Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Αφιέρωμα στον Βαγγέλη Παπάζογλου Στον «902 Aριστερά στα FM», αύριο Κυριακή, στη 1 μ.μ.



Ο Βαγγέλης Παπάζογλου
Στον μεγάλο Μικρασιάτη συνθέτη Βαγγέλη Παπάζογλου θα είναι αφιερωμένη την Κυριακή 1-3 μ.μ. η εκπομπή «Ποιητική αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνηςστον «902 Αριστερά στα FM».
Ο Βαγγέλης Παπάζογλου κατατάσσεται μεταξύ των πρώτων του λαϊκού μας τραγουδιού, καθώς πάνω σε αυτόν και τον Παναγιώτη Τούντα στηρίχθηκε το λαϊκό τραγούδι πριν το μπουζούκι. Ωστόσο, μια αναφορά σε αυτόν δεν πρέπει να καλύπτει μόνο αυτήν του την πλευρά, καθώς ο Παπάζογλου ήταν κάτι παραπάνω από το τραγούδι. Υπήρξε ένα από τα πρότυπα μιας αληθινής λαϊκής αισθητικής που καταξιώθηκε μέσα από τη στάση ζωής του.
Ο Βαγγέλης Παπάζογλου που «έφυγε» στις 27 Ιουνίου 1943 δεν καταδέχθηκε ποτέ να επαναλάβει τον εαυτό του στο τραγούδι. Ηταν όμως ανεπανάληπτος και σαν άνθρωπος. Γι' αυτόν το ρεμπέτικο ήταν φιλότιμο και δεν το πρόδωσε ποτέ.
Αρνήθηκε να δίνει τραγούδια στους λογοκριτές του Μεταξά και όταν ήλθε η Κατοχή, πέταξε το όργανο και το κοστούμι, άρπαξε ένα τσουβάλι και έκανε τον παλιατζή στις γειτονιές, αρνούμενος να τραγουδήσει μέσα στο μαύρο σκοτάδι για καταχτητές και συνεργάτες τους, όταν ο λαός πέθαινε από την πείνα και τις κακουχίες. Από τις ίδιες κακουχίες, «έφυγε» φυματικός και ο ίδιος σε ηλικία μόλις 47 ετών.
Πάντα τραγούδησε τα βάσανα του λαού, και την αλήθεια όσο πικρή και να ήταν, και στάθηκε βράχος ακλόνητος σε αυτό. Κάποτε ο μεγάλος Κλέων Τριανταφυλλίδης, ο Αττίκ, όταν άκουσε την «Μπαμπέσα» και το «Στρίβε κουτσαβάκι», του μήνυσε πότε θέλει να 'ρθει να τον δει. Και ο Βαγγέλης του απάντησε «να 'ρθεις να με βρεις άμα αλλάξεις πάρτες. Εδώ καράβια χάνονται και πεθαίνει ο κόσμος από την πρέζα, για ηλιοβασιλέματα θα γλεντάμε; Και μαραμένες βιόλες;».
Ο Βαγγέλης Παπάζογλου γεννήθηκε στο Ντουρμπαλί της Ιωνίας το 1896. Από την παιδική του ηλικία ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη μουσική, όταν έμαθε μαντολίνο, κιθάρα, βιολί και πάντζο, για να βρεθεί σύντομα στην περίφημη Σμυρναίικη Εστουδιαντίνα του Σιδέρη, γνωστότερη ως «Τα Πολιτάκια». Εκεί θα συναντήσει και τους Παναγιώτη Τούντα, Δημήτρη Σέμση και Σπύρο Περιστέρη, που του έμαθε ευρωπαϊκή μουσική σημειογραφία. Στην Ελλάδα έφθασε με τα καραβάνια των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922 και αφού πρώτα είχε πολεμήσει στο μέτωπο. Το 1933-34 γίνεται ο πρώτος συνθέτης σε πωλήσεις δίσκων.
Ενα από τα χαρακτηριστικά των ευφυών και πρωτότυπων ενορχηστρώσεών του είναι ότι δε χρησιμοποίησε σε αυτές μπουζούκι. Στα επόμενα χρόνια το κράτος ...τον «τίμησε» καταδικάζοντας την τυφλή, από το 1929, γυναίκα του Αγγέλα στην ανέχεια, και διώκοντας τον γιο του Γιώργη για την αντιστασιακή και πολιτική του δράση και ανεχόμενο τη λεηλασία του έργου του από «συναδέλφους» του μουσικούς και δισκογραφικές εταιρείες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου