Μια κουβέρτα κι ένα κομμάτι ψωμί η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης για τα εξαθλιωμένα στρώματα. Ο λαός να μην κάνει καμία έκπτωση από τις πραγματικές του ανάγκες
Motion Team
|
Ψίχουλα στους εξαθλιωμένους κι ένα κομμάτι ψωμί στους ανέργους είναι οι δράσεις τις κυβέρνησης δήθεν για την «ενίσχυση της απασχόλησης». Προγράμματα όπως το «Εθνικό Δίκτυο Αμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης», που ανακοινώθηκε την περασμένη βδομάδα, το «Βοήθεια στο Σπίτι» και η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία» ανάγουν την Πρόνοια σε μια ασπιρίνη, μια κουβέρτα κι ένα πιάτο φαΐ για τα πλέον εξαθλιωμένα στρώματα του λαού. Την ίδια στιγμή, για την «αντιμετώπιση της ανεργίας», υλοποιούνται προγράμματα, όπως η «κοινωφελής εργασία», ή η εργασία με αυτεπιστασία, στα οποία οι (ελάχιστοι) εργαζόμενοι θα δουλεύουν κάτω από άθλιες εργασιακές σχέσεις, για λίγους μήνες και αντί για μισθό θα παίρνουν ένα ξεροκόμματο.
Η σύσταση του «Εθνικού Δικτύου Αμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης» για την «αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού» μέσα από «ψυχοκοινωνική και υλική υποστήριξη» ευπαθών κοινωνικών ομάδων, είναι το νέο πρόγραμμα της κυβέρνησης για την «αντιμετώπιση» των εκρηκτικών προβλημάτων εξαθλίωσης. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ και αφορά στη δημιουργία ή συνέχιση «Κοινωνικών Δομών» (κοινωνικά φαρμακεία και παντοπωλεία, προγράμματα σίτισης και υπνωτήρια αστέγων, ημερήσια κέντρα φιλοξενίας) σε συνολικά 40 δήμους πανελλαδικά. Κάποιες απ' αυτές τις δράσεις μπορεί να αναλάβουν και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις - φυσικά με το αζημίωτο. Η διάρκεια του προγράμματος θα είναι 24 μήνες με τους 1.500 εργαζόμενους να είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου και μόνο για όσο θα διαρκεί το πρόγραμμα.
Eurokinissi
|
Σε αυτή την κατεύθυνση σημαντικό ρόλο παίζει και η Τοπική Διοίκηση, η οποία έχει ήδη αναλάβει τη λειτουργία κοινωνικών παντοπωλείων και φαρμακείων, ή τη φιλοξενία των αστέγων σε περιόδους βαρυχειμωνιάς, καθώς και τη σίτιση όσων δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό. Η ίδια η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας ζητά ενεργότερο ρόλο με στόχο τη διασφάλιση της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της υποταγής του λαού σε αυτή την πολιτική. Θέλει να μπει πιο δυνατά στο «παιχνίδι» με στόχο όχι μόνο να πάρει ένα σημαντικό μερίδιο απ' το βαλάντιο των ΕΣΠΑ, αλλά κυρίως για να μετατραπεί σε μοχλό εκτόνωσης της δυσαρέσκειας των πλατύτερων λαϊκών στρωμάτων που βλέπουν την εξαθλίωση προ των πυλών. Καθόλου τυχαία αυτός ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης έχει συζητηθεί σε πρόσφατη συνάντηση της ΚΕΔΕ με τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Λ. Παπαδήμο.
Επιδερμικές λύσεις μακριά απ' τις πραγματικές ανάγκες
Οι δράσεις αυτές απευθύνονται σε ένα σημαντικό και όλο διευρυνόμενο, εξαιτίας της πολιτικής των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, κομμάτι του λαού. Τι προσφέρουν όμως; Τίποτα παραπάνω από ένα κομμάτι ψωμί, μια κουβέρτα, μια διανυκτέρευση, τίποτα ρούχα και καμιά ασπιρίνη. Αυτά σήμερα. Αύριο όμως; Το πρόβλημα όχι μόνο δε λύνεται αλλά εξακολουθεί να παραμένει και να διογκώνεται όσο συνεχίζεται η ίδια πολιτική, που χαράζει το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - πλουτοκρατίας - τρόικας. Οι στρατιές των ανέργων, των εξαθλιωμένων, των συνταξιούχων που δε θα μπορούν να πάρουν ένα φάρμακο, των λαϊκών οικογενειών που θα στενάζουν, των αυτοαπασχολούμενων που θα κλείνουν τα μαγαζιά τους και θα έχουν το βρόχο των δανείων, όλα αυτά θα εξακολουθούν να πολλαπλασιάζονται. Και η πραγματική λύση στο πρόβλημά τους δεν είναι μια μερίδα φαγητό.
Θα πει κάποιος ότι αν πεινάς καλή είναι και μια μερίδα φαγητό. Αν είσαι άστεγος και κρυώνεις τη νύχτα, καλή είναι και μια κουβέρτα ή ένα παλιό παντελόνι. Το θέμα όμως είναι: Θα ανεχτεί ο λαός μια τέτοια ζωή, μια τέτοια πραγματικότητα; Θα ανεχτεί η ζωή του όλη να κυλά με φιλανθρωπίες, με ένα πιάτο φαΐ τη μέρα, χωρίς δουλειά; Θα ανεχτεί ο νέος να δουλεύει και να έχει ανάγκη και το συσσίτιο; Γιατί με τους μισθούς που θα παίρνουν οι νέοι των 300 ή 400 ευρώ δε θα μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες τους και των οικογενειών τους για φαγητό. Θα ανεχτεί ο λαός την ασπιρίνη, αντί για δωρεάν δημόσια και σύγχρονη Υγεία και Πρόνοια, την ώρα που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο; Θα ανεχτεί μια κουβέρτα κι έναν ύπνο στο πεζοδρόμιο, την ώρα που υπάρχουν 500.000 απούλητα διαμερίσματα και με τα οποία θα μπορούσαν να στεγαστούν όλοι;
Ολα αυτά τα προωθούν στο όνομα της «αντιμετώπισης της ανεργίας». Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα απ' αυτό. Με τέτοια προγράμματα παίζουν, στην κυριολεξία, με τον πόνο των ανέργων, αφού το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν αντί για δουλειά ημιαπασχόληση, αντί για μισθό επίδομα, άθλιες εργασιακές σχέσεις και, μετά το τέλος του προγράμματος, τους ξαναπετάνε στην ανεργία. Η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα της πόλης και της υπαίθρου δεν μπορούν να συμβιβαστούν με κάποια ψίχουλα, με ένα ξεροκόμματο που θα τους πετάξουν. Κι αυτό όταν, την ίδια ώρα, η άρχουσα τάξη ξεκοκαλίζει δισ. ευρώ - μόνο η τελευταία κρατική επιχορήγηση στις τράπεζες είναι 30 δισ. ευρώ.
Με λεφτά των ασφαλισμένων το «Βοήθεια στο Σπίτι»
Η κυβέρνηση, όμως, δε μένει εκεί. Ας πάρουμε για παράδειγμα το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Μετά τις άγριες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, το ξεζούμισμα των ασφαλιστικών ταμείων, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει οι εργαζόμενοι να πληρώσουν μέσω αυτής της νέας εισφοράς και για τη συνέχιση του προγράμματος.
Ειδικότερα, όπως προβλέπει σχετική τροπολογία που κατατέθηκε στις 24 Φλεβάρη στον έναν από τους δύο εφαρμοστικούς νόμους, το πρόγραμμα, που πλέον θα ονομάζεται «Πρόγραμμα κατ' οίκον φροντίδας Συνταξιούχων», θα χρηματοδοτείται από το 2015 από τις ασφαλιστικές εισφορές που επιβάλλονται γι' αυτό το λόγο και η παρακράτησή τους θα ξεκινήσει από το Σεπτέμβρη του 2012.
Συγκεκριμένα, αναφέρει:
«Από 1.9.2012 θεσμοθετείται ειδική εισφορά ασφαλισμένων σε φορείς κύριας ασφάλισης αρμοδιότητας (...) για τη χρηματοδότηση της παροχής κατ' οίκον φροντίδας των ασφαλισμένων που θα συνταξιοδοτηθούν μετά την 1.1.2015 και πληρούν τις προϋποθέσεις λήψης των σχετικών παροχών».
Επιπλέον, πρέπει να σημειώσουμε ότι ήδη με μια σειρά ρυθμίσεις στο πρόγραμμα θα μετέχουν άνεργοι, υπό την προϋπόθεση να έχουν κάποιο ΑμΕΑ ή ανήμπορο ηλικιωμένο στο σπίτι τους. Και ανοίγει το παράθυρο και στηνκοινωνική οικονομία, την οποία επανέφερε στην τελευταία παρουσίαση το υπουργείο Εργασίας. Συγκεκριμένα, άτομα που ανήκουν στις «ευπαθείς ομάδες» (μακροχρόνια άνεργοι, ΑμΕΑ, πρώην τοξικομανείς κ.ά.) θα μπορούν να συστήνουν ...επιχειρήσεις που θα δραστηριοποιούνται σε τομείς που αφορούν το κοινωνικό σύνολο. Η κυβέρνηση, αντί να φροντίσει για την ουσιαστική προστασία των ανέργων, τους «βαφτίζει» επιχειρηματίες και, μάλιστα, σε κοινωνικές υπηρεσίες που θα έπρεπε να ανήκουν αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του κράτους, να είναι αναβαθμισμένες και να παρέχονται δωρεάν σε όλους.
Στην ίδια λογική, της κατάρτισης και επανακατάρτισης ανέργων, της μερικής δουλειάς, με μισθούς πείνας, είναι και τα υπόλοιπα κυβερνητικά προγράμματα για την απασχόληση. Τα Τοπικά Προγράμματα Στήριξης της Απασχόλησης (ΤΟΠΣΑ) στόχο έχουν να ...προετοιμάσουν τους ανέργους για την ένταξή τους στην αγορά εργασίας, λες και φταίει ο άνεργος που δε βρίσκει δουλειά. Στα ενιαία προγράμματα κατάρτισης για εργαζόμενους και ανέργους με το σύστημα voucher (κουπόνια κατάρτισης), ο κάθε άνεργος και εργαζόμενος θα παίρνει ένα «κουπόνι κατάρτισης» από τον ΟΑΕΔ και στη συνέχεια θα μπορεί να πηγαίνει σε κάποιον «πιστοποιημένο φορέα κατάρτισης» (π.χ. ιδιωτικά και δημόσια ΙΕΚ, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, ΤΕΙ, ΑΕΙ κ.λπ.) ή και απευθείας σε κάποιον εργοδότη. Τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», που προωθεί η κυβέρνηση, σημαίνουν εργασία για πέντε μήνες για ανέργους με μισθό μόλις 625 ευρώ και ασφαλιστική επιδότηση από τον ΟΑΕΔ. Τέλος, τα «προγράμματα αυτεπιστασίας» δημιουργούν ακόμα μια στρατιά δεκάδων χιλιάδων πολύ φθηνών εργατών χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας για δουλειά έως 5 μήνες ή 135 μέρες.
Κ. Τρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου