Από το 2008 το ΚΚΕ είχε προβλέψει με ακρίβεια τις εξελίξεις που επιταχύνει σήμερα το αποτέλεσμα των εκλογών
Παπαγεωργίου Βασίλης
|
***
Το απόσπασμα προέρχεται από ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ το Γενάρη του 2008, όταν άρχισαν να ξετυλίγονται οι σχεδιασμοί της αστικής τάξης για αναμόρφωση του πολιτικού της συστήματος, που σήμερα έχουν γίνει πλέον ολοφάνεροι.
Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα το λαό και οι εξελίξεις το δικαιώνουν. Το Μάρτη του 2008, σε άλλη ανακοίνωσή της η ΚΕ του ΚΚΕ επανέρχεται καταγγέλλοντας στο λαό ότι: «Οι μεταμφιέσεις, που η πλουτοκρατία προωθεί στο πολιτικό σύστημα, έχουν σκοπό να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους, να ανακόψουν τη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών δυνάμεων (...) για να περάσουν νέα, ακόμα χειρότερα, αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα».
Του εφιστούσε ακόμα την προσοχή να μην επιτρέψει να τον οδηγήσουν σε νέους «συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, σε ανακοπή των αναζητήσεων διεξόδου προς όφελός του και επιστροφή από την πίσω πόρτα στο ίδιο καθεστώς διακυβέρνησης (...) με συμμαχικές κυβερνήσεις με ανανεωμένο προσωπικό, που θα συνεχίζουν, όμως, την ίδια αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική».
Πολύ καθαρά το ΚΚΕ, πολύ νωρίς, υπέδειξε πως «στο σχέδιο της πλουτοκρατίας, για αναμόρφωση και αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης, μετέχει ενεργητικά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αποδέχεται τη χρησιμοποίησή του και έναν αναβαθμισμένο ρόλο στο πλαίσιο των γενικότερων σχεδιασμών του συστήματος, προκειμένου να συμβάλει στη σταθεροποίηση της κυρίαρχης πολιτικής με αριστερό άλλοθι».
Και αποκάλυπτε το ρόλο του: «Προκειμένου να εμφανιστεί ως μαχητική αριστερή λύση, δε διστάζει να χρησιμοποιεί συνθήματα και θέσεις που έχει απορρίψει προ πολλού στο πρόγραμμά του. Υπόσχεται στους εργαζόμενους λύσεις, ενώ την ίδια στιγμή υπερασπίζεται την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την ΕΕ (...) Οι θέσεις του για έλεγχο του κεφαλαίου, προκειμένου να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική, αποτελούν ουτοπία και εμπαιγμό. Εμπαιγμό αποτελεί και η τακτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70 (...) Δε λέει την παραμικρή κουβέντα για την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, υπηρεσιών, εμπορευμάτων και τις πολιτικές απελευθέρωσης, γιατί αποδέχεται την ΕΕ και επιδιώκει την ολοκλήρωσή της σε ενιαίο οικονομικό και πολιτικό σχηματισμό».
Χρειάζεται ανατροπή, όχι αναμόρφωση
Από τότε η ΚΕ του ΚΚΕ τόνιζε απευθυνόμενη στο λαό: «Το πολιτικό σκηνικό χρειάζεται ανατροπή. Οχι αναμόρφωση»! Τέσσερα χρόνια μετά, οι εκτιμήσεις αυτές του ΚΚΕ ηχούν περισσότερο επίκαιρες από ποτέ. Στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μάη τονίζεται:
«Το εκλογικό αποτέλεσμα οδηγεί στην ενίσχυση της τάσης για αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού όπως αυτό είχε διαμορφωθεί για τρεις δεκαετίες ως εναλλαγή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στην κυβέρνηση, καθώς τα δύο αυτά κόμματα υπέστησαν βαριά ήττα. Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού με τη μορφή που πήρε με το εκλογικό αποτέλεσμα δε συνιστά ανατροπή πολιτικής. Νίκησε, κάτω από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση και οργή, η λογική της τιμωρίας και της αυταπάτης, ότι υπάρχουν άμεσες λύσεις, από τα πάνω με διαπραγματεύσεις (...)
Η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, που βρίσκεται ακόμα σε μεταβατική φάση, εξυπηρετεί επίσης την προσπάθεια αναχαίτισης της τάσης ριζοσπαστικοποίησης, απεγκλωβισμού από την αστική ιδεολογική και πολιτική επιρροή. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι: Η αναστήλωση της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, η ανασύνθεση της σοσιαλδημοκρατίας με πυρήνα αρχικά τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η εξουσία των μονοπωλίων θέλει το αναπαλαιωμένο αστικό πολιτικό σύστημα με τη δημιουργία ενδεχομένως και νέων κομμάτων, να δίνει έτσι ανάλογες συμμαχίες και κυβερνήσεις συνεργασίας. Αυτή η δυνατότητα να επιχειρήσει την αναπαλαίωση πατάει στο γεγονός ότι δεν μειώθηκαν συνολικά οι δυνάμεις του "ευρωμονόδρομου", της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, του καπιταλιστικού συστήματος».
Οι τελευταίες εξελίξεις, μετά και το θέατρο που παίχτηκε με τις διερευνητικές εντολές, πρέπει να χτυπήσουν καμπανάκι σε κάθε άνθρωπο του μόχθου που προβληματίζεται, που αναζητά διέξοδο, και σε αυτούς που ωθούμενοι απ' την ανάγκη για άμεση λύση στα ασφυκτικά προβλήματα που βιώνουν, κατέθεσαν την ψήφο τους στις δυνάμεις που τους έταξαν εύκολες και άμεσες λύσεις.
Είναι όρος αναγκαίος για να υπάρξει πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδος το να συνειδητοποιηθεί πλατιά ότι οι ζυμώσεις και οι διεργασίες στους κόλπους του αστικού πολιτικού συστήματος, στην κατεύθυνση της αναμόρφωσής του, δεν αφορούν σε τίποτα τις λαϊκές ανάγκες, απεναντίας τις υπονομεύουν. Οτι αυτό το σύστημα, όποια μορφή κι αν λάβει, όποια οβιδιακή μεταμόρφωση κι αν υποστεί, δε θα αλλάξει στο περιεχόμενό του ως συστήματος που υπάρχει για να εκφράζει και να υπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη και μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα.
Στη δοσμένη φάση, της βαθιάς συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης, οι ανάγκες αυτές προϋποθέτουν τσάκισμα κυριολεκτικά κάθε δικαιώματος που κατέκτησε με τον αγώνα του ο λαός.
Το αντικειμενικό αυτό γεγονός πυροδοτεί τη λαϊκή οργή. Η άρχουσα τάξη αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί όπως πριν να χειραγωγεί το λαό με τη δικομματική εναλλαγή στη διαχείριση. Οτι δεν μπορεί όπως πριν να αμβλύνει τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση του λαού, να τα ενσωματώνει με ψευτοπαροχές και υποσχέσεις. Εργάζεται ώστε να επανακτήσει διά των πολιτικών της εκπροσώπων την ικανότητα άμβλυνσης των λαϊκών αντιστάσεων που αναπτύσσονται, εγκλωβισμού λαϊκών δυνάμεων που ριζοσπαστικοποιούνται στην πολιτική και στρατηγική του «ευρωμονόδρομου». Ο οποίος αποτελεί «το Α και το Ω» στην πολιτική πρόταση όλων των πολιτικών δυνάμεων, πλην του ΚΚΕ.
Εβαλαν εξαρχής πλάτες
Είναι οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που έβαλαν πλάτη εξαρχής στους αντιλαϊκούς αυτούς σχεδιασμούς της αστικής τάξης, που μορφοποιήθηκαν καταρχήν με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. και τώρα επιχειρείται να λάβουν τη μορφή ενδεχομένως ενός διπολισμού, με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να αποτελεί πυρήνα συγκρότησης του πόλου της κεντροαριστεράς. Τον ίδιο ρόλο θα διεκδικήσει και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο προχωρά σε αναπαλαίωση, όπως έδειξε η κίνηση του Ε. Βενιζέλου να ζητήσει την Παρασκευή τις παραιτήσεις όλων των οργάνων του κόμματός του.
Ας ανακαλέσει ο λαός στη μνήμη του τα πανηγύρια που έκαναν ότι η κεντροαριστερά «νικούσε» στη Γαλλία, στην Ιταλία. Από τότε μιλούσαν για παραδείγματα προς μίμηση. Τα πανηγύρια έδωσαν τη θέση τους στην εύγλωττη σιωπή, όταν πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ότι αυτές οι κυβερνήσεις έκαναν ό,τι και οι προηγούμενες. Ακόμα χειρότερα, καθήλωσαν το λαό, του οποίου η απογοήτευση ήταν διπλή και παραλυτική, αφού προερχόταν από μια «αριστερά» που του απέσπασε την εμπιστοσύνη, καλλιεργώντας του φρούδες προσδοκίες.
Ηδη, απ' το 2008, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, προδιέγραφε την πορεία, δηλώνοντας («Ελευθεροτυπία»): «Θεωρώ ότι είναι η στιγμή να εκδηλωθούν πρωτοβουλίες που θα αμφισβητούν τον φθαρμένο δικομματισμό και θα διεκδικούν την αναδιάταξη όλου του πολιτικού σκηνικού». Μάλιστα, επισήμανε πως χρειάζεται απομάκρυνση από στρεβλώσεις «ότι όλα θα λυθούν εάν η Αριστερά γίνει αυτοδύναμη πλειοψηφία».
Την ίδια περίοδο ο Αλ. Τσίπρας, διεκδικώντας την προεδρία του ΣΥΝ, δήλωνε: «Εμείς δε θέλουμε να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ. Εμείς θέλουμε να επιλέξει στρατηγική, να επιλέξει πολιτική (...) Αυτό που προέχει είναι να συζητήσουμε για την ανάγκη δημιουργίας συγκλίσεων, σε επίπεδο προγραμματικό, πρωτίστως σε ζητήματα που αφορούν την αντιπολιτευτική τακτική και ακολούθως - γιατί όχι; - να δούμε και την εναλλακτική διακυβέρνηση (...) Η προοπτική μιας ανατροπής των σημερινών δεδομένων και συσχετισμών και μιας στροφής προς τα αριστερά του πολιτικού σκηνικού, περνάει μέσα από την ενίσχυση των δικών μας δυνάμεων. Είτε αυτό σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δε θα αλλάξει και άρα θα μετατραπεί σε μία μεταμοντέρνα εκδοχή της Ενωσης Κέντρου και πιθανώς θα συρρικνωθεί, είτε σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ αποφασίζει να αλλάξει και άρα τότε ενδεχομένως να αρχίσει μια ουσιαστική συζήτηση με την Αριστερά».
Είναι φανερό ότι σ' αυτήν ακριβώς τη φάση του «έργου» βρισκόμαστε σήμερα. Η ψήφος του λαού αξιοποιείται απ' τους εκμεταλλευτές του ώστε να δρομολογήσουν εξελίξεις που θα τους επιτρέψουν να συνεχίσουν απρόσκοπτα να ληστεύουν τον πλούτο που παράγει. Και ο μόνος που μπορεί να τους εμποδίσει είναι ο ίδιος ο λαός. Με την πάλη του, ενταγμένη στην οποία πρέπει να δει και την κάλπη, όποτε αυτή ξαναστηθεί και να προσέλθει όχι με απόφαση παράδοσης των όπλων του, αλλά με απόφαση να τα χρησιμοποιήσει υπέρ του, ενισχύοντας το ΚΚΕ.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
εφημερίδα ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου