Προς Ηλιθίους Επιστολής το ανάγνωσμα Πρόοοοσχωμεν...

Φονικό όπλο ικανό να τρομοκρατήσει κοτζάμ υπουργό τρικομματικής κυβέρνησης, περί τη σωματική του ακεραιότητα μάλιστα, καμιά σαρανταριά εκλεγμένοι πρόεδροι συνδικάτων και σωματείων! ΠΑΜΕ σαν άλλοτε που είναι όμως ίδιο και τώρα. Πάμε ολοταχώς στο νεκροταφείο των ζόμπι που ολοζώντανα, και μερικά εκλεγμένα, κορδώνονται με τον αρχιβασανιστή να εκφωνεί επικήδειο του αμέσου μέλλοντός μας. Από τον Βρούτση ως τους τριακόσιους του Αμβροσίου, καμιά απορία δε χωράει στο γιατί στα μαρτυρικά Καλάβρυτα είχε τέτοια υψηλά ποσοστά η χρυσή μαυραυγή. «Είναι θέμα Παιδείας» ψιθύριζαν ή και ούρλιαζαν τότε κάποιοι, αμέσως μετά τις εκλογές, όταν κατάπληκτοι ανακάλυπταν πως οι χουντικοί είναι πολύ περισσότεροι απ' όσους είχαν φανταστεί και πράγματι «ζουν ανάμεσά μας»...

Όποιος πυροβολάει στον αέρα καταμεσής της πρωτεύουσας, ανάμεσα σε κόσμο, δεν είναι άλλος απ' τον πραγματικό «νόμο» τους και την πραγματική «τάξη» τους. Είναι αόρατος κι οι κάμερες τον δείχνουν μόνον πλάτη. Χουχουλιάρικη που είναι η δημοκρατία μας με τα παλικάρια της! Όλη στοργή και προδέρμ... Το δίλημμά της απλούστατο και εκπαιδευτικό: «Ναζί κανείς ή να μη ζει». Πολιτισμός εικόνας μαυριδερής και ψεύτικης. Προς Ηλίθιους επιστολής το ανάγνωσμα πρόσχωμεν: Δείτε τη φωτογραφία με τη σπασμένη πόρτα και τους πεταμένους φακέλους. Βάζο δεν έσπασε. Περιεκόπησαν τα άνθη λόγω φτώχειας εθνικής. Κάτι λουλούδια μόνο, εν πλήρει εξαρτύσει, ζμπρώξαν και βάρεσαν κάτι λαϊκά τσογλάνια, εκλεγμένα από λαϊκά λαμόγια, προϊόν ενός αμετανόητα αντιστασιακού λαού. Δείτε καλά. Υπό τους ήχους των χουντοπυροβολισμών την επομένη, μπορείτε να φανταστείτε και τα ρόπαλα που δεν είχαν, και τις κουκούλες που δε φόραγαν, και κυρίως το σκοπό να αιχμαλωτίσουν τον υπουργό και να ζητήσουν λύτρα θα κατανοήσετε. Δείτε καλά πιστοί! Την ένδεια λόγων του Δένδια ίνα μη εκλάβετε ως τη μεγίστη των ύβρεων και παρασυρθείτε. Κι ενώ σαλτάριζε ο Πορτοσάλτε μην και τυχόν τσαλακωθεί μια τρίχα υπουργού απ' τις αδέσποτες στο Α' Νεκροταφείο. Κι ενώ οι Ισραηλινοί βομβάρδιζαν συριακά εδάφη. Κι ενώ η πλατεία Ταχρίρ γέμιζε πτώματα. Κι ενώ ο Καπερνάρος αυτοτραυματιζόταν εν ονόματι της διαφάνειας. Κι ενώ κάποιοι θυμόντουσαν την «υπόθεση Λαμπράκη» χάρη σ' ένα τσόκαρο. Αποδείχτηκε πάλι θέμα Παιδείας. Και ποιος ν' ασχοληθεί... Οχι με τη συρρίκνωση κι αν θα έχει σχολή στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα η σοφή «Αθηνά», σχέδιο εξοικονόμησης το λένε, εξορθολογισμού, κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα αρχαιοπρεπή. Αλλά με το κλείσιμο και την απομάκρυνση από τη Ρόδο του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών.

Χρόνια λειτουργίας δεκατέσσερα. Χίλιοι ενεργοί φοιτητές. Διεθνής αναγνώριση. Ανασκαφές στην Αίγυπτο και την Ιορδανία. Γλώσσες της Μεσογείου, διακόσιοι καθηγητές, δεκάδες μεταπτυχιακά. Ολα τούτα ξηλωμένα από το «νησί», όπως αποκαλείται και διδάσκεται στο σίριαλ Σουλεϊμάν, η Ρόδος. Πυλώνας του έρμου Καστελόριζου, στην πύρινη περιοχή των ενεργειακών οικοπέδων και της ακήρυχτης ΑΟΖ, στην ευρύτερη περιοχή των Ιμίων. Είναι θέμα Παιδείας, ταξικό κι επομένως λαϊκό και εθνικό, να αναλύεις τις αντικειμενικές συνθήκες κι ανάγκες ξεχωρίζοντάς τες απ' την προπαγάνδα των μοιραίων κι άβουλων των ημερών... Αλλο το μελάνι της σουπιάς κι άλλο η μελάνη του γραφιά. Η χούντα ήθελε «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο». Η γαλαζοπράσινη μεταπολίτευση ήθελε «κάθε πόλη και κάτι σαν πανεπιστήμιο, κάθε χωριό κι ένα τμήμα ΑΕΙ-ΤΕΙ». Νους υγιής εν σώματι υγιεί. Πενήντα χρόνια σχεδόν μετά απ' όλ' αυτά στόχος επετεύχθη. Το όραμα παίρνει σάρκα και οστά. Και μπόνους εδρών. Το νόμπελ του αστικού νομικού πολιτισμού το λένε επίταξη. Για την κοινωνική γαλήνη. Όπως επί Βενιζέλου ήταν η εκτόπιση για τη ζωοκλοπή και το ιδιώνυμο για τα υπόλοιπα. Η δε εικόνα του λαού και του τόπου μπορεί τώρα να καταδειχτεί. Ο ΚΚες θα συλληφθεί κι ο χρυσαυγίτης θα πυροβολεί. Αυτό δεν είχε πει κι ο Κολοκοτρώνης;

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ