Γιώργος Νταλάρας: Αντιλαϊκή στοίχιση και αντικομμουνισμός

Τη συντονισμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, ώστε η λαϊκή οργή από τα βάρβαρα μέτρα που ξεθεμελιώνουν κάθε δικαίωμα να στραφεί σε λογικές τύπου «σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω», προσπαθεί να σιγοντάρει ο Γιώργος Νταλάρας, με περατζάδες από τα αστικά ΜΜΕ όπου, από τη μια, υπερασπίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και, από την άλλη, προπαγανδίζει τη «φιλάνθρωπη» κίνησή του να διοργανώσει συναυλίες δωρεάν για να χαρεί ο «καημένος» ο λαός αυτές τις μέρες της κρίσης...

Οποιος πράγματι ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα του λαού, αφ' ενός, καταδικάζει απερίφραστα την πολιτική που ξεθεμελιώνει κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα και, αφ' ετέρου, οφείλει πλάι στην όποια πρωτοβουλία παίρνει να καλεί το λαό να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει τα δίκια του και όχι να προσφέρει «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του».

***

Αλλά, βέβαια, για να το κάνει κάποιος αυτό,πρέπει να θεωρεί ότι ο λαός έχει δίκιο, δηλαδή να υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. Γιατί ο Γ. Νταλάρας στην εκπομπή της τηλεόρασης της ΝΕΤ το περασμένο Σάββατο, απαντώντας στην ερώτηση αν έχει «θυμώσει με τα μέτρα που έχουν παρθεί αυτά τα δυο χρόνια» δε βρήκε κουβέντα να πει για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα βάρβαρα μέτρα. Το μόνο που έκανε ήταν να καταφερθεί εναντίον των δυνάμεων που καταψήφισαν το μνημόνιο, ουσιαστικά στο ΚΚΕ, σημειώνοντας: «νομίζετε ότι δε θα πληρώσουν όσοι έμειναν ανέπαφοι και από τα μνημόνια και καθίσαν στην άκρη; 'Η νομίζετε ότι επειδή θα ανέβουν τα ποσοστά περιστασιακά ο κόσμος θέλει αυτό; Γιατί τότε ο κόσμος δεν ψήφιζε το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο;". Πού πήγαν τα κόμματα της αριστεράς που συρρικνώθηκαν και απέφυγαν την παρουσία τους με την ελληνική πραγματικότητα για να βοηθήσουν τον κόσμο να πάει μπροστά; Τέτοια αριστερά κόμματα θέλουμε;». Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία για το τι «αριστερά» κόμματα θέλει ο ίδιος, τονίζει: «Γιατί δεν κατεβαίνει η αριστερά σε ένα κόμμα; Γιατί δεν κατεβαίνουν σε ένα κόμμα να πάρουμε το 30%, να διεκδικήσουν μια εξουσία για να μπορέσουν να φέρουν τον κόσμο κοντά στο μέλλον αλλά με αριστερές πεποιθήσεις; Λένε οι παλιοί σύντροφοι που είναι τώρα στα άλλα κόμματα: Δεν αντέχουμε. Δεν αντέχουμε το σταλινισμό του κόμματος, του ΚΚΕ και φύγαμε. Οι άλλοι δεν αντέχουν τα παιδιά τους που φύγανε. Δεν τα ρωτήσανε ποτέ γιατί φύγανε. Ασε, δε, που είχαμε και κάτι λίστες με κάτι διαγραφές καθημερινές. Ε, πού θα πάει αυτός ο κόσμος; Κάπου πρέπει να πάει. Δε στεναχωριέται το ΚΚΕ που χάνει όλο αυτόν τον κόσμο και είναι στο ΠΑΣΟΚ; Γι' αυτό μισεί πάρα πολύ το ΠΑΣΟΚ. Γιατί ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ είναι αριστεροί».

***

Ο Γ. Νταλάρας σερβίρει τη στοίχισή του με την αντιλαϊκή πολιτική, πασπαλισμένη με μπόλικο στυγνό αντικομμουνισμό. Πάγια τακτική: Η υπεράσπιση των μέτρων υπέρ της πλουτοκρατίας, που στέλνουν στο απόσπασμα τα λαϊκά δικαιώματα, συνοδεύεται με την επίθεση στη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο, δηλαδή τη λαϊκή οργάνωση και πάλη ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, την πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ. Οσες υποκριτικές φιέστες στο όνομα του λαού κι αν διοργανώσει θα είναι στάχτη στα μάτια, αφού ο ίδιος είναι ταγμένος με την πολιτική που καταδικάζει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Ε.Χ.

Η ακραία γελοιότητα της ακρότατης προστυχιάς

Την Κυριακή 26/2/2012 δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» κείμενο, κάτι μεταξύ ρεπορτάζ και άρθρου, υπό τον εξής τίτλο:

«Η συνάντηση των άκρων».

Κατά καιρούς στον Τύπο βλέπουν το φως δημοσιεύματα που βρίθουν γελοιότητας και ανοησίας.

Το συγκεκριμένο είναι κάτι «περισσότερο»: Αποτελεί μνημείο

πολιτικής προστυχιάς,

ιστορικής αμορφωσιάς,

εκδοτικοδημοσιογραφικής σήψης και

αναγωγής της βλακείας σε «ατομικό όπλο» του ιδεολογικού τραμπουκισμού.

*

Μιλάμε για εκείνο το ειδικό είδος βλακείας που όσο πιο αυθεντική, ανόθευτη και ακατέργαστη είναι, τόσο πιο πολύτιμη αποδεικνύεται στους φορείς της για να χτίζουν τις καριέρες τους.

Καριέρες που για να τις διατηρούν, όμως, χρειάζεται, πού και πού, να δηλώνουν τη διαθεσιμότητά τους στην εκτόξευση του γκεμπελισμού.

Για το βλάκα, βλέπετε, ο γκεμπελισμός δε συνιστά καταισχύνη, αλλά υπέρτατη απόδειξη της αφοσίωσής του ως κατοικίδιο των αστικών σαλονιών.

*

Το συγκεκριμένο κείμενο έχει γραφτεί για ένα και μοναδικό λόγο:

Για να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ τα οποία ως «άκρα» που είναι «συναντώνται» με το άλλο άκρο και συγκεκριμένα με τη... Χρυσή Αυγή!

Αφορμή γι' αυτό το κατασκεύασμα υπήρξε η προβοκάτσια της Χρυσής Αυγής κατά των απεργών της Χαλυβουργίας. Με τούτο το φόντο, η εφημερίδα του Ψυχάρη, του διευθυντή του Ψυχάρη και του συντάκτη του Ψυχάρη, θεώρησαν ότι

«δίνεται τροφή για ερωτήσεις του τύπου: "Υπάρχει ή όχι ενα είδος συνάντησης των άκρων";»...

Αντί δηλαδή η αποκάλυψη της προβοκάτσιας να γίνει αντικείμενο αναφοράς για τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται εναντίον του εργατικού κινήματος, η προβοκάτσια χρησιμοποιείται από τους «αντικειμενικούς» ενημερωτές της κοινής γνώμης για να τρωθεί και να συκοφαντηθεί το θύμα της προβοκάτσιας, το εργατικό κίνημα!

*

Σε μια αποθέωση αυτού του τύπου της «αντικειμενικότητας» το κείμενο του «Βήματος» τοποθετείται στο «ερώτημα» που το ίδιο έθεσε, αφού όμως πρώτα έθεσε και τα... δεδομένα. Οπου βασικό «δεδομένο» είναι ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ είναι το ένα «άκρο».

Αλλά σύμφωνα με το κυρίαρχο «αφήγημα» της αμορφωσιάς για την οποία μιλούσαμε παραπάνω

(και η οποία νομίζει ότι ο λαός ξεχνά ποιος θυσιάστηκε για να σωθεί η ανθρωπότητα και η Ελλάδα από τον ναζισμό)

«τα άκρα συναντούνται». Να τη ως εκ τούτου η «συνάντηση»... ΚΚΕ - Χρυσής Αυγής!

*

Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για την πρόθεση της εφημερίδας να ρίξει νερό στο μύλο της αθλιότητας περί ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό και το ναζισμό (!),

το κείμενο δεν ξεχνά να μεταφέρει υπό τύπον «ενημέρωσης» του αναγνωστικού κοινού την εξής... πληροφορία:

«...σε πολλά αριστερίστικα μπλοκ άρχισε ένας ιδιότυπος διάλογος με το ερώτημα"αν η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στο πλευρό των απεργών ή το ΠΑΜΕ στο πλευρό της Χρυσής Αυγής"»!

*

Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τι σημαίνει προστυχιά επισημαίνουμε, επιπλέον, ότι στο εν λόγω δημοσίευμα δεσπόζει η φωτογραφία του χαμογελαστού και προσηνή επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, η οποία

- προς δόξαν της γενναιότητας του συντάκτη που καταγγέλλει τα «άκρα» -

παρουσιάζεται με πολύ ευγένεια και προσοχή σαν «ακροδεξιός σχηματισμός».

Οταν λοιπόν οι ναζιστές και οι φασίστες, οι ρατσιστές και οι μισάνθρωποι εθνικιστές λογίζονται «απλώς» σαν «ακροδεξιός σχηματισμός», ποιος αμφιβάλλει ότι στόχος δεν είναι ούτε οι ναζί, ούτε οι φασίστες, ούτε η ακροδεξιά. Στόχος είναι το ΚΚΕ.

Αλλωστε αυτοί, όπως το «Βήμα», που... ενοχλούνται από τα «άκρα», είναι οι ίδιοι που καθόλου δεν ταράχτηκαν βλέποντας την ακροδεξιά να είναι κυβερνητική συνισταμένη του «σωτήρα» Παπαδήμου, συγκολλητική ουσία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και τμήματά της να αποτελούν πλέον στελεχιακό, εκ μεταγραφής, δυναμικό της ΝΔ...

*

Το κείμενο του «Βήματος» είναι ενταγμένο στην καθεστωτική γραμμή που καλεί τον λαό να κάτσει ήσυχα γιατί «λόγω κοινωνικής ρευστότητας ενισχύονται τα άκρα», «απειλείται η τάξη» και αφήστε που μπορεί να εχουμε και «εμφύλιο»... Ετσι διατείνεται το «αφήγημά τους». Αυτά υπηρετούν και επαναλαμβάνουν οι «παπαγάλοι» τους.

Πρόκειται για τη ωμή τρομοκρατία που προσπαθεί να παίξει το χυδαίο ρόλο της ενσωματώνοντας κάθε λογής «θεωρητική» σαβούρα, παραχάραξη, διαστρέβλωση, παραποίηση, με στόχο τον εκβιασμό του λαού.

Το μήνυμα είναι το εξής:

Ο λαός θα πρέπει να αποφύγει το κομμουνιστικό «άκρο», να κάτσει «στ' αβγά του» και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τον ακραίο αφανισμό του από τις δυνάμεις της «σύνεσης», του «ρεαλισμού», της «σωτηρίας» και της... δημοκρατίας των κεφαλαιοκρατών, εκείνης δηλαδή της στυγνής ταξικής δικτατορίας

που παράγει, αναπαράγει, συντηρεί και ενίοτε χρησιμοποιεί τους φασίστες, τους ναζί και τους ακροδεξιούς για να κάνει τη «δουλειά» της.

*

Βέβαια, η ξεδιαντροπιά όσο πιο... ξεδιάντροπη είναι, τόσο λιγότερο μπορεί να εννοήσει την υπηρεσία που προσφέρει.

Οι ξεδιάντροποι όσο πιο... ξεδιάντροποι και θλιβεροί είναι, τόσο ανίκανοι συλλαμβάνονται να αντιληφθούν ότι ακόμα και με αυτές τις βρωμιές που διαπράττουν ομολογούν, στην ουσία, την αλήθεια:

Πρώτον, ομολογούν ότι το ΚΚΕ βρίσκεται ακριβώς στο αντίπερα άκρο από το σύστημά τους που περιλαμβάνει από Χρυσή Αυγή, φασίστες και ακροδεξιούς μέχρι τους εκπροσώπους του αστικού κοινοβουλευτισμού της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Δεύτερον, αποδεικνύουν μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ρυπαρότητά τους.

Τρίτον, επιβεβαιώνουν ότι η συνάντηση της ακραίας πολιτικής προστυχιάς με την ακραία γελοιότητα δεν μπορεί να παράξει τίποτα περισσότερο από τον ακραίο και πρωτόγονο αντικομμουνισμό.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ - ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ «G 20» Η βαθιά κρίση φουντώνει παγκόσμια τις αντιθέσεις

Απροκάλυπτες κόντρες για τον επιμερισμό της ζημιάς από την ελεγχόμενη χρεοκοπία χωρών της Ευρωζώνης

Η κόντρα ανάμεσα στην Ευρωζώνη από τη μια και τις άλλες χώρες που συμβάλλουν στο ΔΝΤ από την άλλη είναι έκφραση των μεγάλων αντιθέσεων, που οξύνονται από τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση της κρίσης

Οι έντονες ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες για τον επιμερισμό της ζημιάς από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου, σαν συνέπεια της βαθιάς κρίσης, αλλά και τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης, αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών και των επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών της ομάδας των «G 20», που έγινε στο Μεξικό. Βασικό σημείο αντιπαράθεσης ήταν η συμμετοχή του «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης» και του ΔΝΤ στη δανειοδότηση των χωρών της Ευρωζώνης που βυθίζονται σε βαθιά κρίση και αδυνατούν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους με δανεισμό από τις λεγόμενες «αγορές».

Επί της ουσίας, ο καυγάς έγινε και γίνεται μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης από τη μια, με κυρίαρχη τη Γερμανία, και τις χώρες που συνεισφέρουν στο ΔΝΤ από την άλλη, με πρώτες τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ιαπωνία, ακόμα και τη Μ. Βρετανία. Οι τελευταίες ζητούν από τις χώρες του ευρώ να αυξήσουν τα διαθέσιμα κεφάλαια στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς δανειοδότησης, πριν και οι ίδιες συνεισφέρουν μέσω του ΔΝΤ μεγαλύτερα ποσά για την ελεγχόμενη χρεοκοπία κρατών - μελών της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα και άλλες.

Η παραπάνω απαίτηση καταγράφηκε και στο ανακοινωθέν της Συνόδου, όπου γίνεται προσπάθεια να επιτευχθεί ένας ακόμα πρόσκαιρος ενδοϊμπεριαλιστικός συμβιβασμός. «Οι χώρες της Ευρωζώνης θα επανεκτιμήσουν την ισχύ των μηχανισμών σταθερότητας τον Μάρτιο. Αυτό θα αποτελέσει μια ουσιαστική συμβολή πριν να υπάρξει η αποδέσμευση πόρων από το ΔΝΤ», τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση.

Χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατεί και εντός της ΕΕ είναι η δήλωση του υπουργού Οικονομικών της Βρετανίας, Τζ. Οσμπορν, ο οποίος είπε ότι «πρέπει να δούμε το χρώμα του χρήματος της Ευρωζώνης πρώτα, και, ειλικρινά, αυτό δεν έχει συμβεί. Μέχρι να γίνει, δεν υπάρχει ζήτημα η Βρετανία ή πιθανώς οποιοσδήποτε άλλος να συμβάλει επιπλέον χρήματα μέσω του ΔΝΤ». Συμπληρωματικά, ο υπουργός Οικονομικών του Μεξικού Χοσέ Αντόνιο Μιντ είπε ότι «τα αποτελέσματα» της ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής το Μάρτη (1 και 2 Μάρτη) «θα είναι ζωτικής σημασίας».

Αναβλήθηκε η Σύνοδος των «17»

Ωστόσο, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε είπε ότι δεν είναι απαραίτητο να ληφθεί απόφαση σε αυτή τη Σύνοδο, αφού κατά τον ίδιο η ΕΕ έχει στη διάθεσή της ολόκληρο το Μάρτη. Η γερμανική κυβέρνηση φέρεται να διαφώνησε και με τη διατύπωση της ανακοίνωσης, υποστηρίζοντας ότι θα έπρεπε να αναφέρει πως η αύξηση των κεφαλαίων του «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης» (ΕΜΣ) θα είναι «σημαντική», και όχι«ουσιαστική συμβολή» για την αποδέσμευση των πόρων. Ενδεικτική των αντιθέσεων είναι και η ματαίωση - ύστερα από παρέμβαση της Γερμανίας - της Συνόδου Κορυφής των χωρών της Ευρωζώνης, η οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 2 Μάρτη, μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, προκειμένου να συζητηθεί το θέμα των πόρων του «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης» (ESM).

Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, η πρόταση που συζητήθηκε στη σύνοδο της «G20» προβλέπει τη συγχώνευση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ - EFSF) και του ΕΜΣ (ESM), ώστε τα συνολικά διαθέσιμα κεφάλαια να φτάσουν τα 750 δισ. ευρώ (1 τρισ. δολάρια). Αυτό θα άνοιγε το δρόμο ώστε χώρες της «G20» όπως η Ιαπωνία και η Κίνα να ικανοποιήσουν το αίτημα του ΔΝΤ για νέους πόρους 500-600 δισ. δολαρίων, πέραν των 385 δισ. που διαθέτουν ήδη. Οι υπουργοί Οικονομικών της «G20» θα συναντηθούν ξανά στα τέλη του Απρίλη στην Ουάσιγκτον, στέλνοντας το μήνυμα ότι τα κεφάλαια από το ΔΝΤ δεν είναι εγγυημένα.

Σύμφωνα με το «Reuters», το ΔΝΤ θα συνεδριάσει στις 13 Μάρτη για το δεύτερο πακέτο προς την Ελλάδα. Το ΔΝΤ έχει αναφέρει πως είναι ακόμη υπό συζήτηση το ύψος της συνεισφοράς του στο δεύτερο πακέτο. Πηγές ωστόσο αναφέρουν πως πιθανότατα θα φτάνει σε 13 δισ. ευρώ - επιπλέον των 9,9 δισ. ευρώ του πρώτου πακέτου που δεν έχουν εκταμιευθεί. Πίσω από τις αντεγκλήσεις για τη χρηματοδότηση των διάφορων ταμείων κρύβεται η αντιπαράθεση για την επεκτατική ή περιοριστική διαχείριση της κρίσης, όπως φαίνεται κυρίως από τις δηλώσεις Γερμανών και Αμερικανών αξιωματούχων.

«Κάντε το γρήγορα και δυναμικά και φροντίστε οι δεσμεύσεις σας να έχουν αποτελέσματα», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ, αναφερόμενος στην ενίσχυση των ευρωπαϊκών ταμείων, ενώ ο Σόιμπλε αντέτεινε ότι «δεν έχει κανένα νόημα από οικονομικής άποψης να εισακούσουμε τις εκκλήσεις και να διοχετεύουμε επ' αόριστον κεφάλαια στους μηχανισμούς στήριξης, ούτε να θέσουμε σε λειτουργία τη μηχανή εκτύπωσης χαρτονομισμάτων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας».

Ζητάνε ρόλο οι αναπτυσσόμενες οικονομίες

Εν μέσω ανακατατάξεων στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα, ανερχόμενες οικονομίες όπως αυτή της Βραζιλίας, ζητάνε μεγαλύτερο ρόλο στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, με τον Βραζιλιάνο υπουργό Οικονομικών Γκίντο Μαντέγκα να βάζει σαν προϋπόθεση για αύξηση της συμμετοχής στο ΔΝΤ την αναβάθμιση των αναπτυσσόμενων οικονομικά χωρών στη διεύθυνση του Ταμείου. Ο ίδιος είπε ότι η εκλογή του νέου προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας δε θα πρέπει να βασίζεται στην εθνικότητα του υποψήφιου, ενώ πληροφορίες θέλουν τις BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική) να σχεδιάζουν την κατάθεση κοινής υποψηφιότητας για την προεδρία της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Σύμφωνα με τον «άγραφο νόμο» που ισχύει μέχρι σήμερα, την ανώτατη θέση στην Παγκόσμια Τράπεζα αναλαμβάνει Αμερικανός και στο ΔΝΤ Ευρωπαίος. Από την πλευρά του, ο Αμερικανός Ρ. Ζέλικ, σημερινός πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, που αποχωρεί τον προσεχή Ιούνη, είπε με νόημα ότι Αμερικανοί δεν διαθέτουν υψηλόβαθμες θέσεις στα Ηνωμένα Εθνη, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου ή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Μέχρι στιγμής, ως πιθανοί υποψήφιοι από τις ΗΠΑ έχουν αναφερθεί η Χίλαρι Κλίντον και ο οικονομικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου και πρώην υπουργός Οικονομικών, Λόρενς Σάμερς.

ΜΙΣΘΟΙ - ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ Εγκληματικό και ξεδιάντροπο το νέο πετσόκομμα

Εγκρίθηκε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που μειώνει κατακόρυφα την τιμή της εργατικής δύναμης

Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που εγκρίθηκε χτες από το Υπουργικό Συμβούλιο, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ επιταχύνει την εφαρμογή των αντεργατικών ανατροπών, αφοπλίζει τους εργαζόμενους και από την ελάχιστη νομική προστασία και λύνει τα χέρια της εργοδοσίας να επιβάλει εδώ και τώρα τις περικοπές στους μισθούς, να διαλύσει πλήρως τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Το έγκλημα αυτό σε βάρος της εργατικής τάξης γίνεται στο όνομα της«αύξησης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας» και με την επίκληση «λόγων γενικότερου ενδιαφέροντος», που συνδέονται «με τη λειτουργία της εθνικής οικονομίας και την ανάγκη λήψης έκτακτων μέτρων για την προστασία της» (!) Η προστασία των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής κερδοφορίας αναγορεύονται ξεδιάντροπα σε γενικό συμφέρον.

Με την πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου επιβάλλονται:

1. Η κατάργηση διά νόμου της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Η μείωση όλων των μισθών που περιλαμβάνονται και κατοχυρώνονται με αυτή είναι 22% και για τους νέους μέχρι 25 ετών κατά 32%. Από τις 14 Φλεβάρη ο κατώτερος μισθός πέφτει στα 586 ευρώ μεικτά, από 751 ευρώ μέχρι τον προηγούμενο μήνα και στους νέους στα 511 ευρώ μεικτά. Μάλιστα, γιατους νέους της μαθητείας, για 8ωρη εργασία η αμοιβή τους καθορίζεται στο εξευτελιστικό επίπεδο των 357,50 ευρώ μεικτά. Εννοείται ότι για την ισχύουσα Εθνική Σύμβαση δεν αποδίδεται ούτε η προβλεπόμενη αύξηση του Ιούλη, αλλά ούτε και οι «ωριμάνσεις» οι οποίες παγώνουν. Οι μειώσεις είναι υποχρεωτικές για τους εργαζόμενους και μάλιστα με αναδρομική ισχύ από τις 14 Φλεβάρη (βλέπε και πίνακα).

2. Καταργούνται οι ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις και η κυβέρνηση ορίζει το περιεχόμενο των νέων κλαδικών συμβάσεων. Ειδικότερα, οι όροι όλων των συμβάσεων που έχουν λήξει ή καταγγελθεί, παύουν να ισχύουν μέσα σε ένα τρίμηνο από την ψήφιση του νόμου, δηλαδή από τα μέσα του Μάη. Ομως και αυτές που βρίσκονται σε ισχύ, δεν έχουν καλύτερη τύχη και λήγουν έπειτα από ένα τρίμηνο, αφού μονομερώς οι εργοδότες μπορούν ανά πάσα στιγμή να τις καταγγείλουν. Ετσι καταντά κενό γράμμα και κοροϊδία η πρόβλεψη ότι τέτοιες συμβάσεις μπορούν να έχουν ισχύ ακόμα ένα χρόνο ή μια τριετία από την έναρξή τους!

Μετά την πάροδο των τριών μηνών αυτό που απομένει από τις κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις είναι: Ο βασικός μισθός ή βασικό ημερομίσθιο που προβλέπει η σύμβαση μαζί με τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας, εφόσον όμως αυτά προβλέπονται από τη συγκεκριμένη ΣΣΕ. Κάθε άλλο προβλεπόμενο σε αυτές επίδομα παύει αμέσως να ισχύει. Μεταξύ αυτών και το επίδομα γάμου. Ειδικά για τις ωριμάνσεις, με την ψήφιση του νόμου και μέχρι το ποσοστό ανεργίας να πέσει στο 10% - δηλαδή στο μισό απ' αυτό που είναι σήμερα - δεν δίνονται οι προβλεπόμενες αυξήσεις. Συγκεκριμένα, επιδόματα όπως της πολυετίας, το επίδομα χρόνου εργασίας, της τριετίας ή πενταετίας «παγώνουν» στα σημερινά επίπεδα, ανεξάρτητα αν το επόμενο διάστημα ο εργαζόμενος μεταβαίνει σε κάποιο άλλο κλιμάκιο ή συμπληρώνει τριετία ή πενταετία και σύμφωνα με τη σύμβαση θα έπρεπε να αυξηθεί ο μισθός του.

Ετσι, η κυβέρνηση διά νόμου πετσοκόβει τους μισθούς που προβλέπονται από όλες τις συμβάσεις και αυτό είναι το πρώτο βήμα. Γιατί, έχοντας κατοχυρώσει για λογαριασμό της εργοδοσίας ένα χαμηλότερο επίπεδο κλαδικών μισθών, της δίνει ταυτόχρονα τη δυνατότητα για την επιβολή επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων με ακόμα χαμηλότερους μισθούς απ' αυτούς που θα έχουν απομείνει, μετά το διά νόμου πετσόκομμα.

3. Για να ενισχύσει ακόμα περισσότερο την αντεργατική επιθετικότητα, η κυβέρνηση στερεί ουσιαστικά τη δυνατότητα προσφυγής των συνδικάτων στη Διαιτησία (ΟΜΕΔ), αφού α) η προσφυγή μπορεί να γίνει μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη των εργοδοτών, β) η προσφυγή περιορίζεται αποκλειστικά στον καθορισμό του βασικού μισθού ή του βασικού ημερομισθίου και όχι σε όλους τους όρους της Σύμβασης ή στη διατήρηση όρων από προηγούμενες συμβάσεις και γ) για όσες προσφυγές δεν έχουν βγει αποφάσεις από τον ΟΜΕΔ και εκκρεμούν τίθενται στο αρχείο!

4. Με το άρθρο 5 της νομοθετικής πράξης επιτρέπεται η απόλυση εργαζομένων από επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα (πρώην ΔΕΚΟ, τράπεζες) και όχι μόνο, αφού το δικαίωμα για απολύσεις επεκτείνεται και στους ιδιοκτήτες όλων των εταιρειών και οργανισμών που υπάγονται ή κατά το παρελθόν είχαν υπαχθεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Στην ίδια λογική και για τις ίδιες επιχειρήσεις, καταργούνται διατάξεις, κανονιστικές αποφάσεις, συλλογικές συμβάσεις, διαιτητικές αποφάσεις ή Κανονισμοί Εργασίας «που υποκρύπτουν μονιμότητα ή ρήτρες μονιμότητας», διευρύνοντας έτσι το πεδίο εφαρμογής της δυνατότητας απόλυσης εκ μέρους της εργοδοσίας.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ Λαϊκή αντίσταση στη σκληρή λιτότητα

Μαζικά διαδηλώνει ο πορτογαλικός λαός

Χιλιάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους της Λισαβόνας (οι διοργανωτές κάνουν λόγο για 300 χιλιάδες), το Σάββατο 11 του Φλεβάρη, μετά από κάλεσμα της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Πορτογαλίας (CGTP-IN), για να διατρανώσουν στην ντόπια ολιγαρχία και στη γνωστή πια «τρόικα» (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Ευρωπαϊκή Τράπεζα) ότι «δεν παραδίνονται», διαμαρτυρόμενοι ενάντια στα σκληρότατα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν και φυσικά συνεχίζουν να επιβάλλονται στον πορτογαλικό λαό. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κινητοποίηση που οργάνωσε η CGTP-IN, το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, τα τελευταία 30 χρόνια και συνέπεσε με διαφορά μόνο τεσσάρων ημερών, με την άφιξη της «τρόικας» στη χώρα, για να εκτιμήσει κατά πόσο «πειθάρχησαν» οι Πορτογάλοι στις επιταγές τους, κατά πόσο προχωράει, σύμφωνα με τα δικά της μέτρα, η συμφωνία δανείου ύψους 78 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2011.

Οι Πορτογάλοι βγήκαν στους δρόμους για να καταγγείλουν την ανεργία, 13,6 % σήμερα, με τάση ανόδου, το πάγωμα του κατώτατου μισθού, τις αλλαγές στο επίδομα ανεργίας, τις περικοπές στα επιδόματα αδείας και Χριστουγέννων στους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, αλλά και για την αύξηση του ΦΠΑ σε προϊόντα πρώτης ανάγκης.

Καταγγέλλουν τον «κοινωνικό διάλογο»

Ταυτόχρονα, κατήγγειλαν τη συμφωνία, στα πλαίσια του λεγόμενου «κοινωνικού διαλόγου», μεταξύ της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας Γενική Ενωση Εργατών (UGT) που συμμετέχει στο «διάλογο» με την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Συμφωνία που αφορά την περικοπή των ημερών αδείας για τους εργαζόμενους από 25 σε 22 ημέρες, την κατάργηση τουλάχιστον τριών επισήμων αργιών, μείωση της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, περικοπές των αποδοχών στις υπερωρίες, ενώ δίνεται στους εργοδότες η δυνατότητα να έχουν 150 ώρες ανά εργαζόμενο χωρίς υπερωριακές αποδοχές όποτε αυτοί το επιθυμούν. Μέτρα και τακτικές, λοιπόν, που πώς αλλιώς θα μπορούσε να ονομάσει κάποιος αν όχι μέτρα «καρμπόν» με αυτά που επιβάλλονται και στον ελληνικό λαό προφανώς με τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες, εκτός από την εξαθλίωση της πλειοψηφίας του λαού, και στην οικονομία της χώρας.

Η πορεία των 300.000 διαδηλωτών κατέληξε στην Πλατεία Εμπορίου, όπου στις ομιλίες που ακούστηκαν, έγιναν αναφορές στη επικείμενη επίσκεψη των Ευρωπαίων «ελεγκτών» της τρόικας. «Με την ευκαιρία αυτής της συγκέντρωσης κάνουμε και εμείς τη δική μας εκτίμηση, την εκτίμηση για αυτούς που υποφέρουν καθημερινά» τόνισε στην ομιλία του ο Γενικός Γραμματέας της CGTP-IN, Αρμένιο Κάρλος. «Η αγοραστική μου δύναμη μειώθηκε, οι νέοι βρίσκονται στην ανεργία, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία πίσω από την άλλη. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση ...» έλεγε ένας συνταξιούχος από τη Λισαβόνα, ενώ μία πρώην κλωστοϋφαντουργός από την περιοχή του Γκιμαράες, δήλωνε «είμαι άνεργη εδώ και τρία χρόνια. Σήμερα καλούμαι να ζήσω με μία σύνταξη 419 ευρώ και να πληρώνω ενοίκιο 150 ευρώ. Είναι δυσβάσταχτο». Ενας άλλος συνταξιούχος 70 χρόνων, που έκανε πρόσφατα μία εγχείρηση ώμου, παραπονιέται ότι δε θα του φτάσουν τα χρήματα για όλα τα φάρμακα που χρειάζεται μια και η σύνταξή του είναι μόλις 450 ευρώ, ενώ μετράει τις μέρες που θα μπορέσει και πάλι να καθίσει στο τιμόνι του ταξί του 12 ώρες το 24ωρο γιατί «χωρίς αυτό, δεν θα μπορέσω να πληρώσω ούτε τα χρέη μου ούτε να στηρίξω τα παιδιά μου που και πάλι εξαρτώνται από μένα μια και είναι άνεργα».

Να πούμε εδώ ότι η Πορτογαλία ποτέ δεν είχε τόσα άτομα με πανεπιστημιακή μόρφωση. Και όμως ποτέ οι νέοι δεν δυσκολευόντουσαν περισσότερο να βρουν δουλειά. Η μειωμένη απασχόληση που προκλήθηκε από την καπιταλιστική κρίση πλήττει κυρίως τους νέους, έτσι σήμερα στην Πορτογαλία το ποσοστό ανεργίας των νέων είναι πάνω από το διπλό γενικό ποσοστό. Σήμερα, ένας στους δέκα απόφοιτους πανεπιστημίων εγκαταλείπει την Πορτογαλία.

Ακόμα 2,7 εκατομμύρια Πορτογάλων ζουν στα όρια της φτώχειας, ενώ αυξάνονται συνεχώς αυτοί που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Για όλα τα παραπάνω, διαδήλωσαν μαζικά οι Πορτογάλοι εργαζόμενοι, με συνθήματα όπως «Ενάντια στην εκμετάλλευση και την εξαθλίωση!», ενώ ένας διαδηλωτής επιχειρηματολογώντας για τη συμμετοχή του στη συγκέντρωση τόνιζε: «Κλέβουν τους μισθούς, και τα δικαιώματά μας. Κλέβουν από τους φτωχούς, για να τα δώσουν στους πλούσιους. Είμαι φτωχός και πρέπει να διαμαρτυρηθώ. Οσο περισσότερο σωπαίνουμε τόσο περισσότερο μας κλέβουν». Η Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων Πορτογαλίας συνεχίζει με νέα κινητοποίηση την ερχόμενη Τρίτη και καλεί σε κλιμάκωση του αγώνα για να εμποδιστεί η αντιλαϊκή πολιτική που στραγγαλίζει τα λαϊκά στρώματα.

Γ.Καρ

Ο «πόλεμος του πετρελαίου» άρχισε

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί για επίθεση εναντίον του Ιράν εντείνονται. Οπως και σε όλες τις προηγούμενες επεμβάσεις έτσι και στην περίπτωση του Ιράν των στρατιωτικών επιχειρήσεων προηγείται ο οικονομικός αποκλεισμός. Εν προκειμένω αφού το Ιράν εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις πωλήσεις πετρελαίου, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση χτυπούν εκεί. Ετσι κήρυξαν εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο απειλώντας με κυρώσεις τις χώρες που θα συνεχίσουν να προμηθεύονται πετρέλαιο από τη χώρα αυτή.

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι κεντρικός στόχος της νέας ιμπεριαλιστικής επέμβασης είναι τα πλούσια ιρανικά πετρελαϊκά κοιτάσματα. Το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης είναι, όπως και στην περίπτωση του Ιράκ τα όπλα μαζικής καταστροφής, το πρόσχημα. Φυσικά η επέμβαση αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο της ευρύτερης περιοχής σε συνδυασμό με το σχέδιο για τη δημιουργία της «Νέας Μέσης Ανατολής».

Μπορεί να καθυστερεί η στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν, όμως ο «πόλεμος του πετρελαίου» έχει αρχίσει για τα καλά.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ του εμπάργκο από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, το Ιράν απάντησε με διακοπή των πωλήσεων πετρελαίου προς τις Βρετανία και τη Γαλλία προειδοποιώντας ότι η διακοπή θα επεκταθεί σε Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ολλανδία.

Στο μεταξύ την περασμένη Τετάρτη η τιμή του πετρελαίου μπρεντ εκτινάχθηκε κοντά στα 124 δολάρια, το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων εννέα μηνών.

ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ της Διεθνούς Εβδομάδας Πετρελαίου, της ετήσιας συνάντησης στελεχών, την περασμένη βδομάδα, ο διευθύνων σύμβουλος της Vitol, της κορυφαίας εταιρείας συναλλαγών ενέργειας, Ιαν Τέιλορ, προέβλεψε ότι οι εντάσεις στη Μέση Ανατολή είναι πιθανόν να ωθήσουν τις τιμές του αργού σε ιστορικά υψηλά, ίσως και πάνω από τα 150 δολάρια το βαρέλι.

Οπως εκτιμά η Vitol, όσο η τιμή ξεπερνάει τα 120 δολάρια το βαρέλι, η Τεχεράνη θα βγαίνει κερδισμένη από τις εξελίξεις αφού η μείωση των εξαγωγών θα αντισταθμίζεται από την αυξημένη τιμή πώλησης.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ότι η διακοπή της πώλησης ιρανικού πετρελαίου σε Βρετανία και Γαλλία, είναι κίνηση συμβολικού χαρακτήρα, όμως για την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα θα είχε σοβαρές επιπτώσεις αφού οι χώρες αυτές λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών ιρανικού αργού στην Ευρώπη και θα μπορούσαν να είναι εκείνες που θα «τιμωρηθούν», αν η Τεχεράνη υλοποιήσει τη νέα απειλή της. Το ιρανικό αργό πετρέλαιο αντιπροσωπεύει περίπου το 30% των εισαγωγών της Ελλάδας και το 13% εκείνων της Ιταλίας, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (ΙΕΑ).

ΚΕΙΜΕΝΑ:
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Κανονισμός της ΕΕ «ΜΟΝΤΙ ΙΙ»: Αντεργατικό τερατούργημα για την κατάργηση της απεργίας

Motion Team

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήδη από το 2011 έχει ετοιμάσει για υιοθέτηση από το Συμβούλιο της ΕΕ Κανονισμό για «την άσκηση του δικαιώματος της συλλογικής δράσης, στο πλαίσιο των οικονομικών ελευθεριών στην ενιαία αγορά και ιδιαίτερα της ελευθερίας εγκατάστασης και της ελευθερίας παροχής υπηρεσιών». Το κείμενο της Επιτροπής δεν έχει δοθεί ακόμη επίσημα στη δημοσιότητα. Πρόκειται κυριολεκτικά για αντεργατικό τερατούργημα για την κατάργηση της απεργίας.

Ο χαρακτηρισμός του αντεργατικού τερατουργήματος με το προσωνύμιο «ΜΟΝΤΙ ΙΙ» αποτελεί επιβράβευση των υπηρεσιών του Ιταλού οικονομολόγου Μάριο Μόντι στην ΕΕ, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ο Μάριο Μόντι υπηρέτησε ως επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς, Υπηρεσιών, Τελωνείων και Φορολογίας (1995 - 1999) και ως επίτροπος Ανταγωνισμού την περίοδο 1999 - 2004, ισόβιος γερουσιαστής στην Ιταλική Βουλή από το 2011 και σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας, πρότυπο για το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, που προβάλλεται από την πλουτοκρατία μέσα από τα ΜΜΕ, για το τσάκισμα της απεργίας και των άλλων δικαιωμάτων που κατέκτησε με σκληρούς αγώνες και αίμα η εργατική τάξη.

Το αντικείμενο του Κανονισμού

Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με αφορμή τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ στις υποθέσεις «Viking Line» (υπόθεση C-438/05 της 11/12/2007) και «Laval» (υπόθεση C-341/05 της 18/12/2007), καθώς και τη συναφή υπόθεση «Ruffert,» επιτίθεται ευθέως στο δικαίωμα της απεργίας και συνολικά της δράσης του εργατικού κινήματος. Με προκλητικότατο τρόπο επιχειρεί να εξαπατήσει τους εργαζόμενους, δηλώνοντας ότι οι πιο πάνω αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου έκαναν αναγκαία τη ρύθμιση του απεργιακού δικαιώματος και δήθεν στο όνομα της προστασίας του, ευθέως εξαρτά τη συνδικαλιστική δράση του εργατικού κινήματος από την έγκριση της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων και των καπιταλιστών.

Ο ρόλος της εργατικής αριστοκρατίας

Τα συμβιβασμένα και ξεπουλημένα ευρωπαϊκά εργατικά συνδικάτα (ETUC/CES), ύστερα από τις αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου, εξαπατώντας τους εργαζόμενους και καλλιεργώντας αυταπάτες για το χαρακτήρα της ΕΕ ζητούσαν από την ΕΕ να συμπεριλάβει στη Συνθήκη της Λισαβόνας ένα «Κοινωνικό Πρωτόκολλο» στο οποίο θα δηλωνόταν η υπεροχή των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων έναντι των οικονομικών ελευθεριών. Οι καπιταλιστές από την πλευρά τους, διά μέσου της Ενωσής τους, της «Business Europe», χαιρέτισαν τις αποφάσεις, όπως και οι αστικές κυβερνήσεις. Μάλιστα, οι αστικές κυβερνήσεις της Σουηδίας, της Γερμανίας, του Λουξεμβούργου και της Δανίας έσπευσαν να τροποποιήσουν την εργατική τους νομοθεσία, με το επιχείρημα της συμμόρφωσης στις αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου, περιορίζοντας το δικαίωμα της απεργίας. Ετσι, η ΕΕ αξιοποιώντας γι' άλλη μια φορά τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες έρχεται να δώσει ένα συντριπτικό χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, παρουσιάζοντάς το σαν ανταπόκρισή της στο αίτημα των συνδικάτων.

Το ιστορικό των αποφάσεων του ευρωδικαστηρίου

Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ έκριναν παράνομες τις απεργίες των Φιλανδών ναυτεργατών και των Σουηδών οικοδόμων, επειδή παραβιάζουν τη θεμελιώδη ελευθερία που κατοχυρώνουν οι Συνθήκες της ΕΕ, την ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου. Απέδειξαν γι' ακόμη μια φορά τον πραγματικό αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, σαν ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

MotionTeam

Σε συντομία το ιστορικό των υποθέσεων που έκρινε το Δικαστήριο της ΕΕ είναι το εξής: Στην πρώτη υπόθεση η φιλανδική εφοπλιστική εταιρεία «Viking Line», προσέφυγε σε αγγλικό δικαστήριο ζητώντας να κηρυχθεί παράνομη η απεργία της Φιλανδικής Ομοσπονδίας Ναυτεργατών (FSU) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Μεταφορές (ITF), με αίτημα να υποχρεωθεί η «Viking Line» να μη μεταφέρει το πλοίο της «Rosella» (που εκτελεί τη γραμμή Ελσίνκι - Ταλίν) στην εσθονική σημαία, για να εκμεταλλευτεί έτσι ακόμη αγριότερα τους ναυτεργάτες του πλοίου, αφού έτσι θα εφάρμοζε την εσθονική συλλογική σύμβαση εργασίας, που προβλέπει πολύ χαμηλότερους μισθούς και δικαιώματα για τους ναυτεργάτες.

Στη δεύτερη η λετονική εταιρεία «Laval», προσέφυγε σε σουηδικό δικαστήριο ζητώντας να κηρυχθούν παράνομες οι απεργιακές κινητοποιήσεις της Σουηδικής Ομοσπονδίας Οικοδόμων (Byggnads) και του τοπικού παραρτήματός της στην πόλη Vaxholm (όπου ο λετονικός μονοπωλιακός όμιλος είχε αναλάβει την κατασκευή ενός σχολείου, μέσω της θυγατρικής εταιρείας «Baltic», φέρνοντας να εργαστούν σ' αυτό Λετονοί οικοδόμοι) με αίτημα να υποχρεωθεί το λετονικό μονοπώλιο να υπογράψει συλλογική σύμβαση εργασίας με τη Σουηδική Ομοσπονδία, ώστε να εφαρμόζονται και στους Λετονούς εργάτες οι όροι εργασίας και οι μισθοί της σουηδικής συλλογικής σύμβασης, που ήταν πολύ ανώτεροι από το μισθό πείνας που τους κατέβαλε η επιχείρηση με βάση τη λετονική σύμβαση.

Motion Team

Και οι δύο υποθέσεις έφτασαν στο Δικαστήριο της ΕΕ, το οποίο εξέδωσε τις αποφάσεις του, με τις οποίες κρίνει παράνομες τις απεργίες, επειδή «παραβιάζουν το κοινοτικό δίκαιο» και συγκεκριμένα τα «θεμελιώδη δικαιώματα», που θεσπίστηκαν και κατοχυρώθηκαν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δηλαδή το «δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης των επιχειρήσεων» (άρθρο 43 της Συνθήκης ΕΚ) και το «δικαίωμα της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών και κυκλοφορίας των εργαζομένων» (άρθρο 49 της Συνθήκης και οδηγία 96/71 ΕΚ για την απόσπαση εργαζομένων) στα κράτη μέλη της ΕΕ.

Το περιεχόμενο του Κανονισμού «Μόντι ΙΙ»

Στο άρθρο 1 ορίζεται το αντικείμενο του Κανονισμού που είναι να καθορίσει τις γενικές αρχές και τους κανόνες στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που διέπουν το «θεμελιώδες δικαίωμα της άσκησης συλλογικής δράσης στο πλαίσιο των οικονομικών ελευθεριών και ιδιαίτερα της ελευθερίας εγκατάστασης και της ελευθερίας παροχής υπηρεσιών». Στην παράγραφο 2 ορίζεται ότι ο κανονισμός δεν πρέπει να ερμηνευτεί ότι επηρεάζει την εθνική νομοθεσία των κρατών μελών σχετικά με το δικαίωμα της απεργίας, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις ΣΣΕ, κάτι που όμως αποτελεί χυδαίο ψέμα και παραπλάνηση, αφού το ίδιο το περιεχόμενο του Κανονισμού εξαρτά το δικαίωμα της απεργίας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων από την οικονομική ελευθερία των καπιταλιστών.

Στο άρθρο 2 μπαίνουν οι Γενικές Αρχές για την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας. Ετσι, ορίζεται ότι το δικαίωμα της απεργίας και συνολικά της συλλογικής δράσης των εργατικών συνδικάτων πρέπει να σέβεται τις οικονομικές ελευθερίες κίνησης του κεφαλαίου που κατοχυρώνονται από τις Συνθήκες της ΕΕ και να είναι «σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας». Για να εξαπατήσει τους εργαζόμενους δηλώνει και το αντίθετο, ότι δήθεν και οι ελευθερίες του κεφαλαίου πρέπει επίσης να σέβονται το δικαίωμα δράσης των συνδικάτων, κάτι το οποίο δεν έχει καμία πρακτική αξία για την εργατική τάξη, γιατί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, η ιδιοκτησία των καπιταλιστών στα Μέσα Παραγωγής και η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης είναι κατοχυρωμένα στα αστικά εθνικά Συντάγματα και τις Ενοποιημένες Συνθήκες της ΕΕ, υπέρτατη και απαραβίαστη αρχή της κυριαρχίας του κεφαλαίου. «Το δικαίωμα της απεργίας τίθεται υπό εξέταση, ώστε να συμβιβάζεται με το δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών του κεφαλαίου σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ». Η απαγόρευση του δικαιώματος της απεργίας επιδιώκεται να επιβληθεί σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ, με κριτήριο ότι πλήττεται η ελευθερία εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών του κεφαλαίου τόσο σε εθνικό όσο και σε διακρατικό επίπεδο. Δηλαδή όπως έγινε με την απαγόρευση της απεργίας των Σουηδών και Λετονών οικοδόμων στη Σουηδία, γιατί σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου της ΕΕ θίγεται η εγκατάσταση και η επιχειρηματική δραστηριότητα θυγατρικής λετονικής εταιρείας στη Σουηδία.

Το άρθρο 3 ορίζει ότι τα εθνικά δικαστήρια του κράτους μέλους όπου διεξάγεται η απεργία θα κρίνουν εάν η απεργία συμβιβάζεται με την ελευθερία του κεφαλαίου, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και τη νομοθεσία της ΕΕ υπό την ότι το δικαστήριο της ΕΕ θα τον τελικό λόγο. Ετσι η ΕΕ δημιουργεί το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο πρέπει να εφαρμόζουν τα εθνικά δικαστήρια, με βάση τη γενική αρχή του άρθρου 2 - ότι δηλαδή η απεργία δεν θίγει τα δικαιώματα της οικονομικής ελευθερίας του κεφαλαίου - ακόμη κι αν αυτό δεν προβλέπεται στην εθνική τους εργατική νομοθεσία. Από την άλλη κατοχυρώνει την αρμοδιότητα του Ευρωδικαστηρίου να αποφασίζει και να επιβάλλει την ευρωενωσιακή νομοθεσία, το σιδερένιο κανόνα απαγόρευσης των απεργιών στα κράτη μέλη της ΕΕ.

Με το άρθρο 4 δίνεται η δυνατότητα στα κράτη μέλη να δημιουργούν εξωδικαστικούς μηχανισμούς διαιτησίας ή μεσολάβησης κλπ, ενώ ταυτόχρονα δίνεται η δυνατότητα συμφωνίας σε επίπεδο ΕΕ των ξεπουλημένων ευρωπαϊκών συνδικάτων με τους καπιταλιστές να δημιουργούν τέτοιους μηχανισμούς μεσολάβησης, διαιτησίας κλπ, δηλαδή μηχανισμούς με τους οποίους θα σφαγιάζεται το απεργιακό δικαίωμα με όχημα τον «κοινωνικό εταιρισμό», για την υποταγή της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο.

Το άρθρο 5 υποχρεώνει τα κράτη μέλη να ενημερώνουν τα άλλα κράτη μέλη των οποίων οι επιχειρήσεις τους θίγονται από μία απεργιακή κινητοποίηση και την Επιτροπή για τα μέτρα που παίρνουν ή που σκοπεύουν να πάρουν για να σταματήσουν την απεργία, όταν θίγει τις οικονομικές ελευθερίες του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα δίνει το δικαίωμα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει επιπρόσθετα μέτρα εάν δεν ικανοποιείται το κεφάλαιο από τα μέτρα του συγκεκριμένου κράτους μέλους ενάντια στην απεργία.

Γι' ακόμη μια φορά επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ όχι μόνο για το χαρακτήρα και το ρόλο της ΕΕ, αλλά και για τις προειδοποιήσεις του, όταν είχαν εκδοθεί οι αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου, για την πρόθεση της ΕΕ να πλήξει άγρια το δικαίωμα της απεργίας και των ΣΣΕ.

Και νομοθετικά πλέον επικυρώνονται οι αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου. Με ευρωενωσιακή νομοθεσία θεσμοθετείται μία από τις βασικές συνέπειες της ελευθερίας κίνησης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, να μετακινεί την έδρα του (εικονικά ή πραγματικά) σε χώρες της ΕΕ, με χαμηλότερους μισθούς και χειρότερους όρους και συνθήκες εργασίας και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιεί σε οποιοδήποτε κράτος μέλος δραστηριοποιείται. Με τον τρόπο αυτό ασκεί πίεση, με στόχο να συντρίψει όποιες κατακτήσεις έχει διατηρήσει σήμερα η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα σε κάποια κράτη μέλη, επιβάλλοντας σε ολόκληρη την ΕΕ τους όρους και τις συνθήκες της πιο στυγνής και άγριας εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Ο χρόνος που έρχεται ο κανονισμός δεν είναι τυχαίος

Η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης στην ΕΕ και η βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση ΕΕ - αστικών κυβερνήσεων και μονοπωλίων στην εργατική τάξη προϋποθέτει και το άγριο χτύπημα του εργατικού κινήματος και των εργατικών αγώνων.

Με τον Κανονισμό το δικαίωμα της απεργίας και ο τρόπος άσκησής του δεν αποτελεί ζήτημα που εμπίπτει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα των κρατών μελών και των εθνικών τους δικαστηρίων, αλλά και στην αρμοδιότητα της ΕΕ και του Δικαστηρίου. Με άλλα λόγια οι απεργίες δεν θα κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές μόνο από την ταξική δικαιοσύνη των κρατών μελών (όπως κατά κανόνα συμβαίνει σε όλες τις χώρες της ΕΕ και στην Ελλάδα), αλλά και από το Ευρωδικαστήριο, που έτσι θα έχει τη γενική εποπτεία καταστολής των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης, αν οι μηχανισμοί καταστολής σε κάποιο κράτος μέλος της ΕΕ δεν λειτουργούν αποτελεσματικά.

Υπέρτατη αρχή στην οποία θεμελιώνεται ολόκληρο το αντιδραστικό και αντιλαϊκό οικοδόμημα της ΕΕ είναι η ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου, ώστε να δημιουργεί τους πιο βάρβαρους όρους εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Η ελευθερία αυτή του κεφαλαίου στηρίζεται στις περιβόητες τέσσερις ελευθερίες που θέσπισε η Συνθήκη του Μάαστριχτ - κίνησης κεφαλαίων, εργαζομένων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Αυτές είναι οι μόνες αδιαπραγμάτευτες. Τα «άγια των αγίων» της Ενωσης του κεφαλαίου. Μπροστά στις ελευθερίες αυτές υποχωρεί και είναι ανίσχυρο το όποιο περιορισμένο δικαίωμα έχει κατακτήσει με σκληρούς αγώνες και θυσίες η εργατική τάξη.

Τέλειωσαν οι αυταπάτες που καλλιέργησαν συστηματικά ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΡΙΖΑ, τα κόμματα της Μπακογιάννη και του Κουβέλη, των Οικολόγων Πράσινων και ο κυβερνητικός, εργοδοτικός συνδικαλισμός ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ περί της ενωμένης Ευρώπης της ισοτιμίας, της σύγκλισης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, περί της «αλλαγής από τα μέσα» της ΕΕ.

Η εργατική τάξη έχει αποκτήσει πλούσια πείρα. Τώρα πρέπει να τη χρησιμοποιήσει και να βγάλει τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα. Να τιμωρήσει σκληρά τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., Δημ. Συμμαχία, να γυρίσει την πλάτη στους οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ, που εξωραΐζουν και υπερασπίζονται τον ευρωμονόδρομο και την ΕΕ.

Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και τις άλλες αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, τις ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ, ΟΓΕ για την ενδυνάμωση της λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαικά στρώματα. Κλιμάκωση της ταξικής πάλης, για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την οικοδόμηση της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας.

Του
Γιώργου ΤΟΥΣΣΑ*
* Ο Γιώργος Τουσσας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής, ευρωβουλευτής.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Κόλαση για το λαό η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζεται

Γρηγοριάδης Κώστας

«Είμαστε η μόνη σταθερά του συστήματος που μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή του νέου μνημονίου και να διασφαλίσει την παραμονή στο ευρώ». Στη φράση αυτή συνοψίζεται ο ρόλος που διεκδικεί να διαδραματίσει η ηγεσία της ΝΔ στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης της κρίσης, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες δηλώσεις του Α. Σαμαρά. Οπως είναι αναμενόμενο, η ηγεσία της ΝΔ φιλοδοξεί να καταξιωθεί στα μάτια της πλουτοκρατίας και των ξένων δανειστών και συμμάχων της ως άξιος διαχειριστής των συνολικών συμφερόντων τους, αλλά και ως αναντικατάστατη δύναμη για να υλοποιηθούν τα μέτρα που κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού.

Στην κατεύθυνση αυτή, έχει φροντίσει να δώσει σαφέστατα δείγματα γραφής, όχι μόνο υπερψηφίζοντας το νέο μνημόνιο, αλλά αναλαμβάνοντας και ενυπόγραφη δέσμευση ότι αυτό θα αποτελέσει το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ όταν κυβερνήσει. «Αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει στοχοπροσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και στη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία», υπογραμμίζεται στην επιστολή που έστειλε στις 15 Φλεβάρη προς την τρόικα ο πρόεδρος της ΝΔ.

Προκειμένου μάλιστα να πείσει για την στοχοπροσήλωση και την αποφασιστικότητά του στην υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων του νέου μνημονίου, δεν δίστασε να θέσει θέμα κομματικής πειθαρχίας και να διαγράψει 21 βουλευτές, στέλνοντας γενικότερα μήνυμα πυγμής και επιβολής των μέτρων «διά πυρός και σιδήρου».

Γνωρίζει όμως καλά, ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει ως πυλώνας του αστικού πολιτικού συστήματος, αν δεν καταφέρει να υφαρπάξει την ψήφο ενός μέρους των λαϊκών στρωμάτων, που δείχνουν τάσεις χειραφέτησης από την αστική πολιτική. Ακριβώς γι' αυτό επιχειρεί να μασκαρέψει την βάρβαρη πολιτική της, με νέες φιλολαϊκές μάσκες στη θέση των παλαιών που έχουν προ πολλού ξεφτίσει και καταπέσει (π.χ. αντιμνημονιακή δημαγωγία), ενώ κατασκευάζει νέα ιδεολογήματα για να αντικαταστήσει τα προηγούμενα που χρεοκόπησαν πλήρως στη λαϊκή συνείδηση, όπως αυτό της «επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου».

Το καινούριο παραμύθι

Το καινούριο παραμύθι που λανσάρει, είναι τα λεγόμενα «αντι-υφεσιακά» και «αναπτυξιακά» μέτρα, που θα πρέπει να εφαρμοστούν συμπληρωματικά με το νέο μνημόνιο, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι έτσι θα γίνει «λιγότερο» κόλαση η ζωή του λαού, ενώ θα έρθει και πιο γρήγορα η ανάκαμψη. Πρόκειται για οργανωμένη επιχείρηση παραπλάνησης και παγίδευσης των λαϊκών στρωμάτων, στα οποία η ηγεσία της ΝΔ μοιράζει αφειδώς ψεύτικες υποσχέσεις και πουλάει φρούδες ελπίδες.

Ιδού πως το περιέγραψε ο Α. Σαμαράς στην ομιλία που έκανε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο ελληνογαλλικό επιμελητήριο: «Τα ελλείμματα πρέπει να εκμηδενισθούν. Σε αυτό όλοι συμφωνούμε. Το χρέος πρέπει να ελεγχθεί και να περιοριστεί δραστικά. Και σε αυτό όλοι συμφωνούμε. Οι διαρθρωτικές αλλαγές που διασφαλίζουν ανταγωνιστικότητα πρέπει να επιταχυνθούν και να ολοκληρωθούν το ταχύτερο. Και σε αυτό δεν υπάρχει διαφωνία. Οι αποκρατικοποιήσεις και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας πρέπει κι αυτά να γίνουν. Τα φωνάζαμε χρόνια. Σε τίποτε απ' όλα αυτά δεν υπάρχει διαφωνία (...) Εκείνο που λείπει όμως, εκείνο που δεν υπάρχει και η απουσία του ακυρώνει τα αποτελέσματα όλων των άλλων, είναι μέτρα ανάκαμψης και ανάπτυξης».

Ποια είναι όμως αυτά τα περιβόητα μέτρα «ανάκαμψης και ανάπτυξης», που η ηγεσία της ΝΔ τα προβάλει ως θεραπεία «δια πάσαν νόσο», ακόμα και για την καπιταλιστική κρίση; Είναι μια δέσμη μέτρων που αποσκοπεί στην ταχεία και γενναιόδωρη ενίσχυση της ρευστότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, η οποία, σύμφωνα με την θεωρία της ηγεσίας της ΝΔ, θα οδηγήσει σε δημιουργία θέσεων εργασίας και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. Φυσικά, πρόκειται για θεωρία που έχει ιστορικά και στην πράξη χρεοκοπήσει.

Τα φιλομονοπωλιακά αυτά μέτρα εφαρμόστηκαν στο παρελθόν και το μόνο που κατάφεραν ήταν να οδηγήσουν και να βαθύνουν την καπιταλιστική κρίση. Η εφαρμογή της δέσμης των μέτρων που προβάλλει ως «αναπτυξιακά» η ηγεσία της ΝΔ, παράλληλα βέβαια με τα μέτρα του μνημονίου, θα βοηθήσει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να βγουν πιο ενισχυμένοι από την κρίση, πατώντας πάνω στα αποκαΐδια των εργασιακών δικαιωμάτων, στην διάλυση του λεγόμενου κράτους πρόνοιας και στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Τι προτείνει

Ποια είναι αυτά τα μέτρα; Πρώτον, η (πλήρης) απαλλαγή των επιχειρήσεων από το μη μισθολογικό κόστος (εργοδοτικές εισφορές) και η δραστική μείωση της φορολογίας στα κέρδη του κεφαλαίου. Ηδη στο πλαίσιο του «διαλόγου» με τη συμμετοχή των εκπροσώπων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ. για τη σύνταξη του νέου Εθνικού Φορολογικού Συστήματος, έχει γίνει αποδεκτή η «κεντρική» πρόταση της ΝΔ για θέσπιση ενιαίου φορολογικού συντελεστή 15% για τα επιχειρηματικά κέρδη. Εννοείται ότι το ισοδύναμο μέτρο προκειμένου να πιαστεί ο στόχος του μνημονίου για τα έσοδα, είναι η πιο άγρια φορολογία των λαϊκών εισοδημάτων.

Δεύτερο, η πλήρης απελευθέρωση όλων των αγορών, με την αιχμή του δόρατος να στρέφεται στην αγορά εργασίας. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η επόμενη κυβέρνηση από τη ΝΔ θα προχωρήσει τα μέτρα για την πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και τη γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων. Το υπαινίχθηκε άλλωστε τις προάλλες ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ όταν δήλωσε ότι «η μείωση του συνολικού κόστους εργασίας» θα περιλαμβάνεται, μαζί με το φορολογικό νομοσχέδιο και τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, στα θέματα που θα προωθήσει η ΝΔ αν κερδίσει τις εκλογές.

Τα υπόλοιπα «αναπτυξιακά» μέτρα (αποκρατικοποιήσεις, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας) αναφέρονται στο παραπάνω απόσπασμα από την προχθεσινή ομιλία του προέδρου της ΝΔ, που δικαιολογημένα υποστηρίζει ότι είναι μέτρα που θωρακίζουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι η ανάπτυξη που επαγγέλλεται η ηγεσία της ΝΔ είναι κόλαση και όχι σωτηρία για το λαό.

Ακριβώς επειδή το γνωρίζει η ηγεσία της ΝΔ, αποφεύγει να πολυ-αναφέρεται σε αυτά τα μέτρα και κυρίως να γίνεται συγκεκριμένη. Αντίθετα, προτιμά να καταφεύγει σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και φούσκες για να ξεγελάσει το λαό. Τέτοια είναι αυτά που ανέφερε ο Α. Σαμαράς μιλώντας στην Εκτελεστική Γραμματεία της ΝΔ, προβάλλοντάς τα ως μέτρα που θα στηρίξουν την «μελλοντική ανάκαμψη», δηλαδή, τα ευρω-ομόλογα, τα«αναπτυξιακά μέτρα» που προτείνουν με επιστολή τους 12 πρωθυπουργοί της ΕΕ (σ.σ. αφορούν την πλήρη απελευθέρωση των αγορών), καθώς και «η εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της Ελλάδας με την αξιοποίηση της ΑΟΖ» (!), για την οποία η ΝΔ δεν έκανε τίποτα όσο ήταν στην κυβέρνηση, με υπουργό τον Α. Σαμαρά.

Να συντριβούν!

Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι η ηγεσία της ΝΔ τα δίνει όλα προκειμένου να γίνει πράξη η ανάπτυξη, που είναι μαρτύριο δίχως τέλος για το λαό. Τις προϋποθέσεις αυτής της ανάπτυξης, περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο ο αρμόδιος τομεάρχης, Κ. Χατζηδάκης, δηλώνοντας (στον ΣΚΑΪ) ότι «για να πετύχεις τους στόχους για την ανάπτυξη χρειάζονται δύο πράγματα, το πρώτο είναι κατάλληλο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα και το δεύτερο είναι ανταγωνιστικότητα». Και δε δίστασε να γίνει πιο συγκεκριμένος: «Οπως κανένας δεν πάει να κόψει ξύλα μέσα σε ένα φλεγόμενο δάσος, έτσι και κανένας δεν θα κάνει επένδυση σε μια χώρα στην οποία υπάρχει πολιτική αστάθεια και κοινωνική ένταση». Αλίμονο αν ο λαός, τους επιτρέψει να πετύχουν τις «προϋποθέσεις» της ανάπτυξης. Θα έχει υπογράψει την καταδίκη του.

εφημερίδα ριζοσπάστης 

Καρνάβαλος (εκ του λατινικού carne=κρέας) της ΛΙΑΝΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗ

Σ' αυτόν τον ...υπέροχο ναό της αστικής δημοκρατίας, στα χρόνια του μεταπολεμικού καπιταλισμού της ψηφιακής εποχής, πολλή βρώμα πλάκωσε απ' τα σκαλιά ως το ιερό του κεφαλαίου. Σαράφηδες πουλάνε κι αγοράζουνε λαούς και κοινωνίες τυλιγμένες σε χαρτιά ανώνυμων τίτλων. Η τεράστια επιστημονική και τεχνολογική παγκόσμια περιουσία αλλάζει χέρια και συμπυκνώνεται σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα που τρέφουν λογαριασμούς, αφήνοντας νηστικούς τους ανθρώπους όπου Γης. Στο προαύλιο, τα παιδάκια μαθαίνουν να παίζουν μπάλα με ανθρώπινα κεφάλια κομμένα σύριζα στο πηγούνι, βαρβαρόπουλα μιας νέας εποχής που τα καμαρώνουν αποκτηνωμένοι γονείς. Η επιτυχία και η πρόοδος στις μέρες μετριέται με φόνους εξ ορισμού ανεξιχνίαστους και μαζικούς.

Το φραγγέλιο δεν το 'πιασε ακόμη ο λαός. Δεν αναποδογύρισε τους πάγκους των εμπόρων. Μπαινοβγαίνει και προσκυνάει τις αγορές, έχοντας προσαρμοστεί στην ιδέα «μια εταιρεία μια χώρα»... Κι έγιν' ο κόσμος μια χαψιά, άθροισμα εξαθλιωμένων χωριών που αγωνίζονται να γίνουν δορυφόροι των μεγάλων κάστρων του καπιταλισμού της οικονομικής νεοφεουδαρχίας. Σε μια γωνιά γεμάτη γαλανά νερά, βράχια ανθισμένα μέσα στη θάλασσα, με αμπέλια και ελιές, με ωραίους νεκρούς στα σπλάχνα της τέχνης της ζωής ικανούς να διδάξουν γενεές επί γενεών να σκέφτονται, στο παιχνίδι της ροής των κερδών μπήκε κι ο αιφνίδιος θάνατος της διαλεκτικής. Οι Ιησουίτες της πολιτικής αναζητούν έναν εκατομμυριούχο βουλευτή νόμιμο (!) που έβγαλε ανήθικα (!) τα λεφτά του έξω απ' το χωριό και τα πήγε στο κάστρο, στο οποίο του είπαν ότι ανήκει. Κι αυτό το βάφτισαν εξωτερικό. Και ψάχνει το πόπολο στα σκουπίδια να φάει, στα χαρτιά να μάθει τι έχασε απ' τα ματωμένα δικαιώματα που κέρδισε στα χωράφια, και τις φάμπρικες, και τα γραφεία, κι αλλάζει προτεραιότητα μυρίζοντας τον αέρα σα σκυλί, μην και τον βρει και τον ξεσκίσει στις βρισιές και τις μούντζες. Το χρήμα στη θέση του. Στο καταφύγιό του. Στην τραπεζούλα και την επενδυσούλα του. Γέμισε ο τόπος κολοκοτρωναίους που περπατάνε ξυπόλυτοι με περικεφαλαία, πυρπολώντας ως καρνάβαλο τη λογική και σφίγγοντας τη γραβάτα σε μίμηση θυσίας. Εχουν πέραση ετούτον τον καιρό οι εγχώριες τροίες, τα ξύλινα αλογάκια μα προπάντων οι Ιφιγένειες διάδοχοι των εξαθλιωμένων προτεκτοράτων. Μια χώρα των μακάρων παίζεται στα ζάρια της πραγματικότητας. Ιλιγγιώδες σπορ ο εθισμός στη ναυτία. Ν' ακούς την κυρίαρχη επικράτεια της τηλοψίας, την αγράμματη κι απολίτιστη νομενκλατούρα να πουλάει έκπληξη για το κακό που βρήκε τον κόσμο με χορηγό την ίδια.

Εβλεπα, τις προάλλες, τυχαία μια αστυνομική σειρά απ' αυτές που παράγει με τη σέσουλα το πραιτόριο των πανίσχυρων ηλιθίων της βιομηχανικής ιδέας περί το σύγχρονο κόσμο. Μια εταιρεία αγροτική στην Αμερική απειλείται με κλείσιμο απ' τους αγαθούς μπάτσους, επειδή χρησιμοποιώντας μεταλλαγμένους σπόρους και χωράφια δίπλα σε βουστάσια, ένα στα πεντακόσια γεύματα με προϊόντα της μπορεί να εμπεριέχει το βακτήριο της αλλαντίασης. Δυο νέα παιδιά πεθαίνουν. Τρώγοντας σαλάτα και οικολογικό χάμπουργκερ. Σε εστιατόριο του καστροχωριού, σαν τα χάνια του μεσαίωνα ένα πράμα. Οταν βρίσκεται η άκρη του νήματος στο έγκλημα της τροφικής αλυσίδας, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας λέει: «Αν έφτιαχνα τροφή με καθαρό τρόπο οι άνθρωποι θα πείναγαν. Ενας νεκρός στους πεντακόσιους είναι μικρό τίμημα για να φάνε οι υπόλοιποι». Κι ο καθαρόμπατσος του απαντά: «Ναι αλλά έχουν δικαίωμα να ξέρουν τι τρώνε». Και παίρνει την υπέροχη απάντηση αντάξια των μεγάλων τραγικών: «Δεν θέλουν να ξέρουν άνθρωπέ μου! Μόνο να τρώνε θέλουν!».

Την επομένη των 199 «ναι σε όλα», γέμισε ο τόπος μοιρολόγια για την πείνα. Ανακαλύφθηκαν νοικοκυριά με... «ολική ανεργία» που ζουν χρόνια τώρα χωρίς ηλεκτρικό. Ανακαλύφθηκε η ανομία στα πανεπιστήμια ως καινούργια ονομασία της αντίστασης στη μετατροπή τους σε σούπερ μάρκετ. Στη Χαλυβουργία κατέβηκαν ναζί για συμπαράσταση. Νερό, σκατά, λεφτά και αίμα. Μόνο να τρώνε ήθελαν, λένε οι ανθρωποφάγοι κι οι δυο Πακιστανοί, που βρέθηκαν τυλιγμένοι με μια κουβέρτα από τη μυρουδιά της σήψης, σ' ένα διαμέρισμα στον Αϊ-Παντελεήμονα... Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά πώς, τώρα, θα νοικιαστεί; Ε! όλο και κάποιος εκατομμυριούχος θα βρεθεί να θυσιαστεί παίζοντας τον ενοικιαστή. Καρνάβαλος.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου το τσεκούρι στους μισθούς

Κάνουν υποχρεωτική για όλους όσοι αμείβονται με την ΕΓΣΣΕ τη μείωση κατά 22% και κατά 32% για τους νεοεισερχόμενους

Οι νέοι κατώτεροι μισθοί, όπως διαμορφώνονται με τις κυβερνητικές αποφάσεις από την 1η Μάρτη

Υποχρεωτική με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου καθιστά τη μείωση των κατώτερων μισθών και ημερομισθίων, όπως και την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας η κυβέρνηση. Στόχος της είναι να εξασφαλίσει ότι το τσεκούρωμα που επέβαλε στους κατώτερους μισθούς, σέρνοντάς τους στα 500 ευρώ, θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα και για το σύνολο των εργαζομένων που αμείβονται με βάση την ΕΓΣΣΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα τέθηκε στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η οριστική απόφαση θα παρθεί σε νέα συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου την ερχόμενη Τετάρτη, όπου μετά από εισήγηση του υπουργού Εργασίας η υποχρεωτική μείωση των κατώτερων μισθών θα γίνει με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου από το Υπουργικό Συμβούλιο, ώστε να μην τεθεί σε ψηφοφορία στη Βουλή.

Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση όχι μόνο επιταχύνει, αλλά και εγγυάται η ίδια τη σύνθλιψη των κατώτερων μισθών κατά 22% και των μισθών των νέων κατά 32%, βγάζοντας έτσι και από τη «δύσκολη θέση» τους εργοδότες και τον ΣΕΒ, οι οποίοι θα μπορούν να προχωρήσουν ανενόχλητοι στο σφαγιασμό των μισθών, επικαλούμενοι - και - την υποχρεωτικότητα της διάταξης.

Στη ίδια συνεδρίαση του Υπουργικού, εγκρίθηκε ομόφωνα η απόφαση για τη διαδικασία που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση σχετικά με το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων, ενώ από χτες, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, «ξεκίνησε η επίσημη πρόσκληση για την ανταλλαγή των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου που κατέχουν ιδιώτες επενδυτές με νέους τίτλους».

Σύμφωνα με τον Λ. Παπαδήμο, το «νομοθετικό έργο εξελίσσεται πολύ ικανοποιητικά», αλλά «πρέπει να εξεταστούν ορισμένες πρόσθετες νομοθετικές ρυθμίσεις και να προωθηθούν άμεσα στη Βουλή και πρέπει να ληφθούν αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, ειδικότερα για εργασιακά θέματα και ζητήματα που αφορούν το χρηματοπιστωτικό τομέα».

Ο πρωθυπουργός του μαύρου μετώπου επεσήμανε ακόμα ότι «μέχρι την Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου όλα πρέπει να είναι έτοιμα». Στόχος της κυβέρνησης είναι τόσο ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος, όσο και ο πρωθυπουργός, να μεταβούν την 1η Μαρτίου στις Βρυξέλλες, με ψηφισμένα τα αντιλαϊκά μέτρα, για να συμμετέχουν αντίστοιχα στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ και στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.

«Εκκρεμότητες» και νέο «πακέτο»

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, οι «εκκρεμότητες» μέχρι τις 29 Φλεβάρη αφορούν:

• Υπουργικές αποφάσεις και έκδοση εγκυκλίων για την κατάργηση της μονιμότητας στις πρώην ΔΕΚΟ. Θα πλήξει περίπου 70. 000 εργαζομένους σε πρώην ΔΕΚΟ και τράπεζες που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο, αφού θα δώσει το δικαίωμα στις διοικήσεις να κάνουν μαζικές απολύσεις.
• Υπουργικές εγκυκλίους για την πλήρη απελευθέρωση περίπου 20 κλειστών επαγγελμάτων.
• Υπουργικές αποφάσεις που θα εκδώσει το υπουργείο Υγείας και αφορούν τις περικοπές στη φαρμακευτική δαπάνη και τις συγχωνεύσεις - κλείσιμο νοσοκομείων.
• Τροπολογίες ανά υπουργείο που αφορούν τη μείωση των δημοσίων δαπανών στη βάση της αναδιάρθρωσης του προϋπολογισμού του 2012.
• Την επιτάχυνση των διαδικασιών για τη διαμόρφωση του νέου φορολογικού συστήματος που θα φορτώσει νέους φόρους και χαράτσια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Την ερχόμενη Τρίτη, θα τεθεί για ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής ο εφαρμοστικός νόμος για το «τσεκούρωμα» στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και οι μεγάλες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Η κυβέρνηση ετοιμάζει παράλληλα το πακέτο των πρόσθετων μέτρων, όπως προβλέπεται βάσει του μνημονίου, για την περίοδο 2013 - 2014, που θα οριστικοποιηθεί μέσα στον Ιούνιο - όπως ανακοίνωσε προχτές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής - τα οποία όμως θα επιβληθούν μέσα στο 2012 και θα φέρουν νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Τα νέα βάρβαρα μέτρα δεν αποκλείεται να τεθούν σε εφαρμογή άμεσα ακόμα και μέσα στον Μάρτη - Απρίλη ή στην περίπτωση που προκηρυχθούν εκλογές να ψηφιστούν από τη νέα κυβέρνηση και να έχουν αναδρομική ισχύ από το Μάρτη!

Ολα για το κεφάλαιο

Στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, τέθηκε επί τάπητος και η τροπολογία του υπουργείου Οικονομικών για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Κυβερνητικά στελέχη σημείωναν ότι η «στήριξη» των τραπεζών από το νέο δανειακό πακέτο θα «ξεπεράσει τα 40 δισ. ευρώ»! Επίσης, ο Ευ. Βενιζέλος ενημέρωσε τους υπουργούς για την εξωδικαστική «διευθέτηση» με τη «Ζήμενς», σε σχέση με την αποζημίωση που διεκδικούσε το ελληνικό δημόσιο για το σκάνδαλο με τις μίζες και το «μαύρο χρήμα» που δόθηκαν από το γερμανικό μονοπώλιο στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και υπουργούς των εταίρων του δικομματισμού. Η «διευθέτηση» έγινε προκειμένου να προχωρήσει με τη γερμανική πολυεθνική η σύμβαση ηλεκτροδότησης των νέων σταθμών του μετρό, ύψους 41.400.000 ευρώ.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ψέμα και κοροϊδία για το «κούρεμα» στα Ταμεία

Φορτώνει στους ασφαλισμένους τις συνέπειες από την καταλήστευση των αποθεματικών, διαχρονικά από τη δεκαετία του '50

Το ταξικό κίνημα έγκαιρα προειδοποίησε για τα παιχνίδια κυβέρνησης και πλουτοκρατίας σε βάρος των αποθεματικών των ταμείων. Να πληρωθούν τώρα μέχρι δεκάρας τα ομόλογα που κουρεύουν για λογαριασμό του κεφαλαίου

Η καταλήστευση της περιουσίας των Ταμείων και οι περικοπές στις συντάξεις, γίνεται για τη διάσωσή τους και την εξασφάλιση των συνταξιούχων! Με αυτόν τον ισχυρισμό - πρόκληση εμφανίστηκε χτες στη Βουλή ο υπουργός Οικονομίας, Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος προσπάθησε μάταια να αποσυνδέσει το «κούρεμα» του χρέους με τη νέα επέλαση στις συντάξεις, κρύβοντας από εργαζόμενους και συνταξιούχους ότι η τρίτη κατά σειρά μείωση των επικουρικών, ήταν προαπαιτούμενη για να προχωρήσει το PSI.

Οπως ισχυρίστηκε ψευδόμενος, για μια ακόμη φορά, «δεν έχει καμία σχέση το PSI με την καταβολή των συντάξεων», αφού «τα χαρτοφυλάκια του ελληνικού δημοσίου δεν χρησιμοποιούνται τώρα για την καταβολή των συντάξεων. Είναι σε άθλια κατάσταση». Ο Ευ. Βενιζέλος σκόπιμα αποσπά τα αποθεματικά των Ταμείων, που είναι περιουσία των ασφαλισμένων, από τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, για να κρύψει ότι το βούλιαγμα των Ταμείων από κυβέρνηση και εργοδοσία, αξιοποιείται σαν όχημα σε κάθε αντιασφαλιστική επίθεση. Το ίδιο κάνει και τώρα η κυβέρνηση, έχοντας ήδη ανοίξει το θέμα των «ατομικών λογαριασμών» και της ανταποδοτικότητας στις επικουρικές συντάξεις.

Ο Ευ. Βενιζέλος πρόσθεσε ακόμα πως «το χαρτοφυλάκιο αποτιμάται στις σημερινές τιμές των ομολόγων του δημοσίου. Αν αφήναμε το χρέος χωρίς αναδιάρθρωση, θα είχε εξανεμιστεί». Τα ομόλογα, όμως, που κατέχουν τα Ταμεία, δε θα βρίσκονταν σήμερα σε αυτή τη θέση, αν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν υπερψηφίσει την πρόταση νόμου που είχε καταθέσει το ΚΚΕ από το 2007, με την οποία ζητούσε την επιστροφή όλων των απωλειών των ασφαλιστικών ταμείων από το 1950 μέχρι σήμερα, την κατάργηση κάθε διάταξης που επιτρέπει το τζογάρισμα των αποθεματικών σε μετοχές και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα, την αξιοποίησή τους με τοποθέτηση μόνον σε τίτλους του Δημοσίου, με εγγυημένη απόδοση, που θα υπερκαλύπτει τον πληθωρισμό και με επιτόκιο το ύψος του ανώτατου επιτοκίου δανεισμού του Δημοσίου, χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να πληρώσει μέχρι τελευταίας δεκάρας και στο ακέραιο για τα ομόλογα που κατέχουν τα Ταμεία, πράγμα που δεν έχει σκοπό να κάνει, παρά τις κορόνες Βενιζέλου ότι θεσμοθέτησε «ειδικό φορέα για την αναπλήρωση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων. Θα αποκαταστήσουμε την ονομαστική τιμή των ομολόγων». Για τις τράπεζες και την ανακεφαλαιοποίησή τους, η κυβέρνηση προβλέπει συγκεκριμένο κονδύλι, που μπορεί να φτάσει και τα 50 δισ. ευρώ, ενώ για τα Ταμεία αναλώνεται σε ανέξοδες διακηρύξεις.

Φορτώνουν την κρίση στους εργαζόμενους

Παράλληλα, ο Ευ. Βενιζέλος ανέφερε ότι «η αναδιάρθρωση του χρέους δεν επηρεάζει τις συντάξεις. Επηρεάζονται από το ότι είναι εκτροχιασμένα τα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας». Οπως είπε, η δαπάνη για τις συντάξεις«υπερβαίνει τα 20 δισ., το πιο σημαντικό κομμάτι του προϋπολογισμού. Αν δεν εκλογικεύσουμε τις δαπάνες, δεν θα μπορέσουμε να συμμαζέψουμε τα δημόσια οικονομικά». Επιπρόσθετα, ανέφερε πως «ο μόνος τρόπος για να σωθεί το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να σωθεί η οικονομία», να χρεοκοπήσει δηλαδή ο λαός, αφού «έχουμε μείωση των εισφορών κατά 30% λόγω της ύφεσης».

Με άλλα λόγια, ο υπουργός Οικονομικών επιχειρεί να φορτώσει στους εργαζόμενους τις συνέπειες από την πολιτική υπηρέτησης του σάπιου καπιταλισμού, κρύβοντας ταυτόχρονα ότι τα αντεργατικά μέτρα σε συνθήκες κρίσης είναι αυτά που βάζουν στην κυριολεξία μπουρλότο στις εισφορές των Ταμείων, οι οποίες, να σημειωθεί ότι για την εργοδοσία μειώνονται και από πάνω. Ο ίδιος είπε προκλητικά ότι «το συνολικό σχέδιο που εφαρμόζουμε για τη χώρα θα σώσει και τις συντάξεις», οι οποίες, με τα βάρβαρα μέτρα μετατρέπονται σε επίδομα πτωχοκομείου, για εργαζόμενους που θα βγαίνουν στη σύνταξη στα 71.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, που κατέθεσε τη σχετική Ερώτηση στη Βουλή, ζήτησε για την ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος «φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών» και «φόρο επί της ακίνητης περιουσίας». Ανταπαντώντας ο Ευ. Βενιζέλος, δήλωσε ότι για τον σκοπό αυτό έχει ήδη επιβληθεί φόρος στην ακίνητη περιουσία, μέσω των τιμολογίων της ΔΕΗ.

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ «ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ» Στήνεται διεθνής μηχανισμός καταστολής των λαών

Ασκήσεις του Ελληνικού Στρατού για αντιμετώπιση «απειλών» σε αστικό περιβάλλον και στρατολόγηση μέσω «σεμιναρίου» παραστρατιωτικών για βρώμικες αποστολές εκτός, αλλά και εντός των χωρών του ΝΑΤΟ

Επιτείνεται και στην Ελλάδα η οικοδόμηση ενός κατασταλτικού πλαισίου από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, στη βάση των κατευθύνσεων του ΝΑΤΟικού δόγματος περί αντιμετώπισης των «ασύμμετρων απειλών» και με αντικειμενικό σκοπό τη στοχοποίηση των λαών και των κινημάτων τους, εντός και εκτός των χωρών μελών του, για θωράκιση του αστικού συστήματος και της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Το πλαίσιο αυτό, είναι απόρροια της νέας στρατηγικής αντίληψης του ΝΑΤΟ και των «απειλών» που ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει, εν μέσω μάλιστα βαθιάς και συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης. Ενδεικτικό των όσων σχεδιάζονται είναι ότι πλέον, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, στο πλαίσιο των ασκήσεων που διεξάγουν, δίνουν καθαρά διάσταση και τέτοιας προετοιμασίας. Κατά καιρούς διεξάγονται και ασκήσεις που έχουν καθαρά χαρακτήρα εσωτερικής καταστολής, όπως πέρσι, στις αρχές Φλεβάρη στην Αργυρούπολη του Κιλκίς.

Την Πέμπτη δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο και δεν αμφισβητήθηκε από τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές, έγγραφο του ΓΕΣ προς τις μονάδες, περί διεξαγωγής άσκησης στο πλαίσιο «Σχολείο Προχωρημένης εκπαίδευσης Αμυνας - Φρούρησης», η οποία θα ξεκινήσει στις 12 Νοέμβρη 2012. Παράλληλα, προετοιμάζεται να γίνει στη Θεσσαλονίκη, στις 12-18 Μάρτη, σεμινάριο για εκπαίδευση ιδιωτών - παραστρατιωτικών σε «επιχειρήσεις υψηλής έντασης σε περιοχές υψηλού κινδύνου».

Από παλιότερη άσκηση των Ειδικών Δυνάμεων σε κατοικημένες περιοχές στη Νέα Πέραμο

Η παραπάνω άσκηση του ΓΕΣ αποτελεί μέρος του γενικότερου σχεδιασμού, για εκπαίδευση του Ελληνικού Στρατού, ιδιαίτερα των Ειδικών Δυνάμεων, σε επιχειρήσεις σε αστικό περιβάλλον και εντός κατοικημένων περιοχών - πόλεων. Για των εξοικείωση των ασκουμένων, η συγκεκριμένη άσκηση θα διεξαχθεί σε κτίριο της πρώην 140 ΣΗΠ (Σμηναρχία Ηλεκτρονικού Πολέμου) στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας (112 Πτέρυγα Μάχης), όπου θα υλοποιηθεί σενάριο«ατομικής τακτικής μάχης σε κλειστούς χώρους»!

«Τεχνογνωσία» από τις ΗΠΑ

Υπενθυμίζεται πως στις αρχές Φλεβάρη είχε αφιχθεί στον ίδιο χώρο με μεταγωγικό αεροσκάφος «C-9» μια μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ήταν μέλη των γνωστών «Seals», δύναμη η οποία αναλαμβάνει μυστικές επιχειρήσεις σε ξένα εδάφη, όπως αυτή της εξόντωσης του Οσάμα μπιν Λάντεν στο Πακιστάν. Η δύναμη αυτή πήρε μέρος σε άσκηση συνεκπαίδευσης ελληνικών και αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων το διάστημα 6-16 Φλεβάρη στον κόλπο των Μεγάρων.

Οι δραστηριότητες αυτές συνδέονται με τη συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο «Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ» (NSCC). Το σχετικό νομοσχέδιο για την ελληνική συμμετοχή εγκρίθηκε τον Αύγουστο, με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. από την αρμόδια επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, σαν «Μνημόνιο κατανόησης» της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Πυρήνα και κορμό των NSCC, αποτελούν οι αμερικανικές Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων.

Με τη συγκρότηση του Συντονιστικού Κέντρου Ειδικών Επιχειρήσεων (NSCC), επιχειρείται η καθιέρωση ενός ενιαίου επιχειρησιακού χώρου και αντίστοιχου επιχειρησιακού κέντρου, που θα εδρεύει στις Βρυξέλλες, υπό Αμερικανό διοικητή, το οποίο τίθεται υπεράνω των χωρών - μελών και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναλαμβάνει αποστολές «ανορθόδοξου πολέμου» και εντός των χωρών - μελών, σε συνεργασία ακόμα και με τις αποκαλούμενες «μη κυβερνητικές οργανώσεις», όταν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα το απαιτήσουν και χωρίς κάτι τέτοιο να γίνεται δημόσια γνωστό.

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου για την κύρωση του μνημονίου αυτού (Memorandum of Understanding /MOU), ως «έθνος - πλαίσιο» του NSCC ορίζονται οι ΗΠΑ. Σκοπός είναι η άμεση σύνδεσή του με τις δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, η παροχή συμβουλών στον SACEUR (ανώτατος ΝΑΤΟικός διοικητής στην Ευρώπη) όσον αφορά «στη χρησιμοποίηση των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων για την υποστήριξη του σχεδιασμού και την εκτέλεση επιχειρήσεων», η ανάπτυξη και έκδοση δογμάτων ειδικών επιχειρήσεων και ο συντονισμός, συγχρονισμός και υποστήριξη της εκπαίδευσης και των ασκήσεων των ειδικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ.

«Ειδικές επιχειρήσεις» εντός χωρών του ΝΑΤΟ

«Αποστολή του NSCC είναι κυρίως η υποστήριξη των ειδικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη τη Συμμαχία (σ.σ. και στο εσωτερικό των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ), η παροχή στον Ανώτατο Διοικητή Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης (SACEUR) και τους υπόλοιπους Διοικητές των Συμμαχικών Διοικήσεων Επιχειρήσεων έγκαιρων και αποτελεσματικών συμβουλών για τις Special Operations Force (Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων) προς υποστήριξη του σχεδιασμού και εκτέλεσης των επιχειρήσεων σε καιρό ειρήνης και κρίσεων», σημειώνεται στο Μνημόνιο. Δηλαδή, «ειδικές επιχειρήσεις» και εντός των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής «τάξης και ασφάλειας», με καταστολή των λαϊκών κινημάτων.

Μάλιστα, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη δυνατότητα συμμετοχής και μη ΝΑΤΟικών χωρών, καθώς και διεθνών οργανισμών, αλλά και μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), «οι οποίες συμμετέχουν σε δραστηριότητες του ΝΑΤΟ ή σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις της NSCC».Αυτό σημαίνει συνεργασία με πράκτορες, παρακρατικές δυνάμεις, αλλά και εταιρείες ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών «παροχής πολεμικών υπηρεσιών», όπως ήδη γίνεται στον πόλεμο του Ιράκ, όπου ιδιωτικές εταιρείες πολέμου σφάζουν, χωρίς να αναγνωρίζουν κανένα όριο και περιορισμό στη δράση τους.

Το μέγεθος της ελληνικής εμπλοκής αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι υπάρχουν και στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις τμήματα με αποστολή τη συμμετοχή και τη διεξαγωγή «ειδικών επιχειρήσεων», όπως αυτές που διεξάγει ο αμερικανικός στρατός. Επαληθεύεται έτσι πως, εντός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και κυρίως στις Ειδικές Δυνάμεις, έχουν συγκροτηθεί ομάδες «ειδικών επιχειρήσεων» που εκπαιδεύονται και προετοιμάζονται για αποστολές μη συμβατές με την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων. Μάλιστα, οι δυνάμεις αυτές, με τη δημιουργία του ΝΑΤΟικού «συντονιστικού κέντρου», θα έχουν κοινό αντικείμενο εκπαίδευσης και θα πραγματοποιούν κοινές αποστολές με τις άλλες «συμμαχικές» δυνάμεις.

Σεμινάριο για παραστρατιωτικούς

Το παραπάνω πλαίσιο έρχεται να «κουμπώσει» με την ενεργοποίηση διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων που φέρουν τη σφραγίδα των «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», η συνδρομή των οποίων άλλωστε θεσμοθετείται μέσω του παραπάνω μνημονίου περί συμμετοχής της Ελλάδας στο «Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ (NSCC)».

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σεμινάριο με αντικείμενο την«άμυνα εκ του σύνεγγυς» που διοργανώνεται από την «NNK Group»στη Θεσσαλονίκη μεταξύ 12 και 18 Μάρτη 2012. Πρόκειται για μια εταιρεία ιδιωτικού στρατού που εκτός των άλλων αναλαμβάνει και αποστολές προστασίας των θαλασσίων μεταφορών, πράγμα που εκ των πραγμάτων συνδέεται και με τους «ράμπο» που ετοιμάζονται να βάλουν στα εμπορικά πλοία, στο όνομα της αντιμετώπισης της «πειρατείας».

Το σεμινάριο, στο οποίο θα συμμετάσχουν πρώην στελέχη των βρετανικών ειδικών δυνάμεων SAS, «αποσκοπεί στην προετοιμασία των συμμετεχόντων για επιχειρήσεις υψηλής έντασης σε περιοχές υψηλού κινδύνου σε ολόκληρο τον κόσμο». Βέβαια, οι ασκούμενοι δεν θα είναι στρατιωτικοί αλλά ιδιώτες, πράγμα που παραπέμπει κατευθείαν σε διαδικασίες στρατολόγησης «εθελοντών» για ιδιωτικούς στρατούς. Είναι ενδεικτικό πως το εν λόγω σεμινάριο περιλαμβάνει «αξιολόγηση απειλών, επισκέψεις σε τοποθεσίες, σχεδιασμός διαφορετικών φάσεων επιχειρήσεων, ασκήσεις προστασίας στατικών και κινούμενων στόχων, προστασία αυτοκινητοπομπών, τηλεπικοινωνίες ναυτιλίας, ενημέρωση για αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς (IED), τεχνικές αντιμετώπισης ενεδρών».

Περιλαμβάνει ακόμα «εκπαίδευση πάνω στη διαχείριση προσωπικού, σύνταξη αναφορών ασφαλείας για χώρες, εκμάθηση των τοπικών θρησκευτικών και εθιμικών κανόνων και νόμων, αντίληψη τακτικής κατάστασης και τέλος ασφάλεια χρήσης και μεταφοράς όπλων».

εφημερίδα ριζοσπάστης

ΕΑΡΙΝΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΕΕ Σε κρίση βυθίζεται ξανά η Ευρωζώνη

Αναθεωρούνται οι εκτιμήσεις της Κομισιόν, επιβεβαιώνοντας ότι η όποια ανάκαμψη είναι αναιμική

Ολα τα στοιχεία μαρτυρούν ότι η καπιταλιστική κρίση είναι βαθιά και μεγαλώνει τα ζόρια των αστών στη διαχείρισή της

Η βύθιση της ελληνικής οικονομίας για 5η χρονιά στην κρίση, αλλά και η επανεμφάνιση της κρίσης στην Ευρωζώνη, μετά από 2 χρόνια αναιμικής ανάπτυξης, είναι τα δύο βασικά στοιχεία των ενδιάμεσων εαρινών οικονομικών προβλέψεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα.

Μετά τη μεγάλη υποχώρηση, -4,3%, το 2009 και την αναιμική ανάπτυξη τη διετία 2010 - 2011 κατά 1,9% και 1,4% αντίστοιχα, η Ευρωζώνη εισέρχεται σε νέο κύκλο κρίσης, καθώς, σύμφωνα με τις προβλέψεις, η οικονομική δραστηριότητα στις 17 χώρες - μέλη του ευρώ θα εμφανίσει το 2012 μικρή έστω υποχώρηση, -0,3%, έναντι προηγούμενης πρόβλεψης για θετική ανάπτυξη κατά 0,5%. Στην ΕΕ των «27», το ΑΕΠ αναμένεται να παραμείνει αμετάβλητο.

Τα στοιχεία συνιστούν πλήρη επιβεβαίωση του ΚΚΕ, που από την πρώτη ώρα εκτίμησε ότι η κρίση είναι βαθιά και ότι η όποια ανάπτυξη έρθει σε Ελλάδα και Ευρωζώνη θα είναι αναιμική και θα προετοιμάζει το νέο κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης, η οποία θα συμπαρασύρει όποιες εργασιακές κατακτήσεις έχουν εναπομείνει.

Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, οι εαρινές προβλέψεις επιβεβαιώνουν τις πρότερες εκτιμήσεις, ότι η οικονομική κρίση θα συνεχιστεί για 5η συνεχή χρονιά και το 2012, με την οικονομική δραστηριότητα να συρρικνώνεται κατά 4,4%, έναντι προηγούμενης πρόβλεψης (φθινοπωρινές προβλέψεις 2011) για υποχώρηση κατά 2,8% το τρέχον έτος.

Επισημαίνεται, επίσης, ότι η αγορά εργασίας διέρχεται μία «επώδυνη περίοδο προσαρμογής» και εκτιμά ότι η ανεργία θα σημειώσει και νέα αύξηση το 2012, χωρίς όμως να παραθέτει συγκεκριμένα στοιχεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην αναφορά για το 2011 παρατίθενται στοιχεία του Νοέμβρη (ποσοστό ανεργίας 17,2%) και όχι του Δεκέμβρη, που εκτοξεύτηκε στο 20,7%. Υιοθετώντας τα στοιχεία του δεύτερου μνημονίου, εκτιμά ότι ο κατώτατος μισθός θα μειωθεί κατά 22%, καθώς και ότι το λεγόμενο «κόστος εργασίας» αναμένεται να υποχωρήσει κατά 15% την επόμενη τριετία.

Για τον πληθωρισμό, τέλος, η έκθεση εκτιμά ότι το 2012 θα κινηθεί σε αρνητικό έδαφος και θα διαμορφωθεί στο -0,5% (αποπληθωρισμός). Την εξέλιξη αυτή την αποδίδει στην αναμενόμενη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος και της κατανάλωσης, λόγω της μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.

Σχολιάζοντας την οικονομική πολιτική της συγκυβέρνησης και τις επιπτώσεις που έχει στην οικονομία, η έκθεση χαιρετίζει τη μείωση των κατώτατων μισθών, ισχυριζόμενη ψευδώς ότι με τον τρόπο αυτό θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και ότι θα ενισχυθεί η απασχόληση των νέων και των ανειδίκευτων εργαζομένων. Εκτιμά όμως ότι «βραχυπρόθεσμα», το μέτρο αυτό θα οδηγήσει σε πτώση την εσωτερική ζήτηση και θα επηρεάσει αρνητικά την απασχόληση. Ωστόσο, μεσοπρόθεσμα η έκθεση εκτιμά ότι οι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» θα δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για την απασχόληση.

Στη γενική της εκτίμηση για το 2012 θεωρεί ότι η υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας φέτος θα είναι χαμηλότερη από το 2011 και οι εξαγωγές θα είναι«λιγότερο δυναμικές» από ό,τι την προηγούμενη τριετία.

«ΚΟΥΡΕΜΑ» ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Αμφισβητείται ήδη η πρόσκαιρη συμφωνία

«Ανέφικτους στόχους» εξαιτίας της βαθιάς κρίσης βλέπει το ΔΝΤ στο συμβιβασμό που έγινε στο Γιούρογκρουπ

Την τακτική «του καρότου και του μαστιγίου» απέναντι στον ελληνικό λαό χρησιμοποίησε ο κοινοτικός επίτροπος Ολι Ρεν στην αναφορά που έκανε για την Ελλάδα, με αφορμή την παρουσίαση χτες των ενδιάμεσων οικονομικών προβλέψεων.

Ανέφερε συγκεκριμένα ότι «η αβεβαιότητα σε σχέση με το δεύτερο πρόγραμμα προσαρμογής της Ελλάδας έχει εκλείψει», πρόσθεσε ωστόσο ότι οι επόμενες βδομάδες και μήνες είναι κρίσιμοι για την εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος. Παρομοίωσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σαν το διαιτητή «σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών» και ως προπονητή, σε ό,τι αφορά την «τεχνική βοήθεια» προς τις κρατικές αρχές, ενώ σημείωσε ότι τόσο η «τεχνική βοήθεια», όσο και η εποπτική λειτουργία πρέπει να ενισχυθούν περαιτέρω.

Με δεδομένα τα αδιέξοδα στη διαχείριση της κρίσης, που καταγράφονται και στην έκθεση της Κομισιόν, οι υπουργοί Οικονομικών της ζώνης του ευρώ θα συνεδριάσουν την 1η Μαρτίου, πριν από την προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, για να εξετάσουν αν η Ελλάδα πληροί τις συνθήκες που έχουν οριστεί, προκειμένου να εκταμιευτούν οι πρώτες δόσεις του νέου δανείου, σύμφωνα με ευρωπαϊκή διπλωματική πηγή.

Σε ό,τι αφορά το ΔΝΤ, εμφανίζεται διατεθειμένο να συμμετέχει στη δανειοδότηση της Ελλάδας με συνολικά 30 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των 10 δισ. ευρώ από το πρώτο δάνειο των 110 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Bloomberg. Οι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν τη δεύτερη βδομάδα του Μάρτη. Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό του Ταμείου στο ενδεχόμενο να προσφέρει το 1/3 περίπου του νέου δανείου, δηλαδή 40-45 δισ. ευρώ, χωρίς να συνυπολογισθούν τα 10 δισ. ευρώ από το πρώτο δάνειο, δείχνουν τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα, που κλιμακώνονται με αιχμή την κατανομή της ζημιάς από την ελεγχόμενη ελληνική χρεοκοπία.

Σύμφωνα εξάλλου με αξιωματούχους του ΔΝΤ, που επικαλείται η Wall Street Journal, το πρόγραμμα των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που συνοδεύει τη νέα δανειακή συμφωνία Ελλάδας - τρόικας, είναι ευάλωτο σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, σε μικρότερα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις, σε υψηλότερα από τα αρχικώς προβλεπόμενα επιτόκια και σε χειρότερες επιδόσεις στον τομέα του προϋπολογισμού, που ενδεχομένως θα καταστήσουν ανέφικτους τους στόχους της συμφωνίας.