδία και Πολωνία. Η κοινή τους παρέμβαση επιβεβαιώνει ότι στο εσωτερικό της ΕΕ, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης σε κάθε κράτος - μέλος, εντείνονται οι ομαδοποιήσεις και οι πρόσκαιρες συμμαχίες, άρα και οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Η κοινή επιστολή των δώδεκα έρχεται να προστεθεί στις συνόδους που πραγματοποιούν σε μόνιμη πλέον βάση οι δέκα χώρες μη μέλη της Ευρωζώνης, στις συναντήσεις ανάμεσα στις χώρες - μέλη με πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ, στις συχνές συναντήσεις Γερμανίας - Γαλλίας και πάει λέγοντας. Αυτό που τα αστικά επιτελεία προσπαθούν να παρουσιάσουν στο λαό σαν το «κοινό μας σπίτι», δεν είναι παρά μια καπιταλιστική λυκοσυμμαχία, που επιτίθεται ενιαία στους λαούς και την ίδια ώρα, το κάθε κράτος - μέλος, στο πλαίσιο της δεδομένης ανισομετρίας, προσπαθεί να πετύχει το καλύτερο δυνατό για τη δική του αστική τάξη.
***
Στο διά ταύτα, η επιστολή των 12 συνιστά κυνική ομολογία ότι η ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση προϋποθέτει ισοπέδωση των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, σβήσιμο από το χάρτη των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, σύνθλιψη των δικαιωμάτων της νεολαίας. Τι λένε οι 12;
-- Ομολογούν απροκάλυπτα ότι αυτό που τους καίει είναι η θέση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και όχι βέβαια οι λαϊκές ανάγκες, τις οποίες συνθλίβουν. Λένε συγκεκριμένα: «Η ανάπτυξη έχει σταματήσει (...) Την ίδια στιγμή που πολλές από τις μεγάλες οικονομίες ανταγωνιστών μας βγαίνουν σταθερά από την κατήφεια της πρόσφατης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές και η επιβάρυνση του χρέους καθιστά τη διαδρομή για ανάκαμψη στην Ευρώπη πολύ πιο δύσκολη».
-- Θεωρούν δεδομένα και αναγκαία για την ανάπτυξη που προτείνουν τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα και την πολιτική μόνιμης λιτότητας στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ. «Χαιρετίζουμε τα μέτρα που λαμβάνονται, σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση», γράφουν, επιβεβαιώνοντας ότι πριν απ' όλα, η καπιταλιστική ανάπτυξη στηρίζεται στα φθηνά εργατικά χέρια, στη μονοπώληση κλάδων της παραγωγής.
-- Συναφής με τα παραπάνω είναι η πρότασή τους «να βάλουμε την ενιαία αγορά στο επόμενο στάδιο της ανάπτυξής της, με την ενίσχυση της διακυβέρνησης και τη βελτίωση του επιπέδου εφαρμογής». Δηλαδή, ακόμη πιο αποφασιστικά ενιαία πολιτική από την ΕΕ και μέτρα ενίσχυσης των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και ταυτόχρονα μέτρα για την επιβολή της στα κράτη - μέλη. Αρα, πιο επιθετικά τα μονοπώλια απέναντι στους εργαζόμενους και τους μικρούς ΕΒΕ, νέες ιδιωτικοποιήσεις σε στρατηγικούς τομείς της παραγωγής, ακριβότερες και ποιοτικά χειρότερες υπηρεσίες για το λαό, χωρίς βέβαια να εξαιρούνται οι τομείς της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας. Δίνουν μάλιστα ξεχωριστό βάρος στην αγορά της Ενέργειας, για την οποία ζητάνε την πλήρη απελευθέρωσή της «μέχρι το 2014», όπως και «να στηριχθεί η οικονομία της πράσινης ανάπτυξης και των χαμηλών εκπομπών».
-- Αξιώνουν ακόμα τη μεγαλύτερη πρόσδεση της Ερευνας, άρα και των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων στα μονοπώλια, στο όνομα του «να διπλασιάσουμε τη δέσμευσή μας για καινοτομία (...) δημιουργώντας το καλύτερο δυνατό περιβάλλον για τους επιχειρηματίες και καινοτόμους να εμπορευματοποιήσουν τις ιδέες τους και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας». Αρα, έρευνα για «εμπορευματοποίηση των ιδεών» και όχι για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
-- Ευθαρσώς ζητάνε «την προώθηση της ομαλής λειτουργίας των αγορών εργασίας που προσφέρουν ευκαιρίες απασχόλησης και, κυρίως, την προώθηση υψηλότερων επιπέδων συμμετοχής στην αγορά εργασίας των νέων, των γυναικών και των ηλικιωμένων εργαζομένων (...) Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε την κινητικότητα των εργαζομένων για να δημιουργηθεί μια πιο ολοκληρωμένη και ανοικτή ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, για παράδειγμα με την προώθηση της απόκτησης και της διατήρησης δικαιωμάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης για τη μετεγκατάσταση των εργαζομένων, με παράλληλο σεβασμό του ρόλου των κοινωνικών εταίρων». Ολα τα παραπάνω συνεπάγονται μέτρα για ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών και ανεπιστρεπτί κατάργηση των ΣΣΕ, γενίκευση της ελαστικής εργασίας, ιδιαίτερα για τις γυναίκες και τους νέους, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και άλλα παρόμοια. Ο,τι δηλαδή προωθούν για δεκαετίες στην ΕΕ, κλιμακώνουν τώρα με την κρίση και σχεδιάζουν για τα επόμενα χρόνια, με ή χωρίς μνημόνια.
***
Αυτή είναι η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται και ισοδυναμεί με κόλαση για το λαό. Σημαίνει ζωή και δουλειά χωρίς δικαιώματα. Αυτή είναι η δικτατορία των μονοπωλίων. Και ενώ κάθε επιπλέον μέτρο που φορτώνεται στο λαό μοιάζει στα μάτια του με πισωγύρισμα, στην πραγματικότητα είναι η νομοτελειακή εξέλιξη ενός συστήματος που έχει σαπίσει προ πολλού και γεννάει μόνο φτώχεια, κρίσεις και εξαθλίωση. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να την πολεμήσουν. Φιλολαϊκή ανάπτυξη σημαίνει τα μέσα παραγωγής στους εργάτες, ο φυσικός πλούτος και οι πηγές ενέργειας λαϊκή περιουσία και προϋποθέτει την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Εκεί πρέπει να βαρέσουν τώρα όλα τα σφυριά, για να έχει αποτέλεσμα και ο καθημερινός αγώνας παρεμπόδισης των μέτρων.
Π.
εφημερίδα ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου