Λυδία λίθος

H λυδία λίθος της πολιτικής πρότασης κάθε κόμματος,

σε ό,τι κι αν αναφέρεται αυτή η πρόταση, είτε η πρόταση αφορά στους μισθούς και στις συντάξεις, είτε στις εργασιακές σχέσεις, είτε η πρότασή του έχει να κάνει με την οικονομία, είτε με την εξωτερική πολιτική, είτε με τις δημοκρατικές ελευθερίες,

η λυδία λίθος, επαναλαμβάνουμε, για να κρίνουμε όχι μόνο το τι λέει, αλλά και το τι στην πραγματικότητα εννοεί το κάθε κόμμα, είτε αναφέρεται στα «μικρά» είτε στα «μεγάλα»,

είναι μία και μόνη:

Η στάση του απέναντι στην ΕΕ και στο κεφάλαιο.

Και στη στάση αυτή δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος». Οπως δεν υπάρχει το «ολίγον έγκυος». Ισχύει ή το ένα ή το άλλο:

`Η στάση χειροκροτητή και πρόθυμου τροφοδότη αυταπατών για το ρόλο της ΕΕ ή στάση αντιπαράθεσης, καταδίκης, σύγκρουσης, διεξόδου και διαφυγής από ένα μηχανισμό στην υπηρεσία του κεφαλαίου και των μονοπωλίων.

*

Μάλιστα, ειδικά στις σημερινές συνθήκες,

• σε συνθήκες τρόικας - όπου τα 2/3 της τρόικας είναι η ΕΕ (Κομισιόν και ΕΚΤ) -
• σε συνθήκες μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, που συντάσσονται από την ελληνική πλουτοκρατία και τους ευρωενωσιακούς εταίρους της υπό την πολεμική ιαχή του επιτροπάτου «καλό κουράγιο Ελληνες»,
• σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που τόσο σε παγκόσμιο όσο και - ειδικότερα - στο ευρωπαϊκό επίπεδο σαρώνει με τη σφραγίδα των Βρυξελλών ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει λαϊκό δικαίωμα,

το να μην αναγνωρίζεις αυτήν την αυτονόητη αλήθεια, τον καθοριστικό ρόλο, δηλαδή, της ΕΕ και το πώς το κάθε κόμμα τοποθετείται απέναντί της, συνιστά είτε πολιτική αυταπάτη είτε ξεκάθαρη πολιτική απάτη.

*

Συνεπώς,

το να ισχυρίζεται κάποιος ότι θα «διαπραγματευτεί», θα «συνεννοηθεί», θα «διεκδικήσει», θα επιδιώξει να επιτύχει «λύση» για τα προβλήματα επιβίωσης του λαού μέσα στο πλαίσιο και τους μηχανισμούς της ΕΕ, εκεί δηλαδή που εξυφαίνονται τα σχέδια σφαγιασμού του λαού, ο ισχυρισμός του αυτός έχει την εξής «αξία»:

Είναι σαν να λες ότι θα πάω στο ΝΑΤΟ να διαπραγματευτώ για να λειτουργεί - το ΝΑΤΟ - ως παράγοντας ειρήνης, φιλίας και συναδέλφωσης των λαών...

Είναι σαν να λες ότι θα πάω να διαπραγματευτώ στο ΔΝΤ ώστε από βαμπίρ και αιμοσταγή οργανισμό στην υπηρεσία των τοκογλύφων να το μετατρέψω - το ΔΝΤ - σε φιλόπτωχο ταμείο...

Είναι σαν να λες, τελικά, ότι θα πάω στην Ιπποκράτους και στη Συγγρού για να διαπραγματευτώ με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ώστε να πάψουν - το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ - να είναι κόμματα των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εργολάβων, των εφοπλιστών και της «Ζήμενς»...

Του Ηλία Μακρή (από την «Καθημερινή»)

Κι αυτός ο χριστιανός, πού να 'ναι, χάθηκε...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ