Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Δεν ήξερε...

Στις 30/8/2011, την Τρίτη που μας πέρασε δηλαδή, ο Γ. Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στους λεγόμενους «κοινωνικούς εταίρους», είπε:
«Αυτές οι θυσίες, αυτή η αξιοπιστία και αυτή η προσπάθεια που κάνουμε είναι αυτό που μας έχει επιτρέψει να διαπραγματευτούμε και να έχουμε θετικά αποτελέσματα, ώστε να ελαφρύνεται ο ελληνικός λαός από το βάρος του χρέους».
*
Ακριβώς μια μέρα μετά, στο δελτίο που συνέταξε το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους, καταγράφεται ότι:
«Η σημαντική περαιτέρω αύξηση του χρέους, το υψηλό πρωτογενές έλλειμμα, το οποίο στο επτάμηνο έχει ήδη υπερβεί σημαντικά τον ετήσιο στόχο και η βαθύτερη ύφεση έχουν ενισχύσει στο έπακρο τη δυναμική του χρέους, η οποία πλέον είναιεκτός ελέγχου»!
*
Από την ακολουθούμενη πολιτική, επομένως,
όχι μόνο δεν «ελαφρύνεται ο ελληνικός λαός από το βάρος του χρέους», όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός,
αλλά το χρέος έχει αποκτήσει τέτοια δυναμική που έχει βγει πλέον «εκτός ελέγχου»!
*
Το θέμα είναι - έτσι κι αλλιώς - εξόχως σοβαρό. Κάποιος θα μπορούσε να προσθέσει ότι γίνεται ακόμα σοβαρότερο αφού στην υπόθεση προστίθεται και το ζήτημα της «αξιοπιστίας» του κ. Παπανδρέου.
Επειδή, λοιπόν, επ' ουδενί μπορούμε να πιστέψουμε ότι ένας πρωθυπουργός μπορεί να λέει ψεύδη τόσο ασύστολα, σε ένα συμπέρασμα καταλήγουμε:
Οπως ο κ. Παπανδρέου «δεν γνώριζε» την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας προεκλογικά και ενόσω βρισκόταν στην αντιπολίτευση, το ίδιο - προφανώς - ισχύει και τώρα που βρίσκεται στην κυβέρνηση...

Παντού!
Οσον αφορά την ανεργία (που επισήμως «τρέχει» με ρυθμούς άνω του 16%, αλλά στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι δραματικότερη) ηΕλλάδα έχει επιστρέψει στους δείκτες των δεκαετιών του '50 και του '60 όταν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες μετανάστευαν ψάχνοντας στην ξενιτιά ένα κομμάτι ψωμί.
*
Αλλά ας δούμε τι συμβαίνει σε δύο ακόμα χώρες, οι οποίες βιώνουν αντίστοιχες πολιτικές «σωτηρίας», όπως αυτή που βιώνει ο ελληνικός λαός:
*
Στον πάλαι ποτέ «κέλτικο τίγρη», στην Ιρλανδία, η οποία την προηγούμενη δεκαετία διαφημιζόταν ως «υπόδειγμα» καπιταλιστικής «ανάπτυξης» και η οποία επίσης τελεί υπό καθεστώς μνημονίων, ο Αύγουστος έκλεισε με ανεργία που ανήλθε σε ποσοστό 14,4%.
Σημειωτέον ότι το ποσοστό αυτό - αν και τα στοιχεία είναι ελλιπή όσον αφορά την πραγματική ανεργία στην Ιρλανδία - είναι το μεγαλύτερο που έχει καταμετρηθεί ποτέ στη χώρα εδώ και πέντε σχεδόν δεκαετίες...
*
Στην Πορτογαλία - μια χώρα που το εγχώριο ελληνικό κατεστημένο την εμφάνιζε ως υπόδειγμα «συναίνεσης» για το πώς «πρέπει» να εφαρμόζονται οι πολιτικές των μνημονίων - η ανεργία οδεύει στο 13%.
Το ποσοστό αυτό είναι το μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί από το 1983...
*
Ας μη μιλούν, λοιπόν, περί «λάθους» οι δικοί «μας», είτε πρόκειται για τους οπαδούς της ήδη εφαρμοζόμενης πολιτικής, είτε για τους οπαδούς του «άλλου μείγματος» της ίδιας πολιτικής.
Οσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, δεν προκύπτουν από μια τάχα «κακή» εφαρμογή του - κατά τα άλλα - «καλού» προγράμματός τους.
Το πρόγραμμά τους είναι παντού το ίδιο. Εχει την ίδια στόχευση. Εφαρμόζεται παντού με την ίδια βαρβαρότητα. Και έχει παντού τα ίδια αποτελέσματα:
Εξαθλίωση και πτώχευση των λαών για την εξυπηρέτηση της ελληνικής, της ιρλανδικής, της πορτογαλικής και της κάθε εθνικότητας πλουτοκρατίας.

«Κομμουνιστική κατοχή»!
Ο ένας (της «Καθημερινής») επαινούσε τις προάλλες την κυβέρνηση διότι με την πολιτική της βάζει τέρμα στη... χαζοχαρούμενη αντίληψη περί «αντίστασης στον καπιταλισμό».
*
Ο άλλος (της ιδίας εφημερίδας) πανηγύριζε εξηγώντας ότι η κυβέρνηση με την πολιτική της και με τη συναίνεση των ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και Μπακογιάννη, όπως αυτή εκδηλώθηκε στο νόμο για τα Πανεπιστήμια, προχωρά στην «απελευθέρωση» των ΑΕΙ (άμα τε και της χώρας)«ύστερα από τριάντα χρόνια κομμουνιστικής κατοχής»!
***
Μπροστά στην τέτοια και τόση δεινότητα κοινωνικής, ιστορικής και πολιτικής ανάλυσης, ο μόνος αρμόδιος να εξηγήσει στους αρθρογράφους της «Καθημερινής» τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα, είναι η ίδια ...η «Καθημερινή».
*
Διαβάζουμε, λοιπόν, από την «Καθημερινή» (29/7/2010):
*
«Για πρώτη φορά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, η χώρα απέκτησε κυβέρνηση φιλελευθέρων αντιλήψεων της πλέον προωθημένης ή ακραίας μορφής. Ούτε η μέντωρ του νεοφιλελευθερισμού σε επίπεδο παγκόσμιο, η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας κ. Μάργκαρετ Θάτσερ, δεν απετόλμησε τόσο δραστικές αλλαγές, σε τόσο σύντομο διάστημα, όσο ο Eλληνας πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κ. Γιώργος Παπανδρέου και το υπουργικό συμβούλιό του (...). Αναμένουν οι τεχνοκράτες του κ. Παπανδρέου ότι με την εξάρθρωση των παλαιών δομών θα αρχίσει το θαύμα, διότι αυτό γράφουν τα εγχειρίδια. Eνα θαύμα στο οποίο δεν έχει πλέον θέση η μικρή οικογενειακή επιχείρηση, η μεσαία αστική τάξη...».
*
Αυτά τα «θατσερικά»... θαύματα συμβαίνουν στην Ελλάδα (σύμφωνα με την «Καθημερινή»).
Γράφει:
Οσο για τα υπόλοιπα, τα περί «κομμουνιστικής κατοχής» της Ελλάδας, είναι χρήσιμα ως προς τούτο: μας εισάγουν στον κόσμο της ιδιαίτερης «λεπτότητας» εκείνης της «ευφυίας» που ευδοκιμεί στα «γιουσουφάκια» του «θατσερισμού».
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου