Οσο προχωράνε οι δικαστικο-αστυνομικές εξελίξεις με τη Χρυσή Αυγή όλο και περισσότερο φαίνεται ότι η υπόθεση αυτή ...ήρθε για να μείνει.
Μάρτυρες πάνε κι έρχονται όλες αυτές τις μέρες ενώ αποδεικνύεται ότι τα μέλη και τα στελέχη του ναζιστικού μορφώματος δεν διστάζουν να απαρνούνται την ιδεολογική τους ταυτότητα, να καρφώνουν «συναγωνιστές τους».
Το αστικό κράτος, τα διάφορα επιτελεία του κεφαλαίου προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη δίκαιη λαϊκή απαίτηση να τιμωρηθεί η εγκληματική δράση της ναζιστικής οργάνωσης για σκοπούς όχι αθώους. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχουν αποκαλυφθεί όλες οι προθέσεις και οι στοχεύσεις τους. Μερικές πλευρές θα επιχειρήσουμε να φωτίσουμε με αυτό το σημείωμα, κωδικοποιώντας όσα ειπώθηκαν όλες αυτές τις μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Επεσαν από τα σύννεφα...
Πλέον και ο πιο αγαθός δεν πείθεται από την προσπάθεια της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ αλλά και των αστικών ΜΜΕ να εμφανίσουν μια εικόνα ότι δήθεν τώρα ανακάλυψαν την εγκληματική δράση αυτής της οργάνωσης. Ηταν γνωστές οι «ημέρες και τα έργα» των φασιστών, όταν χτυπούσαν μετανάστες, όταν χρησιμοποιούνταν ως δύναμη κρούσης μαζί με τον κατασταλτικό μηχανισμό ενάντια σε εργατικούς αγώνες και κυρίως το ταξικό εργατικό κίνημα, όταν πρωτοστατούσαν ως «αγανακτισμένοι» και «επιτροπές κατοίκων», π.χ., στον Αγιο Παντελεήμονα, για να πάει παντού το δηλητήριο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Τότε, η θεωρία της «ανακατάληψης των πόλεων», της «Ελλάδας στους Ελληνες» και της «εξάλειψης της λαθρομετανάστευσης» ήταν στην πρώτη γραμμή της αστικής προπαγάνδας, όπως βέβαια εξακολουθεί να είναι και σήμερα. Το ίδιο γνωστές ήταν οι σχέσεις της ΧΑ με τμήματα των κατασταλτικών μηχανισμών καθώς και με τμήματα του κεφαλαίου. Γιατί, λοιπόν, σήμερα έπεσαν από τα σύννεφα;
Προβολή της επικίνδυνης θεωρίας των «δύο άκρων»
Πολύ γρήγορα και μαζί με το επικοινωνιακό «πλασάρισμα» της όλης υπόθεσης από τις συλλήψεις των ηγετικών στελεχών του φασιστικού μορφώματος, άρχισε να ανοίγει το ζήτημα, από την πλευρά της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, της «αντιμετώπισης της βίας από όπου και αν προέρχεται». Αρχισε να αναπαράγεται η αντιδραστική και ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων», μια θεωρία που δεν ήρθε από το πουθενά αλλά αποτελεί επίσημη πολιτική της ΕΕ. Το τι επιδιώκουν με αυτή την προβολή της θεωρίας για τα «δύο άκρα» φαίνεται ανάγλυφα από τη συντονισμένη προπαγάνδα από αστικά επιτελεία και ΜΜΕ, που συσχετίζουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα με τον εμπρησμό και τον τραγικό θάνατο 3 εργαζομένων στη «Μαρφίν» το Μάη του 2010, την προβοκάτσια δηλαδή που αξιοποιήθηκε για το χτύπημά του. Το μοτίβο είναι κοινό: Υπάρχει και η «βία που προέρχεται από την αριστερά που πρέπει επίσης να καταπολεμηθεί».
Τον ίδιο ακριβώς απαράδεκτο συσχετισμό έκανε η επίτροπος της ΕΕ Β. Ρέντινγκ στη συζήτηση που έγινε στην Ευρωβουλή με θέμα την «καταπολέμηση του ακροδεξιού εξτρεμισμού», που στην πραγματικότητα ήταν μια προσπάθεια περάσματος της θεωρίας των «δύο άκρων» και του μόνιμου στόχου του αντικομμουνισμού και της παραχάραξης της Ιστορίας, της εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού. Και όλα αυτά τη στιγμή που η ΕΕ όχι μόνο δεν καταπολεμά το φασισμό αλλά ειδικά στις Βαλτικές χώρες οι συνεργάτες των ναζί τιμώνται ως «εθνικοί ήρωες ενάντια στη σοβιετική κατοχή».
Στην ομιλία του, την Παρασκευή, στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, ο πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, ακριβώς το ίδιο μοτίβο χρησιμοποίησε και «κοκορεύτηκε» ότι «τώρα η κυβέρνηση έχει την πολιτική βούληση, που δεν είχαν προηγούμενες», να προχωρήσει σε όλες τις κατευθύνσεις.
Στο τσεπάκι η προβοκάτσια...
Ηδη, από την οργανωμένη επίθεση της Χρυσής Αυγής στα στελέχη του ΚΚΕ στο Πέραμα έγιναν προσπάθειες από μια σειρά αστικά ΜΜΕ να παρουσιασθεί η υπόθεση ως ένας καυγάς ανάμεσα σε δύο ακραίες δυνάμεις. Ενώ ορισμένοι καλοθελητές άρχισαν να ταυτίζουν την τραμπούκικη φασιστική δράση με την προσπάθεια του ΠΑΜΕ και των κομμουνιστών να περιφρουρήσουν τις κινητοποιήσεις τους. Στη συνέχεια ανακάλυψαν ότι δήθεν ο δολοφόνος του Π. Φύσσα, Γ. Ρουπακιάς, ήταν πρώην μέλος του ΚΚΕ. Το ίδιο επιχειρήθηκε και αναπαράχθηκε από διάφορους εθνικιστικούς και φασιστικούς ιστότοπους, που βρήκαν και έκφραση σε ορισμένα αστικά ΜΜΕ ή τα χρησιμοποίησε ο «νεκραναστημένος» Γ. Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ. Δεν δίστασαν επίσης να πουν ότι στην επίθεση στο Πέραμα ενάντια στα στελέχη του ΚΚΕ συμμετείχαν πρώην, δυσαρεστημένοι κομμουνιστές για να συντηρείται επίσης η λογική περί συγκοινωνούντων δοχείων των «δύο άκρων».
Είναι εγκληματίες γιατί είναι φασίστες
Επίσης, από την εξέλιξη της δικαστικής υπόθεσης αλλά και την παρουσίασή της από τα αστικά ΜΜΕ είναι εμφανής η προσπάθεια να διαχωριστεί η ποινική εγκληματική πλευρά από την ίδια τη φύση του φασιστικού μορφώματος. Επιχειρείται να συσκοτιστεί το ότι ο εγκληματικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής και κάθε φασιστικού μορφώματος πηγάζει ακριβώς από το γεγονός ότι αποτελούν δύναμη κρούσης του κεφαλαίου με σαφή στόχευση την εργατική τάξη και το κίνημά της. Από το γεγονός ότι είναι μπράβοι του κεφαλαίου. Και στη χώρα μας το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής στηρίχθηκε από το αστικό κράτος και τους καπιταλιστές εργοδότες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την προβολή της ΧΑ από μερίδα των ΜΜΕ, τα άρθρα που έλεγαν ότι αφού δικαιούται το ΚΚΕ να είναι στη Βουλή, δικαιούται και η ΧΑ.
Στο «κάδρο» της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος
Η υπόθεση Χρυσή Αυγή αξιοποιείται στη διπολική αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είτε για τη διαδικασία (αν έγινε έγκαιρα η δίωξη, αν θα προχωρήσει, αν θα περιλάβει τη θεωρία των «δύο άκρων»), είτε για το ποιος μπορεί να εγγυηθεί την «ομαλότητα», τη «σταθερότητα» και την «κοινωνική συνοχή», είτε κατηγορώντας ο ένας τον άλλο για «άκρο». Είναι φανερό ότι το διακύβευμα είναι το ποιος θα φανεί καλύτερος διαχειριστής. Δηλαδή, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι εξελίξεις με τη Χρυσή Αυγή επιδρούν στην υπό εξέλιξη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, που έχει προκύψει ως ανάγκη για την αστική τάξη, ποιος από τους δύο αστικούς πόλους θα ενισχυθεί. Εκεί εντάσσεται και η συζήτηση για μια πιο «σοβαρή Χρυσή Αυγή» και τη διαμόρφωση μιας «συνταγματικής ακροδεξιάς», που μπορεί να αποτελέσει εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο, όπως, για παράδειγμα, σε χώρες της ΕΕ, την Αυστρία, τη Νορβηγία ή τη Γαλλία. Στον «κοινό παρονομαστή» του νέου «εθνικού στόχου», που βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τη βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, αλλά αφορά μόνο την καπιταλιστική κερδοφορία, «χωράνε» όλοι όσοι θέλουν να διαχειριστούν το σύστημα. Αρα, ο ανταγωνισμός που υπάρχει ανάμεσα στα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που σοσιαλδημοκρατικοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς, είναι υπαρκτός αλλά αφορά στο «πάπλωμα» της διαχείρισης και όχι στην ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Επιδίωξη η τρομοκράτηση του λαού και ο εφησυχασμός
Αλλη μια επιδίωξη που επιχειρείται είναι να περάσει μέσα από διάφορες διαδρομές το κλίμα φοβίας, τρομοκρατίας αλλά και εφησυχασμού, ότι ...έχουν δρομολογηθεί οι εξελίξεις και πρέπει να περιμένουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Ταυτόχρονα γίνεται η αφορμή για να προχωρήσει παραπέρα και να ενισχυθεί το αστικό οπλοστάσιο, που μπορεί αργότερα να αξιοποιηθεί ενάντια στο εργατικό κίνημα με σκοπό την περαιτέρω ενίσχυση της καταστολής. Από την έως τώρα εξέλιξη και μεθοδολογία της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής φαίνεται να επιχειρείται να ανοίξουν παράθυρα προς αυτή την κατεύθυνση. Τέτοιες ενδείξεις ήταν οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που είχαν εξαγγελθεί για την παύση χρηματοδότησης των κομμάτων (που περιλάμβανε από την «εσχάτη προδοσία» μέχρι την «απειλή του δημοκρατικού πολιτεύματος», την «απειλή της διεθνούς ειρήνης» κ.λπ.), αλλά και η προσπάθεια να ενσωματωθούν οι κατευθύνσεις της ΕΕ στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Μένει βεβαίως στην πορεία να φανεί το ακριβές τους περιεχόμενο. Αλλωστε, οι αναλυτικές περιγραφές για εκπαίδευση στις σφαγές, για κρυμμένα οπλοστάσια, για τη μαφιόζικου τύπου λειτουργία της ναζιστικής οργάνωσης δεν αποσκοπούν στην αποκάλυψη της εγκληματικής της φύσης. Με τον έναν ή άλλον τρόπο επιδιώκεται οι εργαζόμενοι να κάτσουν στα αυγά τους, να μείνουν στη γωνιά.
Η λαϊκή πάλη θα απομονώσει το φασισμό και θα ανατρέψει και το γεννήτορά του
Είναι, λοιπόν, αναγκαία η επαγρύπνηση, η ετοιμότητα του λαού να παρέμβει στις εξελίξεις. Η Χρυσή Αυγή και η ναζιστική δράση δεν αντιμετωπίζεται μέσα από «συνταγματικά», «κοινοβουλευτικά», «δημοκρατικά» τόξα για μια δήθεν καλύτερη αστική δημοκρατία, που προτείνουν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις. Ο λαός χρειάζεται να υπερασπίζεται και να αξιοποιεί κάθε δυνατότητα και ό,τι έχει απομείνει σήμερα σε ελευθερίες και δικαιώματα, χωρίς όμως να τρέφει αυταπάτες ότι στις σημερινές συνθήκες, μέσα στο σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με την αστική δημοκρατία, που είναι η ίδια η δικτατορία των μονοπωλίων, μπορούν να εξασφαλιστούν πραγματικά τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή και με ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ, για τις εξελίξεις μετά το δολοφονικό χτύπημα της Χρυσής Αυγής (δημοσιεύτηκε στον «Ρ» στις 29 Σεπτέμβρη), κάλεσε το λαό και τη νεολαία σε μαζική καταδίκη και απομόνωση της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής και να είναι σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Υπογράμμιζε ότι:
- Το ναζισμό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το σάπιο αστικό κράτος, αλλά η λαϊκή συμμαχία που θα έχει στόχο να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει ναζιστικά μορφώματα.
- Ο λαός έχει αναφαίρετο δικαίωμα να αντιπαλεύει αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους, να διαμορφώνει τις προϋποθέσεις με μαζικούς όρους για την ανατροπή τους. Η λαϊκή πλειοψηφία έχει το δικαίωμα να αλλάζει και νόμους και θεσμούς με άλλους, που θα υπηρετούν μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς φασισμό, κρίσεις και πολέμους.
- Η εργατική τάξη, η πλειοψηφία του λαού έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί την επιλογή μιας ριζικής αλλαγής ενάντια σε δυνάμεις που δε θέλουν η κοινωνία να εξελιχθεί προς τα μπρος και επιστρατεύουν τη βία, την τρομοκρατία, το ναζισμό, την καταστολή για να την εμποδίσουν.
Δ. Κ.
