Οι φίλοι των αγανακτισμένων.....!!!!!

Ας δούμε μερικά κομμάτια του παζλ:

*

α) Τον περσινό Μάη, ως απάντηση στο μνημόνιο, στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της χώρας, πραγματοποιήθηκε - κατά κοινή ομολογία - μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης. Αλλά ο όγκος και το μήνυμά της «θάφτηκαν» κανονικά από τα ΜΜΕ, τα οποία σε μια αποθέωση της τυμβωρυχίας, ως γνήσιες ύαινες, έσπευσαν να «κατασπαράξουν» τους δολοφονημένους της «Μαρφίν», με στόχο να φρενάρουν τη λαϊκή ανάταση.

Μέσα από τα ίδια αυτά ΜΜΕ, με εμφανή στόχο να χτυπηθεί στην «καρδιά» η λαϊκή αφύπνιση, διακινήθηκε ο γκαιμπελισμός των προθύμων του μνημονίου, που προσπάθησαν να περάσουν την προβοκάτσια ενάντια στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ για τα γεγονότα στον Αγνωστο Στρατιώτη.

*

β) Φέτος το Μάη, πριν τρεις βδομάδες, μια λαοθάλασσα κατέβηκε στους δρόμους και διαδήλωσε ενάντια στην πολιτική της λεηλασίας.

Η φωνή της λαοπλημμύρας «πνίγηκε» από τα δελτία ειδήσεων.

*

γ) Πάλι τον περσινό Μάη, στο κάλεσμα του ΚΚΕ στο Πεδίον του Αρεως, ανταποκρίθηκε πλήθος λαού. Η Αθήνα «βούλιαξε», αλλά η συγκέντρωση «εξαφανίστηκε» από τα κανάλια.

Λίγες μέρες νωρίτερα το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη με κεντρικό σύνθημα «Peoples of Europe Rize up» (σ.σ.: «Λαοί της Ευρώπης Ξεσηκωθείτε») προκάλεσε την μήνιν του κατεστημένου. Οι ίδιοι - από τους πολιτικούς προύχοντες του καθεστώτος μέχρι τους «Πορτοσάλτε» των ΜΜΕ - που τότε με αφορμή το πανό του ΚΚΕ έθεταν ακόμα και ζήτημα «νομιμότητας» (!) του ΚΚΕ, είναι οι ίδιοι που εδώ και μερικές μέρες εκθειάζουν τις κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων» στην Ισπανία, όπου δεσπόζει το πανό με το ίδιο ακριβώς σύνθημα...

*

δ) Από πέρσι μέχρι φέτος δεν υπάρχει εκπρόσωπος του δικομματισμού και των «παραφυάδων» του που να μην έχει περιγράψει από την πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση ως... κυκλοφοριακό πρόβλημα «που ταλαιπωρεί τους πολίτες».

Δεν υπάρχει «μαρκουτσοφόρος» που δεν έχει χρεώσει την οικονομική ασφυξία και τα λουκέτα στην αγορά στο γεγονός ότι «οι διαδηλωτές κλείνουν τους δρόμους».

Δεν υπάρχει ενσωματωμένη γραφίδα που δεν έχει κατηγορήσει την πιο μικρή ή την πιο μεγάλη απεργία, την πιο μικρή ή την πιο μεγάλη κινητοποίηση, σαν ένδειξη «ανευθυνότητας». Σαν υπαίτια πρόκλησης «κοινωνικής αναταραχής». Σαν πράξη «αντιπατριωτική» που «υπονομεύει την πορεία σωτηρίας της χώρας».

***

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτή είναι η στάση του κυρίαρχου πολιτικού και εκδοτικού - τηλεοπτικού κατεστημένου απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες.

Και ω του θαύματος!

Εδώ και μερικά 24ωρα οι πλέον ορκισμένοι εχθροί των λαϊκών συγκεντρώσεων διαγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος πρώτος θα αποθεώσει το «κίνημα των αγανακτισμένων»! Πασχίζουν να αποδείξουν ότι «είναι κι αυτοί εκεί»! Οτι αγαπούν τους διαδηλωτές όσο τίποτα άλλο στον κόσμο!

*

Από τον ΣΚΑΪ που πέρσι μεγαλοστελέχη του ζητούσαν την κατάργηση άρθρων του Συντάγματος για να τίθενται εκτός νόμου οι συναθροίσεις (!)

μέχρι το MEGA των γνωστών «απεργοφάγων»,

από τους απηνείς διώκτες των διαδηλωτών στα διόδια, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στα λιμάνια μέχρι το STAR της... Πετρούλας,

όλοι τους ομνύουν στο «κίνημα των αγανακτισμένων»!

*

Τι έγινε ρε παιδιά!;...

***

Για να καταλάβουμε τι έγινε,

(σ.σ.: και για την ακρίβεια για να καταλάβουμε «πού θέλουν να το πάνε» αυτό που γίνεται),

αξίζει να σταθούμε σε όσα λένε οι «φίλοι των αγανακτισμένων».

*

1) Καμία άλλη έννοια, καμία άλλη λέξη δεν έχει αποθεωθεί από την περασμένη Τετάρτη στα ΜΜΕ όσο δύο λέξεις: «Αγανακτισμένοι» και «αυθόρμητο». Το αποκορύφωμα ήρθε από τον Πεταλωτή: Κι αυτός δήλωσε, χτες, λάτρης των «αγανακτισμένων». Κι αυτός εμφανίστηκε οπαδός του «αυθορμητισμού» τους!

«Ζήτω η αγανάκτηση των μαζών» (!), λοιπόν, με μια, όμως, προϋπόθεση: Οτι η αγανάκτηση δε θα οργανωθεί, δε θα έχει στόχευση, δε θα αποκτήσει ορίζοντα, αλλά θα παραμείνει στον αστερισμό του... «αυθόρμητου». Σε αυτή την περίπτωση θα έχει στο πλευρό της από την κυβέρνηση μέχρι τη ΝΔ, από το MEGA μέχρι τον ΣΚΑΪ!

*

Οσο, επομένως, η «αγανάκτηση» είναι «αυθόρμητη», έχει καλώς. Αλλά γιατί σπεύδουν να θωπεύσουν το «αυθόρμητο» και να το αντιπαραβάλουν με το «συνειδητό»; Γιατί επαινούν τον «αγανακτισμένο», αλλά πετροβολούν τον «συνειδητοποιημένο»; Γιατί κολακεύουν τον «αγανακτισμένο», αλλά συκοφαντούν τον «οργανωμένο»; Και γιατί δεν πρέπει ο «αγανακτισμένος» να εκδηλώνει την αγανάκτησή του «οργανωμένα»;

*

Διότι μάλλον έχουν αντιληφθεί περίφημα την ακρίβεια της διαπίστωσης του Λένιν:

«...το "αυθόρμητο στοιχείο" δεν αποτελεί στην ουσία τίποτε άλλο παρά εμβρυακή μορφή του συνειδητού». Χωρίς την ανάπτυξη του συνειδητού, όμως, τα αυθόρμητα ξεσπάσματα δε θα γίνουν ποτέ τίποτα «περισσότερο (από) ξεσπάσματα απόγνωσης κι εκδίκησης παρά αγώνας»(Λένιν, «Τι να κάνουμε;», σελ. 30, «Σύγχρονη Εποχή»).

*

Σήμερα, συνεπώς, αφού οι υπεύθυνοι των λαϊκών δεινών δεν μπορούν να αποτρέψουν την «αγανάκτηση», δίνουν όλο το βάρος τους ώστε να σκοτώσουν το «έμβρυο» του μετασχηματισμού της αγανάκτησης σε συνειδητή οργάνωση και σε συντονισμένη πάλη ενάντια σε όσους και σε όσα προκαλούν την αγανάκτηση.

«Μείνετε... αυθορμήτως αγανακτισμένοι», συνιστούν στην πλατεία οι «φίλοι των αγανακτισμένων». Και επιμένουν: «Κρατήστε την αγανάκτησή σας μακριά από κάθε οργάνωση». Πασχίζουν να κρατήσουν μακριά την αγανάκτηση ή ακόμα και να την στρέψουν ενάντια στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Λογικό: Οσο ο «αυθορμήτως αγανακτισμένος» διατηρείται σε κατάσταση «ανοργάνωτου αυθορμητισμού», τόσο μειώνονται και οι κίνδυνοι να μετατραπεί

σε «συνειδητοποιημένο»,

σε «χειραφετημένο»,

σε «αποφασισμένο»,

σε «εξεγερμένο» και

σε «επαναστατημένο».

Το θέμα, λοιπόν, είναι να αποτρέψουν τη μετατροπή της «αγανάκτησης» σε συλλογική δράση. Θέλουν να καπηλευτούν τη δίκαιη «αγανάκτηση». Να την ενσωματώσουν μετατρέποντάς την σε ένα ανώδυνο, ξεστρατισμένο άχτι. Να κόψουν τις γέφυρές της με το οργανωμένο εργατικό κίνημα, που αφενός θα οξυγονώσει το κίνημα, αφετέρου θα μετατρέψει την αγανάκτηση σε ό,τι τρέμουν περισσότερο: Σε ταξικό πολιτικό αγώνα.

***

2) «Οι φίλοι των αγανακτισμένων» εκστασιάζονται επειδή το «κίνημα των αγανακτισμένων» είναι, όπως ακατάπαυστα επαναλαμβάνουν, «ακομμάτιστο». Κάθε δεύτερη πρότασή τους είναι και μια «συμβουλή» προς την πλατεία: «Παραμείνετε ακομμάτιστοι»!

Στην ουσία, δηλαδή, εκείνο που πιπιλίζουν στο αυτί των ανθρώπων που κατεβαίνουν στις πλατείες δεν είναι μια διαπίστωση (ότι «είναι ακομμάτιστοι», αλλά μια «εντολή» που προωθείται μέσω της «αγαθής» παρότρυνσης και της «ανιδιοτελούς» προτροπής:

«Πρέπει να είστε ακομμάτιστοι», «πρέπει να είστε μακριά από κόμματα», «και οι 300 φταίνε» κ.ο.κ.

*

Αλλά ας το σκεφτούμε: Οι κήρυκες του «ακομμάτιστου» για ποιο πράγμα, τελικά, «αγωνιούν»;

Φοβούνται μήπως οι άνθρωποι που διαδηλώνουν εναντίον της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, πάνε με το... ΠΑΣΟΚ;

Φοβούνται, αυτούς που διαδηλώνουν εναντίον της πολιτικής της ΝΔ και που οδήγησε την κατάσταση ως εδώ, μήπως τους τυλίξει η... ΝΔ;

Οι γραφίδες και τα κανάλια που επαινούν την «υπευθυνότητα του ΛΑ.Ο.Σ.», φοβούνται μήπως οι άνθρωποι που διαδηλώνουν εναντίον του μνημονίου που υπερψήφισε το ΛΑ.Ο.Σ., πάνε με το... ΛΑ.Ο.Σ.;

Οι ίδιοι που μόλις πριν λίγα χρόνια επιχείρησαν να κατασκευάσουν ένα «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ του 20%», αγωνιούν μήπως η πλατεία που αγκομαχάει από την πολιτική της ΕΕ, πάει με τον... ΣΥΝ της ΕΕ;

*

Προφανώς, λοιπόν, το «ακομμάτιστο» κήρυγμα, με ολίγην από το «όλοι ίδιοι είναι», ούτε «ουδέτερο» είναι, ούτε και τόσο ακομμάτιστο.

Για την ακρίβεια, παρότι ποζάρει σαν «ακομμάτιστο», βολεύει αφάνταστα τα κόμματα που με την πολιτική τους προκαλούν τα δεινά και την αγανάκτηση του κόσμου.

***

3) Οι χτεσινοί «εισαγγελείς» της «ανομίας», της «αναρχίας», της «κοινωνικής αταξίας» που προκαλούν οι διαδηλώσεις, μεταμορφωμένοι πλέον, ξεκινούν τη θωπεία και την κολακεία προς τους «αγανακτισμένους» εξηγώντας ότι η «λατρεία» τους οφείλεται στο εξής γεγονός:

«Στην πλατεία είναι όλη η κοινωνία», «στην πλατεία είναι και οι επιχειρηματίες», όπως διαλαλούσε χτες ο ΣΚΑΪ.

*

Φανταστείτε, δηλαδή, τη χαρά τους αν κατάφερναν να μετατρέψουν την πλατεία σε «πανεθνικό σύμβολο συναίνεσης», όπου θα κατέβαινε μέχρι και ο Παπανδρέου, ο ίδιος δηλαδή που όταν τον ρωτούν δεν έχει πρόβλημα να απαντά ότι αν ήταν εργαζόμενος θα κατέβαινε κι αυτός στις πορείες (!) ή ο Σαμαράς που χτες πήρε επ' ώμου στην κοινοβουλευτική του ομάδα τους «αγανακτισμένους»!

*

Αλλά πόσο «ακηδεμόνευτος» είναι ο χαβάς των βάρδων του «Λαός και Κολωνάκι»; Τελικά, πόσο «ακηδεμόνευτο» είναι το κήρυγμα που ξεχειλίζει από τη λογική του «όλοι το ίδιο είμαστε»; Μήπως αυτή δεν είναι η άλλη όψη του «όλοι μαζί τα φάγαμε»;

Οι τάχα οπαδοί του «ακηδεμόνευτου», ως άλλοι προφήτες της «κατάργησης των τάξεων», δεν είναι παρά χυδαίοι προπαγανδιστές που θέλουν να «καπελώσουν», να κηδεμονεύσουν και να οδηγήσουν τον κόσμο στην απάτη πως «όλοι ένα πράγμα είμαστε». Αλλά πουλώντας το εν λόγω παραμύθι από τα «θεωρεία» τους, ένα αποκαλύπτουν οι «φίλοι των αγανακτισμένων»: Οτι σε τόση εκτίμηση έχουν την «πλατεία», που της συμπεριφέρονται λες και δεν έχει ίχνος νοημοσύνης! Λες και στην «πλατεία» δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ότι είναι άλλο πράγμα ο εργάτης που του κόβουν το μισθό και άλλο πράγμα ο τραπεζίτης που παίρνει τα «πακέτα».

***

«Η πλατεία είναι γεμάτη», όπως λέει και το τραγούδι.

Αλλά το τραγούδι δε σταματά εκεί. Κόντρα σε όσους θέλουν να το σταματήσουν εκεί, κόντρα σε όσους το κόβουν, η «πλατεία» ας επιβάλει να ακουστεί και ο παρακάτω στίχος:

«...να η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά»!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Η νέα καταιγίδα των αντιλαϊκών μέτρων

Την ώρα που για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση κατασπαράζει τα λαϊκά στρώματα για να βρεθούν 78 δισ. ευρώ που θα δοθούν στους δανειστές, η γνωστή δράκα των μεγαλοεπιχειρηματιών έχει τσεπώσει μέσα σε 5 χρόνια πάνω από 850 δισ. ευρώ!

Δεν πειράζει να το επαναλαμβάνουμε. Από την πρώτη στιγμή που προέκυψε το «μνημόνιο» ήταν πασιφανές ότι η χιονοστιβάδα των αντιλαϊκών μέτρων που ανακοινώθηκαν πέρσι το Μάη αποτελούσε μόνο την αρχή μιας μετωπικής επίθεσης που ξεκινούσε η οικονομική ολιγαρχία - σε ΕΕ και στο εσωτερικό - για να δημιουργήσουν νέες ισορροπίες και δεδομένα, για την κερδοφορία του συσσωρευμένου κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες.

Πρόκειται για ένα στόχο στρατηγικής σημασίας, που έγκαιρα εντόπισε και αποκάλυψε το ΚΚΕ, και γι' αυτό ακριβώς το λόγο κάθε φορά που από τότε οι κυβερνώντες υποστηρίζουν ότι «δεν πρόκειται να παρθούν άλλα μέτρα», διαρρηγνύοντας, μάλιστα, τα ιμάτιά τους, τους απαντάμε ευθέως ότι ψεύδονται και εξαπατούν το λαό. Και κάθε φορά, λίγο μετά, επιβεβαιωνόμαστε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, με τα συμπληρωματικά μέτρα που υιοθέτησε το υπουργικό συμβούλιο για το 2011 και το «Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο και Πολιτικές Εξόδου από την Κρίση». Τα μέτρα - κόλαφος που προβλέπουν οι αποφάσεις της κυβέρνησης δεν είναι το τέλος. Αποτελούν την απαραίτητη, σε αυτή τη φάση, «δοσολογία» αντιδραστικών - αντιλαϊκών ρυθμίσεων, για να δοθεί η επόμενη «δόση» του δανείου, που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση με την τρόικα.

Το λεγόμενο «Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο και Πολιτικές Εξόδου από την Κρίση» και οι αποφάσεις που πήρε η κυβέρνηση προβλέπουν:

• Πρόσθετα μέτρα, για το 2011, ύψους 6,4 δισ. ευρώ.
• Μέτρα ύψους 22 δισ. ευρώ για την περίοδο 2012-2015.
• Ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων και περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου ύψους 50 δισ. ευρώ για την περίοδο 2011-2015.

Νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις

Οπως έχει ήδη ανακοινωθεί, η κυβέρνηση με το «πακέτο» για το 2011 σχεδιάζει να καρατομήσει μισθούς και συντάξεις, χρηματοδοτήσεις προς Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης, κοινωνικά επιδόματα, δαπάνες υγείας, ενώ παράλληλα το λαϊκό εισόδημα θα υποστεί νέα επίθεση από τη μετάταξη ειδών μαζικής κατανάλωσης από το μεσαίο στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ, από την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου κλπ. Πιο συγκεκριμένα:

1. Με τον εξοργιστικό τίτλο Εξορθολογισμός μισθολογικής δαπάνης, σχεδιάζεται: α) το πάγωμα της ανά διετία μισθολογικής εξέλιξης (κλιμάκια) των αποδοχών των εργαζομένων στο Δημόσιο. β) Η αύξηση των ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης από 37,5 σε 40 ώρες. γ) Απολύσεις συμβασιούχων. δ) Εισαγωγή της μερικής απασχόλησης και άρα μερικής αποζημίωσης στο Δημόσιο.

2. Με τη γενική σημείωση Αύξηση των φορολογικών εσόδων, μεθοδεύεται: α) Κατάργηση του αφορολόγητου ορίου των 12.000 ευρώ που ισχύει για όλους τους φορολογούμενους, με αύξηση της παρακράτησης φόρου από τους επόμενους μήνες. β) Κουτσούρεμα ή και κατάργηση των φορολογικών εκπτώσεων των λαϊκών νοικοκυριών για δαπάνες όπως τόκοι στεγαστικών δανείων, φροντιστήρια παιδιών, έξοδα υγείας κλπ. γ) Μαζική μετάταξη χιλιάδων ειδών πρώτης ανάγκης, όπως για τρόφιμα, στο συντελεστή ΦΠΑ 23%, από 13% που είναι σήμερα. Το μέτρο αυτό θα προκαλέσει ανατιμήσεις, οι οποίες τυπικά φτάνουν στο 8,84%, κάτι που για δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά μπορεί να τινάξει στον αέρα τον οικογενειακό προϋπολογισμό τους. Να σημειώσουμε ότι, πέρσι, τα είδη πρώτης ανάγκης επιβαρύνονταν με συντελεστή ΦΠΑ 9%! δ)Επιβάλλονται από την 1η του Ιούλη ειδικοί φόροι κατανάλωσης και για τα μη αλκοολούχα ποτά. ε) Καταργείται για την επόμενη χειμερινή σεζόν ο μειωμένος φόρος για το πετρέλαιο θέρμανσης.

3. Μεγάλο «τσεκούρι» αναμένεται να πέσει με το στόχο Μείωση δαπανών Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης και κοινωνικής δαπάνης. Οι κυβερνώντες έχουν αποφασίσει: α) Αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με πρόσχημα την εισφορά για την ανεργία, την αύξηση, δηλαδή, της χρηματοδότησης των εργοδοτών. β) Περικοπή των επιδομάτων και των παροχών σε ΟΑΕΔ, Οργανισμό Εργατικής Εστίας και Κατοικίας, καθώς και στο ΕΚΑΣ. γ) Περικοπή των συντάξεων όσων συνταξιούχων είναι κάτω των 60 ετών. δ) Πρόσθετο χαράτσι στις συντάξεις, άνω των 1.400, ευρώ από ένα όριο και πάνω, πέραν αυτού που επιβλήθηκε τον περασμένο Αύγουστο για τις συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ. δ)Μείωση του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι, έτσι και αλλιώς, το λαμβάνουν με καθυστέρηση σχεδόν τριών ετών και άρα με μειωμένη την αγοραστική του αξία. ε) Αμεση μείωση των επικουρικών συντάξεων με την επιβολή «ειδικής εισφοράς», όπως και στην περίπτωση της κύριας σύνταξης, ενώ από την 1/1/2012 θα επέλθει νέα περικοπή στις επικουρικές, που δεν πρέπει να ξεπερνούν το 20% της κύριας.

4. Με τις λεγόμενες καταργήσεις - συγχωνεύσεις φορέων, η κυβέρνηση σπρώχνει σε καθεστώς υποχρεωτικής πτώχευσης φορείς, αλλά και τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε αυτούς, οι οποίοι δεν είναι απαραίτητοι στη σύγχρονη δημοσιονομική πολιτική. Για την κυβέρνηση είναι αδιάφορο αν ικανοποιούν ή όχι συγκεκριμένες ανάγκες του πληθυσμού. Το κύριο είναι να εμφανιστεί οικονομία, παραβλέποντας τις όποιες επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο.

5. Με τον Εξορθολογισμό ιατροφαρμακευτικής δαπάνης και δαπανών Υγείας, η κυβέρνηση περιορίζει ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα των ασφαλισμένων να μπορούν να κάνουν χρήση των ενδεδειγμένων φαρμάκων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας. Παράλληλα, είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκεται η διεύρυνση της εμπλοκής των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στον κλάδο της Υγείας και της νοσοκομειακής περίθαλψης.

6.Εισφοροδιαφυγή και άλλα έσοδα Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης. Πρόκειται για απογείωση της υποκρισίας. Η κυβέρνηση, που με κάθε τρόπο επί ενάμιση χρόνο διευκολύνει την εισφοροαποφυγή των εργοδοτών, η κυβέρνηση που έχει εισαγάγει δεκάδες μέτρα και «παράθυρα» ώστε οι εργοδότες να μην πληρώνουν εισφορές, υποστηρίζει ότι θα αντιμετωπίσει την εισφοροδιαφυγή...

Σε παρόμοια κατεύθυνση, στην κατεύθυνση του χτυπήματος των εισοδημάτων και απολαβών των εργαζομένων, κινείται και το σύνολο των μέτρων του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου» για την περίοδο 2012-2015, με τα οποία προσδοκούν να συγκεντρώσουν ακόμα 22 δισ. ευρώ.

Οι ιδιωτικοποιήσεις

Τη Δευτέρα που μας πέρασε η κυβέρνηση κατέληξε και για την οριστική παράδοση των φιλέτων της δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με τη μέθοδο των πωλήσεων, των μεταβιβάσεων περιουσιακών στοιχείων, των παραχωρήσεων σε στρατηγικούς επενδυτές. Με την υλοποίηση του προγράμματος των τελευταίων ιδιωτικοποιήσεων, το ΠΑΣΟΚ προωθεί ένα πρόγραμμα που είναι μέσα στις πρώτες γραμμές των αξιώσεων του μεγάλου κεφαλαίου, αφού μέσω του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας βρίσκουν διέξοδο για την κερδοφόρα τοποθέτηση των κεφαλαίων τους.

Η κυβέρνηση, όπως ανακοινώθηκε χτες από το υπουργείο Οικονομικών, ξεπουλά επιχειρήσεις και οργανισμούς όπως οι παρακάτω:

• Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών της Ελλάδος (OTE): Παράδοση επιπλέον 16% στην «Ντόιτσε Τέλεκομ».
• Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ): Πώληση νέου πακέτου μετοχών και ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων σε στρατηγικό επενδυτή.
• Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (TT): Πώληση του 34% των μετοχών.
• Εταιρεία Υδρευσης - Αποχέτευσης Πρωτευούσης (ΕΥΔΑΠ): Πώληση μέρους του μετοχικού κεφαλαίου και είσοδος στρατηγικού επενδυτή.
• Εταιρεία Υδρευσης - Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ): Πώληση μέρους του μετοχικού κεφαλαίου και είσοδος στρατηγικού επενδυτή.
• Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) και λιμένες Αττικής: Πώληση μέρους του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΠ μέσω του Χρηματιστηρίου Αθηνών, συγχώνευση περιφερειακών λιμένων Αττικής και είσοδος στρατηγικών επενδυτών.
• Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ) και κύριοι περιφερειακοί λιμένες: Πώληση μέρους του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΘ μέσω του Χρηματιστηρίου Αθηνών, συγχώνευση περιφερειακών λιμένων και είσοδος στρατηγικών επενδυτών.

Για άμεση ιδιωτικοποίηση προορίζονται ακόμα οι: ΔΕΠΑ, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, Αεροδρόμιο Σπάτων, ΟΠΑΠ, «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα», «Κρατικά Λαχεία», ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΛΑΡΚΟ, «Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών», Καζίνο Πάρνηθας, άδειες Κινητής Τηλεφωνίας, Ελληνικό.

Αρπαξαν 850 δισ. ευρώ

Η κυβέρνηση δεν κρύβει τα λόγια της. Τα παραπάνω μέτρα, που αντιστοιχούν σε 78,4 δισ. ευρώ, θα τα πληρώσουν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι και θα τα καρπωθούν κατ' αποκλειστικότητα οι διάφορες ομάδες του κεφαλαίου, σε αυτή τη φάση περισσότερο οι διαχειριστές του κρατικού χρέους. Να 'ταν όμως μόνο αυτά που έχει κερδίσει - αρπάξει το κεφάλαιο...

Μόνο μέσα σε μια πενταετία, το διάστημα 2005-2009, οι άρπαγες της πλουτοκρατίας έχουν καταβροχθίσει στην κυριολεξία τον πλούτο που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Μέσα σε αυτό το διάστημα, το ίδιο που το κεφάλαιο άρχισε να δείχνει πιο απειλητικά τα δόντια του στους εργαζόμενους, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι¹:

• Η περιουσία των εκπροσώπων του κεφαλαίου αυξήθηκε κατά 466 δισ. ευρώ
• Τα κέρδη που καρπώθηκαν οι επιχειρηματίες, έφτασαν τα 52,8 δισ. ευρώ
• Τα κεφάλαια που πήγαν για επενδύσεις στο εξωτερικό ήταν 22 δισ. ευρώ
• Τα ποσά που δόθηκαν σε ντόπιους και ξένους τραπεζίτες για τοκοχρεολυτικές δόσεις διαμορφώθηκαν σε 210,4 δισ. ευρώ
• Επιπλέον ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έδωσαν για τη στήριξη των ελληνικών τραπεζών περίπου 100 δισ. ευρώ.

Κάντε την πρόσθεση. Μιλάμε για ιλιγγιώδη ποσά, που φτάνουν τα 850 δισ. ευρώ κι αυτά χωρίς να μετράμε τα 600 δισ. που φέρονται να φυγάδευσαν σε τράπεζες του εξωτερικού Ελληνες πλουτοκράτες. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, σημειώνεται ότι το ΑΕΠ της χώρας εκτιμάται πως φέτος θα φτάσει τα 229 δισ. ευρώ. Το χρέος είναι περί τα 350 δισ. ευρώ. Οι συνολικές δαπάνες για αμοιβές προσωπικού και συντάξεις ολόκληρη την τελευταία 20ετία ήταν 252 δισ. ευρώ.

Αν το σκεφτούμε κάπως διαφορετικά, διαπιστώνουμε ότι αυτά τα 850 δισ. ευρώ αποτελούν ένα σημαντικό - σημαντικότατο κομμάτι του υπάρχοντος και του συνεχώς παραγόμενου πλούτου της κοινωνίας, που ελέω συστήματος ενθυλακώθηκαν από μια δράκα αστών και μεγαλοκαπιταλιστών. Κι όμως. Κάτω από διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετικούς πολιτικούς συσχετισμούς, με μια ριζικά διαφορετική πολική, με μια διαφορετική εξουσία, μια εξουσία λαϊκή, τα κεφάλαια αυτά, αυτός ο πλούτος θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση, τη μαγιά, για μια εντελώς διαφορετική πορεία της κοινωνίας. Μια πορεία προς μια κοινωνία που, απαλλαγμένη από τα παράσιτα που κατασπαράζουν το δημόσιο πλούτο, θα ενεργοποιούσε όλες τις δυνάμεις και εφεδρείες της, για μια σχεδιοποιημένη κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, με κριτήριο την ανάγκη ικανοποίησης των συνεχώς διευρυνόμενων αναγκών του λαού.

---------------------------------------

1.Τα στοιχεία προέρχονται από τις εκδόσεις της ΙCAP «Η Ελλάδα σε αριθμούς» και από τις ετήσιες «Εισηγητικές Εκθέσεις» για τον κρατικό προϋπολογισμό.

Για το( κίνημα της πλατείας )

Η αυθόρμητη κινητοποίηση των τελευταίων ημερών στις πλατείες αποκαλύπτει την οξύτητα των συνεπειών στη ζωή της λαϊκής οικογένειας από την πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Και καλώς κινητοποιούνται. Αλλωστε, η τεράστια αύξηση της ανεργίας, η μείωση μισθών και συντάξεων, το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των παροχών υπηρεσιών Υγείας κλπ., ουσιαστικά το τσάκισμα όλων των λαϊκών αναγκών, μπορεί εν δυνάμει να αποτελέσουν παράγοντα λαϊκής δράσης. Βεβαίως, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που δείχνει τη διέξοδο στην ανάπτυξη παλλαϊκής πάλης κόντρα σ' αυτή την πολιτική ως την ανατροπή της, που επίσης συνδέεται με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, επιδρά και σε τέτοιες κινητοποιήσεις. Για παράδειγμα, όλη η προηγούμενη δράση του ΠΑΜΕ για την οργάνωση απεργιών, η οργάνωση ανάλογων κινητοποιήσεων του μετωπικού σχήματος ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ για την απόκρουση των άγριων αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, που κάνουν τη ζωή των εργατικών, των λαϊκών οικογενειών κόλαση προκειμένου να βγει το κεφάλαιο από την κρίση έχουν τη δική τους επίδραση σ' αυτές τις κινητοποιήσεις. Το αυθόρμητο πάντα υπάρχει και κυρίως αναπτύσσεται όταν ταυτόχρονα υπάρχει και μια συνειδητή πολιτική δραστηριότητα. Ποτέ το αυθόρμητο δεν έρχεται στο κενό.Οι συγκεκριμένες δράσεις δείχνουν ότι άνθρωποι που ως τώρα δε συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις αναζητούν έναν τρόπο έκφρασης.

Αλλά ορισμένοι, που είναι ορκισμένοι εχθροί του λαϊκού κινήματος, δε θέλουν σήμερα να υπάρχει λαϊκό κίνημα, προβάλλουν τις συγκεκριμένες δράσεις σε αντιπαράθεση με τις εργατικές κινητοποιήσεις, με την απεργία, τα πανεργατικά συλλαλητήρια, κλπ.

Την ίδια ώρα εκθειάζουν τον τρόπο οργάνωσης αυτών των κινητοποιήσεων. Δεν υπάρχει, λένε,καμιά οργανωμένη δύναμη πίσω απ' αυτές τις κινητοποιήσεις, γίνονται από τα μπλογκς. Και ποιοι βρίσκονται πίσω από την ανωνυμία των μπλογκς; Γιατί κάποιοι καλούν σε τέτοια δράση. Γιατί δεν εμφανίζονται; Οταν ξέρεις ποιοι καλούν μπορείς να αντιμετωπίσεις και τις όποιες τρικλοποδιές προκύψουν στη συνέχεια, που μπορεί να οδηγούν και σε απογοήτευση όλη αυτή την έκφραση αντίθεσης στην κατάσταση που διαμορφώνεται από την αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από τη μη συνειδητοποίηση ποιος τη διαμορφώνει, γιατί, σε όφελος ποιου. Είναι, π.χ., ερώτημα το γεγονός ότι τα ΜΜΕ εκείνα που πρωτοστατούν ώστε να περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα, τα ίδια ΜΜΕ στηρίζουν αυτές τις συγκεντρώσεις και προβάλλουν ιδιαίτερα ότι «κανείς δεν προέβαλε οποιαδήποτε ιδεολογία ούτε κάποια διχαστική επιδίωξη»(«Νέα»). Σ' αυτή την κοινωνία, όμως υπάρχουν οι επιχειρηματίες που κερδίζουν και οι εργαζόμενοι που χάνουν. Πώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ορκισμένοι εχθροί του λαού και των αγώνων του προβάλουν «το κίνημα στις πλατείες» και αναδεικνύουν, όπως λένε, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, δηλαδή τον αυθορμητισμό και κυρίως ότι είναι σε αντιπαράθεση με το οργανωμένο λαϊκό - ταξικό κίνημα; Η αξία του κινήματος αυτού, σύμφωνα με τον Ι. Πρετεντέρη, είναι «κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ...». Δεν περνάει απαρατήρητη επίσης η επισήμανση της «Καθημερινής», του εφοπλιστή Αλαφούζου, ότι τις επόμενες μέρες «δεν φάνηκε να υπήρχε ο προχθεσινός αυθορμητισμός»... Οπως και ζωντανή η προβολή τους από τον ΣΚΑΪ, που λοιδορούσε τους αγώνες των ναυτεργατών.

Παγίδες

Ολα τα παραπάνω είναι ερωτήματα που πρέπει να απασχολήσουν όλους όσοι τώρα κάνουν το βήμα, μπαίνουν στους αγώνες και, με γνήσια διάθεση να διαδηλώσουν, συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα και αλλού. Να προβληματιστούν, δηλαδή, για το γεγονός ότι το περιεχόμενο του αγώνα τους εκθειάζεται από τις δυνάμεις εκείνες ενάντια στις οποίες υποτίθεται ότι στρέφονται. Κυρίως, όμως, να προβληματιστούν για το γεγονός ότι το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να αξιοποιήσει αυτές τις κινητοποιήσεις για να τις αντιπαραβάλει στο οργανωμένο εργατικό και ιδιαίτερα στο ταξικό κίνημα. Βάζουν λοιπόν παγίδες στο λαό, τη νεολαία.

Τα αστικά επιτελεία προβάλλουν αυτή τη δράση ως «γνήσιο κίνημα»,γιατί σε αυτές τις κινητοποιήσεις δεν υπάρχει σαφής πολιτικός στόχος εναντίωσης στους υπαίτιους των βασάνων του λαού. Ξέρουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις με αυτό το περιεχόμενο δεν έχουν εμπειρία από εργατικούς - κοινωνικούς αγώνες. Είναι, όμως, λαϊκά στρώματα που δείχνουν τάσεις χειραφέτησης από το δικομματισμό και την πολιτική του, αποφασίζουν να κινητοποιηθούν, ενώ μέχρι τώρα αντιμετώπιζαν με ανοχή την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου απο την κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματά της.

Μπορεί σήμερα η πλειοψηφία αυτών να συμμετέχει σε μια διαδήλωση μ' αυτό το περιεχόμενο, ξέρουν ωστόσο καλά ότι μια κρίσιμη μάζα μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να αποκτήσει πιο μόνιμους δεσμούς με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα με το οποίο θέλουν να τους φέρουν σε αντιπαράθεση. Και σε μια πορεία να συναντηθεί με το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ. Ξέρουν ακόμα καλά τα αστικά επιτελεία ότι το αυθόρμητο αναπτύσσεται στο έδαφος που καλλιεργεί το συνειδητό και το οργανωμένο κίνημα. Οτι οι αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησαν οι ταξικές δυνάμεις το προηγούμενο διάστημα, τα συνθήματα της απειθαρχίας και της ανυπακοής, δημιούργησαν προϋποθέσεις για λαϊκή αυτενέργεια και κινητοποίηση.

Γι' αυτό η αστική τάξη και τα επιτελεία της παρεμβαίνουν προληπτικά, προσπαθώντας να υπερτονίσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τις δεδομένες διαφορές ανάμεσα στην οργανωμένη ταξική πάλη, από τη μια, και τα «ακομμάτιστα» και «αυθόρμητα» ξεσπάσματα, από την άλλη. Για να σπρώξουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε κανάλια βολικά και εύκολα χειραγωγήσιμα από το σύστημα. Ενας αγώνας με τέτοιο περιεχόμενο εύκολα ενσωματώνεται και ξεφουσκώνει, γεγονός που συντελεί στο να απογοητεύεται η πλειοψηφία όσων τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στους δρόμους και να γυρίσουν στο σπίτι τους. Για παράδειγμα, στην Ισπανία όπου έγιναν τοπικές εκλογές, οι ηγέτες του αντίστοιχου κινήματος έλεγαν στον κόσμο «μην ψηφίσετε». Δεν είχαν πολιτική στόχευση τέτοια που να χτυπούν τον αντίπαλό τους.

Το γεγονός ότι υπάρχουν επιτελεία που επιδιώκουν να φέρουν σε αντιπαράθεση αυτό το κίνημα με το οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα πρέπει να προβληματίσει. Πρέπει να προβληματίσουν όλα τα παραπάνω. Το πώς δε θα τους εγκλωβίσουν στο αστικό πολιτικό σύστημα αυτοί που έγιναν δήθεν φίλοι τους. Με τους λαϊκούς ανθρώπους που κινητοποιούνται μ' αυτές τις μορφές μπορούμε και πρέπει να συναντηθούμε ώστε να κατανοήσουν ότι η διέξοδος στα προβλήματά τους βρίσκεται στην κοινή λαϊκή πάλη ενάντια στην πολιτική των μεγαλοεπιχειρηματιών και των κομμάτων τους.

Το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα προσεγγίζουν τις κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με διάθεση ενιαίας συσπείρωσης και πάλης, με στόχευση τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων και του λαού, ο οποίος είναι ταξικός και πολιτικός: Είναι η εξουσία των μονοπωλίων, τα κόμματα και οι μηχανισμοί της πλουτοκρατίας, που κλιμακώνουν σήμερα την αντιλαϊκή επίθεση.

ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΑΜΕ

Συναγερμός για την υπεράσπιση της ζωής της λαϊκής οικογένειας

Πλατιά σύσκεψη διοργάνωσε χτες το ΠΑΜΕ με τη συμμετοχή δεκάδων συνδικαλιστών από σωματεία, συνδικάτα και ομοσπονδίες

Στιγμιότυπο από τη χτεσινή σύσκεψη

Συναγερμό για να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα που αποφάσισε κυβέρνηση - πλουτοκρατία - τρόικα και συναινούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, απευθύνει το ΠΑΜΕ. Και καλεί σε άμεση οργάνωση της πάλης για την προστασία της λαϊκής οικογένειας που δέχεται νέα, ακόμη σφοδρότερη επίθεση στα δικαιώματά της, στην ίδια της τη ζωή. Σ' αυτήν την κατεύθυνση και απαντώντας άμεσα στο νέο πόλεμο που κήρυξαν στη λαϊκή οικογένεια, χτες, το ΠΑΜΕ οργάνωσε σύσκεψη συνδικάτων και συνδικαλιστών. Κρίσιμος σταθμός είναι τα συλλαλητήρια που συνδιοργανώνουν το Σάββατο ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ και ΜΑΣ, αλλά και η απεργία που έχουν προκηρύξει οι Ομοσπονδίες Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και Τύπου - Χάρτου στις 2 Ιούνη για ικανοποιητικές κλαδικές ΣΣΕ, μάχη που αφορά όλη την εργατική τάξη.

«Να μην περάσουν τα μέτρα! Να δώσουμε τη μάχη σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά», σημείωσε εισηγητικά ο Χρ. Κατσώτης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Στόχος της δουλειάς των ταξικών δυνάμεων, είναι να αναδείξουν ότι αυτά τα μέτρα εξυπηρετούν την πλουτοκρατία, να ορθωθεί ολοκληρωμένη αντιπαράθεση με πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που εκβιάζουν τη σιωπή και συνενοχή των εργαζομένων, να σπάσουν αυταπάτες, η μοιρολατρία και η απογοήτευση. Πυρήνας οργάνωσης αυτής της δουλειάς είναι ο τόπος δουλειάς, ο κλάδος. Χρειάζεται να γίνουν βήματα στη συσπείρωση νέων δυνάμεων ενάντια στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων.

Η αφίσα για τις κινητοποιήσεις του Σαββάτου

Ο Χρ. Κατσώτης, υπογράμμισε πως στους εργαζόμενους συνυπάρχει θυμός και οργή μαζί με το φόβο. Η εργοδοσία παίρνει μέτρα προκειμένου να κάμψει διαθέσεις εργαζομένων να τους οδηγήσει σε παραίτηση, για να περάσουν οι σχεδιασμοί τους. Και τόνισε: «Μπορούμε, μέσα από την οργάνωση της δουλειάς να ξεφοβίσουμε τους εργαζόμενους. Ο αγώνας, μπορεί να νικήσει το φόβο. Να κινητοποιήσουμε δυνάμεις και να δείξουμε πως δε δίνουμε καμιά συνενοχή, καμιά συναίνεση». Και συμπλήρωσε: «Μπορούμε, έχουμε τη δύναμη το συλλαλητήριο του Σαββάτου να μας δώσει τη δυνατότητα κλιμάκωσης κινητοποιήσεων, να βοηθήσει την απεργία για την υπογραφή κλαδικών συμβάσεων, για τη συνολική κλιμάκωση ενάντια στα μέτρα. Συναγερμός! Με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε και μπορούμε, να κινητοποιηθούμε, να πείσουμε τους εργαζόμενους να βγούνε μπροστά. Η δράση μας να συνάδει με την επίθεση που δεχόμαστε».

Αποχή απ' την πάλη σημαίνει ανοχή

Στη συζήτηση που ακολούθησε, τονίστηκε η σημασία της απεργίας σε Γάλα - Τρόφιμα - Ποτά και Τύπο - Χαρτί, στις 2 Ιούνη. Οτι μπορεί να χαλάσει τη σούπα της συναίνεσης μιας και αυτή η απεργία είναι γενικότερη μάχη και αφορά το σύνολο των εργαζομένων. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην ανάγκη επαγρύπνησης απέναντι στους ελιγμούς της εργοδοσίας και να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά το ζήτημα της απεργοσπασίας. Επισημάνθηκε ότι η μάχη που δίνεται στα τρόφιμα μπροστά στην απεργία έχει αναδείξει τη σημασία ιδιαίτερα της κλαδικής ΣΣΕ για το σύνολο των εργαζομένων και των εποχικών. Για το Δημόσιο αναφέρθηκε ότι τα μέτρα της κυβέρνησης οδηγούν ακόμα σε απολύσεις και από την άλλη μεριά οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες προσφέρουν στην κυβέρνηση χρόνο για να τα εφαρμόσει. Τονίστηκε ότι οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε χώρο δουλειάς είτε είναι μειοψηφίες είτε πλειοψηφίες πρέπει να δουλέψουν σε κατάσταση συναγερμού.

Επιπλέον, υπογραμμίστηκε ότι απαιτείται από σήμερα το πρωί οι ταξικές δυνάμεις να προχωρήσουν σε μαζική και κατανοητή διαφώτιση στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές. Ακόμα πως πρέπει οι δυνάμεις που βρίσκονται σε χώρους δουλειάς που χτυπιούνται, για παράδειγμα η ΕΥΔΑΠ, να πάρουν πρωτοβουλίες να ανεβάσουν τη μαχητικότητα των εργαζομένων, να συσπειρωθούν δυνάμεις με τη γραμμή της ταξικής πάλης. Τέλος αναδείχθηκε η μεγάλη σημασία της έμπρακτης αλληλοστήριξης και αλληλεγγύης των κλάδων, στους αγώνες που δίνουν.

Κλείνοντας τη σύσκεψη ο Χρ. Κατσώτης τονίζοντας την ανάγκη συμμετοχής στον αγώνα είπε μεταξύ άλλων ότι η αποχή είναι ανοχή στα μέτρα, η εργοδοσία δεν απέχει και παίρνει μέτρα διαρκώς σε βάρος των εργαζομένων.

Ε.Ε ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Νέα μέτρα και ιδωτικοποιήσεις στο φόντο ανταγωνισμών

Με τις αντιπαραθέσεις να μαίνονται γύρω από τον τρόπο της ελεγχόμενης απαξίωσης μερίδας του κεφαλαίου που θα επιλεγεί («κούρεμα», επιμήκυνση κ.λπ.), ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, μιλώντας στη γερμανική «Stuttgarter Zeitung» και αναφερόμενος στην Ελλάδα, τόνισε ότι «η αλληλεγγύη έχει τα όριά της»,επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά την απαίτηση της πλουτοκρατίας για πλήρη και αποφασιστική εφαρμογή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και επίσπευση των ιδιωτικοποιήσεων.

Παράλληλα, ο Κοινοτικός επίτροπος Ολι Ρεν,μιλώντας σε διεθνές συνέδριο στις Βρυξέλλες με θέμα την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη, δήλωσε: «Βιώνω καθημερινά μια σχιζοφρενική κατάσταση, προκειμένου να συνδυαστεί αφ' ενός η "κόπωση στήριξης" από τις χώρες του κοινοτικού Βορρά, προς αυτές του κοινοτικού Νότου και αφ' ετέρου η "κόπωση μεταρρυθμίσεων" στις νότιες ευρωπαϊκές χώρες».

Ο ίδιος προειδοποίησε ότι αν συνεχιστεί αυτή η διάσταση απόψεων, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κινδυνεύει να υποστεί πλήγματα. Μάλιστα, επαναλαμβάνοντας τις εκκλήσεις σε συναίνεση όλων των κομμάτων της πλουτοκρατίας, σημείωσε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας παρουσιάζονται ορισμένα εμπόδια από τις «κόκκινες γραμμές» που θέτουν τόσο κάποια κράτη - μέλη, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, αλλά και «οι πολιτικοί περιορισμοί στην Ελλάδα», καλώντας «τους πάντες» να συμβάλουν εποικοδομητικά στην εξεύρεση λύσης.

Προειδοποιεί η ΕΚΤ

Την ίδια στιγμή, η ΕΚΤ, που απορρίπτει το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, προειδοποιεί, μέσω του προέδρου της Ζαν Κλοντ Τρισέ, ότι αν γίνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ελληνικών ομολόγων, τότε η ΕΚΤ θα σταματήσει να δέχεται τα ομόλογα ως εγγυήσεις. Να σημειωθεί ότι οι υποχρεώσεις των ντόπιων τραπεζών προς της Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανέρχονταν στα τέλη του Μάρτη στα 88 δισ.ευρώ, περίπου στο 34% του παραγόμενου ΑΕΠ. Πρόκειται για τον αμύθητο πακτωλό από τα σχεδόν τζάμπα κεφάλαια, τις διακρατικές ενισχύσεις στο πλαίσιο του ευρωσυστήματος, όπου τα συγκεκριμένα κονδύλια και για το σύνολο των τραπεζών της ευρωζώνης φτάνουν σε περίπου 435 δισ ευρώ. Η συμμετοχή των ντόπιων τραπεζών στις συνολικές ενισχύσεις των τραπεζών της ευρωζώνη ξεπερνά το 20%

Από το μήνα Δεκέμβρη του 2010, όταν η μάζα των κεφαλαίων αυτών είχε φτάσει στο ζενίθ (98 δισ. ευρώ), καταγράφεται μείωση ύψους 10 δισ. ευρώ, ποσά που οι ντόπιοι τραπεζίτες μπόρεσαν, χωρίς δυσκολίες, να επιστρέψουν, παρά τις «αναδουλειές» και την εμφανιζόμενη πτώση της μάζας των καταθέσεων. Στους υποδεικνυόμενους τρόπους «απεξάρτησης» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι και το «κούρεμα» του ενεργητικού των ντόπιων τραπεζών, όπως με τη πώληση περιουσιακών στοιχείων, θυγατρικών εταιριών τους στο εξωτερικό κ.α, προκειμένου να ενισχύσουν τη ρευστότητα και τα κεφάλαιά τους.

Σύμφωνα με την «Allgemeine Zeitung», η ΕΚΤ ανησυχεί ότι ενδεχόμενη επιμήκυνση του ελληνικού χρέους θα είναι στην καλύτερη περίπτωση «διακοσμητική» και θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε πλήρη αναδιάρθρωση. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ακόμα και μια «ήπια μορφή» αναδιάρθρωσης θα μπορούσε να οδηγήσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στο χείλος της κατάρρευσης, καθώς ακόμα και αν η ΕΚΤ εξακολουθούσε να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως εγγυήσεις, θα το έκανε στις χαμηλότερες τιμές της αγοράς και θα ήταν δύσκολο να αποφευχθεί τελικά μια πλήρης αναδιάρθρωση.

Οπως επισημαίνει ο Ολλανδός Νουτ Βέλινκ, η αναδιάρθρωση θα προκαλούσε αλυσιδωτές επιπτώσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς «όλες οι οικονομίες, τράπεζες και αγορές είναι διασυνδεδεμένες. Σε αυτό το πλαίσιο, η στήριξη της Ελλάδας είναι προς το συμφέρον μας. Δεν το κάνουμε μόνο για την Ελλάδα». Σύμφωνα με το πρακτορείο «Reuters», η επιλογή που εξετάζεται τώρα για την Ελλάδα είναι η εθελοντική συμφωνία με ιδιώτες επενδυτές να διακρατήσουν τα ελληνικά ομόλογα για όσο διάστημα διαρκέσει ένα νέο πρόγραμμα της τρόικας, μεταξύ του 2011 και 2014.

Διαμάχη στο εσωτερικό της Γερμανίας

Την ίδια στιγμή, δημοσίευμα της βελγικής εφημερίδας «De Morgen» παρουσιάζει εκτιμήσεις του γερμανικού ερευνητικού ινστιτούτου «DWI» και οικονομολόγων της «Bundesbank» και του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με τις οποίες μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ναι μεν θα δημιουργήσει «κάποια προβλήματα, δε θα έχουν, όμως, έκταση τέτοια, ώστε να οδηγήσουν στην κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού τομέα» στη Γερμανία.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Γερμανία δε θα αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα από ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, καθώς αφ' ενός οι γερμανικές τράπεζες διαθέτουν ελληνικά ομόλογα ύψους μόλις 20 δισ. ευρώ, που δεν αντιπροσωπεύουν παρά ένα κλάσμα των συνολικών τους επενδύσεων, και αφ' ετέρου τα ελληνικά ομόλογα είναι συγκεντρωμένα σε μερικές τράπεζες οι οποίες έχουν στο μεταξύ κρατικοποιηθεί, με αποτέλεσμα οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν να είναι «σχετικά περιορισμένοι», δεδομένου ότι το «κούρεμα» δεν αναμένεται ότι θα υπερβεί το 50%. Παράλληλα, σύμφωνα με το DWI, το προηγούμενο χρονικό διάστημα, οι Γερμανοί ιδιώτες επενδυτές φρόντισαν να πουλήσουν μαζικά τα ελληνικά, πορτογαλικά και ιρλανδικά ομόλογα που κατείχαν.

Στο γερμανικό Τύπο ασκείται κριτική και στις προχθεσινές δηλώσεις της Α. Μέρκελ, που απαιτούσε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση των αδειών σε Ελλάδα και Πορτογαλία. Σε δημοσίευμα της «Koelner Stadtanzeiger», επισημαίνεται ότι «αν ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία της Eurostat και του ΟΑΣΕ διαπιστώνουμε ότι εκείνοι που έχουν πιο πολλές διακοπές δεν είναι οι εταίροι μας της Μεσογείου, αλλά οι Γερμανοί. Επίσης το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης στην Ισπανία και την Πορτογαλία είναι στα 62,6 χρόνια, στη Γερμανία στα 61,7 και στην Ελλάδα στα 61,4, ελάχιστα παρακάτω από το γερμανικό όριο συνταξιοδότησης(...) Στη Γερμανία είναι κατοχυρωμένες 20 εργάσιμες ημέρες, στην πραγματικότητα όμως οι διακοπές αγγίζουν τις 29,1 ημέρες, δηλαδή σχεδόν έξι εβδομάδες. Στην Ελλάδα είναι κατοχυρωμένο το όριο των 25 ημερών μετά από τουλάχιστον 10ετή εργασία...».

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ . Αλληλοσυμπληρώνονται στον πόλεμο ενάντια στο λαό

Εκκωφαντική η ταύτιση ανάμεσα στα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση και στις προτάσεις που κατέθεσε από το Ζάππειο ο Αντ. Σαμαράς

«Είμαστε υπέρ των επιχειρήσεων», αναφώνησε την Πέμπτη από το Ζάππειο ο Αντ. Σαμαράς, πριν καταθέσει την πρόταση της ΝΔ για «επανεκκίνηση της οικονομίας». Μια βδομάδα νωρίτερα ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) και προπαγανδίζοντας τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Σταθερότητας, σημείωνε: «Στηρίζουμε με κάθε μέσο την υγιή επιχειρηματικότητα».

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Πεταλωτής, σχολιάζοντας τις προτάσεις Σαμαρά με έμφαση σημείωσε: «Χαιρόμαστε που μια σειρά από προτάσεις, έτσι όπως εμπεριέχονται στο πρόγραμμα του κ. Σαμαρά, είναι ήδη δικές μας, υλοποιημένες αποφάσεις». Την επομένη των ανακοινώσεων Σαμαρά, μία από τις βασικές εφημερίδες των αστών, τα ΝΕΑ, στο πρωτοσέλιδό της σημείωνε: «Κι όμως συναινούν! Η κυβέρνηση "υιοθετεί" τέσσερα μέτρα της ΝΔ».

Πράγματι, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συναινούν. Συναινούν στην προώθηση μιας πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτίζονται στρατηγικά και προγραμματικά στον κοινό τους στόχο: Στην προάσπιση των συμφερόντων της τάξης τους. Η κυβέρνηση δεν «υιοθετεί» τα μέτρα της ΝΔ, ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση «κλέβει» τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ. Μέσα στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης, οι εταίροι του δικομματισμού διαγκωνίζονται ποιος θα προσφέρει περισσότερα στους κεφαλαιοκράτες και μάλιστα με μια αξιοθαύμαστη σύμπλευση.

Τμήμα των προτάσεων της ΝΔ για την «επανεκκίνηση της οικονομίας» κινούνται ακριβώς στην ίδια ταξική γραμμή προς όφελος της πλουτοκρατίας με τα μέτρα που συμπεριλαμβάνονται στο «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα» που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση, αλλά και με νόμους που έχει ήδη ψηφίσει τους τελευταίους μήνες.

Συγκεκριμένα:

1)-- Η ΝΔ προτείνει: Μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 15%, ενώ η φορολόγηση στα μερίσματα να πέσει στο 15% από 25%.

-- Η κυβέρνηση: Έχει ήδη μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές των επιχειρηματικών κερδών από το 25% στο 20% (μέσα στο 2010) και ο πρωθυπουργός έχει δεσμευτεί ότι θα «υπάρξει παραπέρα σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών». Μάλιστα, για τις επενδύσεις με το καθεστώς «fast track» η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ότι θα υπάρχουν «ακόμα ευνοϊκότεροι φορολογικοί συντελεστές».

-- ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εδώ και 30 χρόνια διαμορφώνουν ένα φορολογικό παράδεισο για το μεγάλο κεφάλαιο, που βλέπει τη φορολόγηση των κερδών του από το 45% να έχει φτάσει σήμερα μόλις στο 20%.

2)-- Η ΝΔ προτείνει: Μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 25%, για να μειωθεί αισθητά «το μη μισθολογικό εργοδοτικό κόστος».

-- Η κυβέρνηση σχεδιάζει: «Μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών (...) για να πληρώνουν λιγότερο οι επιχειρήσεις», όπως εξήγγειλε και ο Γ. Παπανδρέου στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΤΕ.

-- Οι «μειώσεις των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών» γίνονται σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και των εργαζομένων.

3)-- Η ΝΔ προτείνει: Την επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων των ΔΕΚΟ με τη μέθοδο του στρατηγικού επενδυτή και την απελευθέρωση των αγορών της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, του νερού.

-- Η κυβέρνηση έχει έτοιμο το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων βάσει του οποίου ετοιμάζεται να ξεπουλήσει: Στους τομείς της ενέργειας τη ΔΕΗ, τη ΔΕΠΑ, τα ΕΛΠΕ. Στις τηλεπικοινωνίες τον OTE και το Φάσμα Συχνοτήτων. Στις τράπεζες την ΑΤΕ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Στα τυχερά παιχνίδια τον ΟΠΑΠ, τα καζίνο, τον ΟΔΙΕ, τα Λαχεία. Στις συμμετοχές τη ΛΑΡΚΟ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την ΕΑΣ, την ΕΑΒ, την ΕΛΒΟ.

-- Κυβέρνηση και ΝΔ συμφωνούν στο ξεπούλημα στρατηγικών κρατικών επιχειρήσεων, με την ιδιωτικοποίηση να σηματοδοτεί την αύξηση των τιμολογίων, των εισιτηρίων για τα λαϊκά νοικοκυριά.

4)-- Η ΝΔ προτείνει: «Αξιοποίηση της Εγνατίας Οδού, των πέντε μεγάλων αυτοκινητόδρομων, επέκταση του μοντέλου του ΟΛΠ σε όλα τα περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας, επέκταση του Προαστιακού, διαχείριση απορριμμάτων», με στόχο να αποκτήσει η ντόπια και ξένη πλουτοκρατία νέα πεδία δράσης και επένδυσης των συσσωρευμένων κεφαλαίων της.

-- Η κυβέρνηση, μέσω του προγράμματος αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, σχεδιάζει να εκχωρήσει με συμβάσεις μακράς διάρκειας στους ιδιώτες όλα τα περιφερειακά αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους αυτοκινητόδρομους της χώρας.

-- ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εκχωρούν στους επιχειρηματικούς ομίλους έτοιμες και κερδοφόρες κρατικές υποδομές, που θα τους εξασφαλίσουν άμεσα κέρδη.

5)-- Η ΝΔ προτείνει: Μεγάλα επενδυτικά προγράμματα για μόνιμη παραθεριστική κατοικία, πρόγραμμα βελτίωσης του ενεργειακού δυναμικού των σπιτιών.

-- Η κυβέρνηση ετοιμάζει πρόγραμμα «αξιοποίησης των τουριστικών κατοικιών που είναι ενταγμένη σε ξενοδοχειακές μονάδες με έμφαση στη δημόσια περιουσία». Όσο για το πρόγραμμα «βελτίωσης του ενεργειακού δυναμικού των σπιτιών», βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

-- Κυβέρνηση και ΝΔ δρομολογούν την εκχώρηση δημόσιων εκτάσεων για τη δημιουργία ξενοδοχειακών οικισμών που θα εκμεταλλεύονται με μακροχρόνιες συμβάσεις οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Παράλληλα, μέσω του προγράμματος της «βελτίωσης του ενεργειακού δυναμικού των σπιτιών», στοχεύουν στην τόνωση της αγοράς, δηλαδή των επιχειρήσεων και των τραπεζών που αξιοποιούν τα προγράμματα και τις κρατικές επιδοτήσεις για να εξασφαλίσουν νέα κέρδη.

6)-- Η ΝΔ προτείνει: Κατάργηση του «πόθεν έσχες» για την αγορά κατοικίας (πρώτης, δεύτερης, εξοχικής) για τρία χρόνια, αλλά και κατάργηση του «πόθεν έσχες» ώστε να επιστρέψουν κεφάλαια στο ελληνικό χρηματοοικονομικό σύστημα.

-- Η κυβέρνηση: Έχει περάσει με νόμο την κατάργηση του «πόθεν έσχες» της πρώτης κατοικίας για δύο χρόνια, ενώ ο υπουργός Οικονομικών έχει περάσει ρύθμιση μέσω του φορολογικού νομοσχεδίου για τον «επαναπατρισμό κεφαλαίων», που εκχωρεί καθεστώς προκλητικής φορολογικής αμνηστίας. Στη ρύθμιση υπάγονται κεφάλαια που βρίσκονται στο εξωτερικό είτε στην ΕΕ είτε και σε τρίτες χώρες και αν επαναπατριστούν θα πληρώσουν συμβολικό φόρο μόλις 5%. Ταυτόχρονα, σε όσους μέσα στα 2 επόμενα χρόνια προχωρήσουν σε «οποιαδήποτε επένδυση επιχειρηματικής δραστηριότητας», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα τους επιστρέψει πίσω και τους μισούς φόρους, δηλαδή θα τους φορολογήσει μόλις με 2,5%.

-- Ουσιαστικά, κυβέρνηση και ΝΔ, στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων και «επαναπατρισμού κεφαλαίων», προωθούν προτάσεις και ρυθμίσεις για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Δίνουν την ευκαιρία στους πλουτοκράτες που έχουν φυγαδεύσει κεφάλαια στο εξωτερικό και ποσά που προέρχονται από κάθε είδους «δοσοληψίες», να τα φέρουν ξανά στη χώρα, ώστε να ευνοήσουν τις ντόπιες τράπεζες, τις εισηγμένες και μη εταιρείες, όπως και τους μεγαλομετόχους τους, αλλά και να προχωρήσουν σε «επενδύσεις» που θα τους προσφέρουν νέα κέρδη.

7)-- Η ΝΔ προτείνει: Το «φαστ τρακ» να επεκταθεί σε όλες τις επιχειρήσεις και όχι μόνο στις πολύ μεγάλες ή τις ξένες.

-- Η κυβέρνηση: Έχει έτοιμο προς ψήφιση στη Βουλή το «φαστ τρακ» για τις μικρότερες επιχειρήσεις και επενδύσεις.

-- Αυτό που επιχειρούν να εμφανίσουν σαν «ευνοϊκή» ρύθμιση για τις μικρότερες επιχειρήσεις, δεν αφορά βέβαια σε στήριξη των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων, αλλά στην ενίσχυση τμήματος ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων με επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές, ώστε να αντέξουν στον ανταγωνισμό με τα ξένα μονοπώλια.

Ταύτιση μέχρι κεραίας

Είναι φανερό ότι η ταύτισή τους για τη στήριξη της «επιχειρηματικότητας» είναι εκκωφαντική. Όπως είναι ακόμα πιο φανερή η πρόθεσή τους να συνεχίσουν την άγρια λιτότητα σε βάρος του λαού. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στο πλήθος των προτάσεων του Αντ. Σαμαρά δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για αυξήσεις στους μισθούς, για κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για ευνοϊκές ρυθμίσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, για μείωση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, για αύξηση του επιδόματος ανεργίας. Αντίθετα, ζητά η κυβέρνηση να επιταχύνει τους ρυθμούς για την προώθηση όλων των διαρθρωτικών αλλαγών, να «παγώσει» για τρία χρόνια κάθε πρόσληψη στο δημόσιο τομέα, να καταργήσει άμεσα οργανισμούς του Δημοσίου.

Η κυβέρνηση, πίσω από τις φραστικές κορόνες ότι απορρίπτει συνολικά το πρόγραμμα της ΝΔ, καθώς θα αύξανε το έλλειμμα κατά 12 δισ. ευρώ, βλέπει μέτρα που θα μπορούσε να υιοθετήσει και άλλα που ήδη έχει ψηφίσει ως νόμους. Αναγνωρίζει ότι η ΝΔ βάζει πλάτη για την εφαρμογή των νόμων που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, συρρικνώνουν το κοινωνικό κράτος, διαλύουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Ο Αντ. Σαμαράς ξεκαθάρισε ότι το πρόγραμμά του είναι «βάση για συναίνεση» με την κυβέρνηση, ενώ κυβερνητικά στελέχη σημείωναν ότι «η αξιωματική αντιπολίτευση επιτέλους παρουσίασε μια ολοκληρωμένη πρόταση».

Αυτό που έχουν συμφέρον να συνειδητοποιήσουν τα λαϊκά στρώματα, είναι ότι μπροστά στον καταιγισμό των μέτρων που έρχονται, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συγκροτούν για πολλοστή φορά ένα ταξικό μπλοκ που έρχεται να ισοπεδώσει τη ζωή τους. Στο χέρι τους είναι να τους πολεμήσει οργανωμένα, να νικήσουν την πολιτική τους. Με ισχυρό ΚΚΕ να ανοίξουν το δρόμο για πιο ριζικές αλλαγές προς το δικό τους όφελος στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.

Στην πρέσα ο λαός

Σχέδιο «κουρέματος» των εργατικών δικαιωμάτων

Μόνο ο αγώνας των εργαζομένων μπορεί να βάλει φρένο στις απολύσεις και στη μείωση των μισθών (Από την πανεργατική απεργία του ΠΑΜΕ στις 11 Μάη)

Δεν περνάει ημέρα που η αστική προπαγάνδα να μη βομβαρδίσει τις λαϊκές μάζες με τόνους «πληροφοριών», σεναρίων και «ειδήσεων» για το χρέος, την «αναδιάρθρωση», την «επιμήκυνση», το «κούρεμα». Την ίδια στιγμή, βέβαια, το «κούρεμα» των εργατικών δικαιωμάτων με το ψαλίδι της αντεργατικής πολιτικής συνεχίζεται αδιάκοπο. Ετσι, με το πρόσχημα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, η κυβέρνηση ετοιμάζει και «δεύτερη δόση» αντεργατικών μέτρων, τα οποία μέτρα εφαρμοζόμενα πάνω στη βάση μιας οικονομίας που καθημερινά κατρακυλάει όλο και πιο βαθιά στην κρίση, οδηγεί την εργατική τάξη στον εξανδραποδισμό.

Το τι χαρακτήρα θα έχουν και τα νέα μέτρα, οι εργάτες δεν πρέπει να αναρωτιούνται. Είναι, όμως, χαρακτηριστικό ότι το υπουργείο Εργασίας, εκτός από την επιβολή εισοδηματικών κριτηρίων σε μια σειρά κοινωνικά επιδόματα, μέσω των οποίων θα τα στερηθούν χιλιάδες άνθρωποι που τα έχουν ανάγκη, σχεδιάζει και την αύξηση των ενσήμων, για να αποδίδει το επίδομα ανεργίας. Αυτό γίνεται σε μια χρονική περίοδο όπου η ανεργία καλπάζει και οι καπιταλιστές πετάνε στο δρόμο κατά χιλιάδες εργάτες και εργάτριες.

Το 40% των νέων χωρίς μεροκάματο

Ετσι, τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία ανέβασαν το επίσημο ποσοστό ανεργίας τον μήνα Φεβρουάριο στο 15,9%, από 12,1% τον ίδιο μήνα του 2010. Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 181.952 άτομα και έφτασαν τους 787.229 από 605.277 πέρυσι (αύξηση 30%). Η ανεργία στις γυναίκες εκτοξεύτηκε στο 19%, δηλαδή μία στις πέντε εργαζόμενες δεν μπορούν να βρουν μεροκάματο, με αντίστοιχο υψηλό το ποσοστό (19,9%) στην ηλικιακή ομάδα 25 έως 34 χρόνων. Στους νέους μάλιστα (15 έως 24 ετών) η κατάσταση γίνεται εφιαλτική, καθώς η ανεργία έφτασε το 40,4%. Δηλαδή, 4 στους δέκα νέους και νέες που θέλουν να εργαστούν και αποδεδειγμένα ψάχνουν για δουλειά, δεν μπορούν να βρουν μεροκάματο. Και όμως, η κυβέρνηση μαζί με τους τροϊκανούς πασχίζουν πώς θα στριμώξουν τους ανέργους, πώς θα τους στερήσουν και αυτά τα γλίσχρα επιδόματα και όχι πώς θα τους προστατεύσουν. Στον αντίποδα, τα προγράμματα ενίσχυσης των επιχειρήσεων, ειδικά μέσω της επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών συνεχίζονται απρόσκοπτα. Και αυτό σε μια οικονομία, στην οποία, για δεκαετίες η εισφοροδιαφυγή είναι το σπορ, στο οποίο οι καπιταλιστές διακρίνονται με εξαιρετικές επιδόσεις και η μαύρη ανασφάλιστη εργασία φτάνει το 25%.

Το «κοστούμι» των 7 δισ. ευρώ

Συνολικά, το «κοστούμι» που ετοιμάζει να κόψει η κυβέρνηση σε εργαζόμενους και ασφαλισμένους ξεπερνά τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ, ως συμμετοχή του υπουργείου Εργασίας στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Απ' αυτά, τα 3,5 δισ. ευρώ θα αποσπαστούν από τις περικοπές δαπανών. Δηλαδή:

• Τη μείωση των επιδομάτων
• Την περικοπή των παροχών Υγείας, στα φάρμακα και στην ιατρική περίθαλψη.
• Τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις από το 2012.
• Την εκ νέου εκμετάλλευση της περιουσίας των Ταμείων.

Αν τα παραπάνω μέτρα εντάσσονται στο λεγόμενο «δημοσιονομικό πλαίσιο» η κυβέρνηση δεν ξεχνά και τα μέτρα άμεσης απόδοσης προς το κεφάλαιο. Ετσι, η ενίσχυση της «ευελιξίας» είναι η δοκιμασμένη συνταγή και σχεδιάζεται η παραπέρα διευκόλυνση των επιχειρήσεων με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που μπορεί να επεκταθούν και η διάρκειά τους και ο αριθμός τους, αλλά και η πρόβλεψη καλύτερων προϋποθέσεων για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Δηλαδή, την απλήρωτη εργασία με 10ωρα και 12ωρα κατά τις περιόδους που βολεύει τις επιχειρήσεις και την «επιστροφή» του απλήρωτου χρόνου με ρεπό και άδειες. Τα μέτρα αυτά θα προστεθούν στις προηγούμενες αντεργατικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης με τις οποίες για το μεγάλο κεφάλαιο εξασφαλίστηκε «όλο το μενού των επιλογών», όπως χαρακτηριστικά έλεγε και στέλεχος του υπουργείου Εργασίας.

Πιο ευέλικτοι...

Το μενού αυτό, για να περιοριστούμε μόνο στα πιο πρόσφατα μέτρα, περιλαμβάνει:

• Τη θεσμοθέτηση των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων που υπονομεύουν τις κλαδικές.
• Την επέκταση της δοκιμαστικής περιόδου νεοπροσλαμβανόμενου σε ένα χρόνο από δύο μήνες.
• Τη δυνατότητα απασχόλησης νέων μέχρι 25 ετών με αποδοχές χαμηλότερες από τις κατώτατες.
• Την αύξηση από 18 σε 36 μήνες της απασχόλησης στο καθεστώς της ενοικίασης.
• Την επέκταση από τους 6 στους 9 μήνες το χρόνο στον οποίο επιτρέπεται η εκ περιτροπής εργασία(τριήμερα, τετραήμερα).
• Τη μείωση των αμοιβών στη μερική απασχόληση.

Τα συγκεκριμένα μέτρα υπέρ της μεγαλοεργοδοσίας έδωσαν ήδη τους καρπούς τους. Ετσι, ενώ στις νέες συμβάσεις που υπογράφονται, οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης το 2009 αντιστοιχούσαν στο 79% του συνόλου των συμβάσεων, το 2010 μειώθηκαν στο 66,9% και το πρώτο δίμηνο του 2011 μειώθηκαν ακόμη περισσότερο στο 57,2%. Αντίστοιχα, οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης αυξήθηκαν από το 16,7% το 2009 στο 26,1% πέρσι και στο 32,1% φέτος, σχεδόν διπλασιάστηκαν. Ενώ οι συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίαςαπό το 4,3% το 2009, πέρυσι έφτασαν στο 6,9% και φέτος στο 10,8%, δηλαδή υπερδιπλασιασμός. Αν μάλιστα συνυπολογιστούν και οι μετατροπές συμβάσεων πλήρους απασχόλησης, τότε προκύπτει ότι συνολικά στις νέες συμβάσεις 1 στις 2 είναι με ευέλικτες μορφές.

Και όμως, υπάρχουν ορισμένοι, οι οποίοι αυτοχαρακτηρίζονται και «αριστεροί», οι οποίοι δηλώνουν ότι η πολιτική της κυβέρνησης «απέτυχε». Πόσο πολιτικά τυφλός πρέπει να είναι κάποιος, για να μη βλέπει ότι τα μέτρα που εφαρμόζονται, συνολικά η ασκούμενη πολιτική πετυχαίνει πέρα για πέρα; Εκτός και αν θεωρούν ότι η πραγματική επιδίωξη της κυβέρνησης ήταν να στηρίξει τους εργαζόμενους και όχι το κεφάλαιο και «από σπόντα» ή από ανικανότητα προέκυψαν όλα τα παραπάνω.

... και πιο φτηνοί

Τα αντεργατικά μέτρα, όχι μόνο πέτυχαν, αλλά ήδη αποτιμώνται σε συγκεκριμένους αριθμούς από την Τράπεζα της Ελλάδας και από φορείς του υπουργείου Εργασίας, και κυρίως αποτιμώνται σε συγκεκριμένα κέρδη για την εργοδοσία. Ετσι αποτιμάται ότι το 2010 οι μέσοι πραγματικοί μισθοί κατρακύλησαν κατά 9,3%, ενώ εκτιμάται ότι το 2011 θα υπάρχει επιπλέον μείωση από 5% έως 5,8%. Δηλαδή, μέσα στη διετία η μείωση των πραγματικών μέσων αποδοχών θα φτάσει το 15%, αν και η μείωση στο πραγματικό βιοτικό επίπεδο της λαϊκής οικογένειας είναι ακόμα μεγαλύτερο. Ειδικότερα στον χώρο των ξενοδοχείων και της εστίασης, δηλαδή, στον κλάδο του τουρισμού, τον οποίο η κυβέρνηση θέλει να μετατρέψει σε «ατμομηχανή» της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η μείωση των πραγματικών μισθών έφτασε το 16,3%, δείχνοντας έτσι και το μοντέλο του μέλλοντος για την ανάπτυξη που ευαγγελίζονται κυβέρνηση και ΝΔ, την μετά κρίσης εποχή. Ενα μοντέλο με εργαζόμενους φτηνούς σκλάβους, χωρίς στον ήλιο μοίρα...

Μάλιστα, οι αρμόδιοι φορείς που συνέταξαν τα στοιχεία, εκτιμούν ότι οι βασικοί παράγοντες που επέδρασαν στη μείωση των μισθών και του εργατικού κόστους είναι η «υπογραφή της τριετούς διάρκειας ΕΓΣΣΕ» που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, «σύμφωνα με την οποία οι κατώτατες αποδοχές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα παρέμειναν αμετάβλητες στη διάρκεια του 2010, ενώ η μέση ετήσια αύξησή τους θα είναι της τάξεως του 0,9% για το 2011 και του 2% το 2012». Σημειώνουν δε, ότι αυτή η συμφωνία για τις κατώτατες αποδοχές «σηματοδότησε για την τριετία 2010-2012 την πολιτική περιστολής μισθών» και στις επιχειρήσεις που αμείβουν τους εργαζόμενους με κλαδικές ή με επιχειρησιακές που κινούνται πάνω από τις κλαδικές.

Είναι και αυτή μια πρόσθετη απόδειξη για το ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, το ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και η πιο αποστομωτική απάντηση για τους ισχυρισμούς της πλειοψηφίας ότι με την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ «σώθηκε» δήθεν ο θεσμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Στην πραγματικότητα, η πλειοψηφία έβαλε πλάτη, για να σωθούν και να σώζονται οι καπιταλιστές, θυσιάζοντας τα δικαιώματα των εργατών.