ΗΠΑ Φυλακές: χρυσωρυχείο για το κεφάλαιο

Προετοιμασίες για την αντιμετώπιση του «εχθρού λαού»

«Νηπιαγωγεία και όχι φυλακές» το σύνθημα που δέσποζε στη συγκέντρωση στο Οκλαντ ενάντια στη χρηματοδότηση του βιομηχανικού συμπλέγματος των φυλακών

Η «σιδερένια πυγμή» ίσως θα πρέπει να ήταν ο τίτλος του σχεδίου προϋπολογισμού για το οικονομικό έτος 2013, το οποίο ξεκινά το Σεπτέμβρη, που κατέθεσε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος θα διεκδικήσει με πολλές «αξιώσεις» την ανανέωση της θητείας του στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.

«Σιδερένια πυγμή» όχι μόνο εξαιτίας της μετατόπισης, αναγκαστικής εν μέρει εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης, του επίκεντρου των ιμπεριαλιστικών τους επιδιώξεων στην Ασία και τον Ειρηνικό. Ούτε μόνο της σχεδιαζόμενης σταδιακής μετατροπής του πλανήτη σε πολεμικό πεδίο.

Η «Σιδερένια πυγμή» απευθύνεται κυρίως στο εσωτερικό των ΗΠΑ και δεν αφορά μόνο τις σαρωτικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και ειδικότερα στην Παιδεία και στα προγράμματα περίθαλψης των ηλικιωμένων και των ανέργων, Medicare και Medicaid. Ορισμένες λεπτομέρειες ή τμήματα του σχεδίου του προϋπολογισμού είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικές για το τι μέλλει γενέσθαι για τον αμερικανικό λαό. Παραδείγματος χάριν: παρά τις αθρόες περικοπές σε όλο σχεδόν το εύρος των ομοσπονδιακών δαπανών, «μεγάλος κερδισμένος», σύμφωνα με το περιοδικό «Mother Jones», ανακηρύσσεται η Υπηρεσία Σωφρονιστικών Ιδρυμάτων (ΒΟΡ) -μία από τις μεγαλύτερες υπηρεσίες- για την οποία εν αντιθέσει με την επιβαλλόμενη λιτότητα, προβλέπεται αύξηση των δαπανών κατά 4,2% που θα σημάνει ότι τα κονδύλια θα φτάσουν στα 6,9 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αύξηση παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των φυλακισμένων για πρώτη φορά καταγράφει πτωτική τάση εξαιτίας της σταθερής μείωσης των ποσοστών των βίαιων εγκλημάτων σε συνδυασμό με τα συνεχή ελλείμματα των προϋπολογισμών των σωφρονιστικών ιδρυμάτων και τις αθρόες αγωγές εναντίον των συνθηκών κράτησης και των βασανιστηρίων όπως ανέφερε σε έκθεσή του το κέντρο ερευνών Pew Center. Είναι προφανές ότι η προβλεπόμενη αύξηση των κονδυλίων για τις ομοσπονδιακές φυλακές και σε αυτές δεν υπολογίζονται οι ιδιωτικές φυλακές, δεν επιβάλλεται από την αναγκαιότητα αλλά γίνεται στα πλαίσια της «προετοιμασίας».

Αντιμετωπίζοντας τον «εσωτερικό εχθρό»

Προετοιμασίας που συντελείται μεθοδικά με την εντατικοποίηση της στρατιωτικοποίησης της αστυνομίας και στελέχωσή της με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τη σάρωση των ατομικών δικαιωμάτων και των συνταγματικών και κοινωνικών ελευθεριών με πρόσχημα την 11^η Σεπτεμβρίου και τη μεθόδευση για τη δραστηριοποίηση του στρατού στην αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού».

Πρόβλεψη του νέου «αμυντικού δόγματος», «του «αέναου πολέμου», που περιλαμβάνει και το έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών επιτρέποντας τη σύλληψη και την κράτηση «υπόπτων για τρομοκρατία» επ' αόριστο, ακόμη και Αμερικανών πολιτών, και όπου τρομοκράτης μπορεί - βάσει των διατάξεων του νόμου - να είναι τελικά οποιοσδήποτε «...που απειλεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους». Είναι το νομοσχέδιο που επισφράγισε τη μετατροπή των ΗΠΑ σε «αστυνομικό κράτος», ασχέτως εάν ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για καθαρά προεκλογικούς και δημαγωγικούς λόγους εξαιτίας της κατακραυγής και του κύματος των προσφυγών για την αντισυνταγματικότητα του νόμου, εξέδωσε πριν μερικές ημέρες ένα «διάταγμα» όπου «εξαιρεί» τους Αμερικανούς πολίτες.

Κέρδισε τις «εντυπώσεις» και τον αναγκαίο χρόνο καθώς γνώριζε, αφ' ενός, ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης προετοίμαζε το «νομικό πλαίσιο» για την ερμηνεία του Συντάγματος που θα δώσει το πράσινο φως για την εφαρμογή του νόμου και, αφ' ετέρου, ότι βρισκόταν σε εξέλιξη στα δύο Σώματα του Κογκρέσου η ψηφοφορία για το θέσπιση του νόμου H.R. 347, ή «Federal Restricted Buildings and Grounds Improvement Act of 2011» που όχι μόνο ποινικοποιεί αλλά πλέον κατατάσσει και ως «κακούργημα» -που σημαίνει ότι επισείει ποινές πολυετούς κάθειρξης- τις κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα από το αποκαλούμενο κίνημα «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ».

Ο νόμος που σημειωτέον έγινε ομοφώνως δεκτός, από Ρεπουμπλικανούς και Δημοκρατικούς απαγορεύει την είσοδο και την πρόσβαση σε κτίρια ή και περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί «περιορισμένης πρόσβασης», καθώς μπορεί να είναι σε αυτά ο Πρόεδρος, αξιωματούχοι ή οι μυστικές υπηρεσίες ή «που μπορεί να λάβει χώρα ένα γεγονός ή εκδήλωση εθνικής σημασίας». Μπορεί κανείς να φανταστεί ότι οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί ως «γεγονός εθνικής σημασίας», ειδικότερα οι κινητοποιήσεις και οι διαδηλώσεις που προετοιμάζονται για τα εθνικά συνέδρια των δύο κομμάτων αυτό το καλοκαίρι και η Σύνοδος του ΝΑΤΟ που θα πραγματοποιηθεί στο Σικάγο στις 18 και 19 Μαϊου καθώς και η Σύνοδος της G8 που και αυτή ήταν προγραμματισμένη να διεξαχθεί στο Σικάγο τον Ιούνη και θα φιλοξενηθεί τελικά στο Καμπ Ντέιβιντ, όπως ανακοίνωσε τις προηγούμενες ημέρες ο Λευκός Οίκος. Την περασμένη Δευτέρα δε, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ερικ Χόλντερ σε ομιλία του στο Northwestern University School of Law, ανέλυσε το «νομικό πλαίσιο» του «δικαιώματος» της αμερικανικής κυβέρνησης να «δολοφονεί» Αμερικανούς οι οποίοι σχεδιάζουν επιθέσεις εναντίον των ΗΠΑ, οπουδήποτε στον κόσμο, εάν υπάρχει άμεση απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες και η σύλληψή τους δεν είναι εφικτή.

Οι προβλέψεις του προϋπολογισμού του 2013 και κυρίως οι ενέργειες της κυβέρνησης Ομπάμα, επιβεβαιώνουν όσους αναλυτές έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, ότι ανοίγεται ο δρόμος για πολλαπλά «Γκουαντάναμο» και εντός των ΗΠΑ. «Γκουαντάναμο» που εκτός των υπηρεσιών που θα προσφέρει στην «εθνική ασφάλεια» θα προσφέρει και εκατομμύρια φτηνά εργατικά χέρια για τις πολυεθνικές, καθώς εδώ και δεκαετίες οι αμερικανικές φυλακές δε σωφρονίζουν αλλά έχουν μετατραπεί σε «βιομηχανικό σύμπλεγμα». «Το βιομηχανικό σύμπλεγμα των φυλακών» που επιβάλλει μία «νέα μορφή δουλείας».

Πληθυσμιακή έκρηξη των εγκλείστων

«Η εργασία απελευθερώνει» έγραφαν συνήθως τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και η ρήση επανέρχεται με δριμύτητα στις ΗΠΑ, ειδικά υπό το σκεπτικό ότι η καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων έχει τις ρίζες της στην εποχή της δουλείας. Επρόκειτο για το σύστημα της «πρόσληψης κρατουμένων», που πρωτοεφαρμόστηκε μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο (1851-65) και με προσχήματα -ανύπαρκτα μικροπαραπτώματα ή υποτιθέμενα χρέη προς τους πρώην ιδιοκτήτες- οι σκλάβοι που απελευθερώνονταν συλλαμβάνονταν και συνέχιζαν να δουλεύουν δωρεάν για τα πρώην αφεντικά τους.

Στον 21^ο αιώνα, καθώς φαίνεται, ελάχιστα έχουν αλλάξει, απλά ο πληθυσμός των κρατουμένων στις ΗΠΑ έχει πολλαπλασιαστεί, ενώ η πραγματική έκρηξη του «πληθυσμού των φυλακισμένων» πραγματοποιήθηκε στα χρόνια του πρώην Προέδρου Μπιλ Κλίντον, όταν το 2000 ξεπέρασαν το «ψυχολογικό όριο» των 2.000.000 κρατουμένων.

Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης (BJS) 2.266.800 ενήλικες ήταν κρατούμενοι στις ομοσπονδιακές, πολιτειακές και κοινοτικές φυλακές στα τέλη του 2010, δηλαδή το 7% του ενήλικου πληθυσμού των ΗΠΑ. Επιπροσθέτως, 4.993.667 ενήλικοι μέχρι τα τέλη του 2009 βρίσκονταν υπό το καθεστώς της αποφυλάκισης με εγγύηση ή με αναστολή. Συνολικά 7.225.000 ενήλικοι βρίσκονταν, με οποιοδήποτε τρόπο εντός του σωφρονιστικού συστήματος και σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται οι μετανάστες χωρίς χαρτιά που στοιβάζονται προς απέλαση στα κέντρα κράτησης που ολοένα πληθαίνουν και οι ανήλικοι.

Ενδεικτικό είναι ότι παρότι ο συνολικός πληθυσμός των ΗΠΑ αντιστοιχεί μόλις στο 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, στις ΗΠΑ βρίσκεται το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού των κρατουμένων. Πριν από δέκα χρόνια στις ΗΠΑ υπήρχαν μόλις 5 ιδιωτικές φυλακές, σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 100 και ο αριθμός τους θα τριπλασιαστεί την επόμενη δεκαετία σύμφωνα με τις προβλέψεις.

Ο πληθυσμός των εγκλείστων, εκ των οποίων μόλις ένα στους δέκα κρατείται για βίαια εγκλήματα, αποτελεί το πλέον προσοδοφόρο εργατικό δυναμικό για τη βιομηχανία των φυλακών, που προσφέρει στις πολυεθνικές επιχειρήσεις τεράστια κέρδη αφού δουλεύει για διάφορες βιομηχανίες για ψίχουλα και χωρίς κανένα φυσικά δικαίωμα όπως το δικαίωμα της απεργίας, δίχως καμία εργασιακή ασφάλεια και φυσικά δίχως επιδόματα και υπερωρίες, διακοπές ή αργίες, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή συνταξιοδοτικά προγράμματα, τη στιγμή που όλοι οι εργαζόμενοί τους είναι πλήρους απασχόλησης, ενώ αν δεν τους αρέσει το ωρομίσθιο των 17 σεντς, 24 σεντς μέχρι 1,2 δολάρια το μέγιστο την ώρα και αρνούνται να εργαστούν, απλώς κλειδώνονται στα κελιά απομόνωσης ή ξυλοκοπούνται ή χάνουν προνόμια όπως επισκεπτήρια κλπ.

Οι κρατούμενοι σε διάφορες φυλακές, είτε «δημόσιες» είτε «ιδιωτικές» κατασκευάζουν σχεδόν τα πάντα. Από πυραύλους μέχρι έπιπλα γραφείου.

Το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των φυλακών

Η λίστα των εταιρειών που έχουν επεκτείνει τις δραστηριότητές τους εντός των φυλακών είναι τεράστια. ΙBM, Motorola, Microsoft, AT&T, Wireless, Texas Instrument, Dell, Compaq, Honeywell, Hewlett-Packard, Nortel, Lucent Technologies, 3Com, Intel, Northern Telecom, TWA, Nordstrom's, Revlon, Macy's, Pierre Cardin, Target Stores, JC Penney Walmart κ.ά. Ειδικότερα, στις ομοσπονδιακές φυλακές την ανάθεση των «έργων» την έχει αναλάβει το UNICOR, μία οιονεί δημόσια υπηρεσία με κερδοσκοπικό χαρακτήρα, που ανήκει στο ΒΟΡ, δηλαδή την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Η UNICOR είναι εξαιρετικά σημαντική για το Πεντάγωνο και τη στρατιωτική βιομηχανία των ΗΠΑ καθώς οι κρατούμενοι κατασκευάζουν συστήματα και εξαρτήματα για πυραύλους «Πάτριοτ» (Patriot Advanced Capability3), εκτοξευτήρες για TOW (Tube-launched, Optically tracked, Wire-guided) αντιαρματικούς πυραύλους και άλλα συστήματα κατευθυνόμενων πυραύλων σύμφωνα με έρευνα του Τζάστιν Ρόρλιχ που δημοσιεύθηκε στο «World in Review». Επίσης, κατασκευάζουν συστήματα για την McDonnell Douglas, τη Boeing για την General Dynamics, την Lockheed Martin την BAE Systems κ.ά. Επίσης, συσκευές νυχτερινής όρασης, αλεξίσφαιρα γιλέκα, στολές παραλλαγής, κράνη, αρβύλες, τηλεπικοινωνιακά συστήματα, όπλα, βλήματα, νάρκες ακόμη και παγούρια για τον αμερικανικό στρατό. Πρόκειται για τη στρατιά των δούλων, στην κυριολεξία, που κατασκευάζουν το τόσο απαραίτητο στρατιωτικό υλικό για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ.

«Η παραχώρηση φυλακισμένων για εργασία σε ιδιωτικές εταιρείες αποτελεί κίνητρο για φυλάκιση ακόμη περισσότερων ανθρώπων. Οι φυλακές εξαρτώνται από αυτό το εισόδημα. Οι μέτοχοι των εταιρειών που βγάζουν χρήματα από την εργασία των φυλακισμένων πιέζουν για μεγαλύτερες ποινές, έτσι ώστε να επεκτείνουν την εργατική τους δύναμη. Το σύστημα τροφοδοτεί τον ίδιο του τον εαυτό» αναφέρει έκθεση της οργάνωσης Sentencing Project.

Ετσι εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στο Μεξικό, στη συναρμολόγηση (μακιλαδόρας), μετακόμισαν στις φυλακές Σαν Κουέντιν της Καλιφόρνια. Στο Τέξας εταιρεία απέλυσε και τους 150 εργαζόμενους που απασχολούσε και ανέθεσε το έργο στην ιδιωτική φυλακή Λόκχαρντ του Τέξας που πριν οι κρατούμενοι κατασκεύαζαν πλακέτες κυκλωμάτων για την ΙΒΜ και την Compaq. Οι κρατούμενοι στο Τενεσί ράβουν τζιν και ρούχα για τις αλυσίδες λιανικής Kmart και JC Penney...

Το κλίμα που επικρατεί αποτυπώνεται στις δηλώσεις του μέλους της Βουλής των Αντιπροσώπων από το Ορεγκον, Κέβιν Μάνιξ, που κάλεσε ανοιχτά τη Nike να επιστρέψει: «Παρατήστε την Ινδονησία, ξεχάστε τα έξοδα μεταφοράς. Εχουμε ανταγωνιστικούς μισθούς και εργασία στις φυλακές. Το κέρδος είναι εδώ». Και θα αυξηθεί αφού η κυβέρνηση Ομπάμα προβλέπει για την «επέκταση των φυλακών» δηλαδή των σκλαβοπάζαρων.

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ