Αναβιώνουν τα κατοχικά συσσίτια

Tου Κώστα Καίσαρη

ΟΣΟΙ είμαστε σήμερα στα 60+ μεγαλώσαμε σαν πιτσιρικάδες τη δεκαετία του ’50. Φτώχεια σε όλη την Ελλάδα και ειδικότερα στην επαρχία αλλά τουλάχιστον ένα πιάτο φαΐ υπήρχε. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι δεν είναι ο μοναδικός ο Νταλάρας που έχει να λέει ότι μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια. Και με τους δημοσιογράφους που είναι κοντά του να γράφουν ότι ακόμα και σήμερα πετάγεται τα βράδια στον ύπνο του, νομίζοντας ότι βρίσκεται στα παιδικά του χρόνια και κρυώνει! Ποιος είχε δηλαδή καλοριφέρ τη δεκαετία του ’50; Με τα μαγκάλια ζεσταινόντουσαν τα σπίτια και τις ξυλόσομπες.

Και μπάνιο στο πλυσταριό. Κι αυτό αφορούσε πάνω από το 90% του κόσμου. Δεν ήταν ο μοναδικός φτωχός ο Νταλάρας. Σε άλλα έχει την αποκλειστικότητα. Οπως σ’ αυτήν την ηλικία που είναι δηλαδή να μην έχει βγάλει ούτε μια άσπρη τρίχα και να μην έχει ούτε μια ρυτίδα στο πρόσωπό του.

Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε ότι εκείνες τις εποχές, ένα πιάτο φαΐ τουλάχιστον υπήρχε. Κι αν οι πιτσιρικάδες γκρινιάζανε επειδή δεν τους αρέσανε οι φακές ή το σπανακόρυζο, οι μανάδες είχανε την κουβέντα στο στόμα: «Φάε γιατί δεν ξέρεις τι πάει να πει Κατοχή». Με τη γερμανική κατοχή, πριν από δεκαπέντε χρόνια, να είναι σχετικά πρόσφατη. Ιδού λοιπόν που η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οχι σε σχέση με την κατοχή αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με την πείνα.

Ιδού λοιπόν που αναβιώνουν τα κατοχικά συσσίτια. Ο υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος ανακοίνωσε με υπερηφάνεια ότι από την 1η Φεβρουαρίου θα διατίθεται καθημερινά σε 250.000 μαθητές δημοτικών σχολείων μικρό γεύμα: Τοστ, φρούτο και γάλα. Χωρίς να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός μάλιστα. Αφού εξασφαλίστηκαν από κοινοτικούς πόρους 60 εκατομμύρια ευρώ για την καταπολέμηση του υποσιτισμού στα σχολεία. Με τον κ. υπουργό να δηλώνει με έπαρση: «Είχα δεσμευτεί ότι θα δώσουμε λύση στο θέμα του υποσιτισμού». Πράγματι.

Η Ελλάδα είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που έφτασε σε επίπεδα Ρουάντα. Ούτε η Αλβανία δεν το έχει καταφέρει αυτό. Εν πάση περιπτώσει, λοιπόν, αν είσαι ανήλικος και πεινάς, ένα κομμάτι ψωμί ο Αρβανιτόπουλος το εξασφάλισε. Αν είσαι ενήλικος, ας ψάξεις να βρεις τίποτα αποφάγια στα σκουπίδια. Και η πείνα δεν αφορά μόνο τους άστεγους. Αφορά και αθλητές του βόλεϊ και υποτίθεται επαγγελματίες μάλιστα. Οπως τον Θανάση Πρωτοψάλτη του Παναθηναϊκού. Με τη μητέρα του, την Αλεξία Ροτσίδου, πρώην βολεϊμπολίστρια, να λέει στον Sentra:

«Τα παιδιά είναι πεταμένα σαν λαθρομετανάστες. Εδώ και κάτι μήνες ζούνε τον απόλυτο εφιάλτη, την απόλυτη εξαθλίωση. Εδώ και μέρες τους έχει κοπεί το ρεύμα στο σπίτι. Μονάδες στο τηλέφωνο δεν έχουν να καλέσουν ούτε για βοήθεια. Το βράδυ δεν κοιμούνται από το κρύο. Στο σπίτι τους κυνηγάνε επειδή όλα είναι απλήρωτα. Τρώνε μόνο ψωμί… Τώρα με την απεργία πάνε στη Γλυφάδα για να κάνουν προπόνηση με τα πόδια, με ενδιάμεση στάση στο Μοναστηράκι, για να φάνε στο εστιατόριο του κύριου Σταθοκωστόπουλου.

Προχθές μετά την προπόνηση έφυγαν με τα πόδια από τη Γλυφάδα για τους Αμπελόκηπους και τους έπιασε η βροχή, ο Μαδούρας έπαθε υποθερμία και ο Θανάσης έσπασε. Τους βοήθησαν κάποιοι περαστικοί για να μην καταρρεύσουν από αδυναμία». Ετσι έχουν τα πράγματα στον ελληνικό αθλητισμό. Θα πει κάποιος, επιλογή τους είναι. Δεν τους υποχρέωσε κανείς να παίζουν βόλεϊ στον Παναθηναϊκό με το ζόρι. Οπως όμως δεν υποχρέωσε κανείς τον Γιάννη Ιωαννίδη να υποδύεται τον υφ. Αθλητισμού. Χωρίς να ντρέπεται όταν οι αθλητές πεινάνε. Αυτός με την ιδιότητα υφ. Αθλητισμού κάνει τον μεσάζοντα για να παίρνει ο Αρης δανεικούς ποδοσφαιριστές από τον Παναθηναϊκό. Αυτά.

Οσοι απεργούν προσθέτουν κι άλλα προβλήματα στους συμπολίτες τους.

-Αρης Πορτοσάλτε

Το τραγικό είναι ότι διαμαρτύρεται και ο κόσμος

ΤΟΥΣ πολιτικούς τους καταλαβαίνεις. Οπως και τους δημοσιογράφους στα δελτία ειδήσεων. Η δουλειά τους είναι να υπερασπίζονται τη «νομιμότητα» και την καθεστηκυία τάξη: Οταν κάνουν απεργία οι γιατροί, στρέφονται κατά της υγείας και των ασθενών. Οταν κάνουν απεργία οι ναυτικοί, σαμποτάρουν τον τουρισμό. Οπως και οι ταξιτζήδες που ταλαιπωρούν τον κόσμο. Οι δικαστικοί όταν απεργούν αδιαφορούν για τη δικαιοσύνη. Δάσκαλοι και καθηγητές απεργώντας καταστρέφουν την Παιδεία. Πάντα ο απεργός έχει άδικο. Δίκιο έχει αυτός που κόβει τους μισθούς. Και με το ακλόνητο επιχείρημα: «Οταν έχουν γίνει παντού περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ποιοι είναι αυτοί στο Μετρό και στις συγκοινωνίες που σηκώνουν το κεφάλι;».

Να τους το τσακίσουμε. Δεν μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις. Ολοι στη πρέσα. Χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση. Για να σωθεί η πατρίδα. Και να το λένε αυτά ο Αδωνης Γεωργιάδης και ο κύριος Μπάμπης στον ΣΚΑΪ το κατανοείς απόλυτα. Η δουλειά τους είναι.

Το τραγικό είναι ότι διαμαρτύρεται και ο κόσμος. Πάλι απεργία; Πάλι πορεία κάνουνε; Πάλι είναι κλειστό το κέντρο; Πάλι θα ταλαιπωρηθούμε; Πάλι δεν δουλεύει το Μετρό; Πάλι θα κάνουμε δύο ώρες να πάμε στις δουλειές μας; Και δεν είναι ένας και δύο που τα λένε αυτά. Είναι μια σημαντική μερίδα του κόσμου. Που ενοχλείται από τα προβλήματα που προκαλούν οι απεργίες. Που θέλει ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Που θέλει την ησυχία της. Που δεν θέλει να την ενοχλεί κανένας.

Ενας στους τρεις είναι άνεργος, αλλά και οι τρεις ενοχλούνται

ΚΙ έρχεσαι και λες, πράγματι. Αυτός ο λαός δεν θέλει λύπηση. Καλά του κάνουνε. Και καλά θα του κάνουνε, να του κάνουνε κι άλλα. Ο ένας στους τρεις είναι άνεργος, αλλά και οι τρεις ενοχλούνται επειδή λόγω των απεργιών δεν μπορούνε να πάνε στη δουλειά τους. Στη δουλειά τους, που παίρνουνε τρεις κι εξήντα κι άμα λάχει και κλωτσιές από πάνω. Δεν τους νοιάζει που έχει εξαθλιωθεί το σύστημα Υγείας. Δεν τους νοιάζει, που έχει βουλιάξει η Παιδεία.

Δεν τους νοιάζει, που δεν έχουνε φάρμακα. Δεν τους νοιάζει που τα παιδιά τους δεν έχουνε μέλλον. Δεν προσβάλλονται που οι Υπουργοί τους κουνάνε το δάχτυλο και τους λένε να κάτσουνε στα αβγά τους. Και να λένε κι ευχαριστώ από πάνω, επειδή χθες κάποιος Παπακωνσταντίνου σήμερα κάποιος Στουρνάρας και αύριο κάποιος άλλος έχουν αναλάβει φασόν την εξαθλίωση τους.

Τίποτα απ όλα αυτά δεν τους ενοχλεί και δεν τους νευριάζει. Αυτό που κάνει αφόρητη τη καθημερινότητα του Ελληνα είναι απεργίες. Ακόμα και μέσα σ’ αυτή τη φτώχεια, ακόμα και μέσα σ’ αυτή την εξαθλίωση, ο Ελληνας θέλει την ησυχία του. Θέλει να λειτουργεί κανονικά το μετρό. Κι ας μην έχει δέκα Ευρώ στη τσέπη για τα εισιτήρια, για έναν καφέ και μία τυρόπιτα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τώρα με την επιστράτευση οι εργαζόμενοι στο Μετρό θα φοράνε χακί;