Ταραμοσαλάτα καταθέσεων... Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Και ξαφνικά οι Κύπριοι από... υπερφίαλα τραπεζολαμόγια, μετετράπησαν εν μια νυκτί σε ψύχραιμους, σκληροτράχηλους, μεσογειακής ράτσας ανθεκτικούς και σιωπηλούς πατριώτες. Αυτή, είτε αρέσει είτε όχι, είναι η εντός ολίγων ημερών αντιφατική, αντεστραμμένη κατά το δοκούν των επικοινωνιακών πρωτίστως συμφερόντων, εικόνα ενός λαού που προσπαθεί εκ νέου να επιζήσει, να βαστάξει μια ακριβοπληρωμένη ποιότητα σύγχρονης ζωής, να ορθώσει αντοχή απέναντι σε μια ωμή και κυνική απειλή. Εικόνα. Με έκπληκτη καχυποψία και έκδηλη αμηχανία, «ρεπόρτερ» απ' όλο τον κόσμο αναρωτιούνται χωρίς αιδώ γιατί δεν έγινε το σώσε στο νησί - αεροπλανοφόρο κ.λπ. κ.λπ.

Στην Ελλάδα η συζήτηση ξεθύμανε μόλις πέρασε στη σφαίρα του έντεχνου πορνό και των φθηνών συνηχήσεων. Το Κυπριακό έγινε Τσιπριακό με την ίδια ευκολία που αθωώνεται ο καπιταλισμός ως παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελευθερισμός, ο τραπεζίτης επισημαίνει τα ύποπτα μασάζ ως τρανταχτά επιχειρήματα, ο πρόεδρος ψελλίζει περί επιλεκτικών στριμωγμάτων των αδελφών Κυπρίων κι ο αρχιναζί κατουράει το είδωλό του στη τζαμόπορτα του καναλιού με την ασφάλεια του σκοταδιού και της γειτνίασης.

Με ξυδιασμένο το αθάνατο κρασί του '21, πολιτισμικώς κι αισθητικώς τουλάχιστον, με φιλοσοφημένες αναλύσεις του μείζονος ερωτηματικού "μασάει η κατσίκα ταραμά;", κλείνει ο Μάρτης - γδάρτης και παλουκοκάφτης, με τα τουρκικά, ισραηλινά κι αμερικάνικα συμφέροντα να εγγράφουν υποθήκες προειδοποιήσεις στα ενεργειακά γεωστρατηγικά οικόπεδα της περιοχής.

Δυο ειδήσεις περνάνε απαρατήρητες ανάμεσα στο χέσε θέατρο και κατούρα παράσταση. Η Ευρώπη αποφάσισε να σταματήσει τη χρηματοδότηση των ανταρτών στη Συρία. Αλλαγή σκυτάλης. Κοτζάμ Ομπάμα πέρασε από δίπλα και δεν τον πρόσεξε κανείς περισσότερο από το Σκουρλέτη και τον Αδωνη αφού ο Μιχαλολιάκος οικ-ουρεί. Κι η δεύτερη είδηση βραχνή και δύσοσμη, θέλει το Κατάρ και τον αραβικό σύνδεσμο να αναλαμβάνουν το οικονομικό βάρος του ...αντάρτικου. Σε λίγο στ' ανατολικά της εκπεσμένης μεσογειακής Εδέμ που λέγεται Κύπρος, το βραδύκαυστο ολοφάνερο ιμπεριαλιστικό φυτίλι θα φτάσει να μιλάει φαρσί και ο πόλεμος ενάντια στο Γιουγκοσλαβία μόλις πριν από δεκατέσσερα χρόνια, θα μοιάζει με τον πόλεμο των κουμπιών στη δύση.

Το πείραμα της γειτονιάς μας πέτυχε εδώ και καιρό. Αρχισε στο Μάαστριχτ, πέρασε απ' το Βελιγράδι και την Πρίστινα, έκατσε λίγο στο Λίβανο, κορόιδεψε με πολύ αίμα στην Τυνησία, στην Αίγυπτο και την τριχοτομημένη πλέον Λιβύη. Κι απέδειξε πως το υπερυσσωρευμένο κεφάλαιο της Γης, φτιάχνει «ανατροπές» με τεχνητά συγκροτημένες και ολότελα προσωρινές «κρίσιμες μάζες». Υστερα τις κάνει ατμομηχανές των συμφερόντων του, με παπά και κουμπάρο κι εκλογές και νομιμοποιήσεις της κάλπης και μαθήματα - παθήματα ελέγχου του καινοφανούς «προλεταριάτου των καταθετών»!!!

Υπάρχει και τέτοιο βολικό, (για να γίνεται αριστερή συζήτηση τόσο πολιτισμένη ώστε να αδρανούν μετά πλείστων όσων ψευδαισθήσεων οι μάζες), μικροαστικό μόρφωμα που βαφτίζεται προλεταριάτο, θα μου πεις... Αν είχα δει έστω και μια βιτρίνα απ' τις χιλιάδες «εδώ αγοράζεται χρυσός, δόντια, κοσμήματα» κλπ. μαγαζιών να ...λερώνονται από γνήσια αντικαπιταλιστικά συνθήματα, θα ονειρευόμουνα πως όχι. Οσες πυρές κι αν στηθούν για μάγισσες λαούς, μόνο τέσσερα χρονάκια μένουν ως το 2017 και ο νοών νοείτω αν δεν νηστεύει από επανάσταση.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ