Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Ο τυχοδιωκτισμός και η ροπή στον κουκουλοφορισμό



Ο λαός δεν πρέπει να χάσει χρόνο σε αναχώματα τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν να τον εγκλωβίσουν σε διαχειριστικές αυταπάτες και στη λογική ότι αρκεί ένα «ντου», για να αλλάξουν τα πράγματα
Αποκαλυπτική της υπονομευτικής για το κίνημα στρατηγικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνέντευξη, που έδωσε ο επικεφαλής του την περασμένη Κυριακή, στην εφημερίδα «Εποχή», όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη δολοφονική επίθεση των παρακρατικών ενάντια στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στις 20 Οκτώβρη. Είπε ο Αλ. Τσίπρας: «Η σύγκρουση που έγινε την Πέμπτη, ανάμεσα στο ΠΑΜΕ και σε ομάδες με κουκούλες, αποδεικνύει ότι υπάρχει μια δραστηριότητα που αντικειμενικά λειτουργεί προβοκατόρικα, ανεξάρτητα προθέσεων. Γιατί εγώ δεν μπαίνω στη λογική που λέει ότι όσοι φοράνε κουκούλες και πετάνε είναι προβοκάτορες. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι αρκετοί από αυτούς είναι. Και έχει αποδειχθεί. Από τότε που τον Ιούνη πιάστηκαν αστυνομικοί με κουκούλες να κουβαλάνε ρόπαλα στην πλατεία Συντάγματος (...) Και ήταν χρυσαυγίτες». Για μια ακόμη φορά, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει ανοιχτά με την κουκούλα, την οποία θεωρεί κίνημα. Τη δολοφονική επίθεση της Πέμπτης, ο Τσίπρας την είδε σαν «σύγκρουση ανάμεσα στο ΠΑΜΕ και σε ομάδες με κουκούλες». Θεωρεί, μάλιστα, ότι πολλοί από αυτούς που ανέλαβαν να καθοδηγήσουν και να εκτελέσουν το δολοφονικό σχέδιο σε βάρος διαδηλωτών, δεν είναι προβοκάτορες, άρα έχουν ιδεολογικούς και άλλους λόγους για να χτυπήσουν με φονικά εργαλεία μια οργανωμένη ταξική διαδήλωση. Ακόμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περιορίζει στους χρυσαυγίτες, δηλαδή στην ακροδεξιά, το χώρο προέλευσης των προβοκατόρων, για να βγάλει λάδι κινήσεις, ομάδες και «πρωτοβουλίες» αυτοαποκαλούμενων αναρχικών, αντιεξουσιαστών και άλλων, με τους οποίους συναγελάζεται σε πορείες και κινητοποιήσεις. Κρύβει συνειδητά ότι τέτοιες ομάδες είναι βούτυρο στο ψωμί των μηχανισμών του κράτους, που είτε τις αλώνουν, είτε τις τροφοδοτούν για να κάνουν μαζί με τους κάθε λογής ακροδεξιούς και τραμπούκους των γηπέδων τη βρώμικη δουλειά σε βάρος του οργανωμένου λαϊκού κινήματος.
Λέει ακόμα ο Τσίπρας στην ίδια συνέντευξη: «(Αποδείχτηκε ότι) η περιφρούρηση σε τόσο μεγάλες και ογκώδεις διαδηλώσεις είναι μύθος. Δεν μπορεί να υπάρξει περιφρούρηση ενός μόνο μπλοκ όταν η διαδήλωση είναι παλλαϊκή. Οταν έχεις 500.000 κόσμο, όταν όλες οι σημαίες κυματίζουν στο Σύνταγμα, γιατί αυτό έγινε, και του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τόσες άλλες, δεν μπορείς να λειτουργείς με περιχαρακώσεις. `Η θα μπεις σε συνεννόηση για κοινή περιφρούρηση όλου του κόσμου ή αλλιώς δεν μπορείς, είναι μύθος». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δημιουργήσει άλλοθι για την αποδεδειγμένη έχθρα του προς κάθε τι οργανωμένο και περιφρουρημένο και εγκαλεί το ΠΑΜΕ ότι δε συνεννοήθηκε για την περιφρούρηση με ομάδες, που παίζουν το ρόλο του «Δούρειου Ιππου», για να μπουν οι προβοκάτορες στις συγκεντρώσεις, όπως έγινε την Πέμπτη με την κίνηση του «Δεν Πληρώνω» και άλλους. Κάθε συγκροτημένη δύναμη που διοργανώνει ή συμμετέχει σε μια διαδήλωση, έχει πρώτα αυτή την ευθύνη να περιφρουρήσει τα μπλοκ της και έτσι περιφρουρείται το σύνολο της κινητοποίησης. Για τους οπορτουνιστές, όμως, αυτά είναι ψιλά γράμματα, και ο λόγος δεν είναι η δεδομένη για το συγκεκριμένο χώρο έλλειψη πείρας από μαζικούς εργατικούς αγώνες. Στις περιφρουρημένες κινητοποιήσεις, βλέπουν προσπάθειες «περιχαράκωσης και αποκλεισμών». Αλλά η ψυχραιμία και η αποφασιστικότητα της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ ήταν αυτά που την Πέμπτη απέτρεψαν τα χειρότερα, κράτησαν την κινητοποίηση όρθια και απώθησαν τους παρακρατικούς, σε πείσμα των προβοκατόρων και του κράτους που ήθελαν να διαλυθεί η μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση.
Ισχυρίζεται, επίσης, ο Τσίπρας: «Κάπως άτσαλα η Αλέκα Παπαρήγα έκανε μια αναφορά στο ραδιοσταθμό "Κόκκινο". Νομίζω, όμως, ότι η τοποθέτησή της στη Βουλή - και προς τιμή της - αποκαθιστούσε αυτό το στραβοπάτημα που έκανε. Διότι τούτη την ώρα είναι στραβοπάτημα και ατόπημα να βάζουμε διαχωριστικές γραμμές εντός του λαϊκού κινήματος. Τούτη είναι η ώρα της συσπείρωσης, του κοινού αγώνα και του κοινού μετώπου απέναντι στον κοινό εχθρό, που είναι οι δυνάμεις του κεφαλαίου και της κυβέρνησης». Τίποτα «άτσαλο» και καμιά «αποκατάσταση» ή «στραβοπάτημα» δεν έκανε η Αλέκα Παπαρήγα. Είπε ότι την ώρα της επίθεσης το «Κόκκινο» ωρυόταν πως το Σύνταγμα δε είναι ιδιοκτησία του ΚΚΕ, ό,τι έλεγαν δηλαδή και οι προβοκάτορες για να επιτεθούν στην εργατική διαδήλωση. Δεν ήταν, όμως, μόνο ο ραδιοσταθμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε την ίδια μέρα ότι «η εναντίωση σε κάθε λογική μηχανισμών, ιδιαίτερα μηχανισμών τυφλής βίας, και στις στρατιωτικού τύπου αντιπαραθέσεις, είναι παρακαταθήκες», εξομοιώνοντας στο επίπεδο του μηχανισμού το οργανωμένο κίνημα και τους προβοκάτορες. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης μίλησε για «συγκρούσεις ροπαλοφόρων και κρανοφόρων», βάζοντας κι αυτός στο ίδιο τσουβάλι τους προβοκάτορες που επιτέθηκαν και την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ που αμύνθηκε στην επίθεση για να προστατέψει τη μαζική εργατική διαδήλωση. Στην ιστοσελίδα της Ενωσης Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ αναρτήθηκαν άρθρα στα οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρεται: «Ιστορική η ευθύνη του ΚΚΕ που λειτούργησε απροκάλυπτα ως βραχίονας του κράτους, αναλαμβάνοντας με στρατιωτικό τρόπο την περιφρούρηση της Βουλής απέναντι στα πλήθη των διαδηλωτών που βρέθηκαν αντιμέτωποι, αντί με τις αλυσίδες των ΜΑΤ, με τις κρανοφόρες και καδρονοφόρες διμοιρίες του ΚΚΕ (...) Δυστυχώς, η συγκεκριμένη ομάδα δεν αρκέστηκε να χτυπήσει την περιφρούρηση του ΚΚΕ (κάτι που, ενδεχομένως, θα μπορούσε να δικαιολογηθεί με κάποιον τρόπο) - οι πέτρες και οι μολότοφ χτυπούσαν και κόσμο που δεν ανήκε στα ΚΝΑΤ». Δηλαδή, απροκάλυπτο σιγόντο στους προβοκάτορες να χτυπούν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, με επιχειρηματολογία ταυτόσημη με αυτή που διοχετεύει η ασφάλεια μέσα από επίσημα και ανεπίσημα κανάλια.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, που δεν μπορεί να κρύψει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η ροπή του προς τον κουκουλοφορισμό είναι εξηγήσιμη. Στο χώρο των οπορτουνιστών υπάρχουν δυνάμεις συμβιβασμένες με το σύστημα και την κυριαρχία των μονοπωλίων, δεν πιστεύουν στην ταξική πολιτική πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και προβάλλουν σαν δήθεν φιλολαϊκή διέξοδο, μια κυβέρνηση που θα συμβιβάσει τάχα εχθρικά ταξικά συμφέροντα, αυτά των μονοπωλίων και αυτά του λαού, εξωραΐζοντας τον καπιταλισμό. Δηλαδή, μια ανεφάρμοστη πολιτική, όπως είναι ο περιορισμός της κερδοφορίας των μονοπωλίων, για να ανακουφιστεί ο λαός με αναδιανομή εισοδημάτων. Αλλά εκτός από τους συμβιβασμένους μικροαστούς, υπάρχουν στις γραμμές του και οι «ανυπόμονοι» μικροαστοί, που νομίζουν πως μια «έφοδος στο κοινοβούλιο», θα ανατρέψει την αντιλαϊκή κυβέρνηση και θα δώσει φιλολαϊκή λύση. Ετσι, ο κυβερνητισμός τους, με δεδομένη τη λαϊκή αγανάκτηση, τους ωθεί να στρέψουν το λαό σε ανώδυνες για το σύστημα ενέργειες, που φαντάζουν ανατρεπτικές, αλλά αφήνουν ανέγγιχτη και την καπιταλιστική ιδιοκτησία και το αστικό κράτος. Γενικά, σε συνθήκες κρίσης και μαζικής έκφρασης της λαϊκής αγανάκτησης, οι δυνάμεις του οπορτουνισμού όλων των αποχρώσεων κυριαρχούνται από την πεποίθηση ότι ένα «ντου» μπορεί να φέρει εκλογές και μέσα από αυτές να αναδειχτεί τάχα φιλολαϊκή κυβέρνηση. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αναλάβει και πρωτοβουλίες για τη συνεργασία της «αριστεράς», συμμετέχοντας σε διεργασίες με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Αρμα Πολιτών του Γ. Δημαρά, με στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αποχώρησαν, όπως η Σ. Σακοράφα και ο Π. Κουρουμπλής, και άλλους, πιστεύει πως θα αναβαθμιστεί ο ρόλος του στην αστική διαχείριση, αφού δεν αμφισβητεί την αστική εξουσία και την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, θέλει να παραμείνει η χώρα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και ζητάει καλύτερη διαπραγμάτευση για τα επόμενα δάνεια και μνημόνια. Μια τέτοια κυβέρνηση επιδιώκουν και επαγγέλλονται φιλολαϊκή διαχείριση με τα ίδια υλικά που χρησιμοποιούν οι αστικές κυβερνήσεις. Πιστεύουν μάλιστα ότι αν ο κόσμος φοβηθεί από φωτιές, συγκρούσεις, κ.ά., θα πέσει στα μαλακά με μια κυβέρνηση που θα εμφανίζεται να κάνει «αγωνιστική» δήθεν διαχείριση στο σύστημα.
Αυτή τους η στόχευση και το γεγονός ότι ο χώρος στον οποίο ανθούν και δρουν οι προβοκάτορες έχει σαφή προσανατολισμό ενάντια στο οργανωμένο και το ταξικό, είναι που τους κάνει να δίνουν άλλοθι στην κουκούλα, να την παρουσιάζουν σαν κίνημα, να ανακαλύπτουν ιδεολογίες πίσω από τις κοτρόνες και τα μάρμαρα που με δολοφονικές προθέσεις εκτοξεύονται σε βάρος εργαζόμενων και άλλων λαϊκών ανθρώπων. Καμιά ανοχή δεν πρέπει να δείξει ο λαός στους προβοκάτορες και τους παρακρατικούς, σε όσους αφήνουν έστω και μια χαραμάδα που διευκολύνει το σύστημα να δικαιολογήσει και να νομιμοποιήσει τη δράση τους. Συνεπής ταξική οργάνωση και δράση παντού, γερό το ΠΑΜΕ στους χώρους δουλειάς, ισχυρό ΚΚΕ και αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών σε βάρος των αστικών κομμάτων και των παραφυάδων τους, για να ανοίξει ο δρόμος υπέρ του λαού.

Πάμπλουτοι σε φτώχεια...


Οταν έφτασαν οι Καίσαρες από τις Βρυξέλλες και παραμάζωξαν τον κόσμο στις γυάλινες αρένες έκλεισα τα μάτια και τ' αυτιά μου για λίγο. Να περισωθώ. Να σκεφτώ σαν άνθρωπος, ανθρώπους γύρω μου. Γνωστούς κι αγνώστους. Ολους αυτούς που υποχρεωθήκαμε ν' ακούμε πόσο πάμπλουτοι σε θεσμοθετημένη φτώχεια είμαστε, πόσο περισσότερα από μας θα συνεισφέρουν εθελοντικά οι τραπεζίτες στο θηριώδη βωμό, στο θυσιαστήριο της ανθρώπινης υπόστασης.
Εκλεισα για να μην ακούω πόσο θα τρέχουμε τώρα ελεύθεροι σαν υβριδιακά ελαφάκια στο οικολογικό πάρκο της μοδέρνας κερδοσκοπίας με περασμένους χαλκάδες στα τέσσερα πόδια μας, βάρους ενός τόνου σίδερο αλαφρυμένους κατά μερικά κιλά.
Εκλεισα και τη λογική μου γιατί μέρες που είναι θυμάμαι τις αφηγήσεις των πεθαμένων μου γονιών για το μεγάλο πόλεμο. Βομβαρδισμοί, στρατόπεδο συγκέντρωσης... και στα δέκα χρόνια μετά να γεννιέμαι εγώ στο πλυσταριό, πάνω απ' το μπακάλικο του Ματαράγκα στο Κουκάκι.
Αν η φτώχεια συμπυκνωμένη σε κακοήθεις αριθμούς και άθλια αρκτικόλεξα αθλίων συμφερόντων των καπιταλιστών ήταν, όπως θέλει η επικοινωνιακή τους κατά Μόσιαλον πολιτική, χαλάζι σε συσκευασία χαλικιού, τότε είμαστε όλοι «πλούσιοι» θαμμένοι κάτω από λόφους φτώχειας. Δεν αντέχω πια όπως πολλοί κάτοικοι της γιγάντιας σε αγώνες ελευθερίας ψωροκώσταινας, μήτε να τους ακούω. Μιλάνε για δισ., κουρέματα, χρέη, κινδύνους, ζώνες και παραζώνες, θυσίες, πατρίδες με λιγότερο σεβασμό απ' ό,τι οι κοκκινόβρακοι ψαλιδόκωλοι αποικιοκράτες, μίλαγαν σε ιθαγενείς εξωτικών νησιών στον Ειρηνικό Ωκεανό όταν ξεβράζονταν με τα μουσκέτα οπλισμένα απέναντι σε έκπληκτα γυναικόπαιδα με λουλουδάκια και κοχύλια για παιχνίδια.
Ρυτιδιάζουν κι ανάμεσα στα φρύδια τους σχηματίζεται η ιδέα του αγκυλωτού, η αυτοπεποίθηση της ανώτερης τάξης των ληστών, των τοκιστών και σουλατσαδόρων της εξουσίας. Οχι απλώς επειδή κυριαρχεί η Γερμανία στην ΕΕ, αλλά επειδή τη βαθιά ναζιστική της εκδοχή την έχουν μέσα τους ως κίνητρο ζωής και επιβίωσης.
Με κλειστά μάτια κι αυτιά βλέπω κι ακούω τον κύριο Γιώργο που μετά από 28 χρόνια σκουπιδιάρης έσωσε την πατρίδα του παίρνοντας εκκαθαριστικό 15νθημέρου 15 ευρώ.
Με κλειστά μάτια κι αυτιά ακούω τη βουβή οργή και την ανέλεγκτη αδιέξοδη ντροπή της Κατερίνας και του Μπάμπη που είναι κι οι δυο άνεργοι δυο χρόνια τώρα, χωρίς πια επίδομα ανεργίας, με δυο κορίτσια στο Δημοτικό. Ο ύπνος τους ο λιγοστός μυρίζει πυρκαγιά.
Αισθάνομαι τις δέκα μανάδες που κάθε μέρα ζητιανεύουν «μια δουλειά για το παιδί» που έφτασε τα είκοσι εφτά κι έχει ήδη νταραβέρια με γιατρούς για την κατάθλιψη.
Μοιράζομαι και μυρίζομαι εκείνη την παραίτηση - οιμωγή του γέρου που στη μοναξιά του, με ευνουχισμένη την ψωροσύνταξη, μου ψιθύρισε: «εγώ ας πεθάνω, κοντά είμαι. Εσείς να δείτε τι θα κάνετε»...
Δε μιλάω για τα παιδιά. Τα μικρά, τα νηστικά και τους εφήβους με την πίκρα σαν υποχρεωτική τσίχλα. Δε μιλάω. Γιατί όποιος μιλήσει πρέπει να κρατάει και όπλα φονικά του οχτρού κι η ώρα δεν έφτασε ακόμα για πολλούς κι αμέτρητους μουγκούς, μα αποφασισμένους...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Αιφνιδιασμός από Fitch: Μας κηρύσσει σε "ολική χρεοκοπία"!(ο λαός το έχει καταλάβει για τα καλά !!!!)





Mια εξαιρετικά δυσάρεστη και απρόσμενη εξέλιξη είχαμε πριν μερικές ώρες, εξέλιξη που αν «τριτώσει» μπορεί να έχει κρίσιμα αρνητικές παρενέργειες ακόμα και αε αυτή την θνησιγενή απόφαση του «κουρέματος» κατά 50% του ελληνικού χρέους της Συνόδου Κορυφής: Ο τρίτος μεγαλύτερος οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch Ratings μας βγάζει σε καθεστώς κανονικής χρεοκοπίας (!) λόγω του 50%, δεν δέχεται τον εθελοντικό χαρακτήρα δηλαδή, του «κουρέματος» και πέρα από αυτό η όλη πρόβλεψή της  για την Ελλάδα είναι «μαύρη».
Για την ακρίβεια πιο «μαύρη» δεν γίνεται: Εκτιμά ότι μετά την ανταλλαγή ομολόγων το χρέος θα διαμορφωθεί στο 142% του ΑΕΠ το 2013, ενώ για να μειωθεί στο 120% έως το 2020 εκτιμά ότι το ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτών θα πρέπει να ανέλθει στο 85% για ομόλογα αξίας 205 δισ. ευρώ.
Άρα βγάζει … offside την τρόϊκα και ειδικά την Γερμανία, η οποία υποστηρίζει ότι μόνο με το 50% του χρέους θα φτάσουμε το 2020 στο έλλειμμα του 120%.(ανακάλυψαν την Αμερική )
Η Fitch Ratings, αναφέρει επίσης ότι η  Ελλάδα θα συνεχίσει να έχει υψηλό χρέος μετά το «κούρεμα» 50%, ενώ περαιτέρω προβλήματα μπορεί να δημιουργήσουν οι προοπτικές ασθενούς ανάπτυξης και η βούληση της χώρας να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, επισημαίνει.
Ένας από τους κυριότερους λόγους γιατί η απομείωση 50% δεν θα οδηγήσει σε αντίστοιχη μείωση του συνολικού ελληνικού δημοσίου χρέους είναι το γεγονός, όπως αναφέρει η Fitch, ότι οι επίσημοι δανειστές (τα κράτη της Ευρωζώνης, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ) διακρατούν το 30% του κρατικού χρέους και δεν αναμένεται να συμμετάσχουν στη συμφωνία.
Οσο για το ότι το σχεδιαζόμενο «κούρεμα» κατά 50% στο ελληνικό κρατικό χρέος συνιστά χρεοκοπία αυτό σημαίνει ότι εφόσον γίνει αποδεκτή «η ονομαστική μείωση κατά 50% στην προτεινόμενη ανταλλαγή ομολόγων θα θεωρηθεί από τον οίκο ως γεγονός χρεοκοπίας (default event)», σύμφωνα με τα κριτήρια που έχει, τονίζεται! 
Εδώ πλέον ανακύπτουν και άλλα ζητήματα: Αν ακολουθήσουν και οι άλλοι δύο της παρέας των μεγάλων οίκων αξιολόγησης (αναμένεται κατά σειρά η Moody’s και τελευταία η S&P) και πουν και αυτοί ότι πρόκειται για χρεοκοπία, αυτομάτως η ΕΚΤ βάσει του καταστατικού της θα πρέπει να σταματήσει να εγγυάται την αξία των ελληνικών ομολόγων!
Και βέβαια, είναι πολύ πιθανό να επηρεάσει η απόφαση των τριών και την απόφαση της ISDA για το αν θα συνιστά πιστωτικό γεγονός η ανταλλαγή ομολόγων, μια αξιολόγηση η οποία βέβαια δεν συνδέεται άμεσα με τις αξιολογήσεις των οίκων.
Επιπλέον αρνητική εκτίμηση για τα οφέλη της απομείωσης είναι για τη Fitch οι ενδεχόμενες υποχρεώσεις της κυβέρνησης καθώς ο κρατικός χρηματοπιστωτικός και μη – χρηματοπιστωτικός τομέας, ο οποίος έχει έκθεση 84 δισ. ευρώ στα ομόλογα, θα επωμιστεί σημαντικές ζημιές από την απομείωση του 50%.
Τον περασμένο Ιούλιο, η Fitch, σχολιάζοντας τη συμφωνία για απομείωση 21% στο χρέος που κατέχουν ιδιώτες, είχε πει ότι θα έβαζε την Ελλάδα σε καθεστώς «περιορισμένης χρεοκοπίας» (restricted default). Στην ίδια απόφαση κατέληξαν και οι άλλοι δύο οίκοι. Τα προβλήματα που δημιούργησαν στις συναλλαγές των ελληνικών εταιρειών στο εξωτερικό ήταν τεράστια, αφού πρακτικά έβγαλαν τις ελληνικές τράπεζες από την διεθνή τραπεζική αγορά.
Το πιο εντυπωσιακό είναι η σιωπή του υπουργείου Οικονομικών, της κυβέρνησης γενικότερα, αλλά και των μεγάλων ΜΜΕ που δεν έχουν καν μεταδώσει την είδηση, αρκούμενοι να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τους πολίτες που «αμαύρωσαν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου». Γι αυτούς που αμαυρώνουν τις ζωές των Ελλήνων καθημερινά, δεν λένε τίποτα…

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Φυσικά και (είναι;) δεν είναι προδότης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά...

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, δεν είναι προδότης. Και δεν μπορεί να είναι προδότης για έναν πρακτικό λόγο, εκτός των αντικειμενικών: Γιατί δεν έχει καμία εκτελεστική αρμοδιότητα.(σε αυτή την ψεύτικη δημοκρατία)  Άλλοι είναι οι προδότες. 
Ευθύνες, με την έννοια των ευθυνών που προκύπτουν από πράξεις και ενέργειες για την εξέλιξη της τραγωδίας που βιώνει η χώρα, δεν έχει.
Αλλά όταν υποφέρει το 80% των ανθρώπων αυτής της χώρας από πράξεις και παραλείψεις των πολιτικών του ηγετών, θέλει να νιώσει ότι ο ανώτατος άρχοντας είναι κοντά του. Αυτό σημαίνει και "Πρόεδρος της Δημοκρατίας". Δημοκρατία είναι η βούληση του λαού και ο επικεφαλής της οργανωμένης κρατικής οντότητας μιας Δημοκρατίας είναι ο Πρόεδρός της.
Οι πολίτες το μόνο που ήθελαν από τον Κάρολο Παπούλια ήταν μία δήλωση συμπαράστασης. Την οποία δεν έκανε ποτέ.(καλύπτοντας ποιους ;) Και μέχρι εκεί.
Με αυτή την έννοια, ας συγχωρήσει αυτούς που τον εξύβρισαν με τόσο βαριά έκφραση. Είναι απλά απελπισμένοι και νιώθουν ότι και αυτός δεν βρίσκεται τόσο κοντά τους όσο θα μπορούσε.
Και θα πρέπει να θυμάται ότι δεν μπορεί η Iστορία να καταδικάζει μόνο βασιλείς και να αθωώνει μονίμως τους Προέδρους Δημοκρατίας. Βέβαια, αυτό δεν αφορά μόνο τον Κάρολο Παπούλια. Απλά πράγματα...
Αλλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με το να φύγει, "έριξε νερό στο μύλο" της κυβέρνησης. Η οποία δια του υπουργείου Προ.Πο., έχει τεράστιες ευθύνες για την εξέλιξη της κατάστασης και την ματαίωση των παρελάσεων. Το χάος ευνοεί τα κυβερνητικά σχέδια, γιατί φοβίζει...
Ας δούμε την δήλωσή του Προέδρου της Δημοκρατίας ολόκληρη:
"Λυπάμαι για τους υβριστές. Διάλεξαν μια μέρα που είναι ντροπή τους και είναι και νέοι άνθρωποι
εμείς πολεμήσαμε για την Ελλάδα 15 χρονών ήμουν αντάρτης και πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς μην μου λένε τώρα "Παπούλια προδότη" ποιος είναι ο Παπούλιας προδότης να ντρέπουνται, να ντρέπουνται τιμάω την πόλη την τιμούσα χρόνια, έρχομαι εδώ για να τιμήσω αυτή την ημέρα εδώ στη Θεσσαλονίκη σ' αυτή την ιστορική πόλη, δεν φοβάμαι γιατί αυτή είναι μια μικρή απαράδεκτη μειοψηφία. 
Ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει πού πάει, γι' αυτό και δέχεται όλες αυτές τις πιέσεις και όλα αυτά τα μέτρα που είναι σε βάρος των ασθενέστερων και των αδύνατων πιστεύει ότι μια μέρα θα ξημερώσει καλύτερη γι αυτό πιστεύουμε όλοι γι' αυτό και είμαστε εδώ και λυπάμαι πάρα πολύ που αμαυρώνουν αυτή την μέρα, μια ιστορική μέρα που ανήκει στον ελληνικό λαό, δεν ανήκει σ' αυτούς".
 (είναι αργά για δάκρυα κύριε πρόεδρε ...!!)



Μέτρα «στάχτη στα μάτια» από τον Ομπάμα



Οι άστεγοι στις ΗΠΑ πολλαπλασιάζονται καθώς πολλοί άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--
Τη μέθοδο του «κουρέματος», καθώς φαίνεται, υιοθετεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, μέθοδο που την παρουσιάζει φυσικά ως μέτρα για την ανακούφιση των καταχρεωμένων νοικοκυριών και φοιτητών, μέτρα που εντάσσονται στο υποτιθέμενο «πακέτο πρωτοβουλιών για την τόνωση της οικονομίας», που δεν χρειάζονται την έγκριση του Κογκρέσου, αναμένεται να παρουσιάσει αυτήν την εβδομάδα ο πρόεδρος των ΗΠΑ.
Καταρχήν, για τα στεγαστικά δάνεια με δηλώσεις του από το Λας Βέγκας της πολιτείας Νεβάδα, όπου έχουν καταποντιστεί οι τιμές ακινήτων τα τελευταία χρόνια, τη Δευτέρα ο Ομπάμα ανακοίνωσε το σχέδιο των ομοσπονδιακών αρχών να βοηθήσουν ορισμένους ιδιοκτήτες ακινήτων να μειώσουν τις δόσεις του στεγαστικού τους δανείου, έτσι ώστε να αποφύγουν κατάσχεση του σπιτιού τους από τις τράπεζες. Το εν λόγω σχέδιο θα διευκολύνει τη μετατροπή των στεγαστικών δανείων σε άλλα με μικρότερο επιτόκιο και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Ωστόσο, όρος για την ένταξη στο πρόγραμμα είναι οι ιδιοκτήτες ακινήτων να πληρώνουν κανονικά μέχρι σήμερα το δάνειό τους, γεγονός που σημαίνει ότι χιλιάδες οφειλέτες, για τους οποίους οι τράπεζες έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες κατάσχεσης, ρίχνονται στον Καιάδα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, δεν πρόκειται να ενταχθούν σε αυτό περίπου 11 εκατομμύρια Αμερικανοί που καθυστερούν τις δόσεις και έχουν φτάσει να οφείλουν, με τους τόκους υπερημερίας, ποσά σχεδόν διπλάσια από την αξία του σπιτιού τους, καθώς και ακόμη 6 εκατομμύρια Αμερικανών που ήδη βρίσκονται στα πρόθυρα κατάσχεσης. Εξάλλου η πρωτοβουλία αυτή δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο παρά μερική επέκταση του ήδη υφιστάμενου ομοσπονδιακού προγράμματος για την «επαναδιαπραγμάτευση των δανείων».
Αναλόγου περιεχόμενου μέτρο «στάχτη στα μάτια», είναι αυτό που ανακοίνωσε ο Ομπάμα για τα φοιτητικά δάνεια, από την πολιτεία του Κολοράντο. Ενα ζήτημα που δείχνει το βαθιά ταξικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος, όπου οι φοιτητές από λαϊκά κυρίως στρώματα παίρνουν δάνειο για να σπουδάσουν και έπειτα καλούνται να ξεπληρώσουν όσο εργάζονται... αν εργάζονται. Το μέτρο υποτίθεται «διευκολύνει» τους απόφοιτους να θέσουν ανώτατο όριο πληρωμών των δανείων τους ίσο με το 10% των αποδοχών τους, μέτρο το οποίο αρχικά επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ το 2014, αλλά θα τεθεί σε εφαρμογή δύο χρόνια νωρίτερα. Επίσης προβλέπεται η «ενοποίηση» των δανείων των φοιτητών ώστε να μην έχουν να πληρώνουν πολλούς οφειλέτες κάθε μήνα...
  • Μπορεί η αστυνομία να διέλυσε την κατάληψη της «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ», αλλά η βία την οποία άσκησε και άφησε πολύ βαριά τραυματισμένο - βαρύτατο τραύμα στο κεφάλι από δακρυγόνο - έχει προκαλέσει έκρηξη της οργής στο Οκλαντ. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται ενόσω ο 24χρονος Σκοτ Ολσεον συνεχίζει να νοσηλεύεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, ενώ συνδικάτα και οργανώσεις καλούν τη Δευτέρα σε γενική απεργία στο Οκλαντ του Σαν Φρανσίσκο.

Ερχεται νέο σάρωμα σε Εργασιακά - Ασφαλιστικό



Οδοστρωτήρας για τους εργαζόμενους και το λαό το Σύμφωνο για το Ευρώ και η δανειακή σύμβαση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας
Ο λαός οργανωμένος, με μαζικά ταξικά συνδικάτα και ισχυρό ΚΚΕ, μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια, να τους ανατρέψει και να φέρει τα πάνω κάτω προς όφελός του
Το πρώτο μεγάλο και διαπιστωμένο θύμα του πρόσκαιρου συμβιβασμού, που επήλθε προχτές στις Βρυξέλλες μεταξύ των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και των τραπεζών, για τη διαχείριση της σοβούσας οικονομικής κρίσης, είναι το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η περιουσία του οποίου λεηλατείται.
Ταυτόχρονα, με τα νέα δάνεια ύψους 130 δισ. ευρώ, που συμφωνήθηκε να χορηγηθούν στην κυβέρνηση από την τρόικα (ΕΕ - ΔΝΤ και ΕΚΤ), ο ελληνικός λαός, αν δεν ανατρέψει την εξουσία τους, αλυσοδένεται πισθάγκωνα για τις επόμενες δεκαετίες, σε μια πολιτική σκληρής λιτότητας και αλλεπάλληλων ανατροπών, σε συνεννόηση της εκάστοτε κυβέρνησης με τους δανειστές της, με τους οποίους μάλιστα αναβαθμίζει τη συνεργασία της σε ό,τι αφορά το εκτελεστικό κομμάτι των νέων δανειακών συμβάσεων.
Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών, για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της Συνόδου Κορυφής. Μια συνέντευξη που κυριολεκτικά μετατράπηκε σε προκλητικό για το λαό προπαγανδιστικό σόου, αφού, ο Ευάγ. Βενιζέλος παρουσίασε:
  • Το συμβιβασμό για τον τρόπο αντιμετώπισης του ελληνικού χρέους, ως «νίκη της Ελλάδας»!
  • Τη συμφωνία για ελεγχόμενη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, με διαγραφή 100 δισ. ευρώ από το κρατικό χρέος, ως προσωπική του νίκη, λέγοντας ότι «εγώ προσωπικά έχω να απολογηθώ ότι ελάφρυνα από τις πλάτες του λαού 100 δισ. ευρώ από το δημόσιο χρέος».
  • Τις αξιώσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ευρωζώνης για «στενότερη εποπτεία» της ελληνικής οικονομίας, με τη συνεχή παρουσία του κλιμακίου της τρόικας, ως «πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης».
Σε ερώτηση, αν θα επιβληθούν νέα μέτρα, ο υπουργός απάντησε ότι «αν εφαρμοστούν τα ήδη ψηφισθέντα μέτρα του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και των εφαρμοστικών νόμων, δεν θα απαιτηθεί ούτε μείωση των μισθών και των συντάξεων, ούτε και νέα φορολογικά μέτρα». Πρόκειται για μέτρα που ούτως ή άλλως επιδεινώνουν τους όρους φτώχειας για εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν είναι τα τελευταία. Τόσο η νέα δανειακή σύμβαση, που θα παρουσιαστεί και θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή στο τέλος του 2011, όσο και οι υποχρεώσεις της κυβέρνησης που πηγάζουν από το «Σύμφωνο για το ευρώ», καθιστούν βέβαιες νέες ανατροπές προς όφελος της πλουτοκρατίας.
Ο μηχανισμός για το «κούρεμα»
Με βάση την απόφαση των Βρυξελλών, από το σύνολο του κρατικού χρέους, που εκτιμάται ότι κινείται γύρω από τα 350 δισ. ευρώ, η ρύθμιση του «κουρέματος» αφορά τα 200 δισ. περίπου. Τα υπόλοιπα 150 δισ. ευρώ θεωρούνται «μη εμπορεύσιμα» και αφορούν ομόλογα που είτε αποτελούν δάνειο της τρόικας, είτε βρίσκονται με τη μορφή εγγυήσεων στην ΕΚΤ, είτε έχουν εκδοθεί σε άλλο νόμισμα. Τα 200 ευρώ που θα υποστούν «κούρεμα» κατά 50%, βρίσκονται κυρίως σε ελληνικές τράπεζες και Ασφαλιστικά Ταμεία, αλλά και σε ξένες τράπεζες.
Το πώς ακριβώς θα γίνει το «κούρεμα», το αν θα υπάρχει επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής τους, ποιο θα είναι το επιτόκιο και άλλα στοιχεία που συνδέονται με τις τοκοχρεολυτικές δόσεις που θα επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός μετά το «κούρεμα», δεν είναι ακόμα γνωστά. Οπως αναφέρεται στη Δήλωση Κορυφής της Συνόδου «το νέο πρόγραμμα θα πρέπει να συμφωνηθεί έως το τέλος του 2011 και η ανταλλαγή ομολόγων να εφαρμοστεί στις αρχές του 2012».
Πάντως, με βάση την απόφαση της Τετάρτης:
  • Στόχος της συγκεκριμένης ρύθμισης του χρέους είναι «να διασφαλίσει την απομείωση της σχέσης του χρέους προς το ΑΕΠ, με στόχο να φτάσει το 120% έως το 2020».
  • Το πρόγραμμα διαχείρισης του χρέους προβλέπει ότι η Ελλάδα θα πάρει δάνεια από την τρόικα ύψους 130 δισ. που θα αξιοποιηθούν πρώτον για την πληρωμή ομολογιακών τόκων και δεύτερον για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών.
  • Στην Ελλάδα, θα εγκατασταθεί ειδικός μηχανισμός της τρόικας. Οπως αναφέρεται, «η Επιτροπή, σε συνεργασία με τους υπόλοιπους εταίρους της στην Τρόικα, θα συγκροτήσει για τη διάρκεια του προγράμματος επιτόπου εποπτική ικανότητα, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής εθνικών εμπειρογνωμόνων, σε στενή και συνεχή συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και την Τρόικα για την παροχή συμβουλών και συνδρομής ώστε να διασφαλιστεί η έγκαιρη και πλήρης εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων».
  • Παράλληλα, και μαζί με το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων που έχει αποφασιστεί «η Ελλάδα δεσμεύει μελλοντικές ταμειακές ροές από το πρόγραμμα "Ηλιος" ή άλλα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις πέραν των ήδη περιλαμβανομένων στο πρόγραμμα προσαρμογής για την περαιτέρω μείωση του χρέους».

Οργανωμένος ο λαός είναι πανίσχυρος και ικανός να νικήσει



Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την 71η επέτειο της 28ης Οκτώβρη
Σε ανακοίνωση για την 71η επέτειο της 28ης Οκτώβρη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Το ΟΧΙ του λαού το 1940, που εξελίχθηκε σε παλλαϊκή και ένοπλη αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ κατά της τριπλής Κατοχής, με καθοδηγητή και κύριο αιμοδότη το ΚΚΕ, αποδεικνύει ότι όταν ο λαός οργανωθεί και συνειδητά παλέψει για το δίκιο του, γίνεται πανίσχυρος και ικανός να αντιμετωπίσει κάθε εχθρό του.
Το ΚΚΕ και πάλι σαλπίζει κάλεσμα λαϊκής συμμαχίας και αντεπίθεσης. Ο θανάσιμος εχθρός για το λαό είναι τα μονοπώλια, η εξουσία τους, τα κόμματα και οι οργανισμοί που τους υπηρετούν. Πατριωτισμός για τους εργαζόμενους είναι να σωθεί ο λαός, όχι τα μονοπώλια, η ΕΕ και ο ξεπερασμένος καπιταλισμός, που μόνο φτώχεια, κρίσεις, χρεοκοπία και πολέμους φέρνουν στους λαούς.
Ο μόνος δρόμος, για να βάλει ο λαός τέλος στις βάρβαρες θυσίες και στα μνημόνια που του επιβάλλουν, να κατακτήσει τα σύγχρονα δικαιώματά του και να προστατεύσει τη χώρα από τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές και πολέμους, είναι ένας και μοναδικός: Να παλέψει για τη δική του εξουσία, να γίνει αφεντικό στον πλούτο που παράγει, μετατρέποντας τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και το φυσικό πλούτο σε λαϊκή περιουσία, αποδεσμεύοντας τη χώρα από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ετσι μπορεί, από θέση ισχύος, να διαγράψει το κρατικό χρέος προς τα μονοπώλια, να υπερασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, να αναπτύξει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχει ο λαός απέναντι στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Ο δικός τους, ο αστικός, πατριωτισμός αφορά αποκλειστικά και μόνο την προστασία των συμφερόντων τους, της εξουσίας και του εκμεταλλευτικού τους συστήματος. Σήμερα θυσιάζουν τα δικαιώματα του λαού, παίρνουν τα πιο βάρβαρα μέτρα εναντίον του, προκειμένου να προστατευθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, η Ευρωζώνη και η ΕΕ. Τα αστικά κόμματα έκαναν πάντα τα ίδια σε βάρος του λαού. Το 1941 - 1944 ή εγκατέλειψαν το λαό στο έλεος των κατακτητών, καταφεύγοντας μαζί με τον κρατικό χρυσό στους Αγγλους, ή συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους Γερμανοϊταλούς και Βούλγαρους κατακτητές.
Οι θυσίες του αγώνα, ο μαζικός ηρωισμός, ανοίγουν το δρόμο για τη νίκη απέναντι στις οδυνηρές συνέπειες της υποταγής. Συμπόρευση με το ΚΚΕ, όλοι στον αγώνα, για τη λαϊκή συμμαχία της αντεπίθεσης και της ανατροπής. Κάτω η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Νόμος είναι το δίκιο του λαού και η λύση είναι η δική του εξουσία, η ανάπτυξη προς όφελός του».

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Στις αδιέξοδες συμφωνίες τα γιαούρτια τα ακολουθούν οι πέτρες...και ο λαϊκός ξεσηκωμός

Μια συμφωνία που ήρθε πολύ αργά, βασίζεται σε λάθος δεδομένα, θα επιχειρηθεί να εφαρμοστεί από λάθος(επικινδύνους ) ανθρώπους και έχει ανέφικτους στόχους. Και βέβαια είναι καταδικασμένη ως αδιέξοδη, να αποτύχει και μάλιστα πολύ γρήγορα: Μέχρι τον Ιούνιο του 2012, το αργότερο, πρακτικά θα έχει καταρρεύσει. Και θα φέρει πιο κοντά από ποτέ την χώρα στην εγκατάλειψη της ευρωζώνης για να καταφέρει να επιβιώσει.
Αυτή είναι η συμφωνία γα το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50% και τα συμπαρομαρτούντα αυτής, δηλαδή η επιτροπεία της ελληνικής οικονομίας από τους Γερμανούς, η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών κλπ.
Μεγάλη χαμένη βέβαια η Ελλάδα, οι πολίτες της οποίας όσο αργούν να πάρουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους και να αναγκάσουν την νυν κυβέρνηση να παραιτηθεί, τόσο θα καθυστερήσουν να βρουν μία πραγματικά βιώσιμη λύση.
Οι μοναδικοί που έχουν δικαίωμα να πανηγυρίζουν είναι οι Γερμανοί, οι οι οποίοι πληρώνουν ελάχιστα, αλλά το βασικότερο είναι ότι με το «κούρεμα» των νυν χρεών θεωρούν ότι θα πληρώσουν αυτά που δάνεισαν και δανείζουν, αλλά και αυτοί μεσοπρόθεσμα θα βγούν χαμένοι. Κέρδισε η Μέρκελ το στοίχημα να πληρώσουν οι τράπεζες (όχι οι γερμανικές οι οποίες είχαν προλάβει να «ξεφορτώσουν» από τον Μάϊο του 2010) και πάει στην Γερμανία και λέει «Δεν θα πληρώσετε εσείς».
 
Σύντομα θα καταδειχθεί ότι το μάνατζμεντ που κάνουν στην Ευρώπη είναι τραγικό και οδηγεί σε κατάρρευση ολόκληρης της Ευρώπης, αλλά αυτό είναι κάτι που θα συζητήσουμε μελλοντικά.(Σιγά το νέο )
Κεντρική ιδέα και στόχος του όλου εγχειρήματος είναι η δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων στην ελληνική οικονομία και μάλιστα στο πρώτο τρίμημο του έτους. Δεν θα τα έχουν. Είναι πρακτικά αδύνατον να τα έχουν. Αντίθετα η ύφεση θα βαθαίνει και κάθε μέτρο που λαμβάνουν θα οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Έχουν κάνει ένα κρίσιμο λάθος: Έχουν «μυθοποιήσει» την φοροδιαφυγή.
Θεωρούν την φοροδιαφυγή ως τον «κρυμμένο θησαυρό» τον οποίο αν τον βρούν θα λύσουν το πρόβλημα. Αυτό είναι το βασικό λάθος τους. Δεν μπορούν να σκεφθούν ότι φοροδιαφυγή όπως την εννοούν, δηλαδή χρήμα που να βγαίνει από την δραστηριότητα εντός της χώρας και να μην μπαίνει στην αλυσίδα της κατανάλωσης των επενδύσεων κλπ., δεν υπάρχει. 
Υπήρχε και υπάρχει φοροδιαφυγή, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό από αυτό που ονειρεύονται και πάντως αυτή την στιγμή η φοροδιαφυγή βρίσκεται εκτός του κύκλου της ελληνικής οικονομίας: Η πραγματική φοροδιαφυγή είναι τα 600 δις. ευρώ που έχουν βγει στο εξωτερικό(Ελβετία)  ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του.
Τα λεφτά που μένουν και «γυρίζουν» εντός της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι φοροδιαφυγή. Φορολογούνται σε κάθε πράξη στην οποία συμμετέχουν, είτε στο σούπερ μάρκετ, είτε στην αγορά ακίνητης περιουσίας ή αυτοκινήτου κλπ.
Με το απηνές κυνηγητό της φοροδιαφυγής το μόνο που κερδίζουν είναι η υποχώρηση του συνόλου των καταναλωτικών και επενδυτικών δεικτών. Θα πληρώνουν το τέλος ακινήτων και δεν θα αγοράσουν αυτοκίνητο, δεν θα κυκλοφορούν με αυτοκίνητο για να πληρώνουν βενζίνη, δεν θα πάνε διακοπές κλπ. Και θα συνεχίσουν να υποχωρούν οι καταναλωτικοί και επενδυτικοί δείκτες οδηγώντας το κράτος να εισπράττει λιγότερους φόρους και προκαλώντας δομικά προβλήματα.
Δεν έπρεπε να γίνουν βήματα προς την κατεύθυνση της φοροδιαφυγής.  Αλίμονο! Έχουν αργήσει 30 χρόνια! Αλλά δεν γίνεται να εφαρμοστούν σε 3 μήνες. Μία σταδιακή δεκαετής εφαρμογή, σταδιακά θα κατάφερνε να μην δημιουργήσει τις σημερινές παρενέργειες. Αλλά τώρα είναι πρακτικά αδύνατο. Για κάθε ένα ευρώ φόρο που θα εισπράττουν θα χάνουν ενάμιση από την έξοδο του χρήματος «από την κυκλοφορία».
Οι Γερμανοί δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό. Έχουν άλλη κουλτούρα, άλλλη ψυχοσύνθεση, άλλες αντιλήψεις ως λαός. Το έζησαν και αυτοί κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου. Τώρα θα το ζήσουμε κι εμείς. Η αποτυχία συγκέντρωσης των απαραίτητων πόρων, αυτόματα θα υπονομεύσει και το εγχείρημα της ανάπτυξης.
Μια οικονομία χωρίς βενζίνη (αφού δεν θα μπορούμε πλέον να δανειζόμαστε) η οποία ελπίζει να βρει «καύσιμα» από την εσωτερική αγορά η οποία έχει ήδη στεγνώσει και θα αφυδατωθεί μέχρι την άνοιξη! Θέλετε κι άλλα δεδομένα; Πάντως σε αυτά τα απλά πράγματα δεν έχει απαντήσει κανείς από την κυβέρνηση, ούτε από τους επιτρόπους της, του Γερμανούς.
Η τραγωδία είναι ότι σε λίγο καιρό η Ελλάδα θα αποτελεί ένα άκρως ενοχλητικό μέλος της ευρωζώνης, αφού μέχρι το τέλος του 2012 Ιταλία και η Ισπανία, που συγκεντρώνουν το 35% της ευρωζώνης θα έχουν τέτοια προβλήματα που το ελληνικό θα μοιάζει με άσκηση επί χάρτου σε σχέση με έναν κανονικό πόλεμο.
Και βέβαια μιλάνε για χρέος 120% της Ελλάδας μέχρι το 2020! Δηλαδή τα κάνουν όλα αυτά για να φτάσει το έλλειμμα στο επίπεδο του … 2009, όσο έχει η Ιταλία σήμερα που επίσης κλυδωνίζεται. Αυτό το χαρακτηρίζουν «εφικτό στόχο».
Αυτά είναι λοιπόν τα βασικά λανθασμένα δεδομένα που θα οδηγήσουν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα σε χρεοκοπία και την χθεσινή απόφαση. Από εκεί και πέρα και το timing είναι λάθος: Αν είχε γίνει την άνοιξη του 2010 από την ίδια την Ελλάδα, τότε μπορεί να ήταν σωτήρια. Αλλά τότε οι Γερμανοί δεν είχαν «ξεφορτώσει» ακόμα. Και δεν υπήρχε ελληνική κυβέρνηση για να διαχειριστεί μια τέτοια κίνηση που θέλει, ας πούμε, «πολύ μαγκιά».
Το ερώτημα είναι αν υπήρχουν και οι άνθρωποι για να το επιτύχουν όλα αυτά. Οι Γερμανοί νομιζουν ότι με ένα Τάγμα «ειδικών» και με τους εγχώριους συνεργάτες τους, του υπουργού Οικονομικών Ε.Βενιζέλου προεξάρχοντος, θα καταφέρουν να εφαρμόσουν την λάθος πολιτική τους. Είναι τραγική η άγνοιά τους και τα αποτελέσματα θα είναι ακόμα τραγικότερα.
Θα χυθεί αίμα (έχει ήδη χυθεί και θα χυθεί περισσότερο). Τα αυγά και τα γιαούρτια θα τα αντικαταστήσουν οι πέτρες. Το μόνο βέβαιο. Αν του Αγίου Δημητρίου τους αποδοκιμάζουν και μέσα στην Εκκλησία, των Φώτων θα τους κτυπάνε. Αυτή, δυστυχώς θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων.
Και για να καταλήγουμε: Λύσεις υπάρχουν, αλλά βρίσκονται έξω από το υπάρχον πλαίσιο στο οποίο είμαστε εγκλωβισμένοι. Η χώρα πρέπει να κάνει πολιτική  στροφή για να επιβιώσει. Θέλει αγώνες λαϊκούς..και   καπετάνιο, όχι μούτσο που τον έκαναν καπετάνιο και λοστρόμο που τον υποβλέπει…

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

«Kουκουλοφόροι» του συστήματος



8/12/2009. Ομάδα των ΜΑΤ και κουκουλοφόροι συνάδελφοί τους, σε πλήρη διάταξη και συνεργασία...
«Kουκουλοφόροι» του συστήματος. Ο κόσμος τούς έχει πάρει πλέον χαμπάρι. Γι' αυτό και τα ψέματά τους ακούγονται τόσο κωμικά όσο ποτέ.
Η Αστυνομία - ισχυρίζονται οι αρμόδιοι - δε βάζει ανθρώπους της (ασφαλίτες, δηλαδή) μέσα στις εργατικές και λαϊκές διαδηλώσεις.
Ποτέ - ισχυρίζονται οι αρμόδιοι - η Αστυνομία δε χρησιμοποιεί προβοκατόρικες μεθόδους, για να συκοφαντήσει και να υπονομεύσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Ποτέ - ισχυρίζονται οι αρμόδιοι - δεν υπέπεσαν στην αντίληψή τους φαινόμενα «συνεργασίας» μεταξύ Αστυνομίας - κουκουλοφόρων...
*
Επομένως:
Οι ομάδες των «πραιτοριανών», με «φόρμες» και «κράνη», χρώματος μαύρου κατά προτίμηση, με αποστολή να υπονομεύουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις
(που όλοι τους έχουμε δει),
απλώς... «δεν» υπάρχουν!
*
Οι ασφαλίτες με πολιτικά, χωρίς διακριτικά της Αστυνομίας, με ειδικές «φόρμες εργασίας», με στόχο να παρεισφρέουν στις πορείες, να χαφιεδίζουν, να φακελώνουν, να προκαλούν επεισόδια, να κατασκευάζουν «ενόχους» και να συνδράμουν τους ένστολους συμπαίχτες τους
(που όλοι τους έχουμε δει),
απλώς... «δεν» υπάρχουν!
*
Οι ομάδες προβοκατόρων με άνωθεν νομιμοποίηση - δηλαδή, προβοκάτορες κανονικοί - εντεταλμένοι να παίζουν το ίδιο και το ίδιο παιχνίδι, παρέα με τους άλλους κουκουλοφόρους, τους «γνωστούς - αγνώστους»... συναδέλφους τους, σε αυτήν την ατέλειωτη παράσταση για «κλέφτες κι αστυνόμους»
Δεκέμβρης 2010. Η φωτογραφία κάνει το γύρο του διαδικτύου. Μόνο η κυβέρνηση δεν την έχει δει...
(που όλοι τους έχουμε δει),
απλώς... «δεν» υπάρχουν!
*
Και αφού «δεν» υπάρχουν (!), η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο, μετά τη δολοφονική δράση των κουκουλοφόρων στο Σύνταγμα και τις καταγγελίες του ΚΚΕ, ζήτησαν στοιχεία (από το... ΚΚΕ!) για όλα όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια όλου του ελληνικού λαού!
Ελα, όμως, που το φαινόμενο των ασφαλιτών - χαφιέδων - προβοκατόρων, αυτό το κατασκεύασμα των φανερών και μυστικών υπηρεσιών, είναι μια μεθοδολογία τόσο παλιά, όσο και η μεθοδολογία της προβοκάτσιας εκ μέρους των κατασταλτικών μηχανισμών.
Είναι μια «κολόνια που κρατάει χρόνια» στη Δημοκρατία τους και η αποφορά της είναι πια απόλυτα αναγνωρίσιμη. Αλλωστε, ως προς αυτό, υπάρχουν τα γεγονότα:
*
Υπάρχουν, για παράδειγμα, τα ντοκουμέντα (βίντεο, μαρτυρίες) που κατήγγειλε η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» στον ίδιο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, για τη σε διατεταγμένη υπηρεσία δράση των προβοκατόρικων μηχανισμών, που ξεπηδούσαν μέσα από τους κόλπους των «προστατών του νόμου», στην απεργία της 15ης Δεκέμβρη του 2010. Μέχρι σήμερα, ο κ. Παπουτσής δεν έχει απαντήσει.
*
Υπάρχει το μόλις πριν από ενάμιση χρόνο περιστατικό (κάθε άλλο παρά «μεμονωμένο») και συγκεκριμένα στις 17/6/2010, όταν πιάστηκε κυριολεκτικά στα πράσα ασφαλίτης στην πορεία του ΠΑΜΕ, να παριστάνει το διαδηλωτή και να επιχειρεί να προκαλέσει ιδανικές συνθήκες για την επέμβαση της Αστυνομίας (έγινε αντιληπτός από τους διαδηλωτές, καθώς είχε ασύρματο με τον οποίο επικοινωνούσε με την Ασφάλεια. Οι διαδηλωτές τον ακινητοποίησαν, του πήραν ασύρματο και υπηρεσιακή ταυτότητα).
*
Υπάρχουν, επίσης, και οι σχετικές φωτογραφίες.
«Απολαύστε» τουλάχιστον δύο - όλες θα ήταν αδύνατον να δημοσιευτούν, είναι τόσες πολλές...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Κουκουλοφόρος καθοδηγεί διμοιρία ΜΑΤ



Ο αρχηγός των κουκουλοφόρων - αλλά όχι μόνο - κάθεται απέναντι από τη διμοιρία των ΜΑΤ για να ακούσει οδηγίες από τον ασύρματο
Στο βίντεο από την ιστοσελίδα «Κεντρί» εμφανίζονται δύο διμοιρίες των ΜΑΤ να βρίσκονται επί της οδού Σουρή και να δέχονται πέτρες και άλλα αντικείμενα. Μέσα στους διάφορους κουκουλοφόρους που πετούν τα αντικείμενα από τη Λ. Αμαλίας, είναι και ένας νεαρός, με καδρόνι στο χέρι, καπέλο και μάσκα στο πρόσωπο.
Κάποια στιγμή κάθεται για λίγο και παρακολουθεί με προσοχή τι λέγεται στο ακουστικό που φοράει. Υστερα σηκώνεται, κάνει σήμα στους άλλους κουκουλοφόρους να σταματήσουν το... παιχνίδι και φωνάζει στους αστυνομικούς να φύγουν, υποδεικνύοντας και από ποιο δρόμο. Τα ΜΑΤ αμέσως οπισθοχωρούν προς την οδό Φιλελλήνων... Η συνεργασία ΜΑΤ και κουκουλοφόρων σε όλο της το μεγαλείο...
Δημοσιεύουμε δύο χαρακτηριστικά πλάνα από το συγκεκριμένο βίντεο.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά, σηκώνεται και φωνάζει στα ΜΑΤ να φύγουν, υποδεικνύοντάς τους και από ποιο δρόμο. Τα ΜΑΤ κάνουν μεταβολή και φεύγουν...

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

«Η μοχθηρία τρέχει πιο γρήγορα απ' το θάνατο» (Πλάτωνας, «Απολογία Σωκράτη»)



Ετρεξε πιο γρήγορα η μοχθηρία ω! σύντροφοι από το θάνατο του Δημήτρη, του Μήτσου των οικείων και συντρόφων του. Οπως τρέχει και κυλάει το πετρωμένο μυαλό, το σπασμένο σε κομμάτια από τα διάκενα του τρόμου, σε μορφή δηλητηριασμένων σχολίων και προτροπών σε φόνο λαού.
Η μοχθηρία δεν έχει πρόσωπο. Εχει στίγμα. Ιδεολογικό. Κοινωνικό. Τόσο σταθερά επαναλαμβανόμενο στον πλου της Ιστορίας, που μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Μήτε αυθόρμητο. Μήτε νεανικό. Μήτε άναρχο κι αναρχοαυτόνομο. Είναι μαύρο σαν τον «ασφαλίτη» που πιάστηκε στα πράσα, γκριζομάλλης και τριανταπεντάρης να ηγείται των μαυροκούκουλων... εναντίον της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Και στο κινητό του είχε δυο κλήσεις το παλικάρι. Στη «μαμά» (;) και στον «μπαμπά» (!). Οι «εταιρείες» ήταν για άλλα κινητά κι ακίνητα λοστάρια, καπνογόνα, όλα τα ακριβά παραφερνάλια της οργανωμένης συστημικής καταστολής.
Η μοχθηρία τρέχει πιο γρήγορα από το θάνατο. Στα FM και τα studio των σταθμών. Στις οθόνες των «ελεύθερων» εσμών. Εκεί και έτσι και όπως ξεδιπλώνεται ο αντιδραστικός ιστός των μαύρων μυαλών. Ανάμεσά τους και διαστρεβλωτές και συκοφάντες και ζωντανόνεκροι που επιζούν διασωληνωμένοι με το σύστημα των βρικολάκων της ξεπεσμένης στον αχόρταγο κυρίαρχης αστικής τάξης.
Μοχθηροί άνθρωποι που φοβούνται τους πολλούς ανθρώπους της δουλειάς άμα τους κοιτάνε κατά πρόσωπο. Κάτι φασιστοειδή που πήραν χολερικές πένες και μαρκούτσια, ευγενικές χορηγίες αφεντικών, και τις μετέτρεψαν σε «μούσες» του εσμού των εθισμένων στην αλλοτρίων συμφερόντων «αγανάκτηση» της τυφλής βίας.
Είναι εκείνοι οι φτηνοί, εργαστηριακής παραγωγής διανοούμενοι του συστημικού 24ώρου, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την καπότα του βοσκού απ' την καπότα του πορνοβοσκού και ψάχνουν την παιδεραστία ως «εκτροπή του προφίλ», όπως ψάχνουν το κεφάλι που στέκεται κοιτάζοντας ψηλά να το κόψουν ως αναιδή αντίσταση. Είναι κι ανάμεσά τους κάτι κουμάσια που ανατριχιάζουν με τον τρόπο που συλήθηκε το πτώμα του Καντάφι «γιατί δεν είναι στην κουλτούρα μας», πετάνε βαρύγδουπα. Ούτε ο Αχιλλέας ούτε ο Βουλγαροκτόνος...
Η προβοκάτσια θέλει μοχθηρό ιδιοκτήτη επικοινωνιακού χωρόχρονου. Σε όλες τις εποχές. Κι αποκτά ταχύτητα καθώς σέρνεται στις αποστάσεις της άγνοιας και της απελπισίας των καιρών. Και προτρέχει του θανάτου.
Υπάρχει πάντα το όνειρο που λαμβάνει εκδίκηση. Νέμεση στην ύβρη. Είναι η φύση του λαού να συγκροτείται σε σώμα υγιές και να αναπτύσσει ανοσοποιητικούς μηχανισμούς. Με σημαίες και με ταμπούρλα - και με θύματα - η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Δεν είναι πιο αργή σύντροφοι. Είναι απλώς ζωή και γι' αυτό θρίαμβος της συνέχειας των αγώνων που τώρα αρχίζουν. Πάμε ή ΠΑΜΕ. Καμία απορία.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΕΡΓΑΤΟΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ Πώς έγινε η δολοφονική επίθεση παρακρατικών στους διαδηλωτές



1. Νεαροί, ακόμα και μικρής ηλικίας και ανάμεσά τους και μια πιο ολοκληρωμένη προσωπικότητα...
Την Πέμπτη, δεύτερη μέρα 48ωρης πανεργατικής απεργίας, κουκουλοφόροι σε διατεταγμένη αποστολή έκαναν δολοφονική επίθεση σε διαδηλωτές στο Σύνταγμα. Ενας εσμός από παρακρατικούς, φασιστοειδή, υποτιθέμενους αντιεξουσιαστές, «άγνωστους» - γνωστούς μασκοφόρους, επιχείρησαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Χτύπησαν εν ψυχρώ τον εργατόκοσμο. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν ένας νεκρός εργάτης, 53χρονος οικοδόμος, συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ, πατέρας δύο κοριτσιών, και δεκάδες άλλοι τραυματίες. Για τα γεγονότα, σοβαρές ευθύνες φέρει και η κυβέρνηση. Μέχρις αυτού του σημείου, είχαν προηγηθεί μια σειρά καλά συντονισμένες ενέργειές τους, δείγμα ότι όλα αποτελούσαν μέρος ευρύτερου σχεδίου που απλώθηκε πανελλαδικά, καθώς χτυπήματα σε διαδηλωτές έγιναν και σε Γιάννενα - Λάρισα.
Από τις 9 το πρωί που οι δυνάμεις του ταξικού εργατικού κινήματος παρατάχθηκαν στους χώρους γύρω από τη Βουλή, δεν εμπόδισαν κανέναν άλλον να περιδιαβαίνει τους ίδιους χώρους, κόντρα σε όλα τα χοντροκομμένα ψέματα που αράδιαζε ο ραδιοσταθμός του ΣΥΝ «Στο Κόκκινο» (περί δήθεν «ιδιοκτησίας» της πλατείας από το ΠΑΜΕ). Αλλη μια απόδειξη ότι περί τις 13.00διάφοροι, εμφανιζόμενοι ως αντιεξουσιαστές, δήθεν αγανακτισμένοι, αυτοαποκαλούμενοι πατριώτες, περνούσαν άνετα από όλα τα εργατικά μπλοκ, έφταναν μπρος στο φραγμό της Αστυνομίας στη Βασ. Σοφίας, με σκοπό να του επιτεθούν για να ξεκινήσει ο γνωστός πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ, να δοθεί στις δυνάμεις καταστολής πρόσχημα, ώστε να χτυπήσουν πάλι τους διαδηλωτές. Επειδή υπήρχαν εκεί δυνάμεις της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ, δεν τους στάθηκε δυνατό να στήσουν αυτό το σκηνικό. Για τουλάχιστον μιάμιση ώρα, ως λίγο μετά τις14.30, μπουλούκια τέτοιων τύπων έρχονταν μπρος στο φραγμό, ψάχνοντας ευκαιρία να χτυπήσουν κι έφευγαν άπραγοι, σκορπώντας μόνο χολή για το ΠΑΜΕ.
«Χτύπησαν» τη διαδήλωση με προκάλυμμα το μπλοκ του «Δεν Πληρώνω»
2. ...που δεν είναι τυχαία, όπως αποδεικνύεται στην έναρξη της επίθεσης των προβοκατόρων...
Αναζητώντας «εναλλακτική», αντίστοιχες ομάδες ενώνονταν σε ένα σκοτεινό συνονθύλευμα στο κάτω μέρος της πλατείας, στη συμβολή με τη Σταδίου. Λίγο παραπάνω, στο στενάκι της Γεωργίου Α', μπροστά στα ξενοδοχεία, έστεκε παραταγμένο άλλο μπλοκ περικύκλωσης του ΠΑΜΕ. Ατομα που έχουν θεαθεί να παρίστανται και σε εκδηλώσεις στημένες σε γειτονιές της Αθήνας από φασιστοειδή, προσπαθούσαν να «εξηγήσουν» σε μέλη του ΠΑΜΕ γιατί «έπρεπε» τα μπλοκ του να ανοίξουν ώστε να ξεκινήσει «επίθεση» στη Βουλή.
Στο μεταξύ, πίσω τους ένας συρφετός κουκουλοφόρων ερχόταν από το Μοναστηράκι, ανέβαινε ανενόχλητος από την Αστυνομία την Ερμού. Ολοι αυτοί μαζεύονταν, βρίσκονταν με όσους περίμεναν ήδη στην πλατεία, συντονίζονταν, ώσπου στις14.40 ξεπετάχτηκαν πίσω και μέσα απ' το μπλοκ του λεγόμενου κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» το οποίο λειτούργησε σαν Δούρειος Ιππος και προκάλυμμα για τους παρακρατικούς, γεγονός που ήταν οφθαλμοφανές σε όλους. Με εμετικά συνθήματα, όπως «ΚΚΕ το κόμμα σου χαφιέ», ξεκίνησαν απρόκλητα δολοφονική επίθεση κατά των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ, πετώντας μολότοφ, βενζίνη και φωτιά πάνω στο πλήθος, πέτρες, κομμάτια μάρμαρο, δυναμιτάκια, καπνογόνα, κροτίδες, πυροσβεστήρες - χτυπώντας με καδρόνια, λοστάρια, σφυριά, ό,τι είχαν διαθέσιμο, για να διαλύσουν την εργατική διαδήλωση. Είχαν μαζί τους πολεμοφόδια που μόνο ο κρατικός μηχανισμός διαθέτει ή μπορεί να τους εφοδιάσει.
3. ...αλλά και στη συνέχεια
Μάτωσαν κόσμο, εργατόκοσμο. Τραυμάτισαν ελαφρύτερα ή βαρύτερα δεκάδες. Στα σκαλιά του Μετρό, αρχές Πανεπιστημίου έξω από τη «Μ. Βρετανία» ηλικιωμένος έφαγε κατακούτελα μάρμαρο και γκρεμίστηκε ανάσκελα τραυματιζόμενος και στο πίσω μέρος του κρανίου με τα αίματα να βάφουν τα σκαλιά, εικόνα ανατριχιαστική. Λίγο αργότερα, το απόγευμα έγινε γνωστό ότι κατά τη διάρκεια των επεισοδίων πέθανε ο 53χρονος οικοδόμος, γραμματέας του Παραρτήματος Οικοδόμων του Βύρωνα, Δημήτρης Κοτζαρίδης. Ο «Ευαγγελισμός» δέχτηκε συνολικά 80 τραυματίες.
Στη διάρκεια της επίθεσης από τους αναρχοφασίστες, συγκλονιστική ήταν η στάση των διαδηλωτών και διαδηλωτριών του ΠΑΜΕ. Οργανωμένα και πειθαρχημένα, περιφρουρημένα και μαχητικά, διατήρησαν τα μπλοκ τους.

4. Ντύσιμο παράταιρο σε σχέση με το συνηθισμένο των κουκουλοφόρων...

5. ...αλλά πλήρως ενσωματωμένος στα αναρχοφασιστοειδή

6. Προκαλεί χωρίς μάσκα...
Phasma

7. ...την οποία φοράει για το ποινικά κολάσιμο μέρος της αποστολής του

8. Αδειάζουν πυροσβεστήρες κατά της περιφρούρησης τον ένα μετά τον άλλο, δημιουργώντας αποπνικτική ατμόσφαιρα

9. Η περιφρούρηση προσπαθεί να ανακόψει την πορεία του πυροσβεστήρα προς το πλήθος των διαδηλωτών

10. Ενώ πίσω δύο αγανακτισμένοι «διαδηλωτές» που παρεμπόδισε το ΠΑΜΕ ετοιμάζουν τις μολότοφ, σε πρώτο πλάνο ένας τρίτος έχει μαζέψει ένα μεγάλο κομμάτι μάρμαρο

Ποιοι και γιατί απλώνουν χέρι στο εργατικό κίνημα



Η συσπείρωση των εργατών σε μια γραμμή πάλης που δείχνει την αποδέσμευση από την ΕΕ σαν προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος για ανάπτυξη σε όφελος του λαού, είναι κόκκινο πανί για τα μονοπώλια και τις δυνάμεις τους, που δρουν για να χτυπήσουν το εργατικό κίνημα
Στα χέρια της αστικής τάξης όλοι οι «ματρακάδες»* χτυπάνε τον ίδιο στόχο: Το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Χτυπούν με μοιρασμένους ρόλους αλλά ενιαίο στόχο. Οι ίδιες δυνάμεις που έχουν καταγγείλει το ΠΑΜΕ, γιατί με σύνθημα «όλοι για έναν και ένας για όλους», περιφρουρούσε την απεργία των ναυτεργατών στους καταπέλτες, γιατί οργανώνει έμπρακτα την ταξική αλληλεγγύη και διατάσσει τις μάχιμες δυνάμεις του εργατικού κινήματος όπου και όπως απαιτεί η όξυνση της ταξικής πάλης κάθε φορά (περιφρουρεί τις απεργίες στις πύλες των εργοστασίων, σπάζοντας την εργοδοτική τρομοκρατία), γιατί εκπαιδεύει την εργατική τάξη να περιφρουρεί τις διαδηλώσεις της, ε, αυτές ακριβώς οι δυνάμειςκαι προετοίμασαν και οργάνωσαν τη δολοφονική επίθεση στη διαδήλωση στις 20 Οκτώβρη. Ακόμα και το «κλάμα» ορισμένων για τον νεκρό συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ εντάσσεται στην προσπάθεια να χτυπηθεί το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα.
Αποσπούν το θάνατό του, από το γεγονός ότι μετείχε στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ την ώρα που χτυπήθηκε από τους παρακρατικούς, και μιλούν για θάνατο από παθολογικά αίτια σα να είχε πάει εκδρομή, όπως τροχαίο είχαν χαρακτηρίσει και τη δολοφονία της Κνίτισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου στην πύλη της ΕΤΜΑ. Ο στόχος; Να ανακοπεί, να εμποδιστεί η πορεία του οργανωμένου εργατικού λαϊκού κινήματος που απλώνει ρίζες μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, έχοντας βάλει σταθερά πλώρη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.
Οι χιλιάδες των οργανωμένων εργατών που κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας με σύνθημα: «Να πέσει η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας», σύνθημα που διαμορφώθηκε μέσα στους τόπους δουλειάς, σαν αποτέλεσμα και της απήχησης των θέσεων που διατύπωσε το ΚΚΕ, είναι ένα από τα κεντρικά στοιχεία της 48ωρης απεργίας, που ανησύχησε σφόδρα την αστική τάξη
Από τους διάφορους που βάλθηκαν να διαστρέψουν αυτό που κάθε διαδηλωτής είδε με τα μάτια του στη διαδήλωση της Πέμπτης, κανείς τους δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει γιατί στις διαδηλώσεις της αυτοαποκαλούμενης «Αμεσης Δημοκρατίας» δεν άνοιγε μύτη, δεν εμφανίζονταν κουκουλοφόροι, ενώ είχε απαγορευτεί στο οργανωμένο εργατικό κίνημα ακόμα και η παρουσία του εκεί. Και γιατί αυτοί ακριβώς οι παρακρατικοί μηχανισμοί εμφανίζονται κάθε φορά που το οργανωμένο εργατικό κίνημα διαδηλώνει με στόχους πάλης και γραμμή κόντρα στην πολιτική που συνθλίβει τους εργαζόμενους, κόντρα στο κεφάλαιο, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, δηλαδή κάθε φορά που τα συμφέροντα της αστικής τάξης επιβάλλουν το χτύπημα του οργανωμένου εργατικού κινήματος.
Με μια πολιτική-προπαγανδιστική ομοφωνία ο ένας μετά τον άλλο αρθρογράφοι στον αστικό Τύπο προετοίμασαν το κλίμα (το ΒΗΜΑ, πριν από τη διαδήλωση είχε παρουσιάσει το ΚΚΕ σαν κόμμα που σώζει το κοινοβούλιο, ενώ η «Ελευθεροτυπία» είχε αναλάβει να εξηγήσει γιατί το ΚΚΕ είναι συστημικό κόμμα). Διαμόρφωναν, δηλαδή, συνείδηση, ότι τέτοιοι που είναι οι Κουκουέδες, καλά να πάθουν ό,τι κι αν πάθουν. Το τι είχε βάλει σκοπό η αστική τάξη να πάθουν οι Κουκουέδες, το μάθαμε από τα συμπληρώματα του αστικού Τύπου, τα χαφιεδο-μπλόγκς που προανάγγειλαν ότι θα κάψουν τους κομμουνιστές.
Ενώ διαρκούσε το χτύπημα της διαδήλωσης κι αμέσως μετά, οι σχετικές «αναλύσεις» πλήθυναν με κοινό παρονομαστή να παρουσιάζεται το δολοφονικό χτύπημα ολόκληρης της διαδήλωσης σαν λογική - αναμενόμενη εξέλιξη. Από τον «Σκάι» που έδινε το σύνθημα περί «απαράδεκτης μονοπώλησης του Συντάγματος» από το ΠΑΜΕ, ως τον Σκουρλέτη του ΣΥΝ που μιλώντας στο Μega δήλωσε πως «έπεσε ο μύθος της περιφρουρημένης διαδήλωσης». Κι από τον Λυγερό στην «Καθημερινή» που εξηγούσε γιατί οι κουκουλοφόροι είναι το αγριεμένο μεν, αλλά ρομαντικό και χρήσιμο μέρος του κινήματος, ως τον Αγιαννίδη στα «ΝΕΑ» που ανέλυε πως ό,τι έγινε δεν είναι άλλο από «εμφύλια διαμάχη με ρόπαλα» στο εσωτερικό του κινήματος. Ολ' αυτά έδεσαν με την ανακοίνωση του προβοκατόρικου μηχανισμού που αυτοαποκαλείται «Αντιεξουσιαστική Κίνηση» (με μακρά παράδοση στην πολιτική κάλυψη των κουκουλοφόρων) που στο κείμενό της συμπεριέλαβε όλες τις προηγούμενες «αναλύσεις» για να καταλήξει πως το δολοφονικό χτύπημα δεν ήταν τίποτα άλλο από έμπρακτη απόδειξη ότι «η Αμεση Δημοκρατία αναδύεται στα συντρίμμια του παλιού κόσμου» (ό,τι δεν μπόρεσαν, δηλαδή, να κάνουν με τις απαγορεύσεις το καλοκαίρι, το επιχείρησαν τώρα με απευθείας δολοφονική επίθεση για να εμπεδώσει το εργατικό κίνημα τι σημαίνει «Αμεση Δημοκρατία»). Οι ίδιοι στηρίζοντας τα περί «εμφυλίου στο κίνημα» έδωσαν και το ιδεολογικό στίγμα της δολοφονικής επίθεσης γράφοντας «πέρασε η εποχή που έκοβαν χέρια και έβγαζαν τα μάτια των ανήμπορων αρχειομαρξιστών και τροτσκιστών» (θα αναφερθούμε αργότερα σ' αυτό).
Λάσπη με στόχο το εργατικό κίνημα
Ας δούμε μερικές από τις διατυπώσεις που αφειδώς επανέλαβε ο αστικός Τύπος:
-- «Το ΚΚΕ είναι συστημικό», «το ΚΚΕ φυλάει το Κοινοβούλιο»...
Λένε, δηλαδή, στην εργατική τάξη «μην ελπίζεις στο ΚΚΕ, το ΚΚΕ είναι μια από τα ίδια με τα άλλα κόμματα».
Γνωρίζουν πως το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που με το πρόγραμμά του ξεκαθαρίζει πως λόγος ύπαρξης του Κόμματος είναι ακριβώς η ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, η ανάληψη της εξουσίας από την ίδια την εργατική τάξη. Γνωρίζουν επίσης πως για το ΚΚΕ οι εκλογές για το κοινοβούλιο είναι μέρος της ταξικής πάλης και όχι σκοπός. Το βάρος της ανάπτυξης της δουλειάς του πέφτει στους χώρους δουλειάς εκεί που είναι το κέντρο της ταξικής αντιπαράθεσης, εκεί που θα κριθεί και το ζήτημα της εξουσίας μαζί με το ζήτημα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής.
Αυτά ακριβώς τα δύο στοιχεία της ιδεολογικής ταυτότητας και δράσης του ΚΚΕ, ότι παλεύει για την ανατροπή και με τη δράση του μπολιάζει την εργατική τάξη με αυτήν την ιδέα και ότι το βάρος βρίσκεται στους χώρους δουλειάς, είναι που προσπαθούν να χτυπήσουν με τις αστειότητες περί «συστημικού υπερασπιστή του κοινοβουλίου».
Εχει σημασία να ξεκαθαριστεί ποιοι είναι αυτοί που απευθύνουν τέτοια κατηγορία για το ΚΚΕ. Είναι αυτοί ακριβώς για τους οποίους το αστικό κοινοβούλιο είναι πράγματι «ναός της δημοκρατίας» τους, της αστικής. Είναι αυτοί για τους οποίους οι χώροι δουλειάς είναι ευαγή ιδρύματα όπου οι καπιταλιστές προσφέρουν εργασία στους εργάτες οι οποίοι πρέπει και να λένε «ευχαριστώ». Είναι αυτοί που δεν διαθέτουν ούτε μονόστηλο για τα πάθη της εργατικής τάξης μέσα στους χώρους δουλειάς. Κι επειδή ακριβώς η δράση του ΚΚΕ αποκαλύπτει ποια πολιτική δύναμη είναι με ποια τάξη, επιχειρούν να σπιλώσουν το ΚΚΕ στη συνείδηση των εργατών.
-- «Το ΚΚΕ μονοπωλεί το Σύνταγμα»...
Ξέρουν ότι το εργατικό κίνημα δεν έχει κέντρο αναφοράς του την πλατεία Συντάγματος, αντίθετα είναι οι χώροι δουλειάς το κέντρο της αντιπαράθεσης, εκεί που διεξάγεται πράγματι η πάλη με τους καπιταλιστές. Το εργατικό κίνημα μπορεί να διαδηλώνει και στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια και όπου αλλού κρίνει το ίδιο κάθε φορά ότι πρέπει να εκφραστεί μαζικά μια διαδήλωση (όταν το εργατικό κίνημα πετούσε έξω τους προβοκάτορες από τη διαδήλωση στο λιμάνι, ο αστικός Τύπος πάλι μιλούσε για «μονοπώληση»).
Για την πλατεία Συντάγματος, όμως, έχουν μια ειδική ευαισθησία. Τους πάει γάντι για να περιορίζουν και συμβολικά την ταξική αντιπαράθεση και τη βαρβαρότητα που οι καπιταλιστές ασκούν μέσα στους χώρους δουλειάς, σε διαφορά για την ποιότητα της αστικής δημοκρατίας.
Το έχουν ανακηρύξει σε κέντρο του σύμπαντος εκείνες ακριβώς οι δυνάμεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν αναλάβει να εκτονώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια μακριά από τους χώρους δουλειάς και κύρια χωρίς αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια να οργανώνεται έτσι που να γίνεται αποτελεσματική πάλη ενάντια στον αντίπαλο, την αστική τάξη και την εξουσία της. Θέλουν να κρατήσουν το σύμβολο της αστικής δημοκρατίας αμόλυντο από τη φωνή της εργατικής τάξης.
Το γεγονός ότι στις 48 ώρες της πανεργατικής απεργίας τα κύματα των απεργών κατέκλυσαν και το Σύνταγμα με το σύνθημα «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» χάλαγε τη σούπα της ανώδυνης εκτόνωσης. Ηθελαν η συγκέντρωση στο Σύνταγμα να είναι ένας χυλός που δεν θα βάζει το πραγματικό πρόβλημα, το πρόβλημα ποιος παράγει τον πλούτο και ποιος τον κλέβει, αυτό ανοίγει το δρόμο συνειδητοποίησης της ανάγκης για λαϊκή εξουσία, ήθελαν το Σύνταγμα τηλεοπτικό ντεκόρ στο σενάριο για μια δήθεν «πυρπολημένη δημοκρατία». Η παρουσία χιλιάδων εργατών, που έκαναν καθαρό ότι πάλεψαν σκληρά στους χώρους δουλειάς προτού φτάσουν και ως διαδηλωτές στο Σύνταγμα, δημιούργησε πρόβλημα σ' όσους θέλουν αδιατάραχτη την αστική εξουσία, να μακροημερεύει αλλάζοντας κυβερνήσεις χωρίς να θίγεται η καπιταλιστική ιδιοκτησία.
-- «Το ΚΚΕ υποκατάστησε την αστυνομία»...
Εδώ κανονικά γελάνε κι οι πέτρες. Η παρουσια της αστυνομίας στις διαδηλώσεις είναι χρήσιμη σ' όσους θέλουν τρομοκρατημένο το λαό, σε εκείνους που με το παιχνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι» πασχίζουν να επιβάλουν την παρουσία της αστυνομίας μπροστά στις διαδηλώσεις, να καλλιεργήσουν το φόβο σε μεγάλες μάζες λαού ότι όποιος διαδηλώνει θα βρει τον μπελά του. Το εργατικό κίνημα έχει αντιμετωπίσει ξανά και ξανά τον βούρδουλα της κρατικής καταστολής. Εχει αποκτήσει εμπειρία στην αντιμετώπισή της. Μαζί, όμως έχει αποκτήσει εμπειρία και για την αντιμετώπιση των παρακρατικών δυνάμεων καταστολής, όλων αυτών που έχουν αποστολή με την παρουσία τους να δικαιολογούν την κρατική καταστολή.
Το γεγονός ότι το εργατικό κίνημα περιφρουρεί τις κινητοποιήσεις του, προσπαθεί να κρατήσει μακριά και τις κρατικές και τις παρακρατικές δυνάμεις καταστολής, ενοχλεί την αστική τάξη. Την Παρασκευή, στα κύρια άρθρα τους οι εφημερίδες της αστικής τάξης εντόπισαν ως στοιχείο «ανομίας» ακριβώς την περιφρούρηση της διαδήλωσης.
Στο σπίτι του κρεμασμένου... μιλάνε για σκοινί
Εκεί όμως που το ενιαίο κέντρο για την αντιμετώπιση του εργατικού κινήματος αποκαλύπτεται και σαν ενιαίο και σαν στοχοπροσηλωμένο ως προς το ποιος είναι ο εχθρός του, είναι στο κείμενο της αυτοαποκαλούμενης «Αντιεξουσιαστικής Κίνησης» που έσπευσε να αναπαράγει ο αστικός Τύπος. Σε λίγες αράδες παραθέτει ένα προς ένα τα «επιχειρήματα» που ήδη έχουν αναπτυχθεί στον αστικό Τύπο (για να είναι και κάπου συγκεντρωμένα) και καταλήγει: «Δεν κατάλαβε τίποτε το ΚΚΕ από τον Δεκέμβρη του '08 (...) Οι καιροί των ροπαλοφόρων του ΚΚΕ πέρασαν ανεπιστρεπτί, όπως πέρασε και η εποχή που έκοβαν χέρια και έβγαζαν τα μάτια των ανήμπορων αρχειομαρξιστών και τροτσκιστών». Τόμπολα!
Πράγματι, το Δεκέμβρη του 2008, με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, έγινε βίαιη απόπειρα να χρεωθεί στο εργατικό κίνημα το κάψιμο της πόλης. Πράγματι, το Δεκέμβρη του 2008 το εργατικό κίνημα αντιμετώπισε αποτελεσματικά την προβοκάτσια, τους χάλασε το σχέδιο. Οι μηχανισμοί που προσπάθησαν να χρεώσουν στο εργατικό κίνημα την προβοκάτσια τους, επανέλαβαν την προσπάθεια με το κάψιμο της Μαρφίν, και πάλι έσπασαν τα μούτρα τους όταν αποκαλύφθηκε στην πράξη πως όχι μόνο δρούσαν προβοκατόρικα αλλά και χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη. Το εργατικό κίνημα κατάλαβε πολύ καλά τι επιχειρήθηκε το 2008 και πήρε πρόσθετα μέτρα για να αντιμετωπίσει την επανάληψη. Γιατί η προβοκάτσια δεν είναι ένα καπρίτσιο ορισμένων παραστρατημένων, αλλά συστατικό στοιχείο της αστικής εξουσίας που την χρησιμοποιεί για να αντιμετωπίσει τους μόνους που απειλούν την εξουσία της, τους ταξικά συνειδητοποιημένους εργάτες.
Εκεί που η λεγόμενη «Αντιεξουσιαστική Κίνηση» ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη είναι όταν αποκαλύπτει τον ιστορικό καημό της αστικής τάξης. Εδώ η λεγόμενη «Αντιεξουσιαστική Κίνηση» αντιστρέφει την πραγματικότητα. Οι «αρχειομαρξιστές» που επικαλείται είναι εκείνη η ομάδα που τα μέλη της έκαναν επιθέσεις και χτυπούσαν τους κομμουνιστές. Τροτσκιστές ήταν οι «αρχειομαρξιστές» που στην επίθεση του ναζισμού στην ΕΣΣΔ έβλεπαν το δρόμο ανατροπής του «μπολσεβικισμού».
Σήμερα επανέρχονται δριμύτεροι. Μόνο που σε κάθε κίνησή τους ξεχωρίζει από μακρυά το κέντρο που οργανώνει τη δράση τους...
Τι είναι αυτό που πολεμάνε
Ποιο είναι το πραγματικά νέο στην όλη εξέλιξη; Είναι τα βήματα που έχει κάνει το οργανωμένο εργατικό κίνημα για τη συσπείρωση της εργατικής τάξης, είναι ο στοχοπροσηλωμένος προσανατολισμός του εργατικού κινήματος για όξυνση της αντιπαράθεσης με τους καπιταλιστές εκεί όπου ασκείται πράγματι η εξουσία τους, μέσα στους χώρους δουλειάς. Αυτό που συμβαίνει καθημερινά στους χώρους δουλειάς, αυτό που κερδίζει έδαφος μέσα στους χώρους δουλειάς και απλώνεται στις γειτονιές, είναι αυτό που επιχειρήθηκε να χτυπηθεί στη διαδήλωση της Πέμπτης. Μια μέρα πριν, σε δεκάδες συγκεντρώσεις σ' όλη τη χώρα υπερψηφίστηκε η απόφαση του εργατικού κινήματος να οξύνει την αντιπαράθεση με τους καπιταλιστές. Αυτή η απόφαση έχει τη σφραγίδα της δράσης του ΚΚΕ, εκφράζει την απήχηση που έχει η πολιτική του ΚΚΕ σε πλατιές μάζες εργαζομένων. Δηλώνει ότι μεγάλες μάζες εργαζομένων που όλο και περισσότερο μετέχουν στο οργανωμένο εργατικό κίνημα απεγκλωβίζονται από αστικούς μύθους, αψηφούν εκβιασμούς και τρομοκρατία, συσπειρώνονται σε ταξική βάση και βάζουν απέναντί τους τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη, την εξουσία των μονοπωλίων.
Σ' αυτήν την πραγματικότητα προσπαθεί να ορθώσει εμπόδιο η αστική τάξη με τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς της. Η απάντηση δόθηκε και θα συνεχίσει να δίνεται με τους όρους που βάζει το ίδιο το εργατικό κίνημα. Η όξυνση της ταξικής πάλης δεν θα είναι περίπατος για την αστική τάξη, δεν θα λήξει με την υποταγή των εργατών.
* * *
*ματρακάς είναι το αμφίστομο σφυρί, (σαν κι αυτό που κράδαινε ένας από τους κουκουλοφόρους στη διαδήλωση της Πέμπτης).

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ